บทที่ 4

Audi TT 20 Years สีแดงเลือดนก จอดอยู่ประตูหน้าโรงเรียนนานาชาติชื่อดังย่านเอกมัย เสียงท่อที่ดังคลอ ๆ รถคันนี้จอดรอตั้งแต่บ่าย 3 จนตอนนี้ 4 โมงเย็นแล้ว 

ถึงท่อจะดังแค่ไหน...แต่ยามหน้าโรงเรียนก็ไม่กล้าออกมาไล่หรอก คงไม่พ้นผู้ปกครองเด็กในโรงเรียนนี้…

[เห็นเด็กออกมากันเยอะแยะแล้ว! อยู่ไหนเนี่ย!]

[ลูกกวางช่วยครูเก็บของอยู่ค่ะ]

[ปัญญาอ่อน เร็วเลย! ไอ้พวกเด็กบ้ามันมามุงรถฉันแล้ว!]

[10 นาทีค่ะ]

[5 นาทีลูกกวาง! ถ้าไม่ออกมาโดนดีแน่!] สองขาวิ่งก้าวลงบันไดทีละสองขั้น จนเพื่อนสนิทที่เดินมาด้วยกันถึงกับตกใจ เพราะปกติลูกกวางเป็นคนเรียบร้อยมาก!

“แกจะไปไหน! วิ่งทำไม!”

“มิ้นฉันไปก่อน! ไว้เจอกันนะ!” เธอโบกมือลาเพื่อนจากทางด้านหลัง ก่อนจะใส่เกียร์หมาออกมาหน้าโรงเรียน ขาก็ยิ่งสั้น ๆ อยู่!

เธอที่วิ่งเหงื่อแตกออกมาเกือบถึงประตูโรงเรียน แต่ก็ต้องชะงัก...รถสีแดงจอดอยู่หน้าโรงเรียน!! และดูคนยืนมุงสิ!

[พี่สิงห์...ลูกกวางไปรอประตูหลังนะคะ]

[อะไรอีก!]

“ครืดดด ครืดดด”

“คะ...” 

‘ยืนทำอะไร! เดินมา!’ เขากดกระจกลงมาครึ่งบาน มือขวาจับโทรศัพท์แนบหูไว้ ดวงตาคมที่มองออกมายังนอกหน้าต่าง ทำให้เห็นเธอที่ยืนอยู่ไม่ไกล กล้าสบตาเขาแต่ไม่ยอมขึ้นรถ! 

“ตะ...แต่ คนเยอะ...”

‘เดินมาขึ้นรถ! ก่อนที่ฉันจะลงไปลากคอเธอ!’ เขาวางสายแต่ไม่ยอมปิดกระจก แถมยังมองเธอไม่วางตาอีกด้วย!

‘รถใครวะ โคตรสวยเลย!’

‘จริง! คนในรถหล่อมากกกก’

‘ฉันจองนะ ฉันจะเซิร์ชหาเจ้าของผ่านเลขทะเบียนนี้!’

“อ้าวลูกกวางไหนบอกกลับแล้ว” มิ้นวิ่งมากอดคอเธอและเอ่ยถาม ก่อนจะชวนให้เธอดูรถคันสีแดงตรงหน้า

“เธอว่าผู้ชายในรถต้องมองฉันแน่เลย...กรี๊ด ๆ ๆ ๆ” 

“เราไปก่อนนะ” เธอยกแขนเพื่อนออกก่อนจะก้มหน้าและรีบตรงดิ่งหยุดอยู่ข้างประตู

“กึก กึก” เธอหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม! เขาล็อกประตู! เธอเงยหน้าสบตาเขา ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มมุมปาก 

‘โหยยย น้องลูกกวางนี่เอง! แฟนเหรอวะ!’

‘กูตามจีบไม่สนใจ โธ่แฟนรวยนี่เอง!’

‘แฟนนังเด็กเส้นเองเหรอ! หน็อย! เห็นแบ๊ว ๆ’ 

“พี่สิงห์เปิดรถให้ลูกกวางนะ!” เขาหัวเราะก่อนจะกดเปิดประตูรถ เธอกระชากประตูก่อนจะเข้านั่งที่และกดปิดกระจกขึ้น!

กลิ่นหอมอ่อน ๆ ผสมกับกลิ่นแดด...กลิ่นเหงื่อของเธอ มันกลายเป็นกลิ่นเฉพาะตัวที่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอใช้น้ำหอมอะไร เขาเหลือบมองใบหน้านวลที่แดงเพราะไอแดดด้านนอก เธอกำมือแน่น ก่อนจะเอามาปิดหน้าตัวเอง เขาถึงกับหัวเราะออกมา!

“คาดเบลต์!”

“ต่อไปไม่ต้องมารับลูกกวางแล้วนะคะ” พอรถเคลื่อนตัวออกมาได้สักพัก เธอก็รวบรวมความกล้าเอ่ยออกมา

“พูดดี ๆ ลูกกวาง...ทำไมฉันจะมารับเธอไม่ได้?” รถจอดติดไฟแดงเขาจึงหันมามองหน้าเธอเต็มตัว เธอเม้มปากเป็นเส้นตรงวันนี้เธอมัดผมหางม้า เขาจึงเอื้อมไปจับผมเธอและดึง ๆ เธอขยับศีรษะหนี...

“ทำไมฉันไปรับเธอไม่ได้...ตอบสิ!”

“ลูกกวางไม่ชอบให้คนมายุ่งกับลูกกวาง...”

“..........”

“พรุ่งนี้คนอื่นต้องถามแน่ ๆ ลูกกวางไม่อยากยุ่งกับใครนอกจากมิ้น...คนอื่นชอบแกล้งลูกกวาง” เขาขมวดคิ้วรับฟังในสิ่งที่เธอพูด

“พวกนั้นบอกว่าลูกกวางเป็นเด็กเส้น พวกผู้ชายก็ชอบแซว ๆ แบบที่ลูกกวางไม่ชอบ ลูกกวางอยากอยู่เงียบ ๆ แต่พี่สิงห์ไปจอดรถหน้าโรงเรียนแบบนั้น ชีวิตพรุ่งนี้ของลูกกวางต้องวุ่นวายแน่ ๆ” เธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองปรอย ๆ 

“..........” นี่คือคำพูดของเด็กอายุ 10 ขวบ…

“เธอจะไปสนใจคนอื่นทำไม...คนมีปากก็พูดไป ส่วนไอ้พวกผู้ชายแซวมากก็ด่ามันเลย เดี๋ยวมันก็เลิกแซวไปเอง!” เขาเอ่ยออกมาก่อนจะเหยียบคันเร่งทะยานออกไป 

“ลูกกวางไม่อยากได้ IPAD แล้ว ฮึกกก ลูกกวางอยากกลับบ้าน!” 

“อย่ามาขึ้นเสียงนะ! อย่าดื้อด้วย! เดี๋ยวจะโดนดี!”