4. คนแปลกหน้า [ซูหลิน]

หลังจากเสร็จกิจบนเตียง ซือฟานก็พาเมียหมาด ๆ ไปชำระล้างเนื้อตัว ก่อนจะพากลับมานอนกกกอดกัน ทว่ายังไม่ทันไรเขาก็ถูกตามตัวอีกจนได้ เพราะนายคนใหม่ได้มาถึงแล้ว เขาจึงจำต้องไปต้อนรับ

“ข้าจะรีบกลับ เจ้านอนพักไปก่อนเลยนะไม่ต้องรอ” เอ่ยแล้วก็ก้มลงจุมพิตแก้มเนียนแผ่วเบา

ซูหลินมองตามร่างแกร่งที่กำลังเดินจากไป นางเผยยิ้มตามแผ่นหลังกว้างของเขา ไม่คิดว่าวันนี้ตนจะกล้าเป็นหนึ่งเดียวกับสหายได้ นึกไปแล้วก็น่าขัน เจอกันแทบจะทุกวันมาตลอดสามปีนี้ เขาไม่เคยล่วงเกินนางเลย

ทว่าหย่าได้เพียงสามวันเขาก็แผลงฤทธิ์ใส่นางจนด้านล่างแสบระบมไปหมด ช่างเป็นบุรุษที่ร้อนแรงยิ่งนัก

“นอนดีกว่า เขาคงไม่กลับมาง่ายหรอก” พึมพำกับตนก่อนจะผล็อยหลับไป และตื่นขึ้นมาเพราะสัมผัสเสียวซ่าน

“อื้อ…ยังไม่พออีกหรือ อ๊ะ…อ๊า…อย่าดูดแรงข้าเสียว” ครางบอกเมื่อเม็ดไตของตนถูกดูดดึงอีกครา นางเปิดเปลือกตาขึ้นมองก็เห็นเพียงแค่เงา เพราะคนตัวโตดับไฟจนเกือบหมด ทิ้งไว้ให้เห็นเพียงแสงรำไรเท่านั้น

ซึ่งมันทำให้คิ้วสวยผูกกันเป็นปมในเวลาต่อมา เพราะกลิ่นกายอีกฝ่ายนางไม่คุ้นเอาเสียเลย ร่างกายจึงเกิดต่อต้านเขาโดยไม่ตั้งใจ เพราะเกรงว่าจะเป็นคนอื่นไม่ใช่ซือฟาน และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง เพราะคนที่ทาบทับนางในยามนี้คือ จงฉางเล่อ บุรุษหนุ่มที่แอบเข้ามาในเรือนนางถึงสองรอบแล้ว อย่างที่เขาเคยเอ่ย หากมีโอกาสจะไม่รอช้าที่จะจับนางกระแทกตามที่พูด และยามนี้ก็เป็นเวลาเหมาะ เพราะหัวหน้ามือปราบออกจากเมืองไปแล้ว

“เด็กดีอย่าดื้อ ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้ามีความสุขกว่าเมื่อหัวค่ำแน่” สิ้นคำดุ้นเอ็นใหญ่ก็กดดันเข้ารูรักจนมิด เพียงเท่านั้นเสียงครางเพราะความเสียวก็ดังมา

“อ๊า…ดูเถอะ ถูกกระแทกไปตั้งหลายน้ำ รูเจ้ายังคับแน่นอยู่เลย ดียิ่งนัก” เอ่ยชมแล้วก็รั้งอาภรณ์นางออกจนไม่เหลือไว้ปกปิดส่วนใดอีก ตัวเขาก็ขยับกายเหยียดลุกเพื่อปลดเปลื้องชุดของตนเช่นกัน และมันก็ทำให้คนใต้ร่างเกิดกำหนัดอีกรอบ

แม้จะเห็นเพียงภาพเลือนรางเพราะแสงเทียนนั้นอยู่ไกล ทว่านางรู้ดีว่าเขาหุ่นดีไม่แพ้ซือฟานเลย และที่สำคัญส่วนนั้นก็ใหญ่พอ ๆ กัน จนนางรู้สึกเสียวซ่าน ร่องรูตอดรัดเชิญชวนอีกฝ่ายทันที

“อ๊า…อยากถูกกระแทกแล้วสินะ ตอดถี่เชียว” สิ้นคำเขาก็โน้มลงไปหานาง รั้งใบหน้าให้มาจูบแลกลิ้นกัน และคนใต้ร่างก็ไม่ปฏิเสธเลยสักนิด เพราะตลอดสามปีมานี้นางโหยหาสิ่งนี้แทบทุกวัน เพียงแต่ไม่พบเจอคนถูกใจ แม้นถูกใจ อีกฝ่ายก็มีภรรยา นางจึงไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด

