บทที่ 1 อุบัติเหตุ

บทที่ 1 อุบัติเหตุ

“เอี๊ยดดด.....โครม.....” เสียงเบรกดังแสบแก้วหูตามด้วยเสียงรถที่เสียหลักพุ่งเข้าชนกับต้นไม้ใหญ่ริมทาง กระจกรถแตกกระจายออกไปทั่วเป็นบริเวณกว้าง เสียงโลหะบิดเบี้ยวดังก้องในค่ำคืนที่เงียบสงัดราวกับเสียงแห่งความหายนะที่มาเยือน

หลังจากเสียงดังสนั่นที่เกิดขึ้นไม่นาน ความเงียบก็พลันบังเกิดลงอีกครั้ง หิมะโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย เกล็ดหิมะขาวสะอาดร่วงหล่นจากฟ้าลงมาแตะผิวดิน เสียงกระทบกันของเกล็ดหิมะเล็กๆ ดังคล้ายเสียงกระซิบ เสียงลมที่หวีดหวิวไปมายิ่งทำให้ค่ำคืนนี้ดูเยือกเย็นจนเหน็บหนาว

เนตรดาวรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่กระแทกเข้ามาที่ร่างกาย “ช่วย...ด้วย...” เนตรดาวพยายามที่จะส่งเสียงออกมาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ทั้งหมดกลับดูไร้ผล เสียงแหบพร่าที่ถูกกลบด้วยเลือดจำนวนมากที่ไหลออกมาจากปากและจมูกดังแผ่วลอดออกมาอย่างไร้ซึ่งความหวัง ความมืดมนค่อย ๆ กลืนกินสติสัมปชัญญะของหญิงสาวจนหมดสิ้น

ภาพสุดท้ายที่เนตรดาวจำได้คือตอนที่หญิงสาวขึ้นรับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีจากงานประกาศรางวัลประจำปี เนตรดาวได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมแห่งปีจากบทบาทล่าสุดในซีรีส์ที่เธอเล่น ภาพของเนตรดาวที่ขึ้นรับรางวัลพร้อมใบหน้าที่อาบด้วยรอยยิ้มสดใสและแววตาเปล่งประกายของเธอ น้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างไม่ทำให้ใบหน้านั้นดูน่าเกลียด พร้อมคำขอบคุณที่เปล่งออกมาดั่งถูกซักซ้อมเอาไว้เป็นอย่างดี สร้างความติดตรึงในใจของผู้คนที่ได้พบเห็นยิ่งนัก ความสำเร็จในอาชีพนักแสดงของเนตรดาวกำลังอยู่ในช่วงขีดสุดก็ว่าได้ทีเดียว

เนตรดาวเป็นนักแสดงสาวที่ได้รับการยกย่องว่าเข้าถึงบทบาทอย่างไม่น่าเชื่อ การแสดงของเธอทั้งในบทบาทนางเอกผู้แสนดีที่ถูกรุมทำร้าย จนใคร ๆ ต่างพากันสงสารและเห็นใจ ทำเอานางร้ายของเรื่องโดยก่นด่าจนเป็นกระแสไปทั่ว หรือแม้กระทั่งบทบาทนางเอกจอมร้ายกาจที่ใคร ๆ ต่างพากันเข็ดขยาด ทำเอาเกิดกระแสหญิงยุคใหม่ต้องร้ายได้ใจเช่นเธอ บทบาทหลากหลายที่เนตรดาวเล่นก็ล้วนแล้วแต่แสดงได้อย่างสมบทบาทเป็นอย่างมาก ส่งผลให้อันดับความนิยมในตัวเธอเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนได้ชื่อว่าเป็นนักแสดงหน้าใหม่ระดับแถวหน้าของวงการเลยทีเดียว

เลือดยังคงไหลรินออกมาตามร่างกายที่มีแผลเหวอะหวะ ความรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ เสียงหายใจเฮือกสุดท้ายของเธอหอบเบาออกมาก่อนจะค่อย ๆ กลืนหายไปพร้อมกับความเงียบสงัดในค่ำคืนที่หิมะโปรยปราย

เนตรดาว ดาราสาวสวยผู้ที่ตอนนี้กำลังได้รับความนิยมสูงสุดในวงการบันเทิง หญิงสาวกำลังเดินทางกลับ

ทว่าอุบัติเหตุดังกล่าวกลับพรากเอาชีวิตอันรุ่งโรจน์ของเนตรดาวไปอย่างไม่มีวันหวนกลับอีกแล้ว

ในขณะเดียวกัน ยามค่ำคืนที่หิมะตกหนัก ร่างบางกำลังนอนหนาวสั่นพร้อมไข้ที่ขึ้นสูง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความหนาวและพิษไข้ที่สะสมมาเป็นเวลาหลายวัน “น้ำ...ข้าหิวน้ำ” เสียงแหบพร่าดังแผ่วออกมาอย่างจวนเจียนจะขาดใจ เสี่ยวม่านรีบประคองร่างฮวาอิงหลงพร้อมค่อย ๆ บรรจงหยดน้ำลงบนริมฝีปากที่แห้งผากด้วยความร้อนรน

