EPISODE 7

" ใครเสร็จใครกันครับ " ไฟก็ถูกเปิดขึ้นพร้อมกับเสียง เฮือก! อกอีแป้นแตก!

" เซ..น่อน ฮะๆๆ ปล่าวสักหน่อยน๊าาาา " ทำไมกัน! เสียแผนลักหลับหมด

" หืม? ฮะๆ ฟลอลืมอะไรไปรึปล่าว ผมเป็นพระเจ้า นะ ได้ยินหมดเลย " ฟลอเลียหน้าเหวอเลยทีเดียว

" ฟลอ ลืมไป แล้วทำไมไม่แกล้งว่าไม่ได้ยินเล่า ! "

" หึๆ แล้ว...จะทำจริงมั้ยครับ "

" อะ อะ อะไรเล่า! ฟลอจะไปแล้ว จะนอนแล้ว " เธอเดินหันหน้าหนีทันที เพราะความเขินอายของเธอ ทั้งท่าทางของเธอช่างนาารักยิ่ง ทำให้หัวใจเซน่อนกระตุกคันยุบยิบ เขาจึงคว้าตัวเธอเข้ามากอด หน้าฉันตอนนี้ซบบนไหล่เขา เพราะเขาย่อตัวลงมาคางฉันจึงถึงไหล่เขา เจ็บใจขอโทษค่ะฉันเตี้ย ใช่เวลามั้ย ตะ ตอนนี้เขากอดฉานนน!!

" เซ.... "

" หืม? อะไรครับ "

" เซ ชอบฟลอมั้ย? " ว๊ายยย ถามไปแล้ว

ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจของฟลอเลียตื่นเต้นลุเนว่าคนที่กอดอยู่จะตอบว่าอะไร

" ไม่ได้ชอบครับ " ห้ะ! อะไรกัน ตอนนี้รู้สึกน้ำตาคอเบ้าเลย ก็จริง ฉันขอรวบรัดเขาเกินไปนี่นาตอนนั้น เขาคงไม่ชอบ ไม่รักฉันก็ไม่แปลก

" ไม่ได้ชอบ แต่รักต่างหากครับ " ฟลอเลียหัน ครับ มาทางเซน่อนทันที ตอนนี้หน้าเธอทั้งแดงเพราะเขิน ใจเต้นแรงระรัวไม่หยุด น้ำตาที่คลออยู่ก็ถูกมือหนาเช็ดออก

" หัดฟังให้จบก่อนสิครับ " เขาก็โน้มหน้ามาใกล้เธอพร้อมกับกดจูบอย่างอ่อนโยน จนฟลอเลียต้องเบิกตาเพราะตกใจกับการกระทำของเซน่อน แต่ก็ต้องโอนอ่อนตามเพราะสัมผัสของเขามันช่างอ่อนโยนจริงๆ

ไม่นานเขาก็ผละออก แล้วบอกว่าไปนอนกันแล้วเขาก็ยังเล่าเรื่องให้ฉันฟัง เกี่ยวกับ เอลล่า เดนสัน ตอนช่วงที่ก่อนจะทดสอบในเขาวงกตนั่นเขาได้ยินเสียงเธอพูดว่า จะแย่งเซไปจากฉัน อุ้ป! แหม เสียใจด้วยนะแม่นางเอก เธอไม่ได้แอ้มหรอกย่ะ สะใจอยู่นะเนี่ย คิกๆ แล้วก็ยังได้ยินเสียงของเย้าชายเอเลนด้วย และฉันก็ต้องสงสัยเขาได้ยินความคิดของเอเลนเหมือนจะหึงฟลอเลีย สงสัยสิก็เขาจะหึงฉันทำไม หรือว่าคิดได้ คิดได้หรือไม่ฉันก็จะไปถอนหมั้น ถ้าเขาคิดได้ ฉันก็สามารถที่จะรับเขาเป็นเพื่อนเข้ากลุ่มได้อยู่แล้วไม่มีปัญหาอะไร

นึกถึงเรื่องถอนหมั้นไปถอนหมั้นพรุ่งนี้เลยน่าจะดีกว่า ยังไงฉันก็ไม่ได้รัก ได้ชอบไอ้เจ้าชายนั่นสักหน่อย พรุ่งนี้ก็กลับไปหาท่านพ่อ แล้วก็ไปพระราชวังไปถอนหมั้นให้มันจบๆ เพราะเวลาฉันจะไปไหนมาไหนกับเซจะได้ไม่มีใครกล้ามาว่าเสียหายอะไร เออ โอเครตามนี้

