คิดดีแล้วใช่ไหม

ยี่หวานั่งดื่มต่อ จนเหล้าในขวดเล็กที่สั่งมาหมดลง เพื่อเพิ่มระดับแอลกอฮอล์ในเลือดให้มีมากกว่าเดิม เธอกำลังจะทำเรื่องที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต แต่ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปเด็ดขาด

มือเล็กหยิบกระดาษแผ่นเล็กขึ้นมาสำรวจดู ว่า “ที่นี่” ที่เขาพูดถึงมันอยู่ตรงไหน คอนโดมิเนี่ยมราคาแพงอยู่ไม่ไกลจากร้านนี้ แต่เธอจะมีความสามารถขับรถไปถึงไหม นี่สิ ที่เป็นปัญหา ไหนจะต้องหลบผู้คนออกไปอีก เธอยังไม่อยากมีข่าวอะไรแบบนี้ออกไปซะด้วย

“กูว่าน้องเขาไม่ไปหรอก”

กางเขนพูด เพราะดูจากสิ่งที่ยี่หวากำลังทำ เพื่อนเขาเอาความมั่นหน้ามาจากไหน ที่บอกว่าเธออยากรู้ว่ามันลีลาเด็ด ไม่ใช่โดนเธอไล่กลับมา แล้วมาตู่ว่าเธอชวนไปทำเรื่องอย่างว่า เพื่อหนีหน้าไปซ่อนความอับอายหรอกใช่ไหม

“ก็หวังว่าแบบนั้น”

คิมหันต์มองใบหน้าสวยที่ดูไม่มั่นใจเป็นครั้งแรก เขาไม่ชอบใบหน้าที่ดูคิดไม่ตกของเธอเลย เหมือนเธอกำลังลังเลว่าจะเอายังไง มากกว่าจะพุ่งเข้าใส่ตรงๆ แต่เขาไม่หวังให้เธอทำแบบนั้นจริงๆหรอกนะ อยากเริ่มรู้จักกันแบบปกติมากกว่า

“เห้ย! นั่นจะไปไหนวะ” จิราอุทานเสียงดัง เมื่อเป้าหมายของเพื่อนลุกขึ้นเดินโซเซจากไป โดยไม่เอาอะไรไปด้วยสักอย่าง ทิศทางที่มุ่งไปคือทางออกหลังร้าน มากกว่าเป็นห้องน้ำซะด้วย ไม่ใช่ว่าจะกลับไปทั้งแบบนั้นหรอกนะ

“ตามไปดิ!”

กางเขนกระทุ้งศอกเข้าสีข้างเพื่อน ให้รีบลุกตามเธอไป คิมหันต์เดินไปคว้ากระเป๋าของเธอมาถือ เดินตามไปในทิศทางที่เธอเดินนำไปก่อนด้วยความเร่งรีบ ปล่อยหน้าที่จ่ายเงินค่าเหล้าของเธอ ให้เพื่อนช่วยจัดการ

ดวงตาคู่คมมองซ้ายขวา เพื่อหาคนเมาที่เดินออกมาก่อน เมื่อเห็นเธอยืนพิงสะโพกอยู่ข้างประตูรถคันหรู ใกล้ๆรถของเขาที่จอดอยู่ ก็สาวเท้าเข้าไปหา ด้วยความเร็วเหมือนวิ่ง

“ขับกลับไม่ไหว” ยี่หวาพูดจบก็ยื่นมือออกไปขอกระเป๋าตัวเอง ค้นหากุญแจรถอยู่นาน ก่อนจะโดนคว้าข้อมือเข้าไปนั่งในรถอีกคันที่จอดอยู่ข้างๆ

เฟอรารี่สีแดง! เหมาะกับผู้ชายอย่างเขามากทีเดียว

“คิดดีแล้วใช่ไหมที่ทำแบบนี้”

“ทำไม ลีลาคุณไม่เด็ดอย่างที่โม้ไว้เหรอ”

คิมหันต์อยากจะใช้ปากตัวเองปิดปากช่างเน็บแนมของเธอนัก คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วงถึงผลพ่วงที่จะตามมา ยังมีหน้ามาพูดล้อเลียนเขาอีก เธอคิดอะไรอยู่กันแน่ รู้ไหมว่าเรื่องนั้นคืออะไร เธอจะยอมทอดกายให้เขาเชยชมจริงเหรอวะ

“ทำไมป๊อด?”

“เงียบน่า” คิมหันต์ปราบเบาๆ สายตาพยายามโฟกัสที่เส้นทางตรงหน้า มากกว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาต้องจัดการเรื่องต่อจากนี้ยังไง ตอนนี้ในหัวเขามีแต่ความไม่สบายใจเต็มไปหมด

หึ! ยี่หวาพ่นลมหายใจออกไปเบาๆ กำมือสั่นสะท้านไว้แน่นไม่ให้เขามองเห็น ทั้งที่ดื่มไปเยอะมาก แต่เหมือนไม่ได้เมาอย่างที่ตั้งใจให้เป็น แบบนี้ก็แย่นะสิ เธออยากทำทุกอย่างในคืนนี้แบบไม่มีสติ ไม่อยากจดจำสัมผัสของเขาเลย เพราะเธอกลัวว่าหัวใจตัวเองจะหวั่นไหวและจดจำสัมผัสของเขาได้ขึ้นใจ

