45 มีเงินจ่ายค่ารักษา

ตอนนี้หญิงสาวกำเช็คไว้แน่น ตอนนี้ภายในใจของสายหมอกได้แต่คิดว่าถ้าเธอได้เงินจากอติรุจมาเธอก็จะเอามาคืนให้กับเบียร์เดือนละ 100,000 บาท เป็นเวลาห้าเดือน แค่นี้ก็ครบแล้ว

สายหมอกได้แต่คิดในใจแต่เธอไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอคิดไว้กับความเป็นจริงมันอาจจะสวนทางกัน ตอนนี้สายหมอกได้กลับมาถึงที่บ้านแล้ว วันนี้น้องชายเธอไม่สามารถมาส่งเธอได้เนื่องจากต้องทำงานและเลิกดึก

วันนี้ไม่ค่ำมากสายหมอกจึงนั่งรถเมย์กลับบ้านและนั่งวินมอเตอร์ไซด์กลับเหมือนเดิม เมื่อเธอได้กลับมาถึงบ้านไม่เห็นว่ารถของท่านประธานจอดอยู่เธอได้แต่ถอนหายใจโล่งอกไปทันที เพราะเธอก็ไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าเค้าอีกเหมือนกันคนใจร้าย

วันนี้สายหมอกรู้สึกนอนไม่หลับด้วยความคิดอะไรหลายหลายอย่างในความเป็นจริงแล้วเธอได้เงินมาแล้ว 500,000 บาทจากเช็คของเบียร์ที่เซ็นให้เธอ แต่ในใจส่วนลึกแล้วตอนนี้เธอกำลังเป็นห่วงอติรุจและเป็นกังวล เพราะวันนี้เค้าไม่กลับบ้าน

เป็นครั้งแรกตั้งแต่เธอมาอยู่บ้านเค้าที่นี่ก็ประมาณสองสัปดาห์กว่าผ่านมาแล้ว เค้ากลับบ้านมาทุกวัน แต่วันนี้เค้าไม่กลับบ้านมาเลย

และสุวิมลก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านด้วย ตอนนี้สายหมอกได้แต่คิดว่าสุวิมลกับท่านประธานของเธออาจจะออกไปเที่ยวข้างนอกกันก็เป็นไปได้ ยิ่งคิดหญิงสาวก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ แต่สายหมอกก็ได้แต่บอกตัวเองว่า

"เธอจะเป็นห่วงเธอจะไปสนใจเค้าทำไมกันนะ...สายหมอกจำไว้ว่าเธอเป็นแค่แม่อุ้มบุญ...แค่นางบำเรอชั่วครั้งชั่วคราว...จะให้เค้ากลับบ้านมาตรงเวลาหรือโทรศัพท์ไปหาเขาก็คงจะทำไม่ได้...เธอคงต้องรู้ฐานะตัวเองนะ...เจียมเนื้อเจียมตัวเข้าไว้...จำไว้ว่าเธอทำทุกสิ่งทุกอย่างก็เพราะเงินจำ...เอาไว้พ่อเธอป่วยอยู่และน้องชายเธอก็ต้องเรียน"

สายหมอกได้แต่บอกตัวเองอย่างนั้นเพื่อเตือนสติตัวเองอย่าลืมว่าตัวเองเข้ามาที่บ้านนี้เพราะอะไรและเพื่ออะไร ตอนนี้สายหมอกก็ยกนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองมาดูตอนนี้ก็เกือบตีสองแล้วแต่เค้าก็ยังไม่กลับบ้าน เธอจึงเข้าไปนอนที่ห้องนอนของเธอ จนกระทั่งหลับไปจนถึงเช้า

เมื่อสายหมอกได้เงินจากเบียร์แล้วเช้าวันต่อมา ตอนนี้สายหมอกกำลังนั่งรถเมย์เพื่อที่จะไปโรงพยาบาล เพื่อเคลียร์ค่าใช้จ่ายเมื่อสายหมอกได้มาที่โรงพยาบาลหญิงสาวก็มาเคลียร์ค่าใช้จ่ายโดยนำเช็คมาให้กับทางโรงพยาบาล

