ฑัณรักมาเฟียเถื่อน

บท

ตั้งค่า

11 ชำระแค้น

มุกไหมเดินออกมาด้วยชุดนอนลายหมีพูน่ารัก อีธานถลึงตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า เสื้อเชิ้ตแขนยาวกับกางเกงขายาวลายหมีพู ความหวังที่จะได้เห็นหญิงสาวใส่ชุดนอนสายเดี่ยวเสียวหลุดสุดบางนั้นมลายหายไปสิ้น

มุกไหมมองด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่ม

“นี่ จะไปไหน?”

“อ้าว คุณหายดีแล้วเหรอ?” มุกไหมถามกลั้นหัวเราะ

“ฉันถามเธอไม่ได้ให้เธอมาถามฉัน หอบหมอนหอบผ้าห่มไปจะไปนอนไหน” อีธานเริ่มขึ้นเสียง สงสัยคงจะใจดีไม่ได้แล้วแน่ๆ

“ไปนอนที่โซฟา” ไม่รอให้อีธานเถียง ร่างบางก็กระโดดไปที่โซฟา แล้วล้มตัวนอน เอาผ้าห่มคลุมโปงทันที อีธานเซ็งอย่างหนัก ความหวังที่จะได้อะจึ๊กๆ ในคืนเข้าห้องหอนั้นสลายไปโดยสิ้นเชิง อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าความฝันไม่มีวันเป็นจริง

อีธานเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ ร่างหนาเปล่าเปลือยยืนอยู่กลางฝักบัวที่ส่งสายน้ำเย็นฉ่ำมากระทบที่ตัวเขา น้ำเย็นนั้นไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มในร่างกายหายไปได้เลย ยิ่งเห็นมุกไหมก็ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเขาจัดการกับตัวเองเรียบร้อยก็หยิบผ้าขนหนูสีขาวมาพันร่างกายท่อนล่างอย่างหมิ่นเหม่ เปิดประตูไปเห็นมุกไหมนอนหลับสนิทอยู่บนโซฟา เสียงหายใจสม่ำเสมอนั้นเป็นสิ่งบ่งบอกอย่างดีว่าสาวเจ้าไปเฝ้าพระอินทร์เสียแล้ว ได้ทีเขาล่ะทีนี้

อีธานเดินไปหาร่างบาง กลิ่นของแชมพูกับครีมอาบน้ำนั้นเตะจมูกให้เขาชวนฝันริมฝีปากบางที่เผยอขึ้นมานั้นทำให้เขาต้องรีบประกบไปโดยด่วน เขาบดคลึงริมฝีปากอย่างใจเย็น มุกไหมได้แต่ส่งเสียงรำคาญอยู่ในลำคอ เธอค่อยๆ ลืมตามามองเห็น อีธานกำลังจูบเธออยู่ก็จะผลักเขาออกไป แต่คนร่างหนา และหน้าหนาก็ไม่กระดิกเลยสักนิด มือหนาลูบไล้ไปทั่วตัว นี่เธอใส่เสื้อชั้นในนอนด้วยเหรอเนี่ย มือหนายังคงสำรวจไปเรื่อย ริมฝีปากนั้นก็ซุกไซ้ลงซอกคอหญิงสาว

“นี่ คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ” มุกไหมดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอด อีธานไม่ตอบกลับรุกเร้ารุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาทาบทับตัวหญิงสาวแล้วเสียดสีกับหน้าอกอวบอย่างจงใจ

“คุณจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ”

“ทำไมจะไม่ได้” อีธานผละริมฝีปากออกมาจากต้นคอสาวด้วยความเสียดาย

“บอกว่าไม่ได้ ก็ไม่ได้ไงเล่า” มุกไหมเริ่มขึ้นเสียงกับอีธาน อีธานเบ้หน้า

“ผัวจะทำให้เมียร้องคราง มันผิดตรงไหน” อีธานทำท่าจะก้มลงไปหาซอกคอขาวนั้นอีก แต่มุกไหมก็เอามือมาผลักหน้าชายหนุ่มออกไป

