ต่ำตม - 5

“นั่นสิลูก พ่อกับป้าฟ้าคุยกันว่าจะให้หนูมาอยู่ที่นี่น่ะ หนูกับพี่เขาจะได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันก่อนแต่งงานน่ะ” กำนันจักรหันมาพูดกับลูกสาวบ้าง

“ละ...แล้วแม่จรีรู้รึยังคะพ่อจักร” เธอถามถึงแม่ที่ไม่ได้มาด้วย

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงลูก ป้ากับพ่อของเราได้โทรถามจรี แม่ของเราแล้ว และแม่ของเราก็เห็นด้วยที่จะให้หนูแยมย้ายมาอยู่บ้านป้าก่อนแต่งงาน และดีเสียอีก หนูกับพี่เขาจะได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันก่อนแต่งงาน” ฟ้าใสบอกตอบแทนกำนันจักร

“หนูแล้วแต่พ่อกับแม่ค่ะ”

สุดท้ายแล้วเด็กดีอย่างคริษฐาก็ปฏิเสธไม่ได้ เมื่อพ่อกับแม่เธอเห็นดีด้วยแล้ว เธอก็มีหน้าที่แค่ทำตามเท่านั้น

‘สมองอ่อน แน่ใจนะว่าจะมาเป็นเมียไม่ใช่มาเป็นวัวเป็นควายให้กูจูงหรอกนะ’ ฟ้าครามพึมพำกับตัวเองในใจเมื่อเห็นว่าที่ภรรยาตัวเองที่ไม่กล้าตัดสินใจเอง อะไรก็แล้วแต่พ่อกับแม่ หัวอ่อนที่สุด!

หลังจากแขกกลับบ้านไปหมดแล้ว ฟ้าครามก็เปิดปากถามแม่ที่นั่งอ่านนิยายในห้องนั่งเล่นทันทีว่าท่านคิดดีแล้วเหรอ เรื่องที่จะให้เขาแต่งงานกับคริษฐา มองยังไงเขากับเด็กนั่นก็ไม่มีทางจะเข้ากันได้ เด็กนั่นตัวเล็กนิดเดียว ส่วนเขาน่ะเหรอใหญ่โตมโหฬารอย่าบอกใครเชียวล่ะ

“คิดดีแล้วใช่ไหมที่จะให้มาเป็นเมียผมน่ะ?” คำถามของฟ้าครามทำให้ฟ้าใสปิดหนังสือนิยายที่อ่านเงยหน้าขึ้นจากหนังสือมองไปทางพ่อตัวดีของตนเอง

“แล้วคิดว่าไงล่ะ”

“คิดให้ดีนะคุณนายฟ้า เด็กนั่นจะทนแรงลูกชายแม่ไหวเหรอ ตัวเล็กนิดเดียว อ้อ...ผมอยากบอกแม่มากว่าสายตาแม่เสียแน่ๆ ถึงได้เลือกผู้หญิงจืดชืด ไร้รสชาติแบบนั้นมาเป็นเมียผม แม่ก็เห็นอยู่ว่าผมกินแต่ของแซ่บๆ นัวๆ” แม้จะรู้ดีว่าปากของคริษฐาไม่ได้จืดชืดเหมือนลุคภายนอกก็เถอะ และอยากรู้นักว่าร่างกายที่ซุกซ่อนในเสื้อผ้าไร้รสนิยมพวกนั้นจะหอมหวานน่าคลอเคลียเหมือนปากจิ้มลิ้มที่ได้บดจูบไหมนะ

“เว่อร์! ของแกไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้นสักหน่อย ทำอย่างกับแม่ไม่เคยเห็นของแก อ้อ...จัดการอีนวลด้วยล่ะ และผู้หญิงคนอื่นด้วยไม่ใช่แค่อีนวล ผู้หญิงทุกคนของลูกต้องจัดการให้เรียบร้อยก่อนแต่งงาน”

“ผมไม่อยากกินของจืดชืดหรอกนะแม่ ผมทนไม่ได้หรอก ชีวิตผมต้องการความนัวๆ ไม่ใช่รสจืดๆ แบบยัยแยมที่แม่กับพ่อยัยนั่นกำลังเอามาประเคนให้ผม”

“นั่นปากเหรอคราม!”

“ครับ ปากลูกเอง”

“คราม!”

“ครับผม คุณนายฟ้า อย่าโกรธสิครับเดี๋ยวความดันก็ขึ้นตาหรอก อ่า...ไปอาบน้ำแล้วไปกินตับก่อนนะครับ คืนนี้กะว่าจะจัดสักสี่ห้าน้ำทดสอบความอึดของน้องชายตัวเองหน่อยครับ” พูดจบเขาก็ลุกขึ้นส่ายร่อนเอวอวดโชว์แม่ตัวเองก่อนจะเดินจากไป

ส่วนฟ้าใสก็ได้แต่กำหนังสือในมือแน่น อยากจะปาใส่แต่ก็เสียดาย เพราะเป็นหนังสือนิยายเล่มโปรด ไม่รู้ฟ้าครามไปเอานิสัยแบบนี้มาจากไหน ทั้งๆ ที่สามีของนางก็ไม่เป็นแบบนี้ แต่ไอ้ลูกชายคนเล็กกลับผ่าเหล่าผ่ากอมาอย่างกับลูกเก็บมาเลี้ยงก็มิปานเฉพาะนิสัยนะ ส่วนหน้าตาน่ะเหรอเหมือนพ่อและผิวขาวอมชมพูเหมือนนาง ต่างจากฟ้าหมอก พี่ชายคนโตที่ถอดแบบพ่อมาทั้งหน้าตาและสีผิวคมเข้มเลยเชียว เห็นหน้าลูกชายคนพี่ทีไรก็คิดถึงสามีอย่างอินทัชที่จากไปทุกที

ว่ากันว่าความรักมักมาโดยไม่รู้ตัว ขนาดคนที่โดนศรรักปักอกอย่างฟ้าครามยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้นได้หลงเสน่ห์ของสาวน้อยไร้เดียงสาในวันนั้นจนไม่อาจสลัดความหวานที่สัมผัสลิ้มลองในวันนั้นออกไปจากหัวได้ และทำให้อยากรู้ว่าร่างกายเปลือยเปล่าที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดคุณป้าของคริษฐานั้นจะสวยงามสักแค่ไหน

“คุณครามคะ วันนี้ให้นวลขึ้นไปหาบนบ้านไหมคะ” แล้วเสียงของนวลก็ดึงสติของเขากลับมาอยู่กับปัจจุบัน

“ไม่ล่ะ ขี้เกียจทะเลาะกับแม่”