5

ธรณ์ไม่ได้พูดอะไร เขาพยักหน้า กระนั้นก็ไม่ได้เสนอตัวจะพาไปหรือตามไปด้วย ไอลดายืนรอเขาครู่เดียว ไม่เห็นธรณ์ว่าอะไรจึงหันหลังเดินไปยังทิศทางของแผนกต้อนรับ

ธรณ์รอจนสองสาวคล้อยหลังไปแล้ว ค่อยยกโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหาคนของตนเอง “เดี๋ยวมีเช็กอินสองคน เลือกห้องตรงหน้าหาด ใกล้กับห้องพี่เลยนะ”

“ค่ะคุณธรณ์”

“อืม... แล้วก็ เรื่องของพี่ ไม่ต้องพูดอะไรมาก”

“รับทราบค่ะ”

ธรณ์วางสายลง เคาะโทรศัพท์กับมือเบา ๆ ก่อนหย่อนมันกลับลงในกระเป๋ากางเกงอย่างเดิม ทิ้งเวลาไว้ครู่ ค่อยเดินไปสมทบกับสองสาวที่ตรงไปติดต่อห้องพักในโถงลอบบี้

พรรณวษานั่งรอด้วยใบหน้าที่เริ่มเครียด เมื่อพนักงานบอกเสียงหวานว่าให้พวกเธอนั่งรอสักครู่ก่อน ขอเช็กห้องให้อีกครั้ง

เธอไม่ชอบอะไรที่โลดโผน ไร้ระเบียบแบบแผน ไม่ชอบความไม่แน่นอน ไม่ชอบทำอะไรปุบปับไม่มีขั้นตอน อย่างเช่นการไม่ได้วางแผนเดินทาง และการวอร์กอินเข้ามาถามว่ามีห้องพักเหลือไหมในช่วงไฮซีซัน เพราะถ้าหากไม่มีห้อง เธอกับไอลดาไม่ต้องขับรถวนหาที่นอนทั่วทั้งเกาะในคืนนี้หรอกหรือ แล้วนี่ก็ทุ่มกว่าแล้วด้วย การเดินทางมันบั่นทอนเรี่ยวแรงของเธอน้อยเสียที่ไหน แม้ไม่ได้ขับรถเอง แต่เธอก็เหนื่อยเหมือนกัน หวาดเสียวด้วย เพราะไอลดาเหยียบคันเร่งจนเข็มความเร็วแทบกระเด็นออกมาทิ่มตาเธออยู่แล้ว

แต่แล้วก็พบว่าพวกเธอยังพอมีโชคอยู่บ้าง ไอลดายิ้มหวานตอบรับพนักงาน เมื่อทางนั้นบอกว่าเหลือห้องพักห้องสุดท้ายพอดี โชคดีซ้ำสองที่ได้ห้องติดหาดด้านหน้านู่นเลย ก่อนจะพากันหันหลังเดินกลับรถ เพื่อนำกระเป๋าส่งให้พนักงานขนเข้าห้องพักไป ก็พบว่าธรณ์ยืนกอดอก ยิ้มน้อย ๆ มองดูพวกเธออยู่

ไอลดาตรงเข้าไปหาเขา รีบเล่าเสียงใส “โชคดีจังเลยค่ะ ด้าได้ห้องพอดีเลย ห้องด้านหน้าติดหาดด้วยนะคะ”

ธรณ์พยักหน้าให้ ตามองเลยไปทางพนักงานต้อนรับ เห็นทางนั้นยิ้มตอบ ก็ค่อยเลื่อนสายตามาจับจ้องที่ไอลดาอีกครั้ง

“แล้วพี่ธรณ์พักห้องไหนหรือคะ นี่มากับใคร ด้าลืมถามไปเลย”

ไอลดาไม่อยากถามว่าเขาคบใครใหม่หรือยัง เพราะในใจลึก ๆ เธอพึงพอใจไม่น้อยที่ธรณ์ครองความโสด คล้ายกับจะบอกเป็นนัยว่ายังรอคอยเธออยู่ เมื่อลองได้คิดทบทวนดูอีกหลาย ๆ ที ไอลดาพบว่าตัวเองอาจตัดสินใจพลาดไป ที่เลือกหัสดินทร์แทนที่จะเป็นชายตรงหน้าเธอคนนี้ แล้วทำทีเป็นเมียงมองหารอบ ๆ ราวกับจะดูว่ามีใครมากับธรณ์ด้วยหรือไม่

“พี่มาคนเดียวครับ”

ธรณ์เลือกจะไม่ตอบว่าเขาพักห้องไหน มองไปทางพนักงานชายให้ตามไปขนกระเป๋าที่รถ โดยที่เขาเองอาสาเดินตามพวกเธอไปด้วย จนเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้ว จึงเอ่ยชวนด้วยท่าทีเอาใจใส่

“อยากพักที่ห้องก่อนไหม หรือไปหาอะไรกิน หรืออยากไปเดินเล่นรับลม พี่จะได้ไปด้วย”

