บท
ตั้งค่า

25

เปรี้ยง....เปรี้ยง....เปรี้ยง....

“พี่ช้าง !....”หญิงสาวตกใจตื่นขึ้นทันที เมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้นใกล้ ๆ สามนัดซ้อน คนแรกที่หล่อนนึกถึงคือชายหนุ่มที่นอนอยู่นอกเต็นท์ นึกห่วงไปสารพัด ก่อนจะผลุนผลันลุกออกจากที่นอน แค่เพียงโผล่หน้าออกไป สาวน้อยถึงกับผงะหน้าซีดเผือด......

“พะ...พี่ช้าง” หนูเล็กโผล่หน้าค้างอยู่อย่างนั้นฟ้าเริ่มสว่างแล้วทำให้เธอเห็นสิ่งที่อยู่ภายนอกได้แม้ไม่ชัดเจนนัก หญิงสาวไม่สามารถขยับเขยื้อนเคลื่อนกายออกมาจากเต๊นท์ได้ราวกับโดนตรึงอยู่กับที่

“อย่าเพิ่งออกมา....เดี๋ยวพี่เอาเจ้านี่ไปทิ้งก่อน” ชายหนุ่มจับหางงูไร้วิญญาณไว้ในมือกำลังจะลากเอามันไปทิ้งหลังจากที่เขายิงมันได้ตัวมันไม่ใช่เล็ก ๆ ยาวเกือบสองเมตรเห็นจะได้ เพราะรู้ว่าคนในเต็นท์ทั้งเกลียดทั้งกลัวมันแค่ไหน ตอนเด็ก ๆ หนูเล็กเคยโดนพวกพี่ ๆ เอาซากงูตัวใหญ่มาหลอก เด็กน้อยหวาดกลัวหวีดร้องจนหมดสติ ครั้งนั้นทำให้พี่ ๆ โดนตีกันไปหลายทีที่เล่นอะไรกันแผลง ๆ หลังจากนั้นจึงไม่มีใครกล้าแกล้งน้องน้อยอีกเลย

ช้างจัดการกับซากงูเรียบร้อยจึงเดินกลับมาล้างไม้ล้างมือด้วยน้ำในขวดก่อนจะเข้ามาหาหนูเล็ก ที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมถึงแม้หน้าตาจะเริ่มมีสีเลือดขึ้นบ้างแล้วก็ตาม

“หนูเล็ก....” ช้างเข้าไปหาคนที่ทำท่าเหมือนยังช็อคอยู่ ชายหนุ่มรั้งร่างบางขึ้นมานั่งตักกอดเอาไว้อย่างปลอบโยน ถ้าไม่เคยรู้จักกันมาก่อนคงไม่เชื่อว่าหล่อนกลัวซากงูถึงเพียงนี้

“พี่ช้างไม่ได้แกล้งหนูเล็กใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่ค่อยวางใจ เรื่องราวในวันวานย้อนกลับเข้ามาอีกครั้ง...พี่ช้างขี้แกล้ง.....

“เปล่า.......พอดีพี่เห็นมัน.... กลัวว่าหนูเล็กจะตื่นมาเจอ ก็เลยซัดเปรี้ยงมันก่อน พี่ขอโทษนะครับที่ทำให้หนูเล็กตกใจ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน

“แต่พี่ช้างไม่น่าฆ่ามันนี่คะ” หญิงสาวตั้งสติได้ ก็ดันตัวเองออกห่าง มองหน้าฆาตกรตาวาววับ

“เอ่อ...พี่…..” เฮ้อ...นี่กูทำคุณบูชาโทษหรือวะเนี่ย.....แค่งูตัวเดียวนะเว้ยเฮ้ย...

“ฮึ...คนเถื่อน” หญิงสาวลุกขึ้นสะบัดหน้าเดินออกไปยืนกอดอกหน้าง้ำ แต่แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ เมื่อยัยตัวอ้วนพาร่างอุ้ยอ้ายเข้ามาคลอเคลียหัวกลม ๆ ขนนุ่ม ๆ ถูไถอยู่ข้างขาอย่างประจบประแจง

“ว่าไงหึ...ยัยตาหวานนอนตากน้ำค้างกับพ่อช้างสนุกไหม” หญิงสาวยิ้มจนตาหยีเมื่อเห็นหน้าเจ้าอ้วนเหมือนแมวง่วงนอน

“คนอะไร เยาะเย้ยถากถางแม้กระทั่งแมว...ใจร้าย” เสียงห้าวเอ่ยลอย ๆ

“แหม.....ก็ไม่เท่าคนที่ยิงสัตว์แบบไม่ยั้งคิดหรอกค่ะ” หนูเล็กสวนกลับ

ช้างได้แต่ลูบท้ายทอยแก้เก้อ ก่อนจะชี้ชวนให้สาวเจ้าดูแสงสีทองของพระอาทิตย์ที่ขึ้นจากฟากฟ้าไกลค่อย ๆ โผล่พ้นทะเลหมอกออกมาสวยงามตรึงตราเสียจนลืมความขุ่นข้องหมองใจก่อนหน้าจนสิ้น....ภาพชายหนุ่มหญิงสาวยืนเคียงกัน โดยมีแมวอ้วนอยู่ในอ้อมแขน ดูไปแล้วก็คล้ายภาพครอบครัวสุขสันต์ ต่างยิ้มให้กัน....จนกระทั่ง

“พี่ช้างกลับเถอะ...” หนูเล็กสะกิดคนข้าง ๆ เมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“มีอะไรเหรอหนูเล็ก...ทำไมต้องรีบ”

“ป่านนี้คุณพ่อคุณแม่จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ คงโกรธน่าดูเพราะเราไม่ได้บอกท่าน” คนความรู้สึกช้าเพิ่งจะนึกได้ นี่ถ้าคุณหญิงยายมาด้วยคงเละแน่ ๆ

“พี่ให้ไอ้จ้อนไปส่งข่าวตั้งแต่เย็นแล้วครับ” ช้างบอกพลาง คิดในใจว่าถ้าไม่มีใครรู้แล้วจะส่งตาหวานขึ้นมาได้ยังไง ลำพังไอ้จ้อนไม่มีทางทำแบบนี้เองแน่ ๆ

“นั่นแหละ กลับเถอะค่ะ” หญิงสาวหวั่นวิตก เพราะปกติไปไหนมาไหน หล่อนจะต้องขออนุญาตก่อน และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่หล่อนลืมเลือนเสียสนิท ซ้ำยังมานอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายอีกต่างหาก

“พี่ตั้งใจจะพาหนูเล็กลงทางโน้นอยู่เชียว จะได้ขี่ม้ากลับบ้าน” ชายหนุ่มพยายามหลอกล่อยืดเวลาออกไปอีกนิดก็ยังดี

“เหรอคะ....อืม...เอาไว้วันหลังก็แล้วกันค่ะ” แม้จะลังเลแต่ก็ตัดใจได้ในที่สุด ยังไงก็ขอกลับไปรายงานตัวก่อนก็แล้วกัน

ช้างไม่เซ้าซี้ ทั้งคู่ช่วยกันเก็บของโดยที่คนตัวโตแบกสัมภาะทั้งหมด ส่วนหนูเล็กอุ้มยัยตาหวานเดินลงไปขึ้นรถยนต์ที่จอดทิ้งไว้ที่เชิงเขา….ชายหนุ่มขับรถกลับอย่างสบายใจผิดกับหนูเล็กที่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดไปตลอดทาง

“หายไปไหนกันมาทั้งคืน” นายหัวเลโอถามเสียงเครียดทันทีที่ทั้งคู่ก้าวขาเข้ามาในบ้าน ขณะที่พ่อเลี้ยงอาชานั่งมองด้วยใบหน้าเรียบเฉย

หญิงสาวผงะใบหน้าซีดเผือดด้วยเพราะตั้งแต่เล็กจนโตบิดาไม่เคยใช้น้ำเสียงที่ดุดันแบบนี้กับเธอจึงได้แต่นิ่งอึ้งพูดอะไรไม่ออก

“ผมพาน้องหนูเล็กไปนอนดูดาวบนภูเขามาครับคุณอา” ชายหนุ่มยืดอกรับพลางเอ่ยอย่างนอบน้อม

“มันสมควรแล้วหรือตาช้าง ลูกของอาเป็นผู้หญิงนึกจะพาไปค้างที่ไหนก็ได้ตามอำเภอใจหรือไง ทำแบบนี้เท่ากับหยามเกียรติกันชัด ๆ” นายหัวเลโอยังเอ่ยต่อด้วยเสียงเข้มจัด ทำเอาแก้มใสกับรมิดาหันมองหน้ากัน……อะไรของเขานะ... คนละอารมณ์กับเมื่อวานโดยสิ้นเชิง...ไม่น่าเชื่อว่าพวกผู้ชายจะมีมุมนี้ด้วย.....ร้ายไม่เบาเหมือนกันแฮะ.....แม่ ๆ ได้แต่กระซิบกระซาบกันเบา ๆ

“ผมขอโทษมันเป็นเพราะความคิดน้อยของผมเอง ผมขอรับผิดชอบทุกอย่างครับคุณอา” ช้างไม่ยอมแก้ตัวใด ๆ ถ้าจะอ้างว่าให้ไอ้จ้อนมาบอกแล้วก็ย่อมได้.....แต่เขาไม่ทำไม่เพราะเป็นคนดีเด่อะไรหรอกแค่อยากให้บานปลายโดนจับแต่งงานไปเลยได้ยิ่งดี

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel