ตอนที่8

"แพ้ท้องแทน...ตาเอสไม่มีเมียนะคะ"

เอเลนขมวดคิ้วเป็นปม

"ก็นั่นสิที่น่าแปลก"

ปีเตอร์ส่งสายตาพร้อมพยักหน้าต่อหน้าเอเลนว่าเขาคิดแบบเดียวกับสิ่งที่เธอคิดในตอนนี้

"หรือว่า"

เอเลนเบิกตาโพรง

"ถามลูกเอาเอง"

ปีเตอร์คงให้คำตอบอะไรไม่ได้เขาให้เอเลนถามลูกชายเอาเองก็น่าจะได้คำตอบที่ดีที่สุด

"ตาเอสไปทำใครท้องรึป่าวลูก"

"หืม...ผมโสดอยู่นะครับมัม"

หลังจากที่เอริคมานั่งพักที่โซฟาอยู่พักใหญ่จนดีขึ้นแต่ก็ต้องมาตกใจกับคำถามของคนเป็นแม่อีกรอบที่พูดทำนองเดียวกับจอแดนเมื่อกลางวันเลย

"มัมหมายถึงอาจจะพลาดไปทำใครท้องแบบนี้น่ะลูก"

"ไม่มีครับมัมคิดมากไปแล้ว"

เอริคส่ายหัวเบาๆในหัวของเขาตอนนี้มีแต่เรื่องงานนึกไม่ออกว่าเขาจะไปทำใครท้องได้นอกเสียจากคืนนั้นที่เขาหน้ามืดจนลืมป้องกันแต่มันก็ไม่น่าจะใช่

"แน่ใจนะ"

"ครับ..ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ"

ความง่วงและความเพลียมาครอบงำเขาไม่อยากคิดเรื่องอะไรแล้วตอนนี้ก็อยากจะพักผ่อนเต็มทนจึงรีบเดินหนีคนเป็นแม่ขึ้นไปชั้นบนทันที

"นอนแล้วหรอลูก"

เอเลนยิ่งแปลกใจเธอเห็นลูกชายเธอนอนเร็วแบบนี้มาพักใหญ่แล้วไม่รู้ว่าเพลียอะไรนักหนา

สามวันต่อมา

ภูเก็ต

"เหนื่อยมั้ย"

"ไม่เลยจ่ะพี่นิดาวทำได้สบายมากเลย"

ตั้งแต่ปาริดามาอยู่กับนิชาเด็กสาวก็เป็นลูกมือช่วยนิชาทุกอย่างนอนดึกตื่นเช้าแค่ไหนก็ไม่เคยเกี่ยงวันนี้ยิ่งเป็นวันหยุดก็มาช่วยขายตลอด

ปาริดาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดรู้สึกเหมืิอนได้ชีวิตใหม่เลยด้วยซ้ำ

"อีกกี่เดือนถึงจะจบหรอ"

"อีกสามเดือนก็จบม.6แล้วจ่ะ"

"อืมดีแล้วแล้วมหาลัยล่ะดูไว้หรือยัง"

"ดาวว่าจะไม่เรียนต่อทำงานใช้หนี้พี่นิก่อนดีกว่า"

ปาริดาส่ายหัวเบาๆ

"ไม่ต้องเลยยังไงก็อย่าทิ้งการเรียน"

นิชาเห็นว่ายังไงปาริดาก็ต้องเรียนเพราะเชื่อว่าอนาคตเด็กสาวยังอีกไกลยังไงเธอก็อยากให้ปาริดามีความรู้ติดตัวที่เยอะกว่านี้

"ดาวไม่ได้ดูไว้หรอกจ่ะ...คิดไว้ตั้งนานแล้วว่าไม่มีเงินเรียนต่อก็เลยไม่หาที่เรียนไว้"

ปาริดาก้มหน้างุดเธอรู้สถานะตัวเองดี

"เอาแบบนี้พี่ออกค่าเรียนให้ก่อนเรียนจบแล้วค่อยเอาเงินมาใช้พี่"

"ได้หรอจ้ะ"

"อืม.."

อันที่จริงนิชาไม่ได้หวังจะได้เงินคืนแต่นี้ก็เป็นข้อสัญญาไว้ปาริดาจะได้ไม่ทิ้งการเรียนง่ายๆ

"ขอบคุณพี่นิมากเลยนะจ้ะ"

เมื่อได้รับโอกาสเช่นนี้จากหน้าเจื่อนก็กลายเป็นยิ้มออก

"ตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆล่ะพี่อยากจะเปิดร้านอาหารวันนั้นเราจะได้มาช่วยพี่"

"ดาวจะทุ่มสุดตัวเลยจ่ะ"

"ลูกมือคนใหม่ท่าจะขยันน่าดูเลยนะครับ"

อลันเห็นว่าสองสาวกำลังพูดคุยกันดูท่าสนุกสนานจึงอยากร่วมแจมด้วย

"ค่ะพี่หมอ"

