Ep.4

“ฉันก็ไม่ถึงกับจะประกาศออกสื่อหรอก แค่อยากเห็นสีหน้าผิดหวังของใครบางคนเท่านั้น” ไอรอนได้ข่าวว่าพีรดากำลังจะเดินทางกลับมาเมืองไทยเดือนหน้านี้ พร้อมกับข่าวการหย่าร้างกับสามีชาวอิตาเลี่ยนของเธอ นักข่าวบันเทิงรายงานว่านางแบบสาวจะกลับมารับงานถ่ายแบบชุดว่ายน้ำให้กับนิตยสารชื่อดังฉบับหนึ่งเพื่อต้อนรับซัมเมอร์ที่จะถึงนี้

“ใครบางคนที่นายพูดถึงคือแม่นางแบบสาวหุ่นสะบึ้มของนายใช่ไหมเพื่อน”

“ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ของฉัน พีรดาเป็นแค่อดีตที่สอนให้ฉันรู้ว่า ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เห็นแก่เงินกันทั้งนั้น” คำตอบห้วนๆ บวกกับใบหน้าที่กระด้างแข็งกร้าวขึ้นบ่งบอกว่าคนพูดยังคงไม่ลืมความเจ็บปวดในอดีตระหว่างเขากับนางแบบสาวที่กำลังพูดถึง

“เฮ้ย อย่าเหมารวมสิวะ ผู้หญิงอาจไม่ได้เป็นเหมือนกันหมดทุกคนก็ได้นะโว้ย แต่ก็อย่างว่าแหละนะ หากมีตัวเลือกระหว่างหล่อรวยแสนดี กับหล่อจนแสนดี ผู้หญิงก็ต้องเลือกผู้ชายคนแรกเป็นธรรมดา ฉันว่าถ้านายเปิดเผยตัวตนตั้งแต่ทีแรกนายคงสมหวังไปนานแล้ว มัวแต่อินกับละครไทยหลังข่าวอยู่ได้ นางเอกในละครที่รักผู้ชายที่มีแต่ตัวกับหัวใจไม่มีอยู่ในชีวิตจริงๆ หรอกเชื่อฉันสิ”

เจมส์ปลอบใจทั้งที่เขาเองก็เชื่อตามที่เพื่อนรักพูดเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็อยากได้แฟนที่ครบสูตร หล่อ รวย และโสดกันทั้งนั้น มือหนาตบบ่าเพื่อนรักที่เป็นทั้งญาติทั้งเพื่อนและเป็นทั้งนายจ้างเบาๆ อย่างให้กำลังใจ

“เพราะนายพูดแบบนี้กรอกหูฉันทุกวันไง ฉันเลยต้องเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของตนเองสักที มันคงจะจริงอย่างที่นายพูด เงินซื้อความรักของผู้หญิงได้ เพราะพวกหล่อนคงจะเลือกความสะดวกสบายในชีวิตก่อนที่จะเลือกความรักเสมอสินะ” คนที่ผิดหวังในรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าพูดออกมาลอยๆ แต่ทว่าแววตากลับนิ่งขึงเย็นชากร้าวกระด้างราวกับหินสลักที่ซุกซ่อนไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความแค้นที่ยังฝังแน่นอยู่ในหัวใจ

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้ชายที่เพอร์เฟคทุกอย่างอย่างไอรอนจะถูกผู้หญิงหักอกครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่งถึงรายล่าสุดที่ทำให้เพื่อนรักของเขาถึงกับเข็ดขยาดมารยาหญิงไปอีกนาน

แต่เจมส์ก็พอจะรู้สาเหตุว่าทำไมเพื่อนรักของเขาคนนี้ถึงไม่สมหวังเสียที ก็เพราะว่าไอรอนมัวแต่ทำตัวจนๆ เป็นแค่พนักงานรีเซฟชั่นธรรมดาๆ ขับรถกลางเก่ากลางใหม่ เช่าอพาร์ตเม้นท์ห้องเล็กๆ อยู่เพื่อต้องการค้นหารักแท้ แต่ก็คว้าน้ำเหลว

ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเพื่อนเขาก็เพราะหลงรูปกายภายนอกของไอรอนทั้งนั้น แต่พอพวกหล่อนเจอคนที่อาจจะหล่อน้อยกว่าแต่รวยมากกว่าพวกผู้หญิงทุกคนก็ทิ้งเขาไปเหมือนพีรดาที่เขาเองก็เกือบจะเชื่อแล้วว่านางแบบสาวรักไอรอนด้วยใจจริงๆ แต่ก็นึกไม่ถึงเหมือนกันที่อยู่ๆ พีรดาก็ประกาศหมั้นและแต่งงานไปกับมหาเศรษฐีหนุ่มชาวอิตาเลี่ยนแบบสายฟ้าแลบ

