ตอนที่ 6 ตัวตน/2

ตอนที่ 6 ตัวตน/2

@ภีรภัทร

ในที่สุดก็ถึงสักที เมื่อเธอลงจากรถได้ เธอก็รีบเดินเร็วๆเข้าไปหาเด็กผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับกระเป๋าถือและถุงหนังสือนิยายสองเล่มที่เธอเพิ่งซื้อมาใหม่เมื่อสักครู่

"หนูดี! หนูดี!"

"พี่อุ่น หนูดีอยู่นี่ค่ะ"

"พี่ซื้อหนังสือนิยายรักมาใหม่สองเล่ม" อ่านคนเดียวไม่พอ ยังจะชวนน้องอ่านด้วยอีก...ผมบ่นเธอในใจ

"จะดีเหรอคะ แม่เห็นคงบ่นหนูดีหูชาแน่ๆ"

"มาอ่านห้องพี่"

"ค่ะๆ" ในที่สุดยัยหนูดีนั่นก็เห็นดีเห็นงามด้วย รีบส่งยิ้มพยักหน้ารับทันที

ส่วนผมกำลังจะอ้าปากขอตัวกลับบ้านแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้สนใจผมถึงขนาดนั้น เธอเดินเร็วๆเข้าบ้านไป ผมจึงเอารถไปเก็บที่โรงจอดรถ พร้อมกับส่งกุญแจรถให้คนในบ้านของเธอเอาไปเก็บให้ จากนั้นผมก็ขับรถที่ผมขับมาจอดเมื่อเช้า ขับกลับบ้าน...นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่!

ผมขับรถมาถึงบ้านและกำลังก้าวขาเดินเข้าบ้าน อยู่ๆคุณแม่ของผมก็ร้องเรียกชื่อผมเสียงดังมาแต่ไกล

"ภีร์...หนูไออุ่นเป็นยังไงบ้าง น้องน่ารักมั้ย" เจอหน้าผมก็ถามถึงแต่คนอื่น คุณแม่นะคุณแม่ ทำไมถึงได้อยากให้ผมหาเมียนัก ผมยังไม่ทันได้รู้สึกว่ายัยคุณหนูนั่นน่ารักเลยสักนิด

"งั้นๆแหละครับ"

"งั้นๆอะไรกัน หมายความว่ายังไง"

"ยัยนั่นทำงานได้เรื่องหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่ผมรู้ เธอดูซีรีส์กับอ่านนิยาย ไร้สาระสิ้นดี เป็นถึงผู้บริหารไม่หัดเอาสมองไปคิดเรื่องงาน" นี่แค่วันแรกนะ แถมเธอยังห้ามไม่ให้ผมพูดเรื่องนี้อีกด้วย

"น้องอายุแค่ยี่สิบห้าเอง ทีแกอายุยี่สิบแปดแล้ว ทุกวันนี้แม่ยังเห็นแกเล่นเกมอยู่เลย" ผมทำงานอยู่ตัวแล้ว ช่วงที่เล่นคือเวลาว่าง

"คุณแม่ครับ แต่เธอ...(เพิ่งจะได้เริ่มทำงาน)" ผมยังพูดไม่ทันจบ คุณแม่ก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที

"แม่ให้แกหาเมีย ไม่ได้ให้หาแม่เพิ่ม อย่ามีอคติกับน้องเพียงเพราะความสุขเล็กๆน้อยๆพวกนี้สิ" ผมกำลังจะอ้าปากเถียงแต่ก็เถียงไม่ออก

"ทุกวันนี้แม่เองก็ติดละครไทย ส่วนคุณพ่อมีเวลาว่างได้ที่ไหนปลูกแต่ต้นไม้ ทุกคนมีความชอบเป็นของตัวเอง ถ้ารู้หน้าที่ไม่เสียงานเสียการก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ" ก็จริง!

