38 รู้แล้ว เขาโกรธเรื่องอะไร

วันนี้สายหมอก ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าร่องรอยที่ใบหน้าของเธอยังคงมีคราบน้ำตาหลงเหลืออยู่แต่สายหมอกก็ต้องทำตัวให้เข้มแข็งเพราะเธอมีภาระหน้าที่ ที่รออยู่ข้างหน้าทั้งพ่อที่ป่วยและน้องชายที่เรียนไม่จบและยังมีแม่อีกคน

เธอจะไม่ไปทำงานไม่ได้ ตอนนี้เธอเป็นเสาหลักของครอบครัวเธอจะอ่อนแอไม่ได้ สายหมอจึงรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำชำระล้างร่างกายและไปนั่งทานอาหารกับเขาตามที่เขาสั่ง เพราะเขาเป็นคนสั่งกับเธอเองว่าไม่ต้องไปทานอาหารกับคนใช้ที่หลังครัวแต่ให้มานั่งทานข้าวกับเขาที่โต๊ะอาหารทุกวัน

สายหมอกยังคงจำคำสั่งได้ดีเพราะ ฉะนั้นตอนนี้เธอตื่นแล้วหญิงสาวจึงไปที่โต๊ะอาหารซึ่งเค้ายังไม่ลงมา เธอจึงได้นั่งรอเค้าที่โต๊ะอาหารเมื่ออติรุจ เดินลงมาจากด้านบนของห้องนอนเค้าก็ท่าทางอาการโกรธเกรี้ยวใส่เธอไม่ต่างจากเมื่อคืนเลย

"ใครใช้ให้เธอมานั่งเสนอหน้าบนโต๊ะอาหารของฉันที่บ้านหลังนี้ !! ......เมื่อเจอกับสายหมอกคำแรกที่ได้ยินก็คือคำด่าทอ

เมื่อได้ยินแบบนี้สายหมอกจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปทันที เธอหันหลังให้กับเขาเตรียมตัวจะออกไปทำงานแต่เธอก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้อติรุจได้โยนชามกระเบื้องที่สุดแสนจะราคาแพงตกมาที่ข้างกับลำตัวของเธอ

เพล้ง !!!

ตอนนี้เศษกระเบื้องได้บาดไปที่เท้าของสายหมอกเลือดไหลออกมาเป็นทาง พิมพ์ได้แต่ตกใจที่คุณผู้ชายของเธอช่างใจร้ายกับคุณสายหมอกเหลือเกิน

" ต่อไปนี้เวลาที่ฉันอยู่บ้านเธอไม่ต้องมาเสนอหน้าให้ฉันเห็นหน้าอีกเข้าใจไหม !!!

อติรุจได้สั่งสายหมอกเธอจึงหันหน้ากลับมาแล้วพยักหน้าให้กับเขา เมื่อพูดจบเขาก็ได้เดินจากไปไม่มองเธอเลยแม้แต่เงา และขับรถออกจากบ้านไปทันที

ส่วนสายหมอกตอนนี้เลือดไหลที่ใกล้ตาตุ่มเป็นทางยาวเธอได้แต่เจ็บแต่ข่มอาการเจ็บไว้ เธอไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาเธอในตอนนี้

พิมพ์เมื่อเห็นว่าเจ้านายได้ขับรถออกไปแล้วพิมพ์ ซึ่งแอบดูอยู่ได้วิ่งมาหาสายหมอกทันทีด้วยความเป็นห่วง

" คุณสายหมอกเป็นอะไรมากมั้ยคะ เจ็บมากไหมคะคุณสายหมอก " ....พิมพ์ได้แต่ถามสายหมอกออกไปด้วยความเป็นห่วง

" ไม่เป็นไรหรอกจ้ะแผลนิดเดียวเอง " ......สายหมอกพูดกับพิมพ์พร้อมกับหันหน้าไปมองพี่แผลของตัวเอง

" คุณสายหมอกคะเดี๋ยวพิมพ์พาไปทำแผลค่ะ......." แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปที่ด้านหลังของห้องครัวเพื่อทำแผล หัวหน้าแม่บ้านก็เดินมาพูดจากระแทกกระทั้นทันที

" ได้ยินชัดเจนแล้วใช่ไหม ว่าเจ้านายของฉันไม่ต้องการเห็นหน้าเธอ เธอหน้ายังมียางอายอยู่บ้างนะเธอก็ควรจะใสหัวออกจากบ้านหลังนี้ไปอยู่ได้แล้ว จะมาอยู่ทำไมในเมื่อคุณอติรุจก็ได้พูดชัดเจนว่าไม่อยากเห็นหน้าเธอแล้ว เธอยังจะหน้าด้านอยู่ทำไม !? ......ชมได้ต่อว่าสายหมอก

สายหมอกได้แต่ก้มหน้าก้มตาให้พิมพ์ทำแผลต่อไป

อุ้ยยยยยยยยยยยยย

เสียงของสายหมอกร้องดังขึ้นเมื่อพิมพ์ใส่ยาทำแผลให้กับเธอ สายหมอกสะดุ้ง

" ทนเอาหน่อยนะคะคุณสายหมอก ก็เหมือนเวลาที่ทำแผลมันก็จะเจ็บอย่างนี้ล่ะค่ะ พอแผลหายแล้วมันก็จะไม่เจ็บอีกคุณสายหมอกทนเอานะคะพิมพ์ เชื่อค่ะว่าคุณผู้ชายเข้าใจคุณสายหมอกผิด"

" ชิ !! ทุกคนก็ได้ยินอยู่แล้วว่าคุณผู้ชายด่าว่าแพศยา ถ้าคุณผู้ชายเค้าด่าแบบนี้ก็แสดงว่าเธอมีชู้ หรือไม่ก็ต้องนอกใจคุณผู้ชายสิ คุณผู้ชายถึงได้ด่า !! ....เมื่อชมพูดจบก็เดินจากไปทันที

ส่วนสายหมอกจึงได้คิดว่าเมื่อคืนนี้อติรุจเห็นเธอกับน้องชายหรือเปล่าเขาเลยคิดว่าเป็นชู้ คิดว่าเธอมีผู้ชายคนอื่นเค้าถึงได้ทำกับเธออย่างนี้

สายหมอกได้แต่สงสัยว่าท่านประธานเข้าใจเธอผิดระหว่างเธอกับน้องอย่างแน่นอน สายหมอกได้แต่คิดในใจว่าเย็นวันนี้ยังไงแล้วจะคุยกับท่านประธานให้รู้เรื่องต้องเคลียร์ให้เข้าใจกัน

ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้มีหวังเธอได้ตกงานแน่และเธอก็ไม่มีเงินที่จะไปจ่ายค่ารักษาให้พ่อของเธออย่างแน่นอน

เมื่อพิมพ์ทำแผลให้กับสายหมอกเสร็จหญิงสาวจึงโทรเรียกวินมอเตอร์ไซค์ขาประจำให้ไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์และเธอก็ไปทำงานตามปกติ

"ท่องเอาไว้นะสายหมอกเธอต้องทนให้ได้....เพราะเธอต้องการเงินจากเขามารักษาพ่อและเธอต้องหาเงินมาให้น้องเรียนให้สูงที่สุดจำเอาไว้....เธอจะอ่อนแอไม่ได้"

สายหมอกได้แต่บอกกับตัวเองในขณะที่กำลังขึ้นรถไปทำงาน