ตอนที่ 7 มาร่วมแจมด้วย

มาร่วมแจมด้วย

“พี่ไปรับน้องที่บริษัทอาโมทย์ไปส่งไว้ที่บ้านก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาแจมกับพวกเราต่อ” ธนภัทรเอ่ยขึ้นมาอย่างสนิทสนมกับน้อง ๆ ของเลขาสาว เมื่อวางสายจากคนปลายสายแล้ว

“...” ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา

“พอดีว่าคนขับรถที่บ้านเอารถไปเข้าศูนย์ แล้วอาโมทย์ก็ติดงานด่วนด้วย ไม่มีคนไปส่งน้องให้” ธนภัทรจึงหันมาบอกกับชญานุชที่นั่งเงียบอยู่ข้าง ๆ

“นุชไม่ได้ถามคะ” เธอถลึงตาใส่เขา เพราะเธอก็ไม่ได้อยากรู้เกี่ยวกับกิจวัตรประจำของเขาขนาดนั้น เขาจะทำอะไร จะไปรับไปส่งใคร มันก็ไม่เกี่ยวกับเธออยู่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องรายงานเสียด้วยซ้ำ

“ผมอยากบอก”

ธนภัทรรีบออกไปทันที ดีที่ตอนนี้เขายังไม่ได้แตะเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์เลย เพราะพึ่งหอบพาการจัดสถานที่เสร็จ จึงยังไม่มีอะไรเข้าไปท้อง

“พี่ภัทรมาจากไหนคะเนี้ย ถึงมาได้เร็วขนาดนี้” หญิงสาวเอ่ยขึ้นแซวทันที เพราะพี่ชายที่แสนดีของเธอใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีเสียด้วยซ้ำมาถึงบริษัทแล้ว

“พี่สังสรรค์อยู่ใกล้ ๆ นี่เอง” เขาตอบเธอออกไปตามตรง

“ถ้าอย่างนั้น หนูไปด้วยสิคะ” หญิงสาวตื่นตาขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินในสิ่งที่พี่ชายแสนดีของเธอบอก

“พี่จะไปดื่มนะ และจะค้างอยู่ที่นั่นด้วย คืนนี้คงไม่ได้กลับบ้าน” ธนภัทรตอบเธอออกไป

“ไม่เป็นไรคะ พ่อติดงานทั้งคืน หนูไม่กลับบ้านพ่อไม่กล้าว่าอะไรหรอก และอีกอย่างหนูไปกับพี่ภัทร ใครจะกล้าว่า มีหน่วยกล้าตายคอยคุ้มกันให้อยู่แล้ว”

“แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา” ธนภัทรยกมือหนายกขึ้นมายีผมของเธออย่างเอ็นดู แล้วเอ่ยแซวเธอออกไปอย่างหยอกล้อ

“น้องพี่ภัทร ก็แสบแบบนี้แหละคะ ว่าแต่พี่จะไปที่ไหน”

“บ้านคุณนุช” เขาตอบเธอออกไป เพราะเธอก็น่ารู้ว่าเป็นบ้านใคร เพราะเขาชอบพูดถึงหญิงสาวที่เอ้ยถึงให้น้องสาวฟังบ่อย ๆ

“ผู้หญิง?”

ธนภัทรจึงพาหญิงสาว หรือน้องสาวต่างสายเลือดที่นับถือกับบิดาของเธอกันมายาวนาน เพราะต้องพึ่งพาอาศัยกันในด้านธุรกิจ

“เกื้อ ว่าแต่สาวที่วุฒิแซวฮอดนั่นคือไผเหรอ” (เกื้อ ว่าแต่หญิงสาวที่วุฒิแซวนั่นคือใครเหรอ) ชญานุชถามคุณพัฒน์ขึ้นมา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนเย็นที่น้องชายแซว

“บ่ฮู้คือกันครับเอื้อย เขาแค่ให้เกื้อไปส่งที่บริษัทที่เกื้อกับวุฒิไปสมัครงานมา” (ไม่รู้เหมือนกันครับพี่ เขาแค่ให้เกื้อไปส่งที่บริษัทที่เกื้อกับวุฒิไปสมัครงานมา) คุณพัฒน์ตอบพี่สาวเพื่อนออกไปตามตรง เพราะเขาเองก็ไม่รู้อะไรไปมากกว่านี้เหมือนกัน

“เขาไปเฮ็ดหยัง? สมัครงานบ้อ” (เขาไปทำไม? สมัครงานเหรอ) ชนาวุฒิพูดแทรกขึ้นมาทันควัน อย่างอยากรู้

“กูบ่ฮู้ดอก กูบ่ได้ถาม มีหน้าที่แค่ไปส่งทอนั่น” (กูไม่รู้หรอก กูไม่ได้ถาม มีหน้าที่แค่ไปส่งเท่านั่น)