“คุณหนู ทำใจดี ๆ ไว้นะเจ้าคะ ข้าให้คนไปตามหมอแล้ว คุณหนูอดทนหน่อยเถิดเจ้าคะ” เสี่ยวม่านพยายามพูดปลอบโยนนายหญิงของนางด้วยความสงสาร

ฮวาอิงหลงเดิมทีเป็นบุตรสาวคนเดียวของใต้เท้าฮวาอี้เชียน ขุนนางใหญ่ของแคว้น ด้วยรูปโฉมที่งามสะคราญ และฐานะของนางที่มี ทำให้ฮวาอิงหลงต่างเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มทั้งหลายในแคว้นแทบทั้งสิ้น

แต่แล้วในภายหลังครอบครัวของฮวาอิงหลงกลับต้องโทษ ใต้เท้าฮวาถูกสั่งประหารชีวิต ฮูหยินฮวาทนรับความผิดหวังไม่ได้จึงใช้ผ้าขาวปลิดชีพตามสามีของนางไป ในขณะที่ฮวาอิงหลงและเสี่ยวม่านสาวใช้ถูกขายให้เป็นทาส นับแต่นั้นมาชะตาชีวิตของฮวาอิงหลงก็พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว

ฟางซินเย่ แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นได้ซื้อตัวฮวาอิงหลงและเสี่ยวม่านเข้ามาเป็นสาวใช้ภายในจวนแม่ทัพ ฮวาอิงหลงที่ไม่เคยต้องลำบากแม้แต่น้อยกลับต้องทำงานแทบหามรุ่งหามค่ำ ยังดีที่มีเสี่ยวม่านคอยช่วยเหลือดูแลนางเป็นอย่างดี เสี่ยวม่านพยายามทำงานแทบทุกอย่างเพื่อไม่ให้นายหญิงของตนต้องลำบากไปมากกว่านี้ แต่เพราะคนในจวนแม่ทัพล้วนแต่พยายามกลั่นแกล้งพวกนางทั้งสอง ทำให้ฮวาอิงหลงต้องได้รับความลำบากอย่างถึงที่สุด

ด้วยร่างกายที่อ่อนแอบอบบาง เมื่อต้องทำงานหนักอยู่ตลอดเวลาส่งผลให้ฮวาอิงหลงถึงกับล้มป่วยลง นางจับไข้สูง ร่างกายหนาวสั่นอยู่ตลอดเวลา เสี่ยวม่านพยายามขอร้องคนในจวนให้ตามหมอมารักษานายหญิงของตนแต่กลับได้รับคำปฏิเสธอยู่ร่ำไป เสี่ยวม่านจึงทำได้เพียงหายาภายในจวนต้มให้นางกินตามมีตามเกิด

“เสี่ยวม่าน...ข้าไม่ไหวแล้ว ข้าคงต้องทิ้งเจ้าเสียแล้ว” ฮวาอิงหลงพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

“คุณหนูท่านอย่าทิ้งข้าไปนะเจ้าคะ ท่านอดทนอีกสักนิด ข้าจะลองไปตามหมออีกครั้ง” เสี่ยวม่านรีบปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม พร้อมพยุงตัวขึ้นเพื่อไปตามคนมาช่วยเหลือ

ทว่าฮวาอิงหลงกลับยื้อมือที่หยาบกร้านของเสี่ยวม่านเอาไว้ “เสี่ยวม่าน...เจ้าอยู่เป็นเพื่อนข้าเถอะ หากข้าจากไปแล้ว เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี ชาตินี้ข้าขอบคุณเจ้ามากที่ดูแลข้าในวันที่ข้าหมดสิ้นทุกอย่าง เอาไว้ข้าจะตอบแทนเจ้าในชาติหน้าแล้วกันนะ” ฮวาอิงหลงสั่งเสียกับเสี่ยวม่านเป็นครั้งสุดท้าย ร่างกายนางหอบถี่มากขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมลมหายใจที่ค่อย ๆ แผ่วลงตามลำดับ ก่อนที่ร่างบางจะค่อย ๆ สงบลงไปในที่สุด

“คุณหนู....คุณหนูอย่าทิ้งข้าไป คุณหนูตื่นเถอะเจ้าค่ะ” เสี่ยวม่านคร่ำครวญออกมาอย่างเศร้าโศก นางกอดร่างนายหญิงของตนเอาไว้แน่น

เสียงสะอื้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง สะท้อนออกไปทั่วเรือนหลังทรุดโทรม หิมะข้างนอกยังคงตกลงมาอย่างไม่สิ้นสุด หัวใจของเสี่ยวม่านเจ็บปวดราวกับถูกบีบเคล้นจนแตกสลาย นายหญิงที่นางภักดีตายลงต่อหน้าอย่างน่าเวทนาโดยที่เธอไม่อาจช่วยเหลือสิ่งใดได้เลย