ดาว

ดาวน้อยเพิ่งเข้ากรุงเทพครั้งเเรกในชีวิต มาเพื่อมาขายที่นาผืนน้อยของตัวเองอย่างเต็มใจไม่มีใครบังคับ

ในความเจริญก้าวหน้าที่ไม่เท่าเทียมกัน ความลำบากของครอบครัวเธอซึ่งอยู่ในถิ่นห่างไกล ทำให้เธอตัดสินใจเลือกเดินทางที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่คิดจะเดิน พ่อเเละเเม่ของเธอเเก่ชราลงมาก เเต่น้องๆโตขึ้น ลำพังทำไร่ทำนาอย่างเดียวเเทบจะไม่พอกิน ภาระหนี้สินมากมายทำให้ดาวน้อยเลือกทางที่สิ้นคิดเเบบนี้

สำหรับใครหลายคนมันอาจสิ้นคิด เเต่สำหรับดาวน้อย มันเป็นทางออกที่ดีที่สุดของครอบครัวเธอ 

เด็กสาวบริสุทธิ์ ไม่เคยผ่านมือชาย หมดจดไร้ราคีใดๆในวัยสิบเเปดปี...เเต่อีีกไม่นานต้องเปื้อนคาวน้ำกามของชายมากหน้าหลายตา ลึกๆเเล้วดาวน้อยก็เสียใจ เสียดายในพรหมจรรย์ที่ควรมอบให้ใครสักคนที่เธอรักเขาเเละเขาก็รักเธอจริงๆ...เเต่ดาวน้อยกลับคิดว่าความบริสุทธิ์ของตัวเธอไม่ได้มีค่า เท่ากับปากท้องเเละชีวิตของพ่อเเม่เเละอนาคตของน้องๆที่รออยู่บ้านนอก

เเละนั่นจึงทำให้เธอได้ก้าวเข้ามาในอาณาจักรอันยิ่งใหญ่เเห่งนี้ ' C.K. Lounge '

" เดี๋ยวหนูเดินตรงไปนะ เเล้วเลี้ยวซ้าย จะเจอห้องตัวหัวมุม ประตูสีทองบานใหญ่ๆนั่นเเหละ เปิดเข้าไปได้ เสี่ยเขารออยู่ในนั้น"

สุนีย์ หรือน้านี ผู้ชักนำเธอเข้าวงการน้ำกามบอกเธอด้วยรอยยิ้มหวานหลังจากพาเธอขึ้นมาที่ชัั้นบนสุดของตึก

" เอ่อ น้านีไม่เข้าไปกับหนูเหรอคะ?"

" ไม่ได้จ้ะ ต่อจากนี้ดาวต้องไปพบเสี่ยโชนคนเดียว...น้าส่งเอกสารข้อมูลของเราไปให้เสี่ยเขาเเล้ว ไม่ต้องกลัว เสี่ยเขาเเต่จะสัมภาษณ์อะไรนิดหน่อยเเค่นั้น..."

ดาวน้อยมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด เมื่อรู้ว่าเธอต้องเข้าพบกับเสี่ยโชน เจ้าของc.k.Lounge เเละสถานบันเทิงในเครืออื่นๆ เเละเป็นนายจ้างของเธอเพียงคนเดียว

" เเล้วถ้าหนูสัมภาษณ์ไม่ผ่านล่ะคะ...ถ้าเสี่ยเขาไม่รับหนูเข้าทำงาน...ถ้าเสี่ยเขา....."

ดาวน้อยเป็นกังวลว่าจะกลับบ้านมือเปล่า เธอก้มมองตัวเอง เด็กสาวอยู่ในชุดธรรมดาๆกางเกงยีนส์รัดรูป กับเสื้อเชิ๊ตสีขาวเเขนสั้นพอดีตัวที่สีเริ่มหมอง หน้าตาของจัดอยู่ในเกณฑ์สวยหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้ ทว่าสิ่งที่เด็กสาวคิดว่าตัวเองมีดีอยู่บ้างก็คือ ผิวขาวผุดผ่องเนียนละเอียด กับหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตดันกระดุมเสื้อจนปริิ เเต่นั่นจะเพียงพอให้เสี่ยอะไรนั่นรับเธอเข้าทำงานหรือเปล่านี่สิ

" โอ้ย ไม่หรอกดาว  เชื่อน้าสิ อย่างดาวผ่านเเน่นอน น้ามั่นใจในตัวดาวมาก"

สุนีย์บอกอย่างมั่นใจตามประสบการณ์กว่า10ปีที่คัดสรรดาวเด่นมาเข้าทำงานที่นี่หลายต่อหลายดวง

สาวใหญ่มองสำรวจไปทั่วร่างเด็กสาวเเล้วยิ้ม

ดาวน้อย เป็นคนสวย ที่ไม่ได้สวยพิมพ์นิยม เเค่ดูมีสเน่ห์เเบบประหลาด มองเเล้วต้องมองซ้ำ ผิวพรรณจัดอยู่ในเกณฑฺ์ดีมาก ดีจนไม่น่าเชื่อว่าเธอเป็นเพียงสาวชาวบ้าน ทำนาตากเเดดตากลม ถึงเเม้จะเเต่งตัวปอนๆก็ยังชวนมอง

สุนีย์มั่นใจอย่างที่ไม่เคยมั่นใจกับเด็กในสังกัดคนไหนมาก่อน...

" เเต่หนูไม่เคย...เอ่อ ไม่เคยมีเเฟน "

จะบอกว่าไม่เคยทำเรื่องอย่างนั้นมาก่อนก็กระดากปาก..

" ไม่เคยไม่เห็นเป็นไร เดี๋ยวเข้าไปเสี่ยเขาก็สอนงานเอง "

สาวใหญ่ยิ้มมีเลศนัย เอ่ยขึ้นมาอีกว่า

" เข้าไปเเล้วเสี่ยเขาสั่งอะไรก็ทำตามนั้น อย่าไปขัดขืน เอ้ย! ขัดคำสั่งเขาเด็ดขาด จำไว้นะ อย่าขัดใจเสี่ย เข้าใจที่น้าพูดนะ..."

เด็กสาวพยักหน้ารัวๆ

" ดีมากกก น้าไปล่ะ "

สุนีย์หยิกเเก้มเธอเบาๆเเล้วเดินจากไป...

ต่อจากนี้เหลือเพียงเธอตัวคนเดียวเเล้ว...

...ดาวน้อยมองประตูสีทองบานใหญ่หรูหราตรงหน้า

เธอมาถึงจุดนี้เเล้ว เธอควรไปให้สุด ในเมื่อตัดสินใจมาเเล้ว เธอก็ต้องทำทุกอย่างให้ได้งาน พ่อกับเเม่เเละน้องๆของเธอที่รออยู่บ้านจะต้องได้อยู่ดีอย่างที่เธอหวัง...ในที่สุด ดาวน้อยก็รวบรวมความกล้าค่อยๆเปิดประตูเข้าไป...

ดาวน้อยไม่พบใครเลย

ภายในห้องมีเพียงเฟอร์นิเจอร์หรูหรา โต๊ะทำงานตั้งโดดเด่น เเอร์เปิดทิ้งไว้เย็นฉ่ำ กลิ่นหอมลอยเข้าจมูก เสียงรายการโทรทัศน์ดังเเว่วๆมาจากด้านใน ตรงมุมซ้ายมีทางเชื่อมให้เข้าไปข้างใน คนที่ต้องการพบคงจะอยู่ในนั้น

เธอเดินเหยียบไปบนพรมสีเเดงนุ่มเท้า จนไปเจอเข้ากับร่างหนึ่งที่นั่งเหยียดยาวดูโทรทัศน์อย่างสบายอารมณ์

เสี่ยโชน?!?!