“ขันเป็นกูน่ะ กูสิถามฮอดใส่เสื้อในเบอร์หยังเลย” (ถ้าเป็นกูน่ะ กูจะถามแม้กระทั่งใส่เสื้อชั้นในไซส์อะไรเลย) ชนาวุฒิเอ่ยขึ้นมาด้วยวาจาที่หยาบโล้น

“บักวุฒิ โตกะเป็นแต่แบบนี้ล่ะ มักเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น” (ไอ้วุฒิ แกก็เป็นสะแบบนี้แหละ ชอบเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น) จนชญานุชรีบดุน้องชายออกมาทันที

“พู้น ผัวเอื้อยกลับมาแล้ว...” (นั่น สามีพี่กลับมาแล้ว...) ชนาวุฒิจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง เมื่อโดนพี่สาวดุเอา และพอดีกับจังหวะที่รถของธนภัทรกลับมาพอดี

“เว้าอีหยังออกมา เขาบ่ได้เป็นหยังกับเอื้อยเลย เขาแค่บอกเอื้อยว่าชอบ...” (พูดอะไรออกมา เขาไม่ได้เป็นอะไรกับพี่เลย เขาแค่บอกพี่ว่าชอบ...) เธอรีบเอ็ดน้องชายที่พูดอะไรออกมาโต้ง ๆ แบบนี้

“แล้วเอื้อยตอบเขาไปว่าจังใด” (แล้วพี่ตอบเขาออกไปว่ายังไง)

“บ่ได้ตอบหยัง” (ไม่ได้ตอบอะไร)

เพราะชญานุชก็ไม่ได้อะไรเจ้านายหนุ่มออกไปจริง ๆ เมื่อถูกเขาสารภาพว่าเขาชอบเธอ และเธอก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาออกไปเช่นไรด้วย

“ปาร์ตี้คืนนี้ พี่ขอฝากน้องสาวอีกคนมาร่วมแจมด้วยนะ” เสียงทุ้มนุ่มของธนภัทรเอ่ยขอชายหนุ่มทั้งสอง เมื่อเดินลงมาจากรถ พร้อมกับหญิงสาวอีกคนที่ตามเขามาด้วย

“บักเกื้อ!!!”

“คุณมุก!”

ทำให้สองหนุ่มนั้นเบิกตาโตขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่ธรภัทรมาด้วยนั้นคือใคร โดรเฉพาะคุณพัฒน์ที่ทำตัวไม่ถูก เพราะไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก

“พะ พี่เกื้อ...”

“รู้จักกันเหรอ” ชญานุชเอ่ยถามขึ้นมาทันที พร้อมกับมองไปยังสองหนุ่มหนึ่งสาวสลับกันไปมาอย่างต้องการคำอธิบาย

“กะคนนี้แหละเอื้อย ที่บักเกื้อไปส่งมายามเว้น” (ก็คนนี้แหละพี่ ที่ไอ้เกื้อมันไปส่งมาเมื่อตอนกลางวัน) ชนาวุฒิเอ่ยตอบพี่สาวออกไปด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิวให้ได้ยินกันแค่สองคน เพราะสองพี่น้องนั้นน้องอยู่ใกล้ ๆ กัน

“อีหยังสิบังเอิญขนาดนั่น” (อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น) ชญานุชแทบไม่อยากจะเชื่อ เพราะไม่คิดว่าจะมาเจอกันแบบนี้

“สวัสดีค่ะ มุกดานะคะ เรียกมุกก็พอคะ” หญิงสาวรีบเอ่ยทักทายทุกคนที่อยู่ตรงนี้ เพราะดู ๆ แล้ว เอก้น่าจะอายุน้อยกว่าใคร

“สวัสดีจ้ะ พี่นุชน่ะค่ะ” ชญานุชยิ้มน้อมรับอย่างเป็นมิตร

“หนูเคยได้ยินอยู่คะ พี่ภัทรชอบพูดถึงพี่ให้หนูฟังอยู่บ่อย ๆ” มุกดารินทร์พูดขึ้นมาทันที เมื่อเจอหน้าหญิงสาวที่พี่ชายแสนดีของเอชอบพูดถึง

“ตัวแสบ” ธนภัทรรีบปราบไว้ทันที เพราะกลัวว่ามุกดารินทร์จะพุดอะไรออกไปมากกว่านี้

“มานั่งคะน้องมุก นั่งตรงนั้นเลยก็ได้ ที่ยังว่างพอดี” ชญานุชจึงบอกให้เอไปนั่งลง โดยจัดแจงเป็นที่ข้าง ๆ ที่คุณพัฒน์นั่งอยุ่ เพราะเป็นที่ว่างพอดี

