4 โกรธ ผิดหวัง

“แม่…ฮือ ๆ ชมพูเจ็บจังเลยค่ะแม่ ฮือ ๆ” พวงชมพูกอดมารดาร้องไห้อย่างหนัก หล่อนไม่อยากจะเจอภาพตรงหน้าอีก หล่อนอยากจะออกไปจากห้องนี้เต็มที

“ไม่เป็นไรนะลูก เราไปข้างนอกกันเถอะ” พันทิวาลูบศีรษะลูกสาวคนโตเบา ๆ เพื่อปลอบใจ ก่อนจะหันไปสั่งคนต้นเรื่องเสียงเข้ม “มะลิกับชาวี แต่ตัวแล้วออกไปคุยกัน”

“….” ทั้งสองเงียบมองตามพันทิวาที่พาพวงชมพูออกไป พอห้องตกอยู่ในความเงียบ ชาวีก็ลุกขึ้นจากเตียง สมองมีแต่ความหนักอึ้ง ส่วนมะลิร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียง เมื่อคืนเขาคิดว่าเป็นพวงชมพู เขาเมาหนักมาก แต่ถ้ามะลิไม่เข้ามาในห้อง ถ้าเขาไม่เข้าใจผิด คงไม่เกิดเรื่องแย่ ๆ ขึ้นมาหรอก

เขาเห็นพวงชมพูเสียใจ เขาก็เสียใจ

“พี่ชาวี ฮึก”

“รีบแต่งตัวอย่าอิดออด ต่อให้พี่มีอะไรกับเธอ พี่ก็จะไม่ยอมเสียชมพูไป” เขาพูดเสียงเข้มคว้ากางเกงกับเสื้อมาสวมใส่อย่างไม่สบอารมณ์ มะลิร้องไห้หนักกว่าเดิม หล่อนไม่ได้ตั้งใจ เมื่อคืนชาวีเมาหนัก อ้วกหนัก หล่อนแค่กลัวว่าเขาจะนอนจมอ้วก กลัวว่าเขาจะนอนไม่สบาย

หล่อนแค่อยากเป็นแค่เงาของพี่สาว ได้ดูแลผู้ชายที่เธอแอบรัก หล่อนผิดมากนักหรือ ที่หัวใจเจ้ากรรมมันไม่รักดี รักคนที่เป็นแฟนพี่สาว

“ฮึก!”

“ลุกใส่เสื้อผ้า ต่อให้เธอร้องไห้ขอความเห็นใจ พี่จะบอกมะลิให้รู้ไว้ ว่าเธอจะไม่ได้รับความเห็นใจจากพี่เด็ดขาด” ชาวีเสียงเข้มเดินออกไปจากห้อง

“พี่ชาวี ฮึก” มะลิร้องไห้ พอคล้อยหลังริมฝีปากบางเล็กก็ยกยิ้มที่มุมปากเบา ๆ

ชาวีเดินตรงไปที่พักของพ่อกับแม่พวงชมพู พวกท่านนั่งหน้าเครียดอยู่บนเก้าอี้ เขานั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมองพวงชมพูที่ร้องไห้จนขอบตาแดงช้ำ

“เรื่องระหว่างผมกับมะลิ ผมอธิบายได้นะครับ”

“งั้นก็อธิบายมา!” ไตรฉัตรเสียงเข้ม มองชาวีอย่างไม่พอใจ เป็นแฟนลูกสาวคนโตแต่มาได้เสียกับลูกสาวคนเล็ก เป็นพญาเทครัวของแท้จริงๆ ตอนแรกก็ชอบ ตอนนี้รู้สึกเกลียดชังขี้หน้าซะเหลือเกิน

“เมื่อคืนผมเมาหนักมาก มีคนพาผมกลับไปนอนที่ห้อง น่าจะเป็นพนักงานของบังกะโล แต่ผมไม่ได้เป็นคนชวนมะลิมานอนด้วย”

“นี่มึงจะสื่อว่าลูกสาวกูไปหามึงเองว่างั้น”