ส่วนเรื่องเซเดี๋ยวค่อยบอกหลังจากถอนหมั้น จบปริ๊ง เอาล่ะ! ฉันคุยเล่นๆกับเขานานพอสมควร ฉันจึงคิดได้ว่าคสรกลับห้องได้แล้ว

" เซ ฟลอจะกลับห้องแล้วนะ ฟลอง่วงแล้ว ฮาววว~ " อาการหาวก็เป็นใจมา ซะเหลือเกิน

" ฟลอ นอนที่นี่แหละ "

" What!? " เอ๋! อะไรเนี่ย ชวนนอกด้วยกันเลยหรอ เขิน

" ก็นอนที่นี่แหละ ไม่ต้องกลับห้องให้เสียเวลา นอนด้วยกัน จับมือกัน กอดกัน ใสๆ " อะ...

พรืด!!

" ฮ่าๆๆๆ ใสๆ จับมือกัน โอเครๆ ใสๆ " ฉันก็เอนตัวลงนอน พลางขำและก็คิด เซ มีมุมน่ารักแบบนี้ด้วยรึเนี่ย 555555

" ก็ใสๆไง "

" จ้าา! คิกๆ นอนได้แล้ว! "

แล้วไม่นานทั้งสองก็ลงสู่ห้วงนิทรา...

เช้าวันใหม่ เซ พาวาปมาที่ห้องฉัน เพราะว่าถ้าฉันเดินออกจากห้องเซ แล้วมีคนเห็นมันจะไม่ดีเอา ดีๆ เซเป็นพระเจ้า คิกๆ เขามาส่งอล้วก็วาปไปที่ห้องตัวเอง ส่วนฉันส่งข้อความบอกพี่ว่าวันนี้จะกลับบ้าน แล้วก็บอกเพื่อนคนอื่นๆด้วย

ฉันอาบน้ำแต่งตัวใส่เสื้อยีนสีฟ้าอ่อนๆแขนกุดใส่กางเกงขาสั้น รวบผมขึ้นเป็นทรงหางม้าปล่อยผมด้านหน้าลงเล็กน้อย ส่วนหน้าผัดแป้งเบาๆ ยังไงก็ สวย! คิกๆ แล้วก็ใส่รองเท้าผ้าใบพื้นสูงสีขาวนั่นแหละเข้ากันดีใช่มั้ยล่ะ พอเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินออกมานากห้องก็ปละเข้ากับ เอเลนพอดี

" อ้าว! อรุณสวัสดิ์เจ้าชาย! อ้อ วันนี้กลับพระราชวังด้วยนะ ดิฉันจะไปถอนหมั้น " พูดเสร็จฉันก็เดินมา แต่ก็ถูกเสียงเรียก

" เดี๋ยวสิ! ฟลอเลียเธอไม่ชอบฉันแล้วหรอ " หืม? ชอบไหมอ่ะหรอ

" ชอบสิ! แต่ในฐานะเพื่อนน่ะ ไว้เจอกันที่พระราชวัง " ก็ใช่ฉันไม่ได้เกลียดพวกเขาที่ไปยุ่งอยู่กับนางเอก แต่ฉันเกลียดนางเอกต่างหาก หึ้ย! คิดแล้วน่าหมั่นไส้!

ทางเอเลนเขามองฟลอเลียจนลับตา หัวใจเขารู้สึกหวาดหวั่น เขารู้สึกเจ็บยามเมื่อเธอพูด ชอบแต่ในฐานะเพื่อน แต่ทำไมผมถึงต้องสนเธอด้วยล่ะ หรือเป็นเพราะ แท้จริงแล้วผมชอบเธอกัน แต่กว่าจะรู้ใจผมคิดว่ามันสายไปแล้ว ที่จะทำให้เธอกลับมาชอบผมแบบชายหญิง....

ฉันลงมาด้านล่างก็พบท่านพี่ เซน่อน และเพื่อนทุกคน พวกเรานั่งทานข้าวเช้าด้วยกันแล้วค่อยแยกย้ายกันออกมา เช้านี้ไม่เห็นเซน และฮาโรวล์แต่ช่างสิใครสนกัน และตอนนี้ ฉัน และท่านพี่ มาที่คฤหาสน์ตระกูลอาเทียส ส่วนเซน่อนกลับไปข้างบนเพราะมีงานเข้ามา เราจึงต้องแยกกัน แต่ก่อนมาคฤหาสน์ฉันขึ้นขี่หลังท่านพี่ ท่านพี่ก็วิ่งอ้อมโรงเรียนดังสัญญา แบบพอวิ่งเสร็จฮันเหนื่อยแทนอ้ะ ท่านพี่นี่เหงื่อผุดเลยนะ อิอิ

พอมาถึงก็คุยกันเล็กน้อยว่าฉันมั่นใยแล้วรึยัง แน่นอนว่ามั่นใจอยู่แล้ว และตอนนี้เราก็ถึงพระราชวังเดินเข้ามาในห้องรับแขกที่แสนจะกว้างขวงก็พบชายหญิงที่มีตำแหน่งสูงศักดิ์ทั้งคู่กำลังมองและส่งยิ้มดีใจมาทางเธออยู่นาน จนท่านพ่อต้องกระแอม

" อะแฮ่ม! ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ องค์ราชา องค์ราชินี "

" ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ / เพคะ "

" จะมากพิธีไปไยเพื่อนรัก แล้วก็หลานๆทั้งสอง เรียกพวกเราว่าท่านลุงกับท่านป้าเถอะ "

" พ่ะย่ะค่ะ / เพคะ ท่านลุง ท่านป้า " พวกเราก็ส่งยิ้มอย่างจริงใจให้

" วันนี้คงจะมาถอนหมั้นสินะ อีกสักหน่อยเอเลนก็คงมาแล้วล่ะ "

ก้อก ก้อก ก้อก

" กระหม่อมเอเลน พ่ะย่ะค่ะ "

" เข้ามาได้ "

พวกเราก็มองหน้ากันก่อน แล้วก็ค่อยหันมาทางผู้ใหญ่ พวกเราเคลื่อนย้ายกันไปที่ห้องพิธีเพื่อที่จะถอนหมั้นกัน

" ทั้งสองเดินเข้าไปในวงเวทย์เลย แล้วกล่าวยืนยันการถอนหมั้น " ก็ทำตามแต่โดยดี

" ดิฉัน ฟลอเลีย อาเทียส ยินดีที่จะถอนหมั้นค่ะ "

" ผม เอเลน บริททาเนีย ยินดีที่จะถอนหมั้นครับ "

แล้วสักพักแสงสว่างก็หายไปพร้อมกับวงเวทย์ เป็นอันพิธีเสร็จเรียบร้อยแล้วเนอะ พอเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านเลยทำไมต้องอยู่ ทำไมต้องรอ ไม่เห็นมีไรทำ พอมาถึงบ้านก็พบเซน่อนยืนรออยู่หน้าบ้าน ท่านพ่อและท่านพี่ สงสัยกันนิดหน่อยแล้วค่อยเชิญกันไปที่ห้องรับแขกเพื่อคุยกัน

เซน่อนเป็นคนเปิดปากเอ่ยพูดก่อน เริ่มจากแนะนำตัวตามละดับแล้วสุดท้ายก็กล่าวถึงเรื่องความสัมพันธ์ของเรา ณ ตอนนี้ ส่วนฉันก็นั่งอยุ่เฉยๆ พยักหน้าตาม เมื่อท่านพ่อและท่านพี่ได้ยิน

" อะไรนะ!!!!!!! " ฉันสะดุ้งเหมือนเดิม ดูสิตะคอกซะดังเลย ดีละไม่แผ่นดินไหว

" ท่านพ่อ ท่านพี่ จะตะโกนเสียงดังทำไมเจ้าคะ ลูกจะหัวใจวายหมด " พุดพลางจับหน้าอกตัวเองและแสดงสีหน้าตกใจสุดขีด จนทั้งสองที่เห็นก้ผ่อนอารมณ์ลงแล้วก็พูดกันเสียงปกติ

" เอาจริงๆเลยนะครับ ผมจริงจัง และจริงใจกับฟลอเลีย ผมจะปกป้องเธอสุดชีวิตของผมเลยครับ " เซมีสายตาที่มุ่งมั่น จริงจัง จริงใจดั่งที่เซพูดฉันพึ่งเคยเห็นแบบนี้ หัวใจฉันกระตุกไม่หยุด

ทางสองพ่อลูกและลูกชายมองมาทางเซก็พบคือสายตาที่จริงจัง พูดความจริงอย่างแท้จริงนั้น ถึงพวกเขาจะเบาใจที่เซมีคยรักที่มั่นคง แต่จะอนุญาติเลยมันก็ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่สิ มันต้องมีการทดสอบ พ่อลูกมองหน้ากันแล้วค่อยกลับมามองด้านหน้า แล้วสงยิ้มอย่างมีเลสนัย และยังทำให้ผู้คนรอบข้างขนลุกซู่ขึ้นมาทันที ก่อนจะกล่าวออกมาพร้อมกัน

" เตรียมพร้อมรึยัง หึๆๆๆ "