นวดเบาๆ

ขณะที่รถกระบะกำลังแล่นบนท้องถนน ราชสีห์ผู้ที่กลายเป็นราชรถหรือคนขับรถให้กับนางมะลิ

เขาหันกลับมามองนางเด็กมะลิของเขา สภาพมันตอนนี้ร้องไห้จนหลับไปเลย เขาเพียงแค่เอ็นดูสงสารมันเท่านั้น

"กูจะคิดอะไรกับมึงได้ไงว่ะ"

ราชสีห์ที่เป็นห่วง เพียงเพราะมันเป็นเด็กที่เขาดูแล ราชสีห์คิดวกไปวนมาในใจ แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น ขับมาไม่นานก็ใกล้จะถึงสวนทุเรียนแล้วเขาเลยต้องปลุกมะลิ

"มะลิ มะลิอีกห้านาทีจะถึงสวนแล้ว"

มะลิที่งัวเงียอยู่ไม่อยากจะตื่น แต่ถ้าเป็นเสียงคนที่ปลุกคนนี้ เธอต้องรีบเปิดตาให้โตขึ้นมาทันที เพราะเธอเองไม่อยากจะโดนดุ เพราะเธอเพิ่งจะโดนดุมาที่ตลาดนี่เอง

"ตื่นแล้วจ้ะ นายหัวขอโทษนะคะที่หลับไป"

"เออ ช่างมันเถอะ เดี๋ยวเย็นนี้กินข้าวเสร็จมึงขึ้นมาหากูบนห้องหน่อยมานวดให้กูที"

"ได้จ้ะ นายหัวราชสีห์"

ราชสีห์ได้สั่งงานนางมะลิแล้ว ว่าคืนนี้มะลิจะต้องมานวดให้เขาเหมือนเช่นทุกครั้ง เมื่อไหร่ที่เขาเรียกหามะลิจะต้องมาในทันที โดยมันไม่เคยปริปากบ่นเลย

มะลิเป็นเด็กในบ้านเพียงคนเดียวที่ราชสีห์อนุญาต ให้เข้านอกออกในห้องเขาได้โดยที่ไม่ต้องรอเขาอนุญาต

มันก็เป็นเรื่องที่ชินตาไปแล้ว สำหรับคนงานในไร่ทุกคนรวม ถึงแม่บ้านในบ้านด้วยเช่นกัน ราชสีห์ได้หิ้วเสื้อผ้าที่เขาได้ซื้อมา เขาตั้งใจจะให้มะลิคืนนี้หลังจากที่มันนวดเขาเสร็จ

"มันจะใส่ได้ไหมว่ะ"ราชสีห์จ้องมองถุงเสื้อผ้าในมือ

มะลิที่ได้เตรียมกับข้าวเย็นให้กับนายหัวราชสีห์เสร็จ เธอเดินกลับไปอาบน้ำที่ห้องของเธอ แต่งตัวให้เรียบร้อย

่

"เสร็จก่อนเวลา ดีนะยังเหลือแเวลาให้อาบน้ำบ้าง"มะลิที่พูดกับตัวเองในใจ

เธอใส่เป็นชุดนอนตัวการ์ตูนยาวโคร่ง ๆ ตัวเดียวเดินขึ้นไป เธอก็โนบราเป็นประจำเพราะเธอรู้ว่า เธออยู่กับนายหัวเธอจะปลอดภัยเสมอ

วันนี้นายหัวราชสีห์ได้เรียกให้เธอขึ้นไปรับใช้ดังเช่นเคย ขณะนี้เป็นเวลา 20.30 น แล้ว มะลิรีบก้าวเท้าเล็กๆเดินขึ้นไปบนห้องชั้นสองทันที

ก๊อก ๆ ๆ นายหัวจ้ะ มะลิมาแล้วจ๊ะ"

"เออ..เข้ามา"

"วันนี้มึงช่วยทายาหม่องให้กูหน่อย กูรู้สึกเจ็บตรงช่วงเอวน่ะ"

"ได้จ้ะนายหัว มะลิเตรียมไพรประคบร้อน ประคบเย็นมาให้นายหัวด้วยนะจ๊ะ คิดว่าวันนี้นายหัวราชสีห์น่าจะเจ็บหนัก"

ราชสีห์ที่ได้ยินคำว่าเจ็บหนัก เขาจึงเอียงคอหันกลับไปถามร่างบางว่า

"นี่มึงคิดว่ากูจะสู้มันไม่ได้หรือไง !!"

