ตราบสิ้นสัญญาเพื่อน

ชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ทำหน้าตาถมึงทึงบอกบุญไม่รับทันทีที่เห็นเจ้าสาวที่เดินเข้ามาในพิธีแต่งงาน คนที่เขาหมายมั่นเอาไว้ คือคุณหนูการ์ดเนอร์คนน้อง แต่ที่เขาเห็นตอนนี้กลับเป็นอีฟ การ์ดเนอร์ ผู้เป็นพี่สาว แม่นั่นไปทำอิท่าไหนถึงได้สวมชุดเจ้าสาวที่เขาและลีอาเป็นผู้ไปลองชุดด้วยกัน

“ยิ้มหน่อยสิ” นายใหญ่ตระกูลเลอร์วินต้องใช้ข้อศอกสะกิดบุตรชายเพื่อบ่งบอกเขาว่าสีหน้าตอนนี้มันแย่แค่ไหน

“จิ” อีธาน ทำเสียงจิจ๊ะไม่พอใจ อันที่จริงเขาอยากเดินหนีไปให้พ้น ๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าหากเดินหนีออกไปตอนนี้ นายใหญ่แห่งตระกูลเลอร์วินคงต้องขุดดินอยู่

เรือนผมสีทองของอีฟถูกมัดรวบอย่างง่าย ๆ ในเวลาอันรวดเร็ว เธอไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดอะไรทั้งสิ้น เมื่อชั่วโมงก่อนผู้เป็นแม่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาและบอกแค่เพียงว่าลีอาหนีการแต่งงาน

จากนั้นก็จับเธอถูลู่ถูกังลากให้วิ่งออกมาจากห้องครัว แล้วจับเธอยัดเข้าไปในชุดเจ้าสาวที่เธอจำได้ว่ามันเป็นของลีอา

“น้องไปไหน” อีฟถาม ในขณะที่เพื่อนและญาติฝั่งเจ้าสาวแย่งกันถลกเสื้อผ้าของเธอออก

“อย่าเพิ่งถามตอนนี้ แม่ไม่มีเวลาอธิบาย” คุณนายการ์ดเนอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ยังเจือความสะอื้น

“อย่าบอกนะว่าน้องหนีไป” อีฟตวาดแว้ด “หนูบอกแล้วยังไงคะ ว่าน้องไม่ได้อยากแต่ง พ่อกับแม่ก็ยังบังคับเธอ” เจ้าของใบหน้าสวยหวานยิ้มเจื่อน

เธอพยายามเฝ้าบอกครอบครัวอยู่หลายครั้ง ว่าลีอาไม่อยากแต่งงาน เธอมีคนรักอยู่แล้ว ที่จริงไม่น่าปล่อยเวลาให้ล่วงมาจนถึงขั้นแต่งงานได้เลย อีฟไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของอีธานกับลีอาไปถึงขั้นไหน ทำไมถึงไปตกลงถ่ายรูปพรีเวดดิ้งหรือลองชุดแต่งงานกันได้

หมอนั่นไม่รู้เลยหรือยังไงว่าเจ้าสาวของเขาไม่ได้อยากแต่งงานกับเขาเลยสักนิด เธอรักอิสระ สดใสราวกับแสงอาทิตย์บนท้องฟ้า เตรียมพร้อมจะติดปีก โบยบิน หนีเขาไปอยู่ตลอดเวลา

แตกต่างจากเธอที่เก็บตัว ไม่ชอบสังคม และไม่สดใสเหมือนอีฟ

สุดท้ายแล้วผู้ที่สวมชุดเจ้าสาวในวันนี้ก็คือเธอ อีฟต้องแสร้งยิ้ม ตีสีหน้าอารมณ์ดีราวกับว่าเธอยอมรับการแต่งงานครั้งนี้

ตอนที่แขกในงานเห็นเจ้าสาวครั้งแรกเธอได้ยินเสียงอื้ออึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่ทุกอย่างจะกลับเข้าสู่ความเงียบสงบเหลือแต่เสียงเพลงบรรเลงตอนเจ้าสาวเดินไปเข้างานเท่านั้น

