22

“เอาไว้ให้เธอเรียนจบก่อน เราค่อยถอดเสื้อผ้าพร้อมกันดีไหม” ชายหนุ่มอธิบายอย่างใจเย็น ที่ฉันอดทนอดกลั้นอยู่นี่ ก็เพื่อเธอนั่นแหละยัยเด็กเซ่อ อาชาได้แต่คิด ขืนพูดออกไป เมียตัวน้อยของเขาคงได้สงสัยไม่มีที่สิ้นสุด

“ทีนี้เข้าใจหรือยัง ว่าทำไมฉันถึงไม่ให้คบเพื่อนผู้ชาย ห้ามเปิดโอกาสให้ใครเข้าใกล้”

“ไม่เข้าใจค่ะ” เด็กสาวสั่นหน้าจนผมกระจาย

“ก็ผู้หญิงกับผู้ชายเวลาที่ใกล้ชิดกัน เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ บางทีอาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะบรรยากาศพาไปก็อาจจะทำให้เกิดความผิดพลาดใหญ่หลวงตามมาได้”

“ถ้าไม่ใช่คุณ หนูไม่ยอมหรอกค่ะขอสู้ตาย” รมิดาบอกออกไปจากความรู้สึก และเชื่อมั่นมาก ๆ ด้วย

“ยัยเด็กเซ่อ..ตัวเท่ากะเปี๊ยกจะไปสู้กับใคร ....ถ้าคนมันจะเอา ไม่ต้องรอให้ผู้หญิงอนุญาตหรอกนะ มันมีตั้งหลายวิธี ไม่ว่าจะเป็นการเล้าโลม วางยา ต่อยท้องหรือทำให้หมดทางสู้ ไม่อย่างนั้นจะมีข่าวข่มขืนอยู่บ่อย ๆ เหรอ ทางที่ดีอย่าพาตัวเองให้เข้าไปอยู่ในสถานการณ์เสี่ยง ๆ เป็นดีที่สุด” สอนเมียเด็กด้วยความเป็นห่วง เพราะเจ้าหล่อนซื่อเหลือเกิน ซื่อเสียจนเขาอดห่วงไม่ได้

“น่ากลัวจังค่ะ”

“แต่ก็ไม่ต้องกังวลจนเกินเหตุ แค่อย่าประมาท อย่าดื้อกับฉันก็พอ ฉันจะหาคนไว้ดูแลเธอเอง”

“เสียดายจังค่ะ ที่คุณไปอยู่กับหนูไม่ได้” รมิดากอดซุกกับอกกว้าง อย่างต้องการ การปกป้อง

“อ้อนแบบนี้ อยากเหนื่อยอีกรอบใช่ไหม”

“เปล่าค่ะ......ขอหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ” ยังไม่หายเหนื่อยเลย ขอเอาตัวรอดก่อนเถอะ

“ไปอาบด้วยกัน”

“ไม่เอาแล้วค่ะ หนูง่วง” ถึงแม้จะตามความคิดเขาไม่ค่อยทัน แต่ดูจากสายตาแล้ว ถ้าขืนยอมอาบน้ำพร้อมกับเขาคงต้องใช้เวลาอีกนานแน่ ๆ

“ก็ไม่ได้จะเอา แค่อาบน้ำ”

“แต่มันเป็นการพาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่ล่อแหลม ใช่ไหมคะ” สาวน้อยทำปากยื่นต่อว่าเขา ก็เขาเพิ่งจะสอนหล่อนแหม๊บ ๆ นี่เอง

“ร้ายนักนะเด็กคนนี้ ที่สอนน่ะยกเว้นผัวตัวเอง ที่จะต้องตามใจมาก ๆ ผัวถึงจะรัก เข้าใจไหม"

"จริงเหรอคะ คุณจะรักหนูจริง ๆ ใช่ไหมค่ะ งั้นไปอาบน้ำกันค่ะ" รมิดาลุกขึ้น ฉุดแขนคนตัวใหญ่ให้ไปอาบน้ำด้วยกัน ทำเอาคนตัวโตปล่อยขำพรืดออกมา กับท่าทางกระตือรือร้นจนลืมอาย....ลืมไปสินะ ว่าตัวเองนุ่งลมห่มฟ้าอยู่....ยัยเด็กเซ่อ...

พ่อเลี้ยงอาชา ทำเหมือนหล่อนเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ จัดการทำความสะอาดให้ทุกซอกทุกมุม แล้วพาหล่อนกลับมาส่งที่เตียงนอน เช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนที่ตัวเองจะหายกลับเข้าไปในห้องน้ำ นานเท่าไหร่ไม่รู้ เพราะรมิดาไม่อาจฝืนความง่วงงุน บวกกับความอ่อนเพลียได้จึงหลับไปก่อนด้วยรอยยิ้มที่ยังไม่เลือนหายไปจากใบหน้า

เมื่อถึงวันที่จะต้องเดินทางจริง ๆ รมิดาตื่นแต่เช้า แต่ยังไม่อยากจะลุกจากที่นอน หล่อนจัดเสื้อผ้าเสร็จตั้งแต่เมื่อคืน คิดแล้วก็อดใจหายไม่ได้ อยากจะอ้อนให้สามีไปอยู่ด้วยกันแต่ก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ หล่อนจะต้องไปพบกับคนที่ไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคย ถึงแม้ พ่อเลี้ยงอาชาจะบอกว่าทุกคนใจดีและยินดีต้อนรับเธอ แต่ก็อดที่จะหวั่นใจไม่ได้

สามียังนอนหลับหายใจสม่ำเสมอ ปกติเขาจะตื่นแต่เช้า แต่เพราะเมื่อคืนเขานั่งทำงานจนดึกดื่นเพื่อจะเดินทางไปส่งหล่อนในช่วงสาย ๆ คงตั้งใจจะนอนให้เต็มอิ่ม หล่อนจึงไม่อยากรบกวน

รมิดาค่อย ๆ ลุกออกไปอาบน้ำ ทำธุระส่วนตัว ก่อนจะกลับมาชะโงกดูสามีอีกครั้ง เมื่อเห็นเขายังหลับสนิท ก็เตรียมจะผละไปแต่งตัว

“ว้าย...” รมิดาตกใจที่จู่ ๆ ก็โดนดึงให้ล้มลงไปบนเตียง

“จะรีบไปไหน ยังเช้าอยู่เลย” ถึงเวลาเข้าจริง ๆ ชายหนุ่มชักไม่อยากให้เมียตัวน้อยอยู่ห่างสายตาเลย สงสัย กว่าหล่อนจะเรียนจบคงต้องขึ้นล่องกรุงเทพฯกับที่นี่บ่อย ๆ เสียแล้ว

“หนูตื่นแล้ว ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยอาบน้ำแต่งตัวรอคุณไงคะ” ความจริงเด็กสาวยังไม่ทันได้แต่งตัว หล่อนยังอยู่ในชุดคลุม สีขาวสะอาดก็โดนเขาฉุดลงมานอนแนบชิดกันเสียก่อน

พ่อเลี้ยงหนุ่มอดไม่ได้ที่จะซุกไซ้นวลเนื้อหอมกรุ่น หนวดเคราวนเวียนถูอยู่กับซอกคอขาวผ่อง จนผิวแดงเป็นปื้น

“ตื่นเต้นล่ะสิ”

“มากค่ะ”

“ไม่ต้องกลัวหรอก เธอจะสนุกกว่าอยู่ที่นี่เยอะ เผลอ ๆ ยัยกวางน้องสาวของฉันอาจจะชวนเธอซุกซน จนลืมคนทางนี้เลยก็ได้

“หนูไม่มีทางลืมที่นี่หรอกค่ะ”

“อืม พูดจาน่ารัก อย่างนี้ต้องให้รางวัล”

“อื้อ... หนวดคุณแข็งมากเลย...แสบไปหมดแล้วค่ะเนี่ย” รมิดาบ่น พร้อมกับเอามือลูบ ๆ ผิวให้ดูเพื่อเป็นการยืนยัน

“งั้นโกนออกก็ได้” ชายหนุ่มบอกง่าย ๆ

“จริงเหรอคะ คุณจะโกนหนวดโกนเคราจริง ๆ ใช่ไหมคะ” รมิดายิ้มแป้น ทำตาโต

“ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย”

“ก็หนูชอบนี่คะ คุณต้องหล่อมาก ๆ เลยค่ะ” มองเขาด้วยสายตาเคลิ้มฝัน

“เฮ้อ...ถ้ารู้ว่าเมียชอบขนาดนี้ฉัน โกนไปตั้งนานแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นโกนให้หน่อยได้หรือเปล่า”

“อืม...น่าจะได้ แต่หนูไม่เคยทำมาก่อนนะคะ”

“โอเค เดี๋ยวฉันทำเองดีกว่า เอาไว้วันหลังเธอค่อยหัดทำก็แล้วกัน” พ่อเลี้ยงหนุ่มไม่อยากเสี่ยงให้ของมีคมต้องอยู่ในมือของยัยเด็กเซ่อ

“หนูขอเข้าไปดูด้วยคนนะคะ” รมิดาขออย่างกระตือรือร้น