Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
3
เขากอดรัดร่างของเธอเอาไว้แนบอก ดำดิ่งเข้าไปสู่ห้วงความสุขที่ได้รับจากเธอ ในห้วงความรู้สึกเขาพบร่างที่สะท้านอยู่ใต้ร่างหนา
“จะทำแบบนี้กับฉันไปอีกเมื่อไหร่”
“ตลอดชีวิต”
“ทำไมนายใจร้ายแบบนี้”
“บางคนคุณก็ซื่อบื้อนะ แก่ขึ้นคานขนาดนี้ ถ้าไม่ได้ผมเป็นผัวจะมีใครเอาคุณทำเมียอีกไหม มีหวังเป็นยัยแก่ขึ้นคาน”
“นี่นาย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะแล้วก็หุบปาก ลุกออกไปเลย”
“นี่ละหนา พอเสร็จสมอารมณ์หมายก็จะเฉดหัวผมทิ้ง”
“พูดอะไรของนาย”
“อาบน้ำไหม หรือจะเอากันต่อ”
“ปากลามก ฉันจะอาบน้ำ”
“ก็ดี เอากันในห้องอาบน้ำ”
“ว้าย! คนบ้าปล่อยเดี๋ยวนี้นะ”
มาหยาร้องเสียงหลงเมื่อโดนอุ้มเข้าไปอาบน้ำ เสียงร้องประท้วงของเธอกลายเป็นเสียงครวญครางอีกครั้งก่อนจะถึงเวลาอาหารเย็น
“ผมสั่งให้คนทำของโปรดให้คุณด้วยนะ”
“ไม่เห็นอยากกิน”
เธอเหลือบมองก่อนจะลอบกลืนน้ำลายเพราะกลิ่นหอมเย้ายวนใจเหลือเกิน
“กินเถอะคุณ อร่อยนะ อย่ามัวแต่กลัวเสียฟอร์มวางท่ามากอยู่เลย ไม่กินนี่อดนะ เพราะหลังจากนี้ผมจะให้คนเอาไปเทให้หมามันกิน”
“เอ๊ะ! เสียของ”
เธอรีบตักอาหารน่ากินตรงหน้าทันที สินธรอมยิ้มก่อนจะทำหน้าขรึมดังเดิม
“นายจะให้ฉันมาทำอะไรที่นี่”
“ทำงานใช้หนี้”
“ทำงานในไร่น่ะเหรอ”
“บำเรอผมบนเตียง”
“แค่กๆๆๆ”
มาหยาสำลักตบอกไปมา ก่อนจะค้อนเขาด้วยความหมั่นไส้
“จะให้ฉันมาเป็นนางบำเรอนี่นะ”
“แล้วก็ทำงานทุกอย่างที่คิดว่าตัวเองจะทำได้ คุณควรทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นบ้างนะ อย่าให้คนว่าได้ว่าเกิดมาเสียชาติเกิด ทำตัวไร้สาระไปวันๆ”
“นี่คุณกำลังด่าฉันอยู่เหรอ”
“ผมพูดลอยๆ คุณอยากจะรับก็รับไปสิ” เขาเลิกคิ้วตอบยียวนกวนประสาท
“นี่คุณ”
“รับเองก็ได้เองนะ”
“ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นคอยดูสิ”
“จะนอนแบอยู่บนเตียงอย่างเดียวผมก็ไม่ว่านะ คุณนอนกับผมอย่างเดียวก็หักลบกลบหนี้พอได้อยู่” เขายกยิ้มมุมปาก
“ฉันมีค่าแค่นั้นเหรอ”
“มันขึ้นอยู่กับตัวคุณนะ จะทำตัวให้มีค่าแค่ไหน”
เธอสะอึก ในขณะที่เขาหันไปรับประทานอาหารต่อ มาหยารู้สึกว่าเธอรับประทานอาหารฝืดคอขึ้นมาในทันที
“คนเรานะคุณ ถ้าเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดให้เจ็บปวดให้เครียดก็เป็นแบบนั้น แต่ถ้าเอามาคิดบวกก็ย่อมได้สิ่งดีๆ”
“คุณด่าฉันขนาดนี้ จะให้ฉันคิดบวกยังไงล่ะ”
เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด
“เหมือนคุณด่าผม ดูถูกผม ผมก็เอาคำดูถูกของคุณมาเป็นแรงผลักดันให้ผมประสบความสำเร็จได้ถึงตอนนี้ไง”
เธอสะอึกกับประโยคของเขาอีกรอบ วูบหนึ่งกลับรู้สึกไม่ดีขึ้นมา
“คุณโกรธฉันมากไหม”
“ไม่โกรธครับ แต่อยากทำให้ได้อย่างที่คุณเคยปรามาสเอาไว้ ผมเป็นคนที่ไม่เคยยอมแพ้ต่ออะไร ผมเกิดมาก็ไม่มีใครนอกจากพี่วัฒน์ ญาติผู้พี่ของผม ทุกคนจากผมไปหมด สิ่งเดียวที่ผมมีและพี่ชายของผมสอนผมเสมอก็คือความมุ่งมั่น อะไรก็ตามถ้าเราคิดว่าเราทำได้เราก็ต้องทำได้ แต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ แค่พลิกฝ่ามือยังยากเลย”
มาหยารีบตื่นนอนตั้งแต่เช้า สิ่งเดียวที่เธอจะทำได้คือทำให้ตัวเองมีคุณค่า
สินธรอาจพูดถูก เราจะมีคุณค่าต่อเมื่อเราอยู่กับคนที่เห็นคุณค่าของเรา เธอถอนใจเฮือกใหญ่ วัฒน์ไม่เลือกเธอ ถึงเธอจะตายลงไปต่อหน้าเขา เขาก็ยังรักภรรยาของเขา แม้แต่ภรรยาของเขาจากไป ก็ใช่ว่าเขาจะหันมารักมาสนใจหรือแต่งงานกับเธอ
สิ่งที่มาหยาเคยทำไม่ดีเอาไว้ทำให้เธอรู้สึกสำนึกอยู่ไม่น้อย
เป็นหนี้ของต้องชดใช้นี่คือสิ่งเดียวที่เธอรับรู้ในขณะนี้
สินธรมองร่างเล็กของมาหยาที่ลงมาช่วยแม่ครัวทำอาหารแล้วต้องส่ายหน้าไปมาปนขำ
เขาเข้าใจดีว่าเธอไม่เคยหยิบจับอะไรเลยเพราะบิดาตามใจ แต่พอตื่นมาแล้วเห็นความพยายามของเธอ เขาก็รู้สึกดีไปด้วย มนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะพัฒนาตนเองได้เสมอ พี่ชายของเขาเคยพูดเอาไว้เช่นนั้น เขาเลยไม่เคยท้อ เพราะมีพี่ชายที่ดีอย่างวัฒน์
แม่ครัวในห้องครัวต่างส่ายหน้าไปตามๆ กัน เมื่อเห็นว่าคนทำอะไรไม่เป็นมีน้ำใจอยากช่วยแต่ก็ยิ่งทำให้วุ่นไปกันใหญ่
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