ดวงตาคู่สวยสีฟ้าซีด ๆ ของอีฟกวาดมองไปรอบ ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ แขกในงาน ยิ้มเจื่อนบางคนก็กำลังก้มหน้าพิมพ์อะไรบางอย่างในโทรศัพท์ของพวกเขา เธอเดาว่าคงจะรีบรายงานข่าวด่วนข่าวร้อนเรื่องเจ้าสาวถูกเปลี่ยนตัวสินะ

ก็แน่ล่ะเจ้าสาวถูกเปลี่ยน ชื่อในการ์ดเชิญเป็นของลีอา การ์ดเนอร์ ไม่ใช่อีฟ การ์ดเนอร์ แม้จะรู้สึกอึดอัดแค่ไหนอีฟก็ต้องฝืนยิ้ม อย่างน้อยก็ต้องรักษาหน้าตาทางสังคมให้กับคุณและคุณนายการ์ดเนอร์

ไม่ใช่ว่าอีธานไม่รู้จักอีฟ เขารู้จักดีเธอเลยล่ะ เพราะอีฟเป็นเพื่อนสนิทของเขามาอย่างยาวนาน นานเกินกว่าจะพลิกความสัมพันธ์ไปเป็นอย่างอื่น

ไม่ใช่ว่าเธอไม่สวย อีฟเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่ใครจะอยากแต่งงานกับเพื่อนที่รู้จักนิสัยใจคอกันดีเกินไป รู้กันแทบทุกซอกทุกมุมของชีวิตขนาดนั้น

เขาเลยตั้งปณิธานในใจเลยว่า ต่อให้ผู้หญิงทั้งโลกเหลือแค่อีฟเพียงคนเดียวเขาก็จะไม่มีวันแต่งงานกับเธอ อันที่จริงครอบครัวของเขาและอีฟไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยสักนิด

จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้เจอกับลีอา ที่อายุน้อยกว่าเขาสี่ปี เธอน่ารักคุยเก่งและสดใสราวกับแสงอาทิตย์ อีธานเลยจัดการสืบทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ และรู้ว่าลีอาเป็นน้องสาวของอีฟ เป็นน้องสาวแท้ ๆ ที่ถูกคุณนายการ์ดเนอร์คลอดตามกันมา

ต่างกัน ต่างกันมากเกินไป สองพี่น้องนิสัยต่างกันมากเกินไป อีธานเข้าหาลีอาผ่านอีฟ จะบอกว่าผ่านได้ไหม ก็คงได้แหละมั้ง เขาอาศัยความเป็นเพื่อนกับอีฟที่เป็นพี่สาวเข้าหาเธอ

จากนั้นก็เริ่มดำเนินการตามจีบ เทียวไล้เทียวขื่อจีบเธออยู่หนึ่งปีเต็ม ลีอาถึงยอมรับความสัมพันธ์ของเขา จากนั้นอีธานก็เริ่มเข้าหาครอบครัวของหล่อน กว่าจะรู้ตัวอีกทีธุรกิจของคุณและคุณนายการ์ดเนอร์ก็ต้องพึ่งพาเงินทุนหลายอย่างจากเลอร์วิน

แต่ก็พูดได้ไม่เต็มปากเรียกว่าน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งพาจะเหมาะกว่า

อีฟต้องอดทนใส่ชุดของลีอาที่ขนาดเล็กกว่าตัวเธอหลายไซซ์ ซึ่งหน้าอกของลีอาเวลาใส่ชุดเจ้าสาวแสนอึดอัดนี่ไม่ได้ดูยั่วยวนเท่าไหร่นี่นา แต่ทำไมพอเป็นเธอที่ต้องใส่มันกลับดูคล้ายกับนางระบำในคลับเปลื้องผ้า

กว่าแม่ของเธอจะจับก้อนไขมันสองก้อนให้ลงเข้าไปอยู่ในชุดได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร อีฟไม่ชอบที่มันต้องเปิดเผยอให้คนอื่นเห็นเท่าไหร่ ปกติเธอสวมแต่เสื้อผ้าแบบคุณที่หลุดออกมาจากยุคกลาง ทึมทื่อ ปกปิดและมิดชิด

