คนรักเก่า
“เฮ้ย!! เชี่ย ขนาดใส่แว่นใส่แมสแมร่งยังหล่อ แบบนี้หรือเปล่าว่ะที่เค้าเรียกว่าหล่อทะลุแมส อะ”
“เบาๆเป้”
ผมเอ่ยดุเป้ไปแต่ไม่ถึงกับจริงจังเท่ารัยนัก
“เออ ว่ะ แต่กูรู้สึกคับคล้่นคับคา เหมือนเคยเห็นที่ใหน แต่กูจำไม่ได้ว่ะ”
“มึงก็คับคล้ายคับคาตลอดแหละเวลาเห็นคนหล่อๆ อะ ที่กูไม่เคยมองเห็น”
“มึงไม่หล่อไงเป้”
“ยังอีกนะมึงสองคนเนี่ย เบาๆ”
ผมดุมันสองตัวอีกครั้ง มันสองตัวถึงได้เงียบ
“เออ มายืนทำอะไรกันเยอะแยะ ช่วงนี้เค้ายิ่งให้เว้นระยะห่างกันไม่ใช่เหรอ”
“พวกเรามาตอนรับบอสคะ”
“ขอบคุณครับ ที่มาตอนรับผม แต่พวกคุณก็ต้องดูแลตัวเองเหมือนกัน ช่วงนี้ก็อย่างที่ทุกคนรู้ ถึงเชื้อโควิด19 มันจะเบาลง แล้วพวกเราก็ได้รับการฉีดวัคซีนกันแล้วก็ตาม แต่เราก็อย่าได้วางใจเลย”
“บอสเรานี่หล่อแล้ว ยังใจดีอีกต่างหาก ดูสิยังเป็นห่วงพนักงานอย่างพวกเราด้วย จริงมั๊ยพวกเรา”
ใช่ ใช่ ใช่
แล้วคำตอบของพนักงานทุกคนก็ดังสนั่นไปทั่วล็อบบี้
“เอาหละ ผมว่าแยกย้ายกันไปทำงานเถอะ เออ คุณเก๋”
“คะ ค่ะ บอส เก๋ คะ”
“เดี๋ยวคุณช่วยแนะนำแต่ละแผนกให้ผมที เริ่มจากแผนกต้อนรับก่อนเลยหละกัน”
“ค่ะบอส”
“เออ คุณเก๋ เรียกผมว่าภัทร ก็ได้ครับ”
“อ๋อ ค่ะ เชิญ คุณภัทรทางนี้เลยค่ะ เริ่มจากคนนี้ น้องเป้ คนนี้น้องพี และคนนี้ น้องรันเวย์ ขวัญใจสาวๆของเราคะ”
“ทุกคน นี้บอสคนใหม่ ชื่อคุณภัทรจ๊ะ”
พอพี่เก๋แนะนำชื่อผม เหมือนบอสคนใหม่จะตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยังวางตัวนิ่ง แต่พอพี่เก๋แนะนำชื่อบอส และบอสเองก็ถอดแว่นกันแดดออก ผมนี่ถึงกับตกใจไปไม่เป็นเลยที่เดียว
