ตอนที่19 เรื่องที่คาดไม่ถึง EP.1

เช้าวันต่อมา

ครอบครัวเอกได้เก็บข้าวของที่จำเป็นไป การย้ายของไปที่บ้านหลังใหม่นั้นเป็นไปได้ง่าย เพราะเอกได้ใช่'เกท'ในการย้ายของต่างๆ

.

.

.

.

เอกจะทำการย้ายของที่จำเป็นทั้งหมดไปบ้านหลังใหม่เรียบร้อยแล้ว ทั้งของแพรวและต้น รวมไปถึงเสบียงทั้งหมดที่พ่อของเอกได้หาซื้อมาได้ทั้งหมด

ทุกคนได้มาอยู่ข้างในกำแพงหรือฐานทัพเรียบร้อยแล้ว ภาพที่ทุกคนเห็นนั้นสวยงามเป็นอย่างมาก มองไปทางซ้ายก็เห็นแปลงเพาะปลูกต่างๆ และที่เลี้ยงสัวย์เช่น หมู ไก่ ปลา อีกหลายๆอย่าง พร้อมกับมีคนทำงานนั้นอยู่ แต่เอกบอกว่านั้นเป็นหุ่นยนต์ทุกคนแถบจะไม่เชื่อว่าเป็นหุ่นยนต์ กับเหมือนคนจริงๆเป้นอย่างมาก

มองไปทางขวาก็เห็นที่นั่งเล่นที่พักผ่อน มีต้นไม้สีเขียวอุดมสมบูรณ์ให้ความรู้สึกสดชื่นและสบายตัวเป็นอย่างมาก

“ว้าววววว นี้หรอบ้านที่เราจะมาอยู่ลูก มันช่างสวยงามมากเหลือเกิน” แม่ของเอกพูดออกมาในขณะที่มองดูบ้านตรงหน้า

“ใช่ๆพี่ นี้มันสุดยอดมากเลย นี้คือบ้านของพวกเราใช่ไหม”

“ใช่แล้วครับแม่ คฤหาสน์หลังนี้พ่อแม่และก็ยัยตัวแสบสามารถใช้ได้ทั้ง3ชั้นเลยครับ ส่วนชั้นที่4นั้นเป็นที่ทำงานของผม ถ้าไม่จำเป็นจริงๆอย่าขึ้นไปนะครับ โดยเฉพาะยัยตัวแสบคนนี้”

เอกพูดพร้อมกับดึงแก้มทั้งสองข้างของแป้ง

“พี่หนูไม่ขึ้นไปบอกน่าาา” แป้งวิ่งไปหลบหลังแม่พร้อมกับ แลบลิ้นใส่พี่ชายตนเอง

“จ้าๆยัยตัวแสบ พ่อกับแม่ก็ไปเลือกห้องกันเอาเลยครับ ข้างในจะมีหุ่นยนต์แม่บ้านค่อยช่วยเหลือต่างๆครับ"

พ่อแม่และก็แป้งต่างก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์ เพื่อจะไปหาเลือกห้องของตน

เอกได้เดินไปสำรวจบ้านที่ครอบครัวแพรวและต้นว่าเรียบดีไหม

เอกเดินไปเห็นแพรวกำลังนั่งคุยกับครอบครัวตัวเอง

“ว่าไงครับ ที่นี้พออยู่กันได้ไหมครับ”

“เอกเองหรอลูก บ้านหลังนี้ทั้งใหญ่และอยู่สบายมาก เอกไม่ต้องเป็นห่วง” แม่ของแพรวตอบเอกกลับ

เอกก็กล่าวเรื่องต่างๆกับครอบครัวแพรวไป ระหว่างนั้นเอง

“มาสเตอร์คะ ฉันสัมผัสได้ว่าพลังของพระเจ้านั้นเริ่มที่จะหายไปแล้ว คาดว่าดันเจี้ยนจะแตกก่อนกำหนดค่ะ” เสียงของอลิสดังขึ้น

“ว่าไงนะ นี้เธอไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม” เอกถามพร้อมกับคาดหวังของให้เป็นเรื่องล้อเล่นของอลิส

“เรื่องจริงแน่นอนค่ะมาสเตอร์ แล้วฉันก็ระบุเวลาที่แน่นอนได้แล้วค่ะ”

“ดันเจี้ยนจะแตกตอนไหนหรออลิส”

“เวลาที่ดันเจี้ยนจะแตกคือ พรุ้งนี้เวลา 12:00 น. หรือเที่ยงตรงพรุ่งนี้ค่ะมาสเตอร์”

“กะทันหันมากเลยนะ ยังดีที่ฐานทัพของเราสร้างเสร็จก่อน ไม่งั้นพวกเราแย่แน่เลย” เอกพูออกมาอย่างเป็นกังวนน

“มาสเตอร์ก็ยังมีเรื่องดีอีก 2อย่างค่ะ 1.ดันเจี้ยนที่จะแตกมีเพียงดันธรรมดาหรือดันเจี้ยนที่ปรากฎเป็นรูปร่างหอคอยดันเจี้ยนพิเศษอันจะยังไม่แตกตอนนี้ดันเจี้ยนพิเศษจะมีเวลากำหนดการแตกของดันเจี้ยน เช่นดันเจี้ยนระดับCจะมีเวลา 7 วัน ดันเจี้ยนระดับSจะมีเวลา 30 วันค่ะมาสเตอร์”

อลิสกล่าวออกมายาวให้เอกฟัง

“อย่างน้อยก็ยังดีที่ดันเจี้ยนพิเศษไม่แตกพร้อมกัน ถึงจะอาจแตกได้แต่ก็พอมีโอกาสเคลียร์ดันเจี้ยนรอบนี้ได้ แล้วอีกเรื่องละอลิส”

เองโล่งใจที่อย่างน้อยดันเจี้ยนพิเศษก็ยังไม่แตก เพราะถ้าดันเจี้ยนพิเศษแตกนั้น จะเป็นเรื่องใหญ่ทันที เพราะมอนสเตอร์ในนั้น ต่างก็แข็งแกร่งกว่ามอนสเตอร์ในดันเจี้ยนธรรมดามากนัก

“เรื่องที่2นั้นคือ ระบบของอลิสได้ทำได้อัพเดทตามสถานการณ์ตอนนี้ เพิ่มระบบสัตว์เลี้ยง และสามารถเอาแต้มสเตตัสมาเปลี่ยนเป็นแต้มร้านค้าได้ในอัตราส่วน 1:1 ค่ะมาสเตอร์”

“เรื่องที่2นี้ก็ดีใช่เล่น เพราะตอนนี้สเตตัสเราก็น่าจะพอผ่านสถานกาณ์ในตอนนี้ได้อยู่ แต่แต้มร้านค้านั้นต้องใช้อย่างระมัดระวัง แต่ตอนนี้มีระบบแลกเปลี่ยนขึ้นมา ทำให้เราไม่ต้องกังวนอีกต่อให้ในการใช้แต้ม”

‘ตอนนี้ยังไม่ใช้เวลาดีใจ คงต้องบอกให้ทุกคนเตรียมพร้อมกับสถานการณ์ที่จะเจอในพรุ้งนี้’

“เคนมานี้หน่อยฉันมีเรื่องให้ช่วย” เอกคิดเรื่องต่างๆ พร้อมกับเรียกเคนหรือเงาที่1มา

เคนที่ปรากฎออกมาพร้อมนั่งคุกเข่าข้างเดียวตรงหน้าเอกแล้วพูดว่า

“มีอะไรให้รับใช้ครับท่านเงา”

“นายไปเรียกครอบครัวฉันแล้วก็ครอบครัวเพื่อนๆของฉันให้ไปรวมกันที่ห้องประชุมธรรมดาหน่อยสิ และอีกเรื่องคือคืนนี้ฉันจะประชุมกับพวกเงาทุกหมด ให้ไปพร้อมกันที่ห้องประชุมชั้น 4 ไปได้แล้ว"

“ตามบัญชาครับท่านเงา”

หลังจากที่'เคน'ออกไปแล้ว เอกก็ยืนมองท้องฟ้าที่ยังสดใสอยู่ มันชั่งสวยงามเหลือเกิน แต่พอนึกถึงวันพรุ้งนี้แล้วท้องฟ้าคงจะไม่มีให้เห็นสวยงามแบบนี้อีกแล้ว

“ท่านเงาครับ ทุกคนมารอที่ห้องประชุมแล้วครับ”

“อือ เข้าใจแล้ว” ที่ที่พูดกับเคนเสร็จก็หายไปจากตรงนั้นทันที

“ยังสุดยอดไม่เปลี่ยนเลยท่านเงา ไม่ว่าพวกเราจะแข็งแกร่งขึ้นมากเท่าไร ก็ไม่สามารถมองตามทันการเคลื่อนไหวนั้นทัน”

เคนที่เห็นเอกหายไปจากสายตา ก็คิดว่าตัวเองต้องแข็งแกร่งขึ้นอีกเพื่อที่จะเป็นกำลังให้กับเอก

เอกได้มาถึงที่ห้องประชุมที่นัดกันไว้แล้ว ให้ห้องนี้มีทั้งครอบครัวของตนเองและครอบครัวของแพรวและต้น ทุกคนที่เห็นเอกมาก็หันมามองเอก

“เอกมีอะไรหรอถึงเรียกพวกเรามาประชุมเร็วขนาดนี้” แพรวที่ถามขึ้นเมื่อเห็นเอกทำหน้าจริงจัง

“เรื่องที่เราจะคุยกันคือเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องดันเจี้ยนแตกขึ้นเร็วกว่ากำหนด”