“เลิกมองฉันแบบนั้นได้แล้ว” อีฟพูดเบา ๆ กับเพื่อนที่ตอนนี้กลายมาเป็นเจ้าบ่าว “แต่ถ้าเลิกมองไม่ได้นายก็ควรเงยหน้ามาสบตากับฉันนะ”

“....” อาใช่ บางอย่างมันดึงดูดและยั่วยวนสายตาเขาเหลือเกิน

คุณพ่ออธิการเมื่อเห็นว่าเจ้าบ่าวและเจ้าสาวมาพร้อมแล้วจึงเริ่มดำเนินการตามพิธีการ

“อีธาน เลอร์วิน และ...ลีอา...” คุณพ่ออธิการเองก็พึ่งเห็นว่าชื่อเจ้าสาวเปลี่ยน เมื่อครู่จึงเผลอพูดชื่อของเจ้าสาวอีกคน “ขออีกรอบก็แล้วกันนะ ฉันมันคนแก่พูดผิดพูดถูกไปเรื่อย”

แขกเหรื่อในงาน รวมถึงบ่าวสาวเองต่างก็ยิ้มแห้ง

“อีธาน เลอร์วินและอีฟ การ์ดเนอร์ พวกคุณทั้งสองมาอยู่กันที่โดยความสมัครใจและไม่ต้องถูกผู้ใดบังคับ ใช่หรือไม่” คุณพ่ออธิการถาม อันเป็นคำถามสำหรับการแต่งงาน

“ครับ/ค่ะ” บ่าวสาวมองหน้ากันแวบหนึ่งก่อนจะตอบตกลงพร้อมกัน แม้จะรู้ดีว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำคือการบังคับ

“พวกคุณทั้งสองพร้อมที่จะรักและให้เกียรติกันในฐานะสามีภรรยาไปตลอดชีวิตหรือไม่” คุณพ่ออธิการยิ้มแย้ม

“ครับ/ค่ะ”

“งั้นเชิญเจ้าบ่าวกล่าวคำสาบาน”

“ข้าพเจ้าอีธาน เลอร์วิน จะขอรับอีฟ การ์ดเนอร์มาเป็นภรรยา” อีธานกล่าวเพียงสั้น ๆ ไม่ยอมพูดทั้งหมดที่เตรียมมา น้ำเสียงของเขาทั้งแข็งทั้งห้วน

คุณพ่ออธิการไม่อยากให้งานกร่อยจึงเริ่ม ส่งสัญญาณให้ฝ่ายหญิงกล่าวคำสาบาน

“ข้าพเจ้าอีฟ การ์ดเนอร์ ขอรับอีธาน เลอร์วินมาเป็นสามีค่ะ” ของอีฟเองก็สั้นห้วนไม่แพ้กัน

“ในนามของพระบิดา พระบุตร และพระวิญญาณบริสุทธิ์ ขอรับและสวมแหวนนี้เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและความสัตย์ซื่อของเรา"

อีฟลืมไปว่าขั้นตอนสุดท้ายต่อจากนี้ก็คือการจุมพิต คนตัวเล็กมือสั่นจนทำอะไรแทบไม่ถูก เธอไม่เคยคิดฝันว่าสักวันจะต้องมาจูบกับอีตานี่

จุมพิตของอีธานในคราแรกตั้งใจจะให้แค่เพียงผ่านไปเท่านั้น

เขาเห็นสายตาหวาดระแวงและสั่นระริกของเพื่อนสนิท ก็นึกอยากแกล้งขึ้นมาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้อีฟอีกนิด ร่างกายของทั้งคู่อยู่ใกล้ชิดจนได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน

“นิดเดียวนะ แค่ผ่าน ๆ ไป” อีธานบอกกับหล่อน

“...” เธอพยักหน้าเบา ๆ

"เมื่อเห็นเธออนุญาตเขาจึงโน้มตัวลงไปจุมพิตริมฝีปากนุ่มละมุนและแสนจะไร้เดียงสาของอีฟ เธอตัวเกร็งแข็งค้างและหลับตาปี๋ ช่างเป็นการจุมพิตที่อึดอัดที่สุดในโลก อีธานบ่นในใจ