“ใช่” ชาวีพยักหน้า เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มะลิเดินเข้ามานั่งเก้าอี้อีกตัว เธอก้มหน้ามองมือตัวเอง น้ำตาไหลรินออกมา น้ำตามันไม่เหือดแห้งจากใบหน้าสวยเลย “เธอเข้าหาผมเอง” ชาวีพูดอย่างไม่เห็นอกเห็นใจมะลิเลยแม้แต่น้อย เขาไม่สนว่าหล่อนจะอับอายในสิ่งที่เขาพูดออกมา

“ต่อให้ลูกสาวของกูเข้าหามึง มึงก็ไม่ควรมีอะไรกันกับเธอเพราะว่ามึงเป็นแฟนพี่สาวของเธอ” เสียงเข้มดุดัน

“ผมคิดว่าเป็นชมพู อีกอย่างผมก็เมามาก คุณพ่อจะเอายังไงก็บอกผมมาเลยผมยินดีชดใช้ให้ เงินทองคุณพ่อต้องการมากเท่าไหร่ บอกผมมาเลยผมยินดีจ่าย แต่ผมจะไม่ยอมเลิกกับชมพูเด็ดขาด ผมรักชมพูผมต้องการแต่งงานกับชมพูผมไม่ได้รักมะลิ ไม่เคยต้องการที่จะอยู่กับมะลิ” ชาวียืนยันหนักแน่น ยิ่งทำมะลิร้องไห้ มือเล็กกำแน่น ความน้อยใจอัดแน่นเต็มอก ผู้ชายที่หล่อนแอบรัก ไม่ได้สนใจไยดีในตัวหล่อนแม้แต่น้อย

“ชมพูไม่ฟังแล้วค่ะพ่อ ชมพูไม่อยากรู้เรื่องพวกนี้แล้ว ฮือ ๆ ชมพูไม่อยากจะฟังคำพูดเห็นแก่ตัวชมพูไม่อยากจะให้ใครมาทำร้ายชมพูด้วยคำพูดและการกระทำอีกแล้ว ฮึก สิ่งที่ชมพูหวังและอยากให้เป็นมันจบลงแล้ว ชมพูไม่ต้องการให้เขามายุ่งมาวุ่นวายกับชมพูอีก ฮึก ชมพูอยากจบแล้ว” พวงชมพูร้องไห้น้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย

หล่อนไม่อยากจะพูดอะไรให้มากความ นั่นก็คือแฟนผู้ชายที่หล่อนรักและอยากจะใช้ชีวิตด้วย ส่วนผู้หญิงอีกคนก็เป็นน้องสาวที่หล่อนรัก น้องสาวที่คลานตามกันมา มะลิทำร้ายหัวใจหล่อนพังยับเยินจนมันไม่เหลือชิ้นดี

“ชมพู” ไตรฉัตรครางในอก สงสารลูกสาวคนโตจับใจ เขาอยากจะปลอบโยนลูกให้มากกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำเช่นไร พวงชมพูถึงจะเจ็บน้อยลง

“แม่ว่าลูกใจเย็น ๆ ก่อนนะ”

“พี่ขอโทษนะชมพู พี่ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้เลยสักนิด พี่ขอโทษ พี่ยอมทุกอย่างขอแค่ชมพูกับพี่ได้กลับมารักกันเหมือนเดิม เป็นแบบเดิม”

“มันคงจะเป็นแบบเดิมไปไม่ได้หรอกค่ะ พี่ได้มะลิเป็นเมียพี่แล้ว พี่กับเธอย่ำยีหัวใจชมพูแล้ว มันพังหมดแล้ว ต่อให้พี่คิดว่าชมพูเข้าหาพี่ พี่ก็ควรที่จะให้เกียรติชมพู ไม่ใช่ชิงสุกก่อนห่ามแบบนี้ และที่สำคัญพี่จะให้ชมพูกับพี่กลับไปเป็นแบบเดิมได้ยังไง ในเมื่อพี่ได้น้องสาวของชมพูเป็นเมียพี่แล้ว ฮือ ๆ”

“พี่ชมพู มะลิขอโทษ ฮือ ๆ” มะลิยกมือไหว้พี่สาว น้ำตาร่วงผล็อยราวกับเสียใจเสียเต็มประดา