"สี่กล่องนี้ของคุณหมอค่ะ"

"ขอบใจนะ"

อลันรับกล่องอาหารจากปาริดาและยิ้มให้เธอเล็กน้อยเอ็นดูเด็กสาวที่แสนจะขยันไม่งอมืองอเท้าเป็นลูกมือนิชาได้เป็นอย่างดี

"ค่ะ"

"น้องนิ"

"อ้าวพี่มนนิกำลังจะเอาอาหารไปส่งพอดีเลยค่ะ"

นิชาเห็นนฤมลเดินมาที่หน้าร้านหน้าตาตื่นนึกว่าจะมาทวงอาหารจึงรีบบอกว่าเธอกำลังจะเอาไปส่ง

"พี่ไม่ได้มาเรื่องนั้น...น้องนิทำอาหารได้หลายอย่างใช่มั้ยคะ"

นฤมลไม่ได้มาเรื่องนั้นที่เธอมาก็เพราะอยากหาคนไปทำอาหารในวันเลี้ยงต้อนรับบอสใหญ่ที่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่ต่างหาก

"ใช่ค่ะนิทำได้หลายอย่างเลย"

"พอดีบอสใหญ่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่อีกสองวันน่ะพี่อยากให้น้องนิไปทำอาหารในงานเลี้ยงต้อนรับบอสสักสิบกว่าอย่างได้มั้ยคะ"

"อีกสองวันหรอคะงั้นก็ได้ค่ะ"

"อาหารที่พี่อยากได้ตามนี้จ่ะค่าใช้จ่ายเท่าไรวางบิลที่พี่ได้เลยนะคะ"

"ค่ะขอบคุณนะคะพี่มนที่เลือกใช้บริการร้านนิ"

"รสมือน้องนิถูกปากพี่กับคนในบริษัทนี่คะแล้วพี่จะใช้บริการคนอื่นได้ยังไงล่ะจะสายแล้วพี่ไปก่อนนะ"

"ค่ะพี่มน"

หลังจาดนฤมลดิวงานเสร็จก็เดินกลับไปด้วยท่าทีสบายใจเพราะเสร็จสิ้นงานที่ต้องจัดการเสียที

"ว้า..แบบนี้พี่ก็อดทานฝีมือนิวันนึงเลยล่ะสิ"

อลันเอ่ยหยอกนิชาเล่นทั้งบุ้ยปากเล็กน้อย

"พี่หมอจะทานอะไรคะเดี๋ยวนิทำไว้ให้ค่ะ"

"พี่ล้อเล่นพี่ไม่กวนนิหรอก"

"นิทำให้ได้ค่ะ"

"งั้นก็เอาเหมือนเดิมก็ได้"

"โอเคค่ะ"

ท่าทางของอลันอยู่ในสายตาของปาริดาเธอเห็นว่าหมอหนุ่มชอบมาหยอกนิชาเหมือนคนที่กำลังจีบกันจึงมองด้วยท่าทีสงสัยและคิดอยู่ว่าพี่สาวเธอนั้นจะรู้ตัวหรือป่าว

อังกฤษ

"ผมบอกแล้วไงครับมัมว่าไปคนเดียวได้"

เอริคยืนกุมขมับเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมให้ตนขึ้นเครื่องบินเจ็ทที่จอดอยู่ง่ายๆนอกเสียจากจะพาบรูคไปด้วย

"ถ้าลูกไม่เอาบรูคไปด้วยลูกก็ไม่ต้องไป"

"แม่ครับอย่าเอาแต่ใจสิครับผมโตแล้วนะดูแลตัวเองได้"

"......"

เอเลนยังไม่ยอมฟังลูกเธอเช่นเดิม

"ก็ได้ๆ..ครับบรูคนายไปกับฉัน"

"ครับคุณเอส"

เมื่อเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ต้องยอมไม่อย่างนั้นคงไม่ได้ไปทำงานทำการกันพอดี

ญี่ปุ่น

"เฮ้อ..."

บรูคถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากแบกคนเป็นนายออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาเจียนหนักได้

"โอ้ยย...ยานี่มันไม่เห็นจะได้ผลเลย"

เอริคสบถเสียงอ่อนบนโซฟาในโรงแรมหรูวันนี้เขาไม่ได้เป็นอันทำงานทั้งวันเพราะไอ้อาการอาเจียนเล่นงาน

"พักก่อนมั้ยครับคุณเอสอย่าพึ่งบินเลยครับ"

บรูคเห็นทีว่าการบินไปไทยพรุ่งนี้จำต้องชะงักไว้ก่อนเพราะดูอาการเอริคไม่ดีขึ้นเอาเสียเลยแม้จะทานยาที่หมอจอแดนให้ก็เถอะจะดีก็ต่อเมื่อได้ทานอะไรเปรี้ยวๆเข้าไปเท่านั้น