“คุณจะฝ่าไฟแดงหรือไง” อีธานถลึงมองด้วยความตกใจอย่าบอกนะว่าเธอเป็นเมนส์

“อย่ามาหลอกกันให้อยากเลยน่า อย่างนี้ต้องพิสูจน์” สิ้นสุดคำพูดอีธานก็จับหมับไปที่จุดต้องห้าม หญิงสาวสะดุ้งโหยง เมื่อแผนสองเธอหลอกเขาไม่สำเร็จ เขาจับเธอแก้ผ้าสำรวจตรวจดู

“ใครแนะนำเธอให้มาหลอกฉัน บอกมา”

“คิดเองสิ..ก็ฉันเจ็บนี่นา ยังระบมไม่หายเลยนะ”

“ทำไมคุณไม่บอกผมตรง ๆ ล่ะ.....หึ”

“ก็บอกแล้วคุณเคยฟังฉันบ้างไหม”

“สรุปแผนใคร ถ้าไม่บอกฉันจะลงโทษกับเธอ”

“แผนยัยเกรชน่ะ ...อย่าไปเรื่องเกรชเลยนะ”

“ได้...แต่เธอต้องเป็นเมียฉันก่อน”

“ขอวันเดียวไม่ได้เหรอ?”

“ไปนอนที่เตียงกับฉันเดี๋ยวนี้” อีธานสั่ง มุกไหมหมดทางเลือก คืนนี้เธอไม่รอดแน่เลย เพียงแค่เวลานิดเดียวเขายังทำได้ แต่เวลานี้ทั้งคืน คิดแล้วคงนับไม่ถ้วน แน่ ๆ

เขาอุ้มเธอไปนอนบนเตียง แล้วก็รีบถอดผ้าเช็ดตัวด้วยกายที่เปลือยเปล่าอวดสายตาของหญิงสาวตรงหน้า

“อย่ามาโรคจิตนะ!!!” มุกไหมหน้าแดงก่ำอย่างกับลูกมะเขือเทศแก้มป่องๆ ของเธอนั้นน่าหอมเสียจริง

“ฮ่าๆๆ ฉันล้อเล่นน่า ก็เธอดื้อกับฉันก่อนไง”

“สิ่งที่คุณทำเมื่อกี้อยากให้น้องชายผมใช้การไม่ได้อย่างถาวรเลยใช่ไหม?”

“ฉันทำเบา ๆ เอง ขอโทษนะคะ”

“งั้นคืนนี้ผมจะลงโทษคุณสถานเบา”

เมื่อกอดรัดร่างอวบอิ่มที่แนบแน่น แลกเปลี่ยนจุมพิตนัวเนียอยู่ตรงนั้นเกือบห้านาทีเต็ม มือเขากระชากเสื้อหมีพูออกอย่างแรงจนของเธอออกแทบขาดเพราะถูกตัณหาครอบงําจนตัวสั่น อีธานไม่เสียเวลาโหมโรงอีก ชายหนุ่ม มือช้อนใต้แก้มก้นอุ้มเธอขึ้นขณะหญิงสาวตวัดลําขาเกาะเกี่ยว

ความแกร่งกร้าวควานหาอ้อมอุ่นสวาทแล้วเสือกกายแรงลึก คราง สะใจเมื่อเธอรัดรอบรุนแรงจนเขาปวดหนึบ รีบทะยานตัวไปข้างหน้าตอก ตรึงร่างสะคราญตากระแทกประตูอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

เธอครางเสียงสั่น นิ้วเรียวสอดไซ้ใต้ท้ายทอยดึงเขามาประกบจูบ ต่อ ขณะร่างกายท่อนล่างถูกบุกรุกดุเดือดอย่างคลุ้มคลั่งจนเจ็บร้าวปน ซ่านสยิวรุนแรง แต่คู่รักซึ้งคลั่งไคล้กันและกันอิ่มเอิบใจเหลือจะกล่าว

“มุกไหม…ผมรักคุณ อยากฟังมากนักใช่มั้ย?”

