ตอนที่ 2

“พี่อิศคะ ก่อนหน้าที่บัวจะรู้เรื่อง...แม่ของพี่อิศบอกว่าพี่อิศรู้แล้วนี่คะ”

“ไม่มีใครถามพี่สักคำ!”

อิศราเค้นเสียงออกมาอย่างฉุนเฉียว หน้าตาหล่อเหลาตอนนี้กลายเป็นบิดเบี้ยวและดูเหมือนเขาจะไม่พอใจเอามาก ๆ สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อิศราไม่พอใจกับการถูกบังคับให้แต่งงานและเขาก็แสดงออกให้ว่าที่เจ้าสาวเห็นชัด ๆ ในวันนี้ว่าเขาโกรธมากขนาดไหน คราวนี้เขาจับไหล่บางทั้งสองของหญิงสาวไว้แน่นกว่าเก่า บีบไหล่บางจนกอบัวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด

“พี่อิศ...อย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ บัวเจ็บ”

“พี่แค่อยากรู้ว่านี่มันเรื่องบ้าอะไร พอเรียนจบกลับมาคิดว่าจะได้พบเรื่องดี ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าพี่ต้องมาแต่งงานกับเธออย่างนั้นเหรอบัว”

“ถ้าพี่อิศไม่อยากแต่งงานบัวจะไปบอกให้ผู้ใหญ่ยกเลิกเสียก็ได้ค่ะ”

กอบัวผลักเขาและถอยออกห่าง หน้าสวยตอนนี้แดงก่ำและเสียงพูดของเธอสั่นสะท้านด้วยความเสียใจแต่อิศรากลับเหยียดยิ้มเยาะ

“มันสายไปแล้วกอบัว งานแต่งถูกจัดไว้หมดแล้ว”

“พี่อิศจะให้บัวทำยังไงล่ะคะ”

“ทำยังไงอย่างนั้นเหรอ?”

อิศราก้าวเข้ามา ร่างสูงสง่าเมื่อยืนตรงหน้าข่มร่างน้อยให้ดูเล็กไปกถนัดใจ เขาจ้องหน้าหญิงสาวแน่วนิ่ง ใบหน้าคมคร้ามดูเหมือนเยือกเย็นแต่หญิงสาวรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังร้อนเหมือนไฟ เธอหรุบตามองต่ำแทบไม่กล้าสบนัยน์ตาคมคู่นั้นที่จ้องเธออย่างหมายมาด อิศราส่งเสียงดังในลำคอ

“พี่จะเข้าพิธีแต่งงานกับเธอ ทำอย่างที่พวกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายตั้งใจ แต่รู้ไว้ด้วยนะบัวว่าพี่ไม่เคยมีความสุข ไม่ได้อยากรับรู้เลยว่าชีวิตของพี่ต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอะไรอย่างนี้ พี่แค่ทำเพื่อความพอใจของพ่อกับแม่ แต่หลังจากนี้อีกหนึ่งปีมันจะเป็นความพอใจของพี่ที่จะทำอะไรก็ได้”

“พี่อิศหมายความว่ายังไงคะ?”

“พี่จะแต่งงานกับบัว ให้สมความตั้งใจของบัวด้วยยังไง บัวอยากเป็นเมียพี่นี่ใช่ไหม แต่ต้องทำใจหน่อยนะว่า บัวต้องยอมรับให้ได้ ยอมรับว่าการใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ไม่ได้รักบัวน่ะมันเป็นยังไง พี่ยอมแต่ง ยอมเป็นเจ้าบ่าวและสามีก็แค่ในนาม แต่บัวไม่มีสิทธิ์ก้าวก่ายชีวิตของพี่และถ้าจะเสียใจก็คงโทษใครไม่ได้เพราะบัวนั่นล่ะที่ยอมรับการตัดสินใจของคนอื่นเอง!”

ร่างสูงทิ้งน้ำเสียงเยือกเย็นแต่ดุดันไว้ก่อนหันหลังให้และเดินออกไปจากห้องนั้น กอบัวทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง หญิงสาวร้องไห้ออกมาในความเงียบภายในห้องพักครูที่ยังไม่มีใครกลับเข้ามาแม้แต่คนเดียว



บทที่ 2

เก็บงำความรู้สึก

กอบัวเก็บความเศร้าเสียใจเรื่องที่อิศราไปหาเธอที่โรงเรียนไว้โดยไม่ยอมปริปากบอกเรื่องนี้กับใครแม้แต่คนในครอบครัว

เธอรู้ว่ามันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนอย่างมากต่ออความรู้สึกของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย และตัวเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้ใครต้องมารู้สึกแย่เหมือนตกนรกอย่างนี้ อิศราไม่ได้ยินดีต่อการแต่งงานครั้งนี้แม้แต่น้อย แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เขาฟังได้อย่างไรว่าทุกอย่างเธอไม่ได้รับรู้ต่อการตัดสินใจของครอบครัว

กอบัวเป็นคนเก็บความรู้สึก เธอเป็นเด็กที่อยู่ในโอวาทของพ่อแม่มาโดยตลอดและไม่เคยทำตัวเสื่อมเสียหรือทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวัง พอเรียนจบก็สอบบรรจุเป็นครูและทำตัวเรียบง่ายไม่เคยสร้างความทุกข์ใจให้กับคนที่บ้านเลยสักครั้ง และสำหรับอิศรา เขาเป็นลูกชายคนเดียวของเพื่อนแม่ ทั้งสองครอบครัวสนิทสนมและมีความสัมพันธ์อันดีกันมาแต่เก่าก่อน หญิงสาวยอมรับว่าลึก ๆ แล้วเธอแอบชอบเขามาตั้งนานแล้ว แต่เพราะเป็นคนที่เก็บงำความรู้สึกและเก็บซ่อนอารมณ์ของตัวเอง ไม่ค่อยแสดงออกให้ใครเห็น เธอจึงได้แต่เก็บความรู้สึก รัก นั้นเอาไว้เพราะกลัวว่าถ้าเกิดพูดออกไปให้ใครได้ยินก็คงเป็นเรื่องน่าตลก แม้แต่กับเพื่อนสนิทที่สุดเธอก็ยังไม่กล้าเปิดเผย