2

เธอสงสัยกับข้อเสนอของเขา เคยถามเขาว่าทำไมไม่เลือกผู้หญิงคนอื่น เขาตอบสั้นๆ ง่ายๆ ว่าผู้หญิงคนอื่นเรื่องเยอะ น่ารำคาญ เธอก็เข้าใจว่าเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงเซ้าซี้ยุ่งเรื่องส่วนตัว

บ้านพักตากอากาศที่นี่น่าอยู่ไม่น้อย เป็นบ้านไม้หลังสีขาวสวยเด่น บ้านหลังสวยมีใต้ถุนสูง กลางวันน่าจะนอนเล่นแล้วสบายแน่ๆ เพราะลมเย็นเสียขนาดนี้

เธอไม่เคยมาเที่ยวทะเลแบบนี้หรอก เรียกว่าในชีวิตนี้ไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนเพราะไม่มีเงิน ได้มาเปิดหูเปิดตาแบบนี้ก็ต้องขอบคุณเขา เพราะถ้าไม่มีเขา คงไม่ได้มาเที่ยวแบบเป็นส่วนตัวแบบนี้

เขาช่วยเธอหิ้วกระเป๋าใบเล็กๆ ขึ้นบ้านพัก หน้าแดงน้อยๆ เพราะก่อนหน้าที่จะมาเที่ยวด้วยกัน เขาพาเธอไปซื้อชุดว่ายน้ำ นึกถึงชุดว่ายน้ำแล้วหน้าแดง มันดูโป๊ยังไงก็ไม่รู้

เธอไม่เคยใส่กางเกงขาสั้นด้วยซ้ำเพราะเป็นคนเรียบร้อย ชอบแต่งตัวมิดชิดเสียมากกว่า แต่เพราะเขาชอบ เธอเลยไม่อยากขัดใจ

อัญชัญจัดข้าวของเรียบร้อย ก่อนเดินออกมาด้านนอก เขานั่งมองท้องทะเลเบื้องหน้า เธอละล้าละลังที่จะนั่งลงใกล้ๆ เขา ทำท่าจะเดินหนี เขาจึงหันมาคว้ามือเธอเอาไว้ กระตุกเพียงครั้งเดียว เธอล้มลงไปทาบทับบนร่างแกร่งในทันที

“อุ๊ย!” อุทานเบาๆ หน้าแดงก่ำ แก้มของเธอโดนจมูกและปากร้อนๆ ของเขาหอมเบาๆ

“เย็นนี้กินอะไรกันดี” เขาถามเหมือนขอความเห็น

“อะไรก็ได้ค่ะ”

“อยากกินอัญ”

“คะ?” เธอคิดว่าได้ยินไม่ผิด เลยหน้าแดงเข้าไปใหญ่

“ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม” จู่ๆ เขาก็ถามขึ้น เธอเลยพยักหน้า เขาเลยหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ อัญชัญไม่ได้เบี่ยงหลบ แต่ยินยอม เธอนั่งอยู่บนตักเขารู้สึกตัวอ่อนระทวยไปหมด

อาหารเย็นเป็นปิ้งย่าง มีหมึก กุ้ง หอย ปู ปลา เธอเป็นคนจัดการทำน้ำจิ้มเองทั้งหมด ในขณะที่เขากำลังปิ้งทุกอย่างอยู่หน้าเตาไฟ

เธอรู้จักกับเขา กระนั้นก็ไม่ได้สนิทสนมถึงขั้นมากินนอนด้วยกัน แต่พออยู่กับเขาในลักษณะนี้จึงเห็นว่าเขาไม่ถือตัว แถมยังช่วยทำโน่นทำนี่อย่างแข็งขัน ไม่ใช่คอยนั่งชี้นิ้วสั่งเหมือนเจ้านายบางคนที่ถือยศถือศักดิ์

อัญชัญคิดมาถึงตรงนี้ก็นึกบิดามารดาของรังสิมันต์ด้วย พวกท่านเองก็ใจบุญสุนทาน ชอบทำบุญทำทานช่วยเหลือคนอื่น ไม่ถือยศหรือดูถูกคนอื่นเหมือนกัน รังสิมันต์คงได้นิสัยนี้มาจากบิดามารดาของเขา

เขาดึงมือเธอไปนั่งกินอาหารทะเลเมื่อได้ปริมาณที่มากพอแล้ว เสียงคลื่นทำให้รู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด เขาทอดสายตามองเบื้องหน้าด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

เธอเหลือบมองเขา ก่อนจะหลบเมื่อเขาหันมา รังสิมันต์อยู่ในชุดเสื้อโปโลสีฟ้ากับกางเกงขาสั้น ส่วนเธออยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงผ้าบาติกที่เขาซื้อให้ก่อนหน้านี้

รังสิมันต์เป็นคนมีน้ำใจ เธอมองเขายื่นปูมาให้ถึงปากหลังจากแกะให้เรียบร้อยแล้ว เธออ้าปากรับ เรียกว่าให้เขาป้อน ไม่ได้ยื่นมือไปรับมากิน นั่นทำให้เขาตบเบาๆ ที่หน้าตัก เรียกเธอไปนั่งบนนั้น

อัญชัญไม่อิดออดที่จะเดินไปนั่งบนตักของเขา มือหนากอดเอวเธอเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะวางคางบนไหล่บอบบางของเธอ เขาหลับตาขณะโยกร่างเธอไปมาเหมือนเธอเป็นเด็กๆ

รังสิมันต์เริ่มกอดหอมเธอ เธอเบี่ยงหลบเล็กน้อย เพราะจั๊กจี้ เขาก็ตามมาสัมผัสแก้มนวลซ้ำๆ ไม่ยอมห่าง

มือของเขาเริ่มซน เคล้นคลึงไปทั่วร่างสาว เธอสะท้านทุกครั้งที่เขาแตะต้องสัมผัส

รังสิมันต์สอดมือเข้าไปในตัวเสื้อของเธอ เขาค้นพบปทุมถันอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือ ไม่พลาดที่จะฟอนเฟ้นเบาๆ แต่ได้จังหวะ คนถูกสัมผัสถึงกับครางไม่เป็นภาษา

เขาเริ่มจูบเธอ บดจูบริมฝีปากเต็มอิ่มที่สั่นระริกเพราะไม่เคยถูกสัมผัสในลักษณะนี้มาก่อน

ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เขาทาบทับเรียวปากแสนหวานของเธอเบาๆ ดูดเม้มริมฝีปากบนล่าง เธอเผยอริมฝีปากให้เขาอย่างเผลอไผลไร้เดียงสา

“อุ๊ย!” อุทานอีกครั้งเพราะร่างน้อยลอยละลิ่วขึ้นจากตักของเขา ไปอยู่ในอ้อมแขนแทน เธอคล้องคอหนาเอาไว้ ให้เขาอุ้มขึ้นบ้าน

“ครั้งแรกจะทำให้ประทับใจที่สุด” เขากระซิบบอก หลังจากนั้นก็ไม่มีคำพูดอะไรอีกเมื่อเขาวางเธอบนพื้นเตียง

ร่างน้อยสั่นสะท้านเมื่อริมฝีปากร้อนๆ ประทับไปทั่วร่างอย่างถ้วนทั่ว

เขากวาดสายตามองเธออย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะสอดมือเข้าไปในตัวเสื้อเพื่อเคล้นคลึงปทุมถันอวบอิ่ม อัญชัญครางรับเบาๆ เธอหยัดกายท่อนบนให้อย่างไม่เกี่ยงงอน