คิมหันต์จอดรถที่ชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียม เดินลงจากรถไปยืนรออยู่ฝั่งเดียวกับที่ยี่หวานั่งอยู่ พิงหลังเข้ากับตัวรถ ยืนรอเงียบๆ แต่เห้ย! รอนานไปไหม คิมหันต์เปิดประตูออกกว้าง เพื่อมองว่าทำไมคนข้างในถึงไม่ยอมลงมาสักที

ใบหน้าคมก้มหายเข้าไปในรถ มองคนที่ยังนั่งนิ่งอยู่ข้างใน อย่างไม่อาจละลายตา ใบหน้าสวยยิ่งได้มองใกล้ๆยิ่งรู้สึกดี ริมฝีปากสีแดงสดน่าบดจูบเผยอขึ้นนิดหน่อย ดวงตากลมโตดูหวาดหวั่นมองสบตากับเขานิ่งๆ นิ่งจนเขาไปต่อไม่ถูกเลย

“ไม่ลงเหรอ”

“ลงไม่ไหว” ยี่หวาตอบด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เธอตื่นเต้นจนรู้สึกหมดเรี่ยวแรง เครียดมากจนไม่กล้าลงจากรถ ทุกอย่างในคืนนี้จะเปลี่ยนชีวิตเธอ แม้จะกลัวมาก แต่เธอก็ยังมาเปลี่ยนความตั้งใจ

“ให้อุ้ม?”

“จะแบกก็ได้ค่ะ”

“อุ้มดีกว่าเนอะ” คิมหันต์ยิ้มให้ เขาจะแบกเธอได้ไง ในเมื่อกำลังจะสร้างภาพเป็นคนดีเพื่อให้ตรงเสปคเธอ เขาไม่สนหรอกนะว่าเหตุผลที่เธอต้องการทำแบบนี้คืออะไร แต่ในเมื่อมันเข้าทางเขาซะขนาดนี้แล้ว เขามีแต่ต้องเดินหน้าจีบเธออย่างเต็มกำลังเท่านั้น ไม่คิดจบสัมพันธ์ไว้แค่คืนนี้หรอก

ร่างสูงกว่า 182 เซนติเมตร อุ้มร่างยี่หวาเข้าไปในคอนโดมิเนียมส่วนตัว ที่การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาทุกชั้น ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาแอบถ่ายรูปเธอกับเขาไปทำข่าวเสียหาย ช่วงขายาวๆก้าวเข้าไปด้านในอย่างเร่งรีบ เมื่อถึงห้องตัวเองที่อยู่ในสุด ก็รีบยกแตะมือลงไปบนเซ็นเซอร์ประตูเพื่อปลดล็อค

ยี่หวามองทุกอย่างเงียบๆอยู่ในอ้อมกอดของเขา มือเล็กกอดรอบลำคอหนาไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองร่วงตกลงไป เขาจะสังเกตเห็นไหมว่าเธอกลัวจนตัวสั่น หรือเขาจะมองเห็นเธอเป็นผู้หญิงกร้านโลก ที่ใจกล้าชวนเขามาทำเรื่องอย่างว่า

“หนักเหมือนกันนะเนี่ย” คิมหันต์พูดแซว เพื่อทำลายบรรยากาศตึงเครียด วางเธอลงบนเตียงเบาๆ ก่อนจะนั่งลงข้างเตียง

ปกติต้องเริ่มกันตั้งแต่หน้าห้องแล้วไหม แต่นี่อะไร? มาถึงเตียงแล้ว เขากับเธอยังนั่งเงียบกันอยู่เลย และมันเป็นแบบนั้นเกือบสิบนาที

“ฉันนึกว่าคุณจะนำ ที่แท้ก็ทำไม่เป็น” ยี่หวาสรุปเสียงเบา ไม่ได้ตั้งใจดูถูกแต่คิดแบบนั้นจริงๆ เธอไม่เคยทำแบบนี้ ให้เริ่มเองคงทำไม่ถูก ถึงได้เลือกเขาที่ดูจะช่ำชองกว่า ที่ไหนได้ เขาก็คงไม่ต่างกัน ถึงยังนั่งนิ่งอยู่แบบนี้

“เดี๋ยวนะ!” คิมหันต์รู้สึกเหมือนถูกตบหนาด้วยคำพูดของคนที่ตัวเองสนใจ แค่ทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่ว่าทำไม่เป็นซะที่ไหนละ

“ต้องทำใจก่อนเหรอคะ” ถามเพราะไม่รู้จริงๆ เธอทำใจแล้ว ทำใจตั้งแต่อยู่ในร้าน ส่วนเขาต้องทำหรือเปล่า อันนี้ไม่รู้จริงๆ

“ไม่ต้องก็ได้มั้ง”

“อาบน้ำไหมคะ ฉันอาบแล้วนะ ก่อนที่จะมาดื่ม”

“อ่า”

คิมหันต์อยากจะบ้า นี่เขาต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ เธอควรจะรู้สิว่าต้องทำอะไร และควรพูดยังไง ทำไมถึงพูดและทำอะไรแบบนี้ จนเขาไปต่อไม่ถูกเลย แล้วนี่เขาต้องเริ่มยังไงวะ