เด็กสาวพึมพำเบาๆด้วยความฉงน เสี่ยโชนตามคำบอกเล่าของสุนีย์ ทำให้เธอคิดไปว่า เขาน่าจะเป็นชายอายุราวๆ40+ ผมหงอก พุงพลุ้ย เนื้อหนังเหี่ยวย่น ตามเเบบอาเสี่ยที่เธอเคยเห็นในทีีวี

เเต่ชายหนุ่มที่ยืนมองเขาอยู่ขณะนี้ กลับตรงกันข้ามหมดเลย

เริ่มจากใบหน้าหล่อเหลาเข้มคมเเม้จะเห็นเพียงเสี้ยวหน้า เเต่ที่เห็นชัดๆเลยคือ หุ่นสูงใหญ่เเม้จะยังไม่ได้ยืนเต็มตัว...กล้ามเนื้อต้นเเขนเเละเเผงอกเป็นมัดๆกำยำ เสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนส์พอดีตัวเขาเอนกายเหยียดยาวท่าทางสบายๆ อวดเน้นรูปร่างองอาจเเบบชายชาตรียิ่งขึ้น

หล่อ หล่อมาก...

ดาวน้อยจำกัดความสั้นๆในหัวถึงตัวเสี่ยโชน เเละเขาก็หันมาเห็นเธอพอดี...

" อ้อ เธอใช่ไหม เด็กของสุนีย์ "

" เอ่อ..คะ ค่ะ "

เด็กสาวมีอันต้องหน้าร้อนวูบ เพราะท่านอนของเขาทำให้ชายเสื้อยืดถูกรั้งเลยขอบกางเกงขึ้นมาเล็กน้อย เผยให้กล้ามท้องเป็นลอนสวยชัดเจน เเต่นั่นไม่ดึงความสนใจของสาวน้อยเท่าไรขนอุยใต้สะดือ ซึ่งลามเลียเข้าไปยังบางสิ่ง ที่ดุนดันจนเห็นเป็นลำขนาดใหญ่ภายใต้เป้ากางเกงยีนส์ของเขา

" เป็นอะไร?!?"

อีกฝ่ายคงรับรู้อาการเเปลกๆกับน้ำเสียงตะกุกตะกักของเธอ เเต่เขาก็ไม่ได้มองหน้าเธอด้วยซ้ำ เสี่ยโชนยังคงให้ความสนใจหน้าจอโทรทัศน์ ในมือถือรีโมทกดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้สนใจเธอสักนิด

" เปล่าค่ะ หนูเเค่ไม่คิดว่าเสี่ยจะ...เอ่อ จะหล่อขนาดนี้..."

คำพูดซื่อๆของเธอ ทำให้อีกฝ่ายเเค่ปรายหางตามองเเละยิ้มมุมปากเท่านั้น

จริงๆเเล้วดาวน้อยไม่ได้คิดจะพูดเอาใจเขาเลยสักนิด เพียงเเต่พูดออกมาจากความคิดในหัวเท่านั้น อีกอย่างคือเธอไม่รู้ว่าจะเเก้ตัวอย่างไร ที่มายืนมองอ้ำอึ้งจ้องมองสิ่งนั้นของเขาอยู่นานสองนาน ...

โชนเเสง หรือ เสี่ยโชนที่ดาวน้อยเรียก ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาพลางว่า

" ฉันจะอยู่ที่นี่อีกเเค่20นาที ฉันว่าเรามาเริ่มกันดีกว่า..."

เด็กสาวรีบเดินเข้าไปหา เตรียมจะนั่งลงบนโซฟาตัวใกล้ๆกัน เพื่อให้เขาได้เริ่มการสัมภาษณ์ หากเสี่ยโชนกลับพูดขึ้นมาว่า

" ถอดสิ "

ดาวน้อยยืดตัวตรงทันที

" อะไรนะคะ? "

" ฉันบอกว่า ถอด..."

ถอด? ถอดอะไร? ดาวน้อยทำหน้าเอ๋อเหรอ

สมองกำลังประมวลผลข้อมูล ดูเหมือนจะไม่ทันใจคนรอคำตอบ เสี่ยโชนถอนหายใจเเรงอย่างเหนื่อยหน่าย พร้อมพูดชัดถ้อยชัดคำ

" ถอดเสื้อผ้าของเธอซะ! "