"ครับ"

"ใจกว้างหน่อยสิ ทีตัวเองยังเล่นเกมได้ บริษัทนานๆจะเข้าสักที ที่แม่ไม่ได้ว่าก็เพราะเราจัดการทุกอย่างได้ดีไม่ใช่เหรอ" อยู่ดีไม่ว่าดี โดนคุณแม่ด่าเฉยเลย ซึ่งสิ่งที่ท่านพูดก็ถูกต้องทั้งหมด...หรือว่าผมจะมีอคติและคาดหวังกับเธอมากเกินไป

"ถ้าแกเลิกเล่นเกมได้...แม่จะยอมให้แกหาผู้หญิงที่ทำแต่งาน งาน งาน และก็งาน!" ฟังดูน่าเบื่อจัง แล้วคุณแม่จะมาประชดผมเพื่อ!!

"ไม่เลิกหรอกครับ ผมลงทุนไปเยอะแล้ว"

"เห็นมั้ยแกยังไม่ยอมเลิกเลย ก่อนที่จะว่าคนอื่นหัดมองดูตัวเองซะบ้าง"

"ผมอาจจะคาดหวังกับเธอมากเกินไปหน่อย ผมจะลองเปิดใจดูเธอใหม่อีกครั้งก็ได้ครับ"

"เพราะภีร์เป็นคนแบบนี้ไง ถึงได้หาเมียไม่ได้สักที ไม่มีใครดีที่สุดหรอก"

"แล้วผมควรจะหาผู้หญิงแบบไหนดีครับ" ทุกวันนี้ผมมีความสุขดี ที่ได้อยู่กับตัวเอง มีเวลาเป็นของตัวเอง ยังไม่เคยมีสเปกผู้หญิงที่ตัวเองชอบ เลยไม่รู้ว่าต้องการผู้หญิงแบบไหนมาเป็นเมีย

"อยู่ด้วยแล้วมีความสุข แค่นี้พอแล้ว"

"แค่นี้!"

"แค่นี้แหละ คิดอะไรเยอะแยะ สำหรับหนูไออุ่น ถ้าแกคิดว่าหนูไออุ่นไม่ใช่ อยู่ด้วยแล้วอึดอัด แสดงว่าหนูไออุ่นไม่ใช่ผู้หญิงสำหรับแก" อึดอัดมั้ย...ผมกำลังถามตัวเอง คำตอบที่ได้ก็คือ...ไม่มั้ง

"ผมขอคิดดูก่อนนะครับ"

5 วันผ่านไป และแล้ววันทำงานสุดสัปดาห์ก็มาถึง ผมยังคงทำงานเป็นคนขับรถให้กับคุณหนูไออุ่นเหมือนเดิม ช่วงระยะเวลาหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ทั้งขาไปและขากลับถ้าเธอไม่ดูซีรีส์ก็หลับ มีอยู่แค่สองอย่าง ระหว่างทางผมกับเธอมีบทสนทนาพูดคุยกันบ้างตามประสาคนร่วมเดินทาง

"คุณหนูครับ"

"คะ" เธอขานรับแต่สายตาก็ยังคงจับจ้องมองหน้าจอ ดูซีรีส์ที่เธอชอบ ไม่ได้หันมาสนใจผมแต่อย่างใด

"วันจันทร์ผมมีธุระ ขอไปส่งคุณหนูที่โรงงาน เสร็จแล้วขอออกไปทำธุระของตัวเองได้มั้ยครับ ส่วนช่วงเย็นผมจะรีบไปรับคุณหนูให้ทันเวลาเหมือนเดิม" หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา หลังจากที่ผมไปส่งไออุ่นทำงาน วันทั้งวันผมก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว วันๆนั่งเฝ้าแต่รถ ซึ่งวันจันทร์หน้าผมมีประชุมสำคัญที่บริษัทจำเป็นต้องไป

"ได้ค่ะ" ผมไม่คิดว่าเธอจะอนุญาตง่ายขนาดนี้

"ไม่คิดจะถามผมหน่อยเหรอครับว่าไปไหน"

"ไม่ได้จะไปด้วยนี่คะ ไม่อยากรู้" คำตอบของเธอทำให้ผมนิ่งไป มันก็จริงอย่างที่เธอพูด คงไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าซีรีส์ที่เธอกำลังดูอยู่

"ขอบคุณครับ (ที่อนุญาตให้ออกไป)" ปกติผมใช้มือถือสั่งงานลูกน้องกับประชุมออนไลน์ ช่วงกลางวันถึงแม้ว่าทุกคนจะเห็นว่าผมนั่งเฝ้ารถทั้งวัน แต่ในความเป็นจริงแล้วผมก็ทำงานไปด้วย ถ้าว่างก็เล่นเกม ช่วงเวลานั่งเฝ้ารถจึงไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าน่าเบื่อเท่าไหร่ ดีซะอีกเงียบสงบ ไม่มีใครมากวนใจ