" ขอบคุณมากนะคะคุณสายหมอก ทางเราต้องเอาเช็คไปเข้าธนาคารก่อนรอเคลียร์ริ่งนะคะ แล้ววันพรุ่งนี้เราจะแจ้งคุณสายหมอกนะคะ ว่าเช็คผ่านหรือไม่ผ่าน ขอบคุณมากๆค่ะ"

"ขอบคุณเช่นกันนะคะถ้ายังไงแล้วแจ้งดิฉันด้วยนะคะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวเราจะโทรแจ้งคุณสายหมอกนะคะ"

"ขอบคุณมากๆค่ะ"

เมื่อจ่ายชำระเงินแล้ว ตอนนี้เธอกำลังเดินไปหาพ่อที่ป่วยอยู่สายหมอกได้เข้าไปที่ห้องพักของผู้ป่วย ตอนนี้พ่อกำลังนอนพักและกำลังหลับอยู่สายหมอกจึงได้เจอกับแม่

"เป็นยังไงบ้างลูกเรียบร้อยดีไหม "....ผู้เป็นแม่ถามลูกสาวเมื่อว่าเห็นว่าลูกสาวกำลังเดินเข้ามาภายในห้องพักผู้ป่วยที่พ่อของเธอกำลังนอนอยู่

"ทางแคชเชียร์แจ้งมาว่าต้องรอเช็คค่ะ ถ้าเช็คผ่านก็สามารถรักษาพ่อต่อไปได้ค่ะจนกว่าพ่อจะหายและออกจากโรงพยาบาล แล้วคุณหมอที่รักษาคุณพ่อได้บอกว่าอาการของคุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ"

"คุณหมอบอกว่าร่างกายของพ่อดีขึ้นมาก ตอบสนองดีมาก อีกไม่นานคงได้ออกจากโรงพยาบาลนะลูก ถ้าร่างกายเป็นแบบนี้ทุกวันอีกไม่เกินหนึ่งสัปดาห์พ่อก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะลูก และค่าใช้จ่ายก็คงจะไม่เยอะแยะเท่านี้อีกแล้ว ".....ผู้เป็นแม่ได้บอกกับลูกสาว

เมื่อได้ยินแบบนี้สายหมอกขึ้นกับโล่งอกเป็นอย่างมาก และเธอเองก็รู้สึกดีใจที่พ่อมีอาการที่ดีขึ้น สองคนแม่ลูกกำลังคุยกันอยู่ ตอนนี้สายลมก็ได้เดินเข้ามาภายในห้องของผู้ป่วย

"อ้าวพี่หมอก มานานหรือยังครับ ???

"มาสักพักแล้วแหละ แต่ว่าพี่เพิ่งเข้าห้องมาเพราะพี่เพิ่งไปเคลียร์เรื่องค่าใช้จ่ายของคุณพ่อ" ........และสายหมอกก็ได้ เดินเข้ามาหาน้องชายพูดกันแบบได้ยินแค่สองคน

" เรื่องที่พี่ไปยืมเงินเจ้านายของแกสายลมห้ามบอกใครนะ เรารู้กันเฉพาะสองคนเข้าใจไหม พี่ไม่อยากให้พ่อและแม่ไม่สบายใจ "

สายหมอกกระซิบบอกน้องว่าเรื่องที่ตัวเองไป กู้เงินหยิบยืมเงินของเจ้านายน้องชาย สายหมอกได้สั่งกำชับว่าห้ามบอกแม่และพ่อเด็ดขาด

"ครับพี่" .......สองคนพี่น้องพูดกระซิบกระซาบไม่อยากให้แม่ได้ยิน

" แม่ให้ลมไปซื้ออาหารมาแม่ว่าเรามาทานอาหารกันดีกว่านะ วันนี้ได้ทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งพ่อแม่ลูกสาวและลูกชายมาเรามาทานอาหารกันดีกว่า " .....เมื่อผู้เป็นแม่บอกแบบนี้สายลมจึงช่วยแม่เอาอาหารใส่จาน แล้วสามคนแม่ลูกมาทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย พูดคุยหัวเราะสนุกสนานเฮฮาและไม่นานตอนนี้พ่อก็ได้เริ่มลืมตาขึ้นมา