2

คชินทร์เติบโตขึ้นมาเป็นหนุ่มชาวไร่เต็มตัว ถึงแม้จะไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาแต่สุดท้ายก็กลับมาหมกตัวอยู่ในไร่อยู่ดี...ไม่เหมือนคณิศรหรือฝ้าย น้องสาวฝาแฝดที่ชอบใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงพ่อกับแม่จึงต้องตามไปเฝ้าลูกสาว ทำไปทำมาก็ไปใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่นั่น นาน ๆ จะกลับมาอยู่ที่ไร่กันสักทีมีแต่นายช้างนี่แหละที่ไม่ค่อยอยากออกไปไหน.....

“โธ่....คุณแม่คร๊าบบบ....ผมไม่ไปไม่ได้เหรอ” ผู้ชายตัวโตคุกเข่าอยู่แทบเท้าแม่เลี้ยงรมิดาพลางเงยหน้าทำตาปริบ ๆ หลังจากคิดหาทางออกมาตลอดทางแต่ยิ่งคิดก็มีแต่ข้ออ้างเดิม ๆ ที่ใช้ไปหมดแล้ว จึงลองอ้อนวอนแบบซื่อ ๆ ดูสักครั้ง.....ช้างอุ้มแม่ตาหวานเอาไว้แนบอกท่าทางแสนรันทดท้อ อ้อนวอนขอความเมตตาจากมารดาช่างเป็นภาพที่ขัดกับใบหน้าท่าทางดิบเถื่อนซะเหลือเกิน........

พ่อเลี้ยงอาชาที่ปรายตามองมาเป็นระยะถึงกับฝ่าเท้ากระตุกอยากจะยันไอ้ลูกชายจอมกะล่อนเข้าให้สักโครม....ไม่รู้ว่ามันไปบ่มเพาะนิสัยแบบนี้มาจากที่ไหนถึงได้กวนบาทาจนไม่อยากจะมองหน้ามัน สู้เอาสองตาฝากไว้ที่หน้าเมียยังจะดีซะกว่ามองไอ้หน้ามึน.....

“ไม่ได้จ้ะ........คุณพ่อนัดกับคุณอาเลโอเอาไว้แล้ว...ครั้งนี้ห้ามเบี้ยวเด็ดขาดไม่อย่างนั้นลูกจะถูกปลดไปเป็นหัวหน้าคนงานแล้วนะ......” รมิดาปฏิเสธเด็ดขาดซ้ำยังอาศัยอำนาจคุณสามีมาข่มขู่เจ้าลูกชายหัวดื้อหากยังไม่ยอมเธอจะยุสามีให้ทำแบบนี้จริง ๆ .......

“โอเค”

“ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมตัวออกเดินทางกันเลยจ้ะ” คนเป็นแม่สุ้มเสียงสดใสขึ้น

“ผมไม่ไปจะให้เป็นหัวหน้าคนงานก็โอเคครับ”

“ไอ้ช้าง......มึงถามไอ้นี่ว่ามีเวลาล้อเล่นกับมึงหรือเปล่า” พ่อเลี้ยงอาชาโกรธแล้วโกรธอีกจึงยกฝ่าเท้ากระดิกให้ลูกชายดู สงสัยจะตามใจจนเกินไป ถ้าไม่คิดว่ามันทำงานทำการไม่มีที่ติล่ะก็โดนเตะไปนานแล้ว...ไม่มีใครทำกูของขึ้นเท่ามันอีกแล้ว

“โอ้โหพ่อ....เอางี้เลยใช่ปะ ไปก็ได้” ชายหนุ่มพูดเหมือนตัดพ้อแต่แววตาพราวระยับที่ได้ยั่วโมโหบิดาจนของขึ้น ถ้าไม่เห็นแก่สุขภาพเกรงว่าจะโกรธจนความดันพุ่งกระฉูดล่ะก็จะขอต่อปากต่อคำอีกสักพัก......

แม่เลี้ยงรมิดาขึงตาใส่ลูกชายก่อนจะเข้าไปลูบหลังไหล่ให้สามีผ่อนคลายก่อนที่จะเปิดศึกกับลูกชายจนไม่ได้ไปตามนัด

กว่าจะลากเจ้าตัวดีออกจากไร่ได้ก็เสียพลังงานไปมากโข...ปีนี้คชินทร์อายุครบยี่สิบเจ็ดปีเต็ม หากได้โกนหนวดโกนเคราคงหล่อเหลาคมเข้มไม่แพ้พ่อเลี้ยงอาชาสมัยหนุ่ม ๆ ถอดแบบกันมาไม่เว้นแม้แต่ความเจ้าชู้ไม่รู้ว่าถ้าแต่งงานแล้วจะเรียบร้อยเหมือนคนเป็นพ่อหรือเปล่า.......แต่ที่เพิ่มเติมมาเห็นจะเป็นนิสัยมุทะลุดุดัน ซึ่งไม่รู้จะเถื่อนไปถึงไหนกว่าจะผ่านพ้นช่วงวัยรุ่นมาได้ก็ต้องวิ่งวุ่นขึ้นลงโรงพักเป็นว่าเล่นข้อหาทะเลาะวิวาทตีรันฟันแทง ดีหน่อยตรงที่ไม่เคยทำใครถึงตายเพิ่งจะทำตัวดีขึ้นก็ตอนไปเรียนต่อที่อเมริกานี่แหละ ไม่รู้ว่าดีขึ้นจริง ๆ หรือว่าปกปิดได้มิดชิดกันแน่

“แล้วก็อย่าลืมโกนหนวดโกนเคราเสียด้วยล่ะ เดี๋ยวสาวไม่แลแม่ไม่ช่วยจริง ๆ ด้วย...” ไม่ว่าใครจะมองลูกชายยังไง สำหรับคนเป็นแม่แล้วลูกยังน่าเอ็นดูเสมอ

“ไม่มองสิดี.....ผมยังไม่อยากมีเมียจะไปหาใครที่ดีพร้อมเหมือนแม่ล่ะ ไม่ดีจริงผมไม่เอาจริง ๆ ด้วย” คนตัวโตทำเป็นออดอ้อน แน่นอนว่าเขายังไม่อยากมีพันธะให้มันจบเป็นครั้งคราวแบบนี้ดีแล้ว...ไม่จำเจ ไม่มีใครมาแสดงความเป็นเจ้าของ...กลัวเจอผู้หญิงงี่เง่าน่ารำคาญ...ถ้าจะมีผู้หญิงคนนั้นต้องเหมือนแม่อ่อนหวานแต่ไม่อ่อนแอ.......

“ฮึ...ทำเป็นเล่นตัว...เขาจะแลตัวเองหรือเปล่ายังไม่รู้เลย” รมิดาจิ้มนิ้วไปบนหน้าผากลูกชายย้ำ ๆ หมั่นไส้คนที่ชอบทำตัวห่าม ๆ ดุดันซะจนยัยหนูเล็กร้องห่มร้องไห้ไม่อยากเข้าใกล้ทุกทีสิน่า....แล้วอย่างนี้ความหวังของสามีที่อยากได้หลานสาวคุณหญิงมาเป็นลูกสะใภ้คงริบหรี่เต็มทน….

“โธ่คุณแม่ครับ...ยัยหนูเล็กขี้แยน่ะเหรอ ไม่ไหวหรอกขืนได้ไปเป็นเมียจริง ๆ มีหวังได้เป็นลมตายคาไร่คาสวนนั่นปะไร ช้างไม่อยากโดนกล่าวหาข้อหาฆ่าเมียตัวเอง........” ชายหนุ่มเตรียมแผนสองดับฝันการจับคู่ของบิดารับรองคราวนี้ได้เลิกเซ้าซี้แน่ ๆ ...คอยดูเถอะ......ยัยเด็กดื้อจะต้องวิ่งแร่มาเป็นฝ่ายปฏิเสธการแต่งงานในครั้งนี้เสียเอง......เบื่อที่จะต้องคอยหลบเลี่ยง นี่ก็สิบกว่าปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ไม่เหมือนดวิน คนพี่ที่เป็นเพื่อนสนิท ถึงแม้เขาจะแก่กว่าเล็กน้อยก็เถอะ....

“เดี๋ยว ๆ ไอ้ช้างพ่อไม่ได้บังคับนะโว้ย.....แค่จะพาไปเจอกันเท่านั้นแต่ถ้าเขาไม่สนมึงก็อดอยู่ดี เพราะทางนั้นเขาก็ไม่ได้บังคับลูกสาวของเขาเหมือนกันโดยเฉพาะคุณหญิงยายหวงหลานสาวอย่างกับไข่ในหิน ดีเท่าไหร่แล้วที่แกได้สิทธิ์ไปร่วมโต๊ะอาหารกับน้องน่ะ....ช่วยสำนึกเอาไว้ด้วย.....” พ่อเลี้ยงอาชาแจกแจงรายละเอียด ไม่อย่างนั้นเจ้าลูกชายตัวแสบจะคิดว่าน้องเป็นหมูในอวยอยากจะเห็นไอ้คนหลงตัวเองในวันที่มันอยากได้เขาแล้วถูกปฏิเสธอยากรู้ว่าหน้าตาของหมาหงอยมันคงจะน่าสมเพชพิลึก

“ได้เลยพ่อ.....พ่อพูดเองนะ ห้ามคืนคำ” ช้างกระหยิ่มยิ้มย่องมีแววว่างานนี้จะง่ายกว่าที่คิด รู้อย่างนี้ยอมไปเจอให้จบ ๆ ไปตั้งนานแล้ว

“เออ...คำไหนคำนั้น...แกเองก็อย่าลืมห้ามมาโอดครวญทีหลังนะบอกก่อนไม่ช่วยนะโว้ย............” พ่อเลี้ยงอาชาหมั่นไส้ลูกชายเต็มแก่ นึกว่าตัวเองแน่นักหรือไง ถ้าไม่ได้ไอ้จ้อนช่วยเป็นไม้กันหมาให้ลูกพี่ของมันตามที่ได้รับคำสั่งลับ ๆ........ ป่านนี้ไม่รู้จะคว้าผู้หญิงที่ไหนมาทำเมีย........