ตอนที่ 1 ทาสรับใช้เก่าแก่[2]

พรึบ!

"โอ๊ย! เจ็บ! ๆ ๆ" ด้วยความตกใจร่างเล็กลุกขึ้นอย่างกะทันหัน "เหล่าเกิง เป็นเจ้าจริง ๆ ฮ่า ๆ ในที่สุดข้าก็รอดแล้ว แค่ก ๆ อ๊อก"

"เจ้านาย! เหตุใดท่านถึงกลายเป็นเช่นนี้ล่ะ?" 

เหล่าเกิงเอียงคอมองสำรวจไปทั่วทั้งตัวของร่างตรงหน้าด้วยความสงสัย เจ้านายของเขาควรจะเป็นบุรุษที่หล่อเหลาร้ายกาจ หากไม่ใช่ผูกวิญญาณเชื่อมกันไว้ ก็คงไม่มีทางเชื่อ เขาสัมผัสถึงแรงดึงดูดได้ ก็เลยรีบมุ่งหน้ามาทางนี้ ไม่นึกเลยว่าจะเจอเจ้านายจริง ๆ

"ก็ค่ายกลเจ้ามหาเทพนั่นน่ะสิ! ทำให้วิญญาณข้าหลุดออกมาอยู่ในร่างนี้!" 

"เอ้า!..แล้วไฉนท่านไม่ออกมาทั้งร่างจริงเล่า!?"

"เจ้าหมูโง่! ถ้าข้าออกมาทั้งร่างจริงได้ จะมาอยู่ในร่างนี้ได้ไงห๊ะ! แค่ก ๆ"

 "อ้อ เป็นเช่นนั้นเอง"

"นานแล้วที่ข้าไม่ได้รู้สึกใกล้ตายเช่นนี้ เอาโอสถเซียนมาให้ข้า"

เหล่าเกิงรีบส่งโอสถเซียนไปให้ พร้อมกับมองอย่างโง่งม ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ ดวงตาที่เล็กอยู่แล้วจึงหรี่ลงจนเป็นเส้นตรง

"เจ้านาย ข้าเปลี่ยนชื่อเป็นหลงอี้ตั้งนานแล้วนะ และข้าก็เป็นมังกรด้วย ไม่ใช่หมู"

"เหล่าเกิงเอ๊ยเหล่าเกิง ข้าพอใจจะเรียกเจ้าว่าเหล่าเกิง และพอใจจะให้เจ้าเป็นหมู แล้วเจ้าจะทำไม?"

ได้ยินเช่นนั้นนั้นเหล่าเกิงก็มีใบหน้างอง้ำ แก้มป่องพองลมสะบัดหน้าหนีราวหญิงสาวขี้งอน "ข้าไม่พูดกับท่านแล้ว!" เด็กหนุ่มวัยราวสิบห้าสิบหก ร่างอวบอ้วน ผิวขาวตัดกับชุดแดงที่สวมใส่ เดินย่ำเท้าไปนั่งหน้ามุ่ยอยู่ไม่ไกลนัก

เทียนจวินคร้านจะสนใจมังกรงี่เง่า กินโอสถเซียน แล้วนั่งขัดสมาธิหลับตาลง เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ

โอสถเซียน แท้จริงคือยาครอบจักรวาลที่สามารถทำให้คนตายฟื้นคืนได้ แต่มันเป็นยาใช้สำหรับมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น ไม่มีผลกับพวกเทพ และเป็นสูตรที่เทียนจวินคิดค้นปรุงขึ้นมาเองกับมือ

ใช้เวลาเพียงไม่นานร่างเด็กน้อยก็ขับของเสียออกมามากมาย เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้ง คล้ายร่างนี้สะสมพิษร้ายมานานพอดู ร่างกายค่อย ๆ ฟื้นฟูกลับมามีสภาพแข็งแรงมากกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำไป

"เจ้าจะนั่งทำหน้าน่าเกลียดเช่นนั้นอีกนานหรือไม่"

"ท่านต้องเรียกข้าว่าหลงอี้ก่อน"

"เหล่าเกิง เห็นข้าเป็นเช่นนี้ คิดว่าข้าสั่งสอนเจ้าไม่ได้หรือไง อยากโดนตีใช่ไหม?"

"ฮึก..ท่านมันใจร้ายที่สุด!"

"อย่าร้องไห้เชียวนะ! นี่ก็ผ่านมาหลายหมื่นปีแล้ว เจ้ายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ มาเร็ว! พาข้าไปชำระล้างร่างกายหน่อย เจ้าไม่เหม็นหรือไร?"

"อ้วก อ๊อก เจ้านายทำไมตัวท่านถึงเหม็นขนาดนี้เนี่ย!?" พอมีคนเตือนเหล่าเกิงถึงได้รู้สึกเหม็นจนแทบอ้วก "ไฉนเด็กน้อยตัวแค่นี้ถึงได้สะสมพิษร้ายได้มากมายนักนะ?"

"อีกไม่นานพวกเราคงได้รู้ ไปเถอะ พาข้าไปล้างตัว"

จากนั้นสองนายบ่าวก็พากันไปที่ทะเลสาบ เหล่าเกิงร่ายเวทสร้างชุด ที่คล้ายชุดเดิมของเด็กน้อยให้ผู้เป็นนายสวมใส่ ด้วยความที่เทียนจวินในอดีตเจ้าสำอางไม่น้อย ทำให้ไม่หลงเหลือคราบเด็กหญิงอัปลักษณ์อีกแล้ว 

"อืม เอาล่ะ ค่อยสมกับคุณหนูตระกูลใหญ่หน่อย" เทียนจวินมองสำรวจร่างใหม่ด้วยความพอใจ 

จากนี้ไปเขาต้องใช้ชีวิตเป็นโจจื่อเสียน และต้องไม่ให้มหาเทพเทียนหลงรู้ ในหัวของเทพอสูรวางแผนที่จะกลับไปแก้แค้นมหาเทพเทียนหลงและเทพธิดาเซิ่งหนี่ว์