ห้าวันที่ผ่านมาผมไม่ได้รู้สึกเบื่อแต่อย่างใด หน้าที่ของตัวเองผมสามารถรับผิดชอบได้ดีในระดับหนึ่ง ไม่ได้มีปัญหาอะไร ส่วนงานขับรถ แค่ขับมาจอดก็เป็นอันหมดหน้าที่ของผมแล้ว รอช่วงเย็นขับกลับ ส่วนเรื่องอาหารการกินของคุณหนูไออุ่น เห็นว่าพี่ชายของเธอเป็นคนจัดการให้

"ถ้ามารับไม่ทัน โทรมาบอกด้วยนะคะ" ทำไมเธอใจดีจัง ถ้าเป็นผมคงบ่นลูกน้องยาว ทำงานได้แค่ห้าวันก็ลาซะแล้ว เพราะฉะนั้นการลางานของผมจะไม่ทำให้กระทบต่อหน้าที่ไปรับไปส่งเธออย่างแน่นอน

"ช่วงกลางวันอุ่นไม่มีอะไรให้พี่ภีร์ทำ มีธุระก็ไปทำเถอะค่ะ แต่ต้องกลับมารับอุ่นให้ทันเวลานะคะ"

"ขอบคุณมากครับ"

"อุ่นคิดไว้ว่า ช่วงเย็นถ้าเรากลับเวลาเลิกงานตามปกติเหมือนทุกวัน รถมันติดมาก อุ่นว่าจะกลับให้เร็วขึ้นหน่อย แต่วันจันทร์พี่ภีร์ไปทำธุระก่อน อุ่นกลับเวลาปกติก็ได้"

"ขอบคุณอีกครั้งนะครับ"

"แต่อุ่นมีข้อแม้ค่ะ"

"ว่ามาเลยครับ"

"พรุ่งนี้วันเสาร์ เป็นวันทำงานของพี่ อุ่นไม่ให้พี่หยุด" ลูกจ้างอย่างผมทำงานวันจันทร์ถึงวันเสาร์ หยุดวันอาทิตย์วันเดียว ส่วนผู้บริหารจะหยุดวันเสาร์กับวันอาทิตย์สองวัน

"คุณหนูจะไปไหนเหรอครับ"

"อุ่นอยากไปปั่นจักรยานเล่นที่สวนสาธารณะค่ะ ไปปั่นด้วยกันนะคะ อุ่นไม่มีเพื่อน"

"ไม่อยู่บ้านดูซีรีส์อ่านนิยายเหรอครับ" ผมประชด!

"ว่าจะเอาหนังสือไปอ่านที่โน่นค่ะ มีปัญหาเหรอคะ"

"ไม่กล้าหรอกครับ ไปแต่เช้าเลยมั้ยครับ ตอนเช้าอากาศดี" แล้วผมจะประชดเธอทำไมอีก

"เช้าหน่อยก็ดีค่ะ"

@ไออุ่น

ทั้งหมดที่ฉันคุยกับเขา ยอมให้เขาออกไปไหนมาไหนได้ตามใจ ก็เพราะฉันรู้ว่าเขาเป็นใคร เรื่องนี้ฉันคุยกับพี่อาชิแล้ว ต่างคนต่างมีงานมีหน้าที่ที่ต้องทำ ถึงแม้ว่าฉันอยากจะแกล้งเขามากแค่ไหนก็ตาม

ถ้าหากเข้มงวดมากจนเกินไป ทำให้เขาเสียงานเสียการ ฉันกลัวเขาจะลาออก ไม่อยากหาคนขับรถใหม่ อย่างน้อยๆเขาก็ไว้ใจได้ ดูแลฉันได้ ถ้าสนิทกันมากกว่านี้ ฉันคิดเอาไว้ว่าจะให้เขาพาเที่ยวแทนพี่กัปตันสักหน่อย ทั้งหมดนี้ฉันคิดมาก่อนล่วงหน้าแล้ว มีแต่ได้กับได้