“พูดอีก…” ร่างหนึบแน่นฉ่าหวานกระทําต่อแก่นกายใหญ่โตได้ ซ่านลึกสะใจจนชายหนุ่มอัดกระแทกหน้าขาหน่วงหนัก ครางแหบโหย

“รักคุณ รักคุณ... รักจนจะบ้าอยู่แล้ว…” บอกซ้าแล้วซ้าเล่าทุก จังหวะดิ่งลึก ความสุขเสียวซาบซ่านไต่ระดับขึ้นรวดเร็ว ก่อนพุ่งสูงเสีย ฟ้าแล้วแตกกระจายออก เป็นจุดสุดยอดเข้มข้นจนเขากระตุกถี่นองเนือง บางส่วนไหลเยิ้มออกมาด้านนอกหลังมอบเชื้อพันธุ์ให้เธอจนหมดแม็กซ์

ชายหนุ่มอุ้มร่างระทวยขึ้นมาหลังแช่นิ่งอยู่กับเธอพักใหญ่ให้พอฟื้นตัว เพื่อไปต่อได้เลยโดยไม่ยอมถอดถอนออก

มุกไหมขยับตัวอย่างเชื่องช้าเพราะกล้ามเนื้อร้าวระบมไปทุกส่วน หากปากอิ่มกลับเผยอแย้มอย่างมีความสุข ค่อยดันตัวออกจากชายหนุ่มที่ ยังหลับสนิท หญิงสาวเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้อง จึงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเพราะใกล้เวลานัด

ชั่งใจว่าจะปลุกบอกเขาดีหรือเปล่าแต่ไม่อยากกวน สุดท้าย

เธอก็ไม่ได้ปลุก เพราะคิดว่าเขาคงเพลียหนัก สำหรับเมื่อคืน

แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้องนอน อีธานเอามือขยี้ตาแล้วลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย เขามองตรงไปที่โซฟาที่ยายตัวแสบนอนอยู่ แต่กลับพบกับความว่างเปล่า ผ้าห่มและหมอนถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ เขาเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีคนอยู่ อีธานจึงลงมาดูที่ข้างล่าง

“ป้ายุ เห็นมุกไหมมั้ยครับ” ป้ายุ เป็นคนใช้เก่าแก่ของเอกภพ ถึงขั้นเรียกว่าเป็นโบราณวัตถุที่สามารถเคลื่อนที่เองได้ แกอยู่ที่บ้านหลังนี้มาประมาณเกือบสี่สิบปี ตั้งแต่ยังเอ๊าะๆ จนกระทั่งตอนนี้ก็เป็นอย่างที่เห็น

“อ้อ แม่หนูคนสวยนั่นเหรอคะ? ลงมาทานข้าวต้มตั้งแต่เช้าแล้วก็ออกไปไหนก็ไม่ทราบค่ะ”

ฮึ้ย พอตื่นเช้ามาแม่คุณก็หายจ้อยไปเลย ไม่คิดจะมาทำหน้าที่เมียเลยเหรอไง เมื่อคืนก็ทำกับเขาไว้ซะเจ็บแสบ อย่างนี้มันน่านัก ก่อนที่อีธานจะโทรหาภรรยา เขากดไปหาเดวิสก่อน

“ว่าไงเพื่อน สงสัยเมื่อคืนจะแย่ละสิท่า”

“อย่าเพิ่งถาม แกกับเกรชไปถึงไหนกันล่ะ”

“ยังไม่ได้เผด็จศึกเลยว่ะเพื่อน”

“รีบ ๆ ซะ ถ้าแกไม่จัดการเร็ว ๆ นี้ ฉันจะให้คนอื่นทำแทน”

“แกไปแค้นอะไรคุณเกรชนักหนาว่ะ”

“ก็เมื่อเกรชทำไว้แสบมาก แกไปทำตามที่ฉันบอก เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง เจอกันที่ร้านเดิมนะเพื่อน”

อีธานวางสายจากเดวิสไป แล้วก็ต่อสายไปที่ภรรยาตัวดี เพิ่งแต่งงานเข้าหอแท้ ๆ คืนแรกก็แผลงฤทธิ์เสียแล้ว นี่ยังจะมาหายหน้าไปแต่เช้าอีก

“มุก อยู่ไหนน่ะ” เกรชกรอกเสียงไปตามโทรศัพท์

“อยู่ที่ร้าน เกรชมีอะไรหรือเปล่า โทรมาแต่เช้า?”

“เป็นไงแผนที่เกรชแนะนำใช้ได้ผลมั้ย”

“เฮ่อ!.. ถ้ามันได้ผลมุกจะหนีเขามาแต่เช้าเหรอ?”

“ขอโทษนะมุก”