"เปล่าสักหน่อยจ้ะ มะลิเห็นเขาจมกองเลือดขนาดนั้น คงคิดว่าคนที่สู้ไม่ได้น่าจะเป็นเขานะจ๊ะ"

"แล้วมึงบอกคิดว่ากูจะเจ็บหนักได้ยังไง"

"ก็ทั้งมือทั้งเท้าของนายหัว ประเคนให้เขาซะขนาดนั้นมือเท้าจะไม่เจ็บหรือไงจ๊ะ"

ราชสีห์ที่ตลกขบขัน กับความคิดของนางเด็กมะลิ เขาก็ไม่รู้จะต่อล้อต่อเถียงอะไรกับมันได้อีก ตอนนี้เขาก็รู้สึกปวดเมื่อยตัวอย่างที่มะลิพูดจริง ๆ

"เออรีบ ๆ นวดให้กูเถอะจะได้นอน"

"ได้จ้ะนายหัว"

มะลิที่เป็นงานอยู่แล้ว จัดการใช้ไพรประคบด้านหลังของนายหัวที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ช่างแตกต่างกับผู้ชายในวัยเดียวกัน

"นายหัวมีกล้ามเยอะมาก เหมือนนักเล่นกล้ามเลยจ้ะดูซิ"มะลินวดไปก็ชมไป.

"แล้วมึงชอบไหมละ"ราชสีห์แกล้งถาม

"ไม่ชอบจ้ะ นายหัวตัวใหญ่ น่ากลัวจ้ะ"มะลิตอบฉะฉาน

มะลิมองดูนายหัวราชสีห์ มีผิวคมเข้มหล่อเหลา ผมดกดำ หนวดเคราที่ถูกตัดแต่งจนดูดี ทำให้ผู้หญิงน้อยใหญ่ทั้งหลาย

ต่างอยากจะขึ้นมาเป็นเมียของนายหัวราชสีห์ทั้งนั้น มะลิเคยเห็นผู้หญิงบางคนทตบตีกันแย่งนายหัวราชสีห์ของเธอซะด้วยซ้ำไป

"มะลิประคบร้อน ทาน้ำมันเสร็จแล้วมึงขึ้นมาเหยียบหลังให้กูเลย"

"แต่ว่าปกตินายไม่ค่อยให้มะลิทำแบบนี้นะจ๊ะมันจะดีเหรอจ๊ะ"

"เออ...กูสั่งมันก็ดีทุกอย่างนั่นแหละ"

"แน่ใจนะจ๊ะนายหัว"

"มึงรีบ ๆ ขึ้นมาเลยอย่าอิดออดมะลิ"

 "ก็ได้จ้ะ งั้นมะลิขอโทษนะจ๊ะนายหัว"

ราชสีห์รู้สึกว่าสองมือเล็ก ๆ ของมะลินั้นตอนนี้มันช่างดูไม่มีแรงเลย เหมือนโดนอะไรสัมผัสเบา ๆ ทำให้เขาไม่รู้สึกหายปวดเมื่อย

"โอ๊ย...กินให้มัยเยอะหน่อยนางมะลิ ตัวเบาเชียว"

ความคิดของราชสีห์ ไม่ได้มีความคิดพิเรนอะไร ในหัว เขาให้นางเด็กมะลิใช้เท้า ขึ้นมาเหยียบหลังของเขาในการนวดเหมือนคนโบราณปกติทั่วไป

"ขึ้นมาเหยียบเลยมะลิ"ราชสีห์สั่งเสียงเข้ม

ร่างเล็กค่อย ๆ ปีนป่ายขึ้นไปจับหัวเตียงไว้แน่น เธอใช้เท้าแรกเหยียบลงไปที่บริเวณเอวของเขา เธอเองก็เกร็งไปหมด เพราะเธอเองก็ไม่เคยทำ เธอกลัวนายหัวของเธอจะเจ็บ

"นายหัวเจ็บหรือเปล่าจ๊ะ"

"เอาอะไรมาเจ็บล่ะนางมะลิ มึงหนักเท่าไหร่เชียว

"มะลิหนัก 50 แล้วจ้ะ"

"ตัวมึงเบาอย่างกับปุยนุ่นมึงเอาอะไรมาหนัก"

"มึงขึ้นมาสองเท้าเลยมะลิ"

"นายหัวจ๋า เดี๋ยวมะลิจะทรงตัวไม่อยู่จ๊ะ"

"มึงก็ลองทำดูก่อน ค่อย ๆ ทำ"

มะลิเองที่ทำอะไรไม่ถูกค่อย ๆ ก้าวเท้าขึ้นไปเหยียบกลางแผ่นหลัง ของผู้เป็นนายของเธอ 

ใจเธอทั้งสั่นทั้งเกร็ง เธอกลัวว่าเธอจะตกลงมาและกลัวว่า ถ้าเกิดเธอลงเท้าหนักไป นายหัวของเธอจะเจ็บและดุเธออีก

"ดีมากเลยมะลิ เหยียบตรงก้นกบให้กูด้วย"

"ตรงนี้ใช่ไหมจ๊ะนายหัว"

"เออ...ตรงนั้นแหละดีมาก"

ขณะที่ทั้งสองร่างกำลังพูดคุยกันไปด้วยนวดไปด้วย มะลิเองที่กำลังพยายามทรงตัวไม่ให้ร่วงลงมา

"ว๊าย..!!!" มะลิเกิดพลาดท่าตกลงมาทับลงไปที่นายหัวราชสีห์

ราชสีห์ก็ตกใจ รีบกระโดดรับนางมะลิทันที ราชสีห์อุ้มนางมะลิเอาไว้อ้อมแขนของเขา มะลิที่ตกใจ ร้องกรี๊ดออกมา

"กรี๊ด... นายหัวมะลิขอโทษจ้ะนายหัวเจ็บไหมจ๊ะ"

"กูไม่เจ็บ แล้วมึงเป็นอะไรหรือเปล่า"

"มะลิไม่เป็นไรจ้ะ ขอบคุณนายราชสีห์หัวนะจ๊ะที่รับมะลิไว้"

ราชสีห์ที่ตอนนี้สองมือของเขา ได้สัมผัสกับเต้าอวบใหญ่ของนางมะลิ

ราชสีห์ถึงกับต้องเข็นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เพื่อควบคุมอารมณ์ เขารู้ดีว่าไม่ควรยุ่งกับเด็กในบ้าน ยิ่งเป็นเด็กที่เขาชุบเลี้ยงมาด้วยนั้น ยิ่งไม่ควรไปใหญ่แต่สิ่งที่เขาสัมผัสนั้นมันช่างใหญ่โตเหลือเกิน

  "นายหัวจ๋า เดี๋ยวนายหัวปล่อยมะลิก่อนนะ"

"เออ..กูก็ลืมมัวแต่ตกใจ"

"มะลิขอโทษนะจ๊ะ เกือบทำนายหัวเจ็บแหนะ"

"เออ...ไม่เป็นไร มานวดข้างหน้าต่อเถอะ ข้างหลังพอแล้ว เดี๋ยวมึงจะร่วงลงมาหัวล้านข้างแตก ให้กูได้พาไปโรงพยาบาลอีก"

"โห่...นายหัวก็พูดไป มะลิไม่ได้ทำความเดือดร้อนขนาดนั้นซะที่ไหนล่ะจ๊ะ นายหัวนอนหงายมาเลยเดี๋ยวมะลินวดให้ รอบนี้สัญญาว่าจะนวดให้หลับคามือเลยจ้ะ”

คำพูดของมะลิที่ดูใสซื่อ มันทำให้ราชสีห์รู้สึกขบขัน กับเด็กตรงหน้าคนนี้เหลือเกิน มันน่ารักขึ้นทุกวัน ราชสีห์เองก็มีความเอ็นดูกับมะลิไม่น้อย แต่เขาไม่อาจยุ่งกับเด็กที่เขาชุบเลี้ยงมาได้

เขาคิดแค่ว่าเขาต้องให้ความเมตตาเอ็นดูมันมากกว่าเด็กคนอื่น เพราะมันเองก็ขาดพ่อขาดแม่มีเพียงแต่เขาเท่านั้นที่ดูแลมันมา จะให้เขาทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อญาติพี่น้องที่ไหนมันก็ไม่มี.........