ตอนที่ 1

“ฮือ ฮือ ฮือ ฮือถ้าต้องเสียเมศไปวีขอตายดีกว่า”

เสียงร้องไห้คร่ำครวญประหนึ่งใจจะขาด ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งกุมขมับ เนื้อตัวยังเปลือยเปล่าเผลอถอนใจออกมาหนักๆ

ขณะนี้จิตใจของเขากำลังหนักอึ้งด้วยปัญหาที่แบกรับ

ปัญหานี้เกี่ยวกับชีวิตและอนาคตของเขาโดยตรงที่เขาเพิ่งบอกเล่าเก้าสิบกับหญิงสาวที่นอนร้องไห้คร่ำครวญอยู่บนเตียง ไม่อินังขังขอบว่าร่างกายจะมีอาภรณ์ปกปิดหรือไม่ เล็บยาวเคลือบสีแดงเข้มแตะเข้ากับหางตาก่อนสะกิดแรง เพื่อเรียกน้ำตาไหลพรากๆ ให้สมจริง

“วีจ๋า อย่าคิดสั้นอย่างนั้นนะ ผมทนไม่ได้ถ้าจะต้องเสียวีไปแบบนั้น”

“แล้วคุณคิดว่าวีจะทนได้หรือคะ ฮือ...ฮือ ที่จะต้องเสียคุณไปให้ผู้หญิงอื่น”

หล่อนพูดไปร้องไปอย่างน่าสงสาร

รเมศเข้าถึงตัวก็สวมกอดร่างเปลือยขาวผ่องที่แทบจะเป็นซีดเมื่อต้องแสงไฟนั้นไว้ด้วย ใจรักและสงสาร

เขาไม่สงสัยในความรัก ความเสียใจที่คนรักสาวแสดงออกเลยแม้แต่น้อย

“ผมจะเป็นของผู้หญิงคนนั้นแค่ร่างกายเท่านั้น เชื่อผมนะ” ชายหนุ่มเริ่มให้คำมั่นสัญญา

“ไม่...เชื่อ...ฮือ ฮือ”

เสียงพูดปนสะอื้น

“ต่อไปคุณพูดอะไรวีก็จะไม่เชื่ออีกแล้ว ฮือ ฮือ ฮือ.... คนใจร้าย! พอสมใจแล้วก็จะทอดทิ้งไปหาผู้หญิงคนใหม่ที่ยังสาวยังสดกว่าใช่มั้ยล่ะ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ โธ่! ถ้าผมมีทางเลือกมีหรือผมจะแต่งกับคนอื่นในเมื่อผูหญิงที่ผมรักคือวี”

รเมศกระชับอ้อมแขน แต่วีรยาพยายามสะบัด แกะมือเขาออก

“ไม่ต้องมาแตะต้องวี! ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ไปเลยคนใจร้าย!”

วีรยากระพริบตาถี่ๆ นึกถึงเรื่องเศร้าที่สุดในชีวิตตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพื่อเรียกน้ำตา

หล่อนทำได้สำเร็จ

เมื่อจับร่างสาวคนรักพลิกหันหน้ามาทางเขาสำเร็จ รเมศถึงขับขบกรามกรอดเมื่อสยบเข้ากับคราบน้ำตาเลอะเทอะเปรอะแก้มนวล

“ผมจะรักวีคนเดียว สัญญาเลย”

“วีไม่เชื่อ”

วีรยายังพยายามแค้นน้ำตาออกมาเรื่อยๆ

“คุณหมดรักวีแล้วต่างหาก เลิกโกหกวีเสียทีเถอะ ฮือ ฮือ อยากตาย!”

“ไม่นะ ไม่พูดแบบนี้”

รเมศแนบแก้มลงบนผมยุ่งของสาวคนรัก

“ผมยังรักวีนะ ยังรักและต้องการเสมอแต่ผมไม่มีทางเลือก เขาบีบบังคับให้ผมจนตรอกขณะที่ผมต้องการเวลาอีกสักนิด วีจ๋า วีจะทนได้หรือถ้าผมไม่มีอะไรเหลือเลย...อย่าว่าแต่บริษัทของครอบครัวที่ผมดูแลอยู่ตอนนี้เลย บ้านก็อาจจะถูกยึด ทุกอย่างจะถูกขายทอดตลาดเพื่อนำเงินมาคืนธนาคารที่ผมเป็นลูกหนี้อยู่ ผมทนไม่ได้หรอกนะถ้าต้องได้วีมาแล้วทำให้วีมาพลอยลำบากไปด้วย”

“แต่วีไม่เคยต้องการอะไรจากคุณเลยนะคะ นอกจากขอให้คุณรักวี ต้องการวีตลอดไปเท่านั้น”

“ผมรู้ เพราะอย่างนี้ไงผมถึงได้รักวี ผมรู้ว่าวีรักผมที่ตัวผมไม่ใช่เพราะสิ่งอื่นที่ผมมีอยู่”

วีรยาซ่อนยิ้มกับอกเขา หล่อนแน่ใจว่าตัวเองเดินแต้มมาถูก

ขณะที่รเมศกลับกำลังบอกตัวเองว่า เพราะอย่างนี้เองเขาถึงได้รักหล่อน

วีรยาทำเพื่อเขาหลายอย่าง หล่อนยอมออกมาจากบ้านพ่อแม่ของหล่อน เมื่อเห็นว่าเขาไม่สะดวกนักที่จะเข้าไปหา โดยเขาทุ่มทุนเช่าห้องชุดสุดหรูย่านใจกลางกรุงเดือนละหลายหมื่นเพื่อเป็นรังรัก

รเมศไม่เคยสงสัยในความรักที่วีรยามีต่อเขา เพราะหญิงสาวไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดจากเขา ไม่ว่าจะให้รับผิดชอบกับการกระทำของเขาและหล่อนที่ต่างร่วมมือกันปฏิบัติเพื่อความสุขสมในบั้นปลาย

หล่อนไม่เคยขอให้เขาไปสู่ขอกับพ่อแม่เพื่อจะได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องจะได้อยู่ด้วยกันในตึก หลังใหญ่ของตระกูลเขาที่อยู่กันตามลำพังสามคนพี่น้องหลังจากบิดามารดาจากไป

รเมศเห็นว่าวีรยาเป็นผู้หญิงคนแรกและผู้หญิงคนเดียวที่เข้าใจเขา

เข้าใจว่าเขายังไม่พร้อมขนาดจะรับภาระในการมีชีวิตคู่ในขณะที่ต้องเลี้ยงดูน้องชาย-หญิงจนกว่าทั้งสองคนจะเรียนจบ

นี่เองที่ทำให้เขาทวีความรักในตัวหล่อน นอกเหนือจากที่หล่อนได้ตัดสินใจมอบความบริสุทธิ์ทางกายให้แก่เขา