บทนำ

บทนำ

ตอนใต้ของประเทศไทย ทางทิศตะวันตก ยังมีเกาะที่ชื่อว่าเกาะนิวอันดามัน เจ้าของเกาะเป็นนายหัวหนุ่มชื่อ ภาวิกรณ์ เขาเป็นเจ้าของรีสอร์ตสองแห่ง สวนผลไม้รวมถึงป่ายางในจังหวัดทางตอนใต้

แรกเริ่มภาวิกรณ์เรียนจบจากคณะเกษตร เขานำความรู้ที่ได้จากมหาวิทยาลัยมาประกอบอาชีพ ส่งออกสวนยางและผลไม้จนร่ำรวย จึงสร้างรีสอร์ตขึ้นบนเกาะโดยหวังจะดึงดูดนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนัก

ช่วงแรกยังไม่มีคนรู้จักเกาะของเขานัก แต่เพราะมีทุกอย่างอุดมสมบูรณ์ วิวทิวทัศน์ที่สวยงาม อาหารอร่อย ที่พักแสนสวย เกาะนิวอันดามันจึงเป็นที่รู้จักในชื่อของ สวรรค์ใหม่แห่งอันดามัน

เพราะเป็นที่เลื่องชื่อจึงทำให้นายหัวภาวิกรณ์กลายเป็นคนโด่งดังและมีอิทธิพล หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นจึงนำเสนอข่าวคราวอยู่เสมอ

วันนี้เองก็เช่นกัน ชายหนุ่มก็ยังคงเป็นที่พูดถึงบนหน้าหนังสือพิมพ์ คนในรีสอร์ตต่างยกย่องเขาว่าเป็นวีรบุรุษ แม่บ้านส่งข่าวใหม่ให้เขาอ่านทุกเช้า เรียกรอยยิ้มให้ประดับประดาบนใบหน้าหล่อ

ทว่า...วันหนึ่ง ขณะที่ภาวิกรณ์กำลังอ่านข่าวอยู่นั้น ก็ไปสะดุดเข้ากับข่าวใหญ่หน้าที่หนึ่ง

เปรมปรีดิ์ลูกชายนักการเมืองดังแต่งงานสายฟ้าแล่บนางแบบสาวดาริกา

ชื่อหญิงสาวที่เห็นทำให้หัวใจเขาเต้นระรัว ชายหนุ่มภาวนาให้มันไม่เป็นจริง แต่เมื่อมองภาพที่ประกอบคอลัมน์แล้วกลับพบว่าดาริกาคนดังกล่าว...เป็นคนเดียวกับที่คิด

“ระยำ!”

ร่างสูงโยนหนังสือพิมพ์ลงพื้น ก่อนจะทุบโต๊ะไม้เสียงดังลั่น คนงานที่กำลังซ่อมไฟตกใจจนเกือบตกจากบันได ส่วนแม่บ้านที่เช็ดโต๊ะอยู่ก็หัวใจร่วงหล่นไปยังตาตุ่ม

“ดาริกา” ภาวิกรณ์ขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน เรียกชื่อคนบนหนังสือพิมพ์ออกมา พนักงานในรีสอร์ตเมื่อเห็นเจ้าของหงุดหงิดใจก็เป็นกังวล รีบเข้ามาสอบถาม

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะนายหัว”

อีกคนไม่ตอบ มองทะเลสุขสงบเบื้องหน้าแล้วหัวใจเหมือนถูกริดรอน มันขาดแหว่งย่อยยับด้วยน้ำมือของอดีตคนรัก

กมลวรรณก้มลงหยิบหนังสือพิมพ์ที่ถูกฉีกทึ้ง ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นข่าวที่ปรากฏบนนั้น

เปรมปรีดิ์ลูกชายนักการเมืองดังแต่งงานสายฟ้าแล่บนางแบบสาวดาริกา

“นี่มันอะไรกัน คุณดาริกากำลังจะแต่งงาน” เธอยกมือขึ้นจับหน้าอก จะเป็นลมเสียให้ได้

ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงที่คนในรีสอร์ตต่างยกให้เป็นนายหญิงจะหายตัวไปเข้าพิธีวิวาห์กับลูกชายนักการเมือง มิหนำซ้ำยังมีภาพในงานแต่งงานออกมาอีก

ภาวิกรณ์รู้สึกร้อนผ่าวในหัวใจ เขาเจ็บปวดกับการกระทำของเธอมากเหลือเกิน ทั้งที่อุตส่าห์วาดฝันไว้ด้วยกันว่าอีกคนจะเป็นเจ้าสาวและนายหญิงของเกาะนิวอันดามัน สุดท้ายกลับเป็นแค่คำโกหก ดาริกาหนีไปแต่งงานกับลูกชายของนักการเมือง ทิ้งให้เขาโอบกอดความเหงาเปล่าเปลี่ยวตามลำพัง

ว่าหายไปเป็นอาทิตย์ก็ทำให้ใจร้อนรนจนออกตามหาไปทั่วแล้ว นี่ยังมีข่าวแต่งงานหลุดรอดมาให้ได้ยินอีก ใจคออีกคนคงอยากจะปั่นประสาทให้เขาหัวหมุน

ภาวิกรณ์ไม่แตะต้องข้าวเช้าอีก เขาเดินงุ่นง่านไปมาอย่างคนวิตก คนในรีสอร์ตเมื่อเห็นเจ้าของร้อนใจถึงเพียงนั้น ทำได้แค่ปลอบประโลมให้อีกฝ่ายใจเย็นลงสักหน่อย

“ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับฉัน...ดาริกา” เขาถามออกมา ดวงตาฉายแววสับสนงุนงง เพราะโกรธจนเส้นเลือดขึ้นหน้า ทำให้ชายหนุ่มเผลอปัดถาดกาแฟตกจากโต๊ะ ร้อนถึงพนักงานต้องเข้ามาเก็บ

มือหนาต่อยเสาปูนใกล้กันจนช้ำไปด้วยเลือด ดวงตาแดงก่ำราวกับผ่านสมรภูมิรบมานับไม่ถ้วน ยิ่งเหลือบเห็นต้นสนที่เคยเป็นที่สลักสัญญาระหว่างกันและกัน ยิ่งทำให้เดือดดาล

“ใจเย็น ๆ ครับนาย อย่าต่อยเสา”

“ปล่อย ไอ้ยอด”

“นายหัวทำใจร่ม ๆ ครับ” ยอดเข้ามาห้ามนายของตนไม่ให้ต่อยกับเสาปูน เขาเห็นเจ้านายเป็นแบบนี้แล้วใจคอไม่ค่อยดี อีกคนยิ่งเลือดร้อนง่ายอยู่ด้วย ข่าวการแต่งงานของดาริกาคงจะทำให้ภาวิกรณ์ นายหัวคนเก่งกลายเป็นหมาบ้า

“ปล่อย!!” เขาสะบัดตัวออกจากการเกาะกุม ก่อนจะเข้าไปต่อยเสาปูนระบายความคับแค้นในอก สุดท้ายเมื่อมือหนาช้ำและห้อไปด้วยเลือด เขาถึงหยุดการกระทำอันบ้าบิ่น เดินสามขุมตรงกลับไปหาลูกน้อง

“ดาริกาไปแต่งงานกับคนอื่นได้อย่างไร” เขาถามด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว

“ผมก็ไม่ทราบครับนาย เพิ่งมารู้วันเดียวกับที่นายรู้นี่ล่ะ” เขาบอกออกมา นั่นทำให้ภาวิกรณ์ยิ่งทวีความเดือดดาลเข้าไปอีก

“จู่ ๆ ก็หนีหายไปเป็นอาทิตย์ ตามหาตัวก็ไม่เจอ เจอตัวอีกทีก็แต่งงานกับคนอื่นไปแล้ว ยัยนี่หลอกให้ฉันรัก ให้ฉันหลง สุดท้ายก็ไปตบแต่งกับใครที่ไหนไม่รู้” พูดถึงตรงนี้ ดวงตาของเขาก็มีน้ำล้นเอ่อ เจ็บเจียนขาดใจกับคนลวง มิหนำซ้ำยังปวดร้าวไปทั่วทั้งตัวราวกับโดนรถสิบล้อทับ

คนในรีสอร์ตเมื่อเห็นท่าไม่ดี ได้แต่พาตัวหายไปจากบริเวณนั้น เหลือเพียงลูกน้องคนสนิทและแม่บ้านไม่กี่คนที่รับอารมณ์ได้

“นายหัวทำใจให้ร่มก่อนนะคะ เรื่องอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้” แม่บ้านบอก ภาวิกรณ์ที่เห็นหลักฐานอยู่เต็มตาได้แต่โกรธเคืองกับคำปลอบแบบนั้น

“ไม่ได้เป็นแบบนั้นอะไรล่ะน้อย ข่าวออกปาว ๆ จะให้ผมไม่โกรธได้อย่างไร” บอกแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวโปรด ดวงตาเหม่อมองเวิ้งทะเล

ใจคนยากแท้หยั่งถึงเสียจริง

ถ้าเขารู้ว่าดาริกาจงใจมาหลอกให้รักแล้วทิ้ง เขาจะไม่หลงรักรวมไปถึงไม่คิดจะต้อนรับอีกคนเข้าสู่ที่แห่งนี้เป็นอันขาด

กมลวรรณประสานสายตากับยอดชาย เป็นเชิงบอกให้รู้ว่าอีกคนต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้นายหัวอาการดีขึ้น

คนตัวโตยังไม่บรรเทาความโกรธลง ได้แต่สบถออกมาจากปากเป็นระยะ ๆ ข่าวดาริกาทำให้เขาชังหล่อนและผูกใจเจ็บจนคิดว่าไม่ว่าอย่างไร ชาตินี้ก็ไม่มีวันลืมบาดแผลที่เธอสร้างไว้ให้!