จนกระทั่งวันนี้ที่ได้ลิ้มรสดุ้นใหญ่ถึงสองดุ้น มันช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดียิ่งนัก ทว่าความกลัวมันก็เกิดขึ้นในใจ แม้อยากให้อีกฝ่ายกระแทกเด้าเข้ามาก็เถอะ ถ้าหากสหายที่กลายเป็นสามีไปแล้วกลับมาในยามนี้ เขาจะไม่บั่นคอนางตายตกไปตามบุรุษผู้นี้หรอกหรือ

“อื้อ…อย่า…พอแล้ว…อ๊า…ข้ามีสามีแล้ว อย่าทำเช่นนี้ ปล่อยข้าไปเถอะ…อ๊ะ..อ๊า…อย่า” ร้องขอเพราะรู้สึกผิด ทว่าฉางเล่อก็ไม่ได้หยุดเอวสอบที่กำลังซอยเด้าใส่ร่องรูนาง เขาปล่อยให้ซูหลินตำหนิอยู่เช่นนั้น เพราะมันปะปนกับเสียงครางนางไปด้วย น่าฟังยิ่งนัก

“อื้ม…ซี๊ด…ยิ่งเจ้าพูด ด้านในเจ้ายิ่งรัดแน่นนะรู้หรือไม่ …อ๊า…เสียวหัวบานข้ายิ่งนัก” เอ่ยบอกพร้อมกับมองจุดเชื่อมต่อ ซึ่งเห็นเป็นเพียงเงารางๆ ผลุบเข้าออกร่องรูนาง “หึหึ…ครางเสียวดีกว่านะเมียจ๋า ทำใจให้สบายเถอะ สามีผู้นั้นของเจ้าไม่กลับมาง่าย ๆ หรอก…อ๊า คงวันพรุ่งนั่นแหละ คืนนี้ให้ผัวคนนี้เอาก่อนนะคนดี”

บอกกล่าวราวกับเป็นเรื่องปกติ ทว่าคนฟังถึงกับตาโต

“จะ เจ้า…อื้อ…รู้ได้เยี่ยงไร…อ๊า…เสียว…เบา ๆ” ครางบอกเขา เมื่อเอวสอบอัดกระแทกลงมาเน้น ๆ ซึ่งมันทำให้ชนเข้ากับผนังด้านในจนนางเสียวซ่านไปทั้งตัว

อีกฝ่ายไม่ตอบ ทว่าโน้มหน้าอ้าปากมากลืนกินเม็ดไตแทน เขาดูดเม้มมันแรง ๆ อย่างที่ซูหลินเคยร้องขอบุรุษคนก่อน ราวกับจะทำให้นางลืมสัมผัสอีกฝ่ายเสียอย่างนั้น

“อื้อ…เสียว…ข้าเสียว แรงอีก…อ๊า” ร้องขอเขาจนได้ ทั้งที่นางควรจะต่อต้าน จะให้เป็นเช่นนั้นได้เยี่ยงไร ในเมื่ออีกฝ่ายเด้ากระแทกนางได้ถึงใจไม่แพ้ซือฟานเลย ยามนี้หากให้เลือกนางคงเลือกไม่ถูก ทว่าหากได้ทั้งสองคนมาไว้ปรนเปรอก็คงจะดี แต่ละวันคงเปรียบดั่งอยู่บนสวรรค์

ฉางเล่อยกยิ้มพอใจเมื่อคนตัวเล็กร้องขอในสิ่งที่เขาอยากมอบให้ ร่างแกร่งเหยียดตัวขึ้นมา ก่อนจะจับตรึงข้อเท้านางแล้วยกขึ้นทั้งสองข้าง ก่อนที่เอวสอบจะตะบี้ตะบันเด้ากระแทกดุ้นเอ็นใส่ร่องรูนางจนเสียงหยาบตามมา

“อูว…อ๊า…แหกหมดแล้ว…อ๊ะ..อ๊ายย ข้าเสียว” ครางลั่นห้องไม่เกรงใครจะได้ยินเลย ซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่ เพราะเรือนนี้นางพักอยู่กับสาวใช้ซึ่งห้องอยู่คนละฝั่ง

“อ๊า…เอามันยิ่งนัก..ยิ่งกระแทกยิ่งเสียว…โอวเมียจ๋า” ครางไม่ต่างกัน เพราะร่องรูนั้นตอดรัดแน่นเหลือเกิน ยามเขาชักออกด้านในก็ขมิบดูดดึงเอาไว้จนเสียวซ่าน

“แรงอีก…อื้อ…แรงอีกผัวจ๋า…อ๊า..เอาให้รูเมียแหกไปเลย…อูว…ผัวเอาเก่งยิ่งนัก” ชมเขาอย่างไม่อาย มาถึงยามนี้ใครจะมาเจอก็ช่างเถอะซูหลินไม่สนแล้ว