“อยากไป...” ไอลดายืนทำหน้าครุ่นคิด รีรอในคำตอบ สุดท้ายธรณ์ก็เลือกคำตอบที่รู้ใจเป็นอย่างดีให้

“ไปเดินเล่นก่อนดีกว่าค่ะพี่ธรณ์ ใช่ไหมล่ะ”

ไอลดายิ้มจนตาแทบปิด ดีใจเมื่อธรณ์เดาความคิดของเธอถูกราวกับเข้ามานั่งอยู่ในหัวของเธอ

“พี่ธรณ์รู้คำตอบของด้าทุกทีเลย” ไอลดายิ้มหวานตอบเขาไป แล้วหันมาทางเพื่อนที่ลืมไปเสียสนิทว่ามาด้วยกัน “ไปไหมพรรณ”

พรรณวษามองชายหญิงทั้งสองคนอึดใจแล้วค่อยแนะว่า “พักก่อนไม่ดีหรือด้า ขับรถมาทั้งวัน หน้าดูซีด ๆ แล้วนั่น มื้อเย็นจะกินอะไร หาอะไรกินก่อนดีไหม”

“ด้ามากับแม่หรือครับ” ธรณ์ถามไปทางไอลดายิ้ม ๆ ก่อนเลยสายตามามองสบกับเธอ พรรณวษามองตอบแบบที่ไม่ยิ้ม ให้รู้ว่าเธอไม่ตลกด้วยเลย

“พี่ธรณ์” ไอลดาเรียกธรณ์เสียงกลั้วหัวเราะ อดขำมุกเขาไม่ได้ แล้วค่อยยกมือขึ้นประคองแก้มตัวเอง ถามธรณ์ด้วยน้ำเสียงติดจะอ้อนอยู่ไม่น้อย

“หน้าซีดมากไหมคะพี่ธรณ์”

“ไม่นะ ด้าก็ยังดู...” ธรณ์มองเพ่งใบหน้าหญิงสาวที่ครองหัวใจของเขามาตลอดหลายปี บอกเสียงละมุนกลับไป “สวย น่ารัก สดใสเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน”

ไอลดายิ้มหวานกว่าเดิมเสียอีก แล้วพากันยืนมองตากันอยู่อย่างนั้นเป็นนานสองนานโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาแม้แต่คนเดียว เหมือนกับว่าทั้งโลกตอนนี้ มีแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น

พรรณวษาเลื่อนมือขึ้นตบยุงตรงต้นแขนหน้านิ่ง ยืนมองชายหญิงเบื้องหน้าที่คงหลงลืมไปว่า มีเธออยู่ตรงนี้ด้วยอีกหนึ่งคน อ้อ พนักงานขนกระเป๋าอีกคนที่ด้านหลัง

พลันบังเกิดความรู้สึกขัดใจ ไม่ชอบแววตาอดีตคนรักไอลดาเลยสักนิด ธรณ์เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างของเขาสูงใหญ่ ผิวขาวแลดูสะอาดตา มีเสน่ห์กับเพศตรงข้ามไม่น้อย เขามักเป็นคนยิ้มง่าย ยิ้มแบบคนสุภาพ แต่พรรณวษามองว่าเขาซ่อนเร้นความคิดและอารมณ์บางอย่างเอาไว้ได้ค่อนข้างเก่ง และมีวิธีจัดการกับคนและควบคุมได้ตามที่เขาอยากให้เป็นไปอย่างง่ายดาย

ท่วงท่า การพูดจาของเขาอาจเหมือนคนผูกมิตรด้วยง่าย ๆ แต่นั่นไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอ พรรณวษาเป็นหนึ่งคนที่ธรณ์ไม่เคยทำตัวสนิทสนมผูกมิตรด้วย แต่จะเป็นเพราะเหตุผลกลใดก็ตามแต่ พรรณวษาไม่ได้สนใจในส่วนนั้น เพราะเธอเองก็ไม่เคยคิดอยากผูกมิตรกับชายคนนี้เท่าไรนัก

เรื่องราวเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนที่ธรณ์เริ่มรู้จักกับไอลดาใหม่ ๆ ก่อนจะเดินหน้าจีบไอลดาแบบเต็มตัว ด้วยความหวังดี เธอออกปากเตือนเพื่อนว่าให้ดูดี ๆ ก่อนตกลงคบหาใคร และเท่าที่เธอรู้มาในตอนนั้น แม้ธรณ์จะเป็นคนมีฐานะ แต่เขาไม่ได้ทำงานเป็นหลักแหล่ง ไม่มีบริษัทเป็นของตัวเอง มีแค่ชื่อเป็นหนึ่งในทีมกรรมการบริหารกับธุรกิจครอบครัว ที่ไม่เคยลงไปบริหารด้วยตัวเองเลยสักครั้ง อีกทั้งยังมีข่าวลือหนาหูเรื่องผู้หญิงที่เขาคบหาหลายคน พรรณวษาเตือนเท่าที่รู้ข่าวมา เขาคงรู้เรื่องภายหลังกระมังว่าเธอเตือนไอลดาไปแบบนั้น