ในขณะที่ตอนนั้นเขารู้ว่าไอรอนบอกเขาว่ากำลังจะไปขอนางแบบสาวแต่งงานพอดี มันคงทำให้ไอรอนพบกับความเจ็บปวดไม่น้อย แต่ตอนนี้เพื่อนรักผู้โง่เขลาของเขาคนนี้คงจะเห็นสัจธรรมบ้างแล้วกระมัง จึงได้คิดอยากปฏิวัติตัวเองเสียใหม่เป็นไอรอนคนใหม่ที่หลุดออกมาจากโลกของโลกละครเดิมๆ เสียที

“แล้วเดือนหน้านายจะไปเวนิสหรือเปล่า” เจมส์ไม่ตอบแต่ถามไปเรื่องอื่นแทน เพราะในใจก็อยากให้ไอรอนไปเที่ยวพักผ่อนต่างประเทศกับพวกสาวๆ บ้าง เพราะนานเป็นปีๆ แล้วที่ไอรอนเอาแต่ทำงานเพื่อจะได้ไม่มีเวลาคิดฟุ้งซ่านในเรื่องส่วนตัวที่เขาพยายามจะลืมมัน เผื่อว่าการไปเที่ยวเวนิสเมืองที่ได้ชื่อว่าเป็น ราชินีแห่งทะเลอาเดรียตริก(Queen of the Adriatic) ครั้งนี้อาจจะทำให้ไอรอนได้พบรักครั้งใหม่ก็ได้

ซีอีโอหนุ่มทำท่าคิดนิดหนึ่งก่อนจะตอบว่า

“งานคาร์นิวัล เริ่มเดือนหน้า อีกตั้งสองอาทิตย์กว่าจะถึง ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจ”

“ที่ถามก็ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดว่าถ้านายไม่ไป ฉันจะได้ไปเที่ยวบ้าง อยากไปเต้นรำกับเจ้าหญิงแสนสวยในงานเต้นรำสุดหรู หลังจากนั้นก็พาหล่อนไปสนุกต่อสักสองสามคืนแล้วค่อยกลับมาทำงาน” นักล่ารักที่ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละเดือนพูดไปยิ้มไปด้วยนัยน์ตาพราวระยับ ไอรอนแค่เหยียดยิ้มเล็กน้อยอย่างรู้ทัน

“เริ่มเบื่อสาวไทยแล้วสิ”

“เปล่า แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างเท่านั้นเอง”

“เอาไว้ใกล้ๆ วันแล้วฉันจะบอกข่าวดีให้นายฟังก็แล้วกันนะ”

“โอเค ว่าแต่หิวหรือยังล่ะ จะได้ออกไปหาอะไรกินกัน อ้อ...ฉันเกือบลืมไป ฉันมีอะไรจะให้นายดู” เจมส์เดินไปที่โต๊ะแล้วหยิบกระดาษ A4 มาแผ่นหนึ่งยื่นให้ไอรอนดู ซีอีโอหนุ่มขมวดคิ้วเข้มเล็กน้อยก่อนจะรับกระดาษสีขาวมาดู มันก็แค่รายชื่อของพนักงานดีเด่นประจำปีธรรมดา ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษเลย

“แล้วนายเอารายชื่อพนักงานสิบคนนี้มาให้ฉันดูทำไมเนี่ย”

“นายลองอ่านชื่อนามสกุลของพนักงานรายที่สามดูสิ”

ไอรอนทำตามที่เพื่อนรักบอก ก่อนจะดูรายชื่อพนักงานดีเด่นคนที่สาม ‘นางสาวอัญชัน รัตนาวลี’ นามสกุลของเธอคุ้นๆ แฮะ ใช่แล้ว...นามสกุลของพนักงานสาวคนนี้เหมือนนามสกุลของใครบางคนที่เขารู้จักเป็นอย่างดี

ทั้งสองสาวเกี่ยวข้องอะไรกันนะ ทำไมถึงมีนามสกุลเหมือนกันแบบนี้ และชายหนุ่มก็จำได้ว่าอัญชันคือแคชเชียร์สาวที่ทำงานอยู่ใกล้ชิดเขามาโดยตลอดเวลาสามปี แต่ว่าเขากับเธอไม่ค่อยได้สนทนากันมากนัก นานๆ ทีถึงจะพูดคุยกันแต่ก็แค่บอกกล่าวกันในหน้าที่ไม่กี่คำเท่านั้น คงเป็นเพราะสาวน้อยหน้าจืดคนนี้ไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาด้วยกระมัง เขาเลยไม่ได้สนใจเธอ แต่ตอนนี้เขาชักจะสนใจแม่สาวน้อยคนนี้ขึ้นมาบ้างแล้วสิ

“ว่าอย่างไร สนใจขึ้นมาแล้วสิไอ้เสือ ให้ฉันสืบให้เอาไหม” เจมส์ที่ดูจะรู้ใจเพื่อนรักเป็นอย่างดีรีบขันอาสา ไอรอนทำท่าคิดนิดหนึ่งก่อนพยักหน้ารับ แล้วส่งกระดาษรายชื่อพนักงานดีเด่นกลับคืน ดวงตาสีบรั่นดีเปล่งประกายอำมหิตออกมาแวบหนึ่ง ก่อนจะหันมาออกคำสั่งกับเจมส์ที่เป็นทั้งเพื่อนผู้รู้ใจและลูกจ้างด้วยน้ำเสียงเข้มจริงจัง

“ฉันขอข้อมูลของเธอด่วนที่สุด ช้าสุดไม่เกินหกโมงเย็นของวันพรุ่งนี้”

“ได้สิเพื่อน ไม่มีปัญหา เดี๋ยวฉันจะให้ศรัณย์ไปจัดการให้”

“ขอบใจ”

เช้าวันต่อมาในแผนกต้อนรับ ทุกคนที่มาทำงานต่างก็อึ้ง ตะลึงไปกับรูปโฉมใหม่ของอัญชัน เพราะวันนี้แคชเชียร์สาวได้ถอดรูปนางแก้วหน้าม้าออกเรียบร้อยแล้ว พวงผกาแอบยิ้มในผลงานที่ตนเองมีส่วนช่วยทำให้สาวน้อยหน้าตาธรรมดาๆ คนหนึ่งกลายเป็นนางซินเดอเรลล่าแสนสวยในวันนี้ ผู้ชายแทบจะทุกคนที่เห็นอัญชันต่างก็ลอบกลืนน้ำลายกันเป็นทิวแถวยกเว้นไอรอน เพราะวันนี้ชายหนุ่มไม่ได้มาทำงาน

วันนี้ตลอดเวลาที่นั่งทำงาน อัญชันภาวนาในใจตลอดเวลาขอให้ตนเองจับฉลากได้รางวัลที่สาม เพราะความที่อยากจะไปเที่ยวเวนิส ซึ่งเป็นเมืองหลวงของแคว้นเวเนโตประเทศอิตาลีที่ได้รับหลายฉายาว่าเป็นราชินีแห่งทะเลอาเดรียตริก(Queen of the Adriatic), เมืองแห่งสายน้ำ(City of Water), เมืองแห่งสะพาน(City of Bridges), และเมืองแห่งแสงสว่าง(The City of Light)

ที่สำคัญมันเป็นเมืองที่โรแมนติกมากในความคิดของแคชเชียร์สาว และหญิงสาวก็เชื่อว่าพวงผกาเพื่อนรักของเธอ และสาวๆ อีกหลายคนก็คงใฝ่ฝันอยากจะไปเที่ยวเมืองนี้กับคนรักของตนเองทั้งนั้น เพื่อที่จะได้ล่องเรือกอนโดลาไปจุมพิตกันใต้สะพานริอัลโต้เพื่อให้ความรักของพวกเขายั่งยืนยาวนานเหมือนดั่งตำนานที่เล่าขานสืบต่อกันมา

แต่สาวโสดอย่างเธอจะมีโอกาสได้จุมพิตกับเจ้าชายในดวงใจบ้างหรือเปล่า ก็ได้แต่หวังว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้จะโชคดีจับฉลากได้รางวัลที่ตนเองคาดหวังเอาไว้ แม้เปอร์เซ็นต์จะมีน้อยแต่อัญชันก็ยังหวัง

‘สาธุ ขอให้ลูกช้างได้รางวัลที่สามทีเถอะ โอมเพี้ยง’

พวงผกาที่มายืนอยู่ที่หน้าโต๊ะแคชเชียร์สาวที่กำลังยกมือไหว้ปรกๆ เหนือศีรษะก็หัวเราะก๊ากออกมา เมื่อเห็นท่าทางเพื่อนรักเหมือนกำลังพึมพำบทสวดอะไรสักอย่างอยู่ คนที่กำลังยกมือไหว้อธิษฐานภาวนาขอพรจึงหลุดออกจากภวังค์แล้วจ้องหน้าคนที่กำลังหัวเราะเสียงดังด้วยนัยน์ตาขุ่นเล็กน้อย