หญิงสาวเดินไปนั่งที่เก้าอี้ว่างอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เพราะรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย ที่เจอหน้าชายหนุ่มอีกครั้ง แถมครั้งนี้ ยังได้มองหน้าเขาอย่างเต็มตา และได้นั่งใกล้ ๆ เขาอีกด้วย

“เดี๋ยวผมเข้าไปเอาเหล้ามาเติมให้นะครับ” คุณพัฒน์รีบหาข้ออ้าง เมื่อเริ่มทำตัวไม่ถูก ที่มีหญิงสาวมานั่งใกล้ แล้วจึงลุกออกจากตรงนี้ เดินเข้าไปในบ้านทันที ด้วยอาการที่ร้อนรุ่มภายในใจ

“เอ่อ...พี่ภัทรหนูอยากเข้าห้องน้ำ” เมื่อชายหนุ่มเดินออกไป มุกดารินทร์จึงหันมาพูดกับธนภัทร ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพราะไม่กล้าขอเจ้าบ้านออกไปตามตรง

“เดี๋ยวพี่พาไปครับ...” ชนาวุฒิที่ได้ยินในสิ่งที่หญิงสาวพูด ก็รีบขั้นอาสาขึ้นมาทันที

“หยุดเลยน่ะบักวุฒิ” ชญานุชปรามน้องชายเอาไว้ เพราะรู้ว่าน้องชายกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วหันมาพูดกับหญิงสาวที่มาใหม่ “เดินเข้าไปในบ้านเลยจ้ะ อยู่เยื้องครัวออกไปนิดหน่อย”

“ขอบคุณคะ”

มุกดารินทร์เดินเข้าไปภายในตามที่เจ้าของบ้านบอก ด้วยท่าทีที่รู้สึกประหม่า ใจจริงก็อยากจะเจอกับชายหนุ่มที่เดินเข้ามาก่อนด้วย จึงหาข้ออ้างเข้าห้องน้ำแทน

“คะ คุณมุก...” น้ำเสียงตะกุกตะกักของคุณพัฒน์ดังขึ้น เมื่อเดินออกมาจากครัว แล้วเจอกันกับหญิงสาวที่เดินเข้ามาพอดี

“คือ...มุกมาเข้าห้องน้ำคะ”

“เดี๋ยวผมพาไปครับ...”

เมื่อเอ่ยเช่นนั้นออกไปแล้ว คุณพัฒน์จึงเป็นฝ่ายเดินนำเธอไปทางห้องน้ำทันที โดยที่มาดารินทร์ก็ยอมเดินตามเขาไป

“พี่เกื้อ อยู่ที่นี่เหรอคะ” เธอจึงถามเขาขึ้นมา เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องน้ำ

“บ้านผมอยู่ต่างจังหวัดครับ บ้านหลังนี้เป็นบ้านพี่นุช พี่สาวเพื่อนผมเอง พวกเรามาหางานทำ เลยมาขออาศัยอยู่กับพี่เขาชั่วคราว” เขาบอกเธอออกไปตามตรง โดยไม่คิดที่จะปิดบังเลย

“แล้วได้งานที่ไหนหรือคะ” เธอเลิกคิ้วถามขึ้น

“พึ่งไปสมัครมา ยังไม่รู้เลยว่าจะได้หรือเปล่า”

“ให้มุกช่วยหาให้ไหมคะ”

“ไม่รบกวนคุณมุกหรอกครับ”

“พี่เกื้อเรียกชื่อมุกเฉย ๆ ก็พอแล้วคะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก และพี่เกื้อก็ไม่ต้องเกรงใจมุกด้วย มุกอยากทำอะไรเพื่อเป็นการตอบแทนบ้าง ที่วันนี้พี่เกื้ออุตส่าห์ไปส่งมุก”

“คุณมุกครับ” เขาเรียกเธอขึ้นมาอีกครั้ง

“ค่ะ!”

“ผ้าเช็ดหน้าของคะ เอ่อ...มุกครับ” คุณพัฒน์ล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าของเธอเมื่อตอนกลางวัน ที่เขาพกติดตัวไว้ยื่นมาคืนเธอทันที

“พี่เกื้อเก็บเอาไว้ใช้เถอะคะ ไม่ต้องคืนมุกหรอก มุกให้พี่ไปแล้ว” เธอรีบปฏิเสธเขาในทันที และดันมือเขากลับไปคืน

“ถ้าอย่างนั้น มุกเข้าห้องน้ำไปนะครับ ผมจะออกไปข้างนอกก่อน” เขาเก็บผ้าเช็ดหน้าของเธอเอาไว้ในกระเปากางเกงคืน ก่อนที่จะเอ่ยบอกกับเธอ และเดินออกไปทันที เมื่อรู้ตัวว่าเขาเข้ามาในบ้านนานมากแล้ว