กลัวถูกไล่ออก

“ล..แล้วบัวต้องทำยังไงคะ”

“รีบไปทำให้บอสอารมณ์เย็นลงไง”

“ค่ะ”

กอบัวรีบสาวเท้ากลับไปที่ห้องประธานหนุ่มเธอหน้าเสียด้วยคิดว่าที่เจ้านายหนุ่มอาละวาดน่าจะเป็นเพราะจะเรียกใช้งานเธอแล้วไม่เห็นเธออยู่ในห้องแน่นอน

“ยัยบัวน้อยของฉันตายแน่พี่พิม”

นนนี่พ่นออกมาเสียงอ่อนเพราะพวกเธอเคยเจอสถานการณ์นี้กันมาแล้ว

“ก็ต้องให้เธอเข้าไปปรามซะหน่อยไม่งั้นของพังหมดห้องแน่”

พิมลดาหันมาพูดกับนนนี่ด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

“พี่พิมไม่ห้ามเองล่ะคะ..”

“แหม..เธอก็รู้กิตติศัพท์บอสเราดีนี่นา..ให้เลขาไปน่ะดีแล้ว...”

หากเป็นงานอื่นพิมลดาคิดว่าเธอน่าจะช่วยกอบัวได้แต่งานนี้เธอขอละเอาไว้หนึ่งกรณีเพราะเคยเจ็บตัวกับการห้ามเจ้านายเธอมาแล้ว

“นนนี่ว่าพี่พิมไปรอหน้าห้องเลยค่ะ..”

นนนี่เห็นว่าไม่นานนักกอบัวคงได้กระเด็นออกมาจากห้องจึงให้พิมลดาไปเฝ้าหน้าห้องจะดีกว่าหากเลขาสาวเป็นอะไรไปจะได้ช่วยทัน

"คุณภพ...ม.."

ฟึ่บบ..

กอบัวเปิดประตูเข้ามาในห้องได้ยังไม่ทันที่จะถามว่าเจ้านายต้องการอะไรก็ต้องรีบหลบแฟ้มเอกสารที่ข้ามภพขว้างปากระจุยกระจาย

"คุณภพ.. บัวจัดทุกอย่างไว้เป็นระเบียบหมดแล้วทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ"

เลขาสาวรีบรวบรวมเอกสารที่ปลิวว่อนรวมมาเก็บขึ้นไว้บนโต๊ะทำงานของตัวเองเธอบ่นอู้อี้เล็กน้อยเพราะกว่าจะจัดเอกสารพวกนี้เสร็จใช้เวลานานพอสมควร

แต่ดูเหมือนคนที่กำลังมีโทสะจะไม่รับฟังอะไรเขาหยิบเม้าส์ขว้างทิ้งลงพื้นจนแตกกระจายก่อนจะเริ่มยกโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะทำงานกอบัวเห็นแล้วจึงนึกเสียดายแทนเพราะโน๊ตบุ๊คที่ข้ามภพกำลังจะปาทิ้งน่าจะราคาหลายหมื่นจึงรีบพรวดเข้าไปห้าม

"คุณภพอย่าค่ะ"

ความรีบของหญิงสาวทำให้เธอเบรกไม่ทันก่อนจะถึงตัวประธานหนุ่มเธอจึงพุ่งชนเขาเต็มๆจนคนตัวโตที่ไม่ทันตั้งตัวล้มหัวฟาดไปกับขอบโต๊ะ

ฟึ่บบ.. ปึกก

"โอ้ยย.."

"คุณภพ!"

กอบัวเงยหน้ามาได้เห็นข้ามภพนอนกองกับพื้นใบหน้ามีแต่เลือดจึงร้องเสียงดังด้วยอาการตกใจเสียงของกอบัวดังไปถึงพิมลดาที่ยืนกังวลอยู่ด้านนอกทำให้เธอต้องตัดสินใจเข้ามาดูสถานการณ์ด้านในด้วยกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

"บัว.. บอส!"

และแล้วก็เป็นอย่างที่หญิงสาวคิดเพราะงานนี้มีคนเจ็บตัวจนเลือดตกยางออกไม่ใช่กอบัวแต่เป็นประธานหนุ่มเจ้านายของเธอนั่นเอง

โรงพยาบาลXXX

ไม่นานนักตอนนี้ทั้งพิมลดาและกอบัวก็มานั่งรอหมอทำแผลให้ข้ามภพที่หน้าห้องฉุกเฉินกอบัวเอาแต่นั่งปาดน้ำตาสะอื้นกระซิกจนพิมลดาพาลหดหู่กับหญิงสาวไปด้วย

"ฮือๆๆ..."

"เงียบได้แล้วบัว..บอสไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงไม่ต้องห่วงหรอก"

พิมลดายกมือลูบหลังกอบัวเบาๆปลอบใจให้หญิงสาวไม่ต้องคิดมากเพราะประธานหนุ่มแค่หัวแตกรอหมอเย็บแผลรับยาแล้วก็คงจะกลับได้

"บัวรู้ค่ะ...แค่บัวกลัวถูกไล่ออก"

สาวเจ้าเค้นคำพร้อมเสียงสะอื้นเธอกลัวที่สุดคือการตกงานเพราะครอบครัวเธอคงจะเครียดน่าดูหากรู้ว่าเธอมาทำงานได้ไม่กี่วันก็ต้องหางานใหม่

"อ้าว..พี่ก็นึกว่าห่วงบอส"

"บัวไม่ได้ตั้งใจนะคะพี่พิมบัวแค่ไม่อยากให้คุณภพทำลายข้าวของแค่วิ่งไปห้ามไม่คิดว่าคุณภพจะล้มหัวฟาดขอบโต๊ะ..."

"ค่อยดูอารมณ์บอสอีกทีแล้วกัน...เดี๋ยวพี่จะช่วยพูดให้"

พิมลดาไม่รู้เลยว่าเจ้านายหนุ่มของเธอจะจัดการอย่างไรกับกอบัวที่ทำเขาเจ็บจนเลือดตกยางออกหากเหตุการณ์ร้ายแรงถึงขั้นให้กอบัวออกจากงานเธอก็คงต้องช่วยพูดเพราะเป็นคนไปตามกอบัวเข้าไปขณะที่ประธานหนุ่มกำลังฉุนเฉียวพอดีอีกอย่างเธอก็เอ็นดูกอบัวเป็นพิเศษเพราะเห็นหญิงสาวเป็นคนขยันซื่อๆไม่มีพิษมีภัยทำงานด้วยแล้วสบายใจดีถ้ากอบัวออกไปกว่าเธอจะหาคนอย่างกอบัวได้คงยาก

ร่วมชั่วโมงกว่าที่ทั้งสามอยู่ที่โรงพยาบาลตอนนี้ก็กลับมาที่ออฟฟิศเรียบร้อยบรรยากาศในห้องของข้ามภพตอนนี้ค่อนข้างอึมครึมเป็นพิเศษ

"บ..บัวขอโทษนะคะคุณภพ"

กอบัวยิ่งเห็นข้ามภพเงียบเธอยิ่งอึดอัดหัวใจจึงเริ่มเอ่ยปากขอโทษประธานหนุ่มขึ้นก่อนโดยมีพิมลดาคอยยืนให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

ชายหนุ่มที่มีผ้าแปะแผลอยู่บนหางคิ้วเงยหน้าขึ้นมาตวัดสายตามองเลขาสาวของตัวเองเขม็ง

"คือพิมเป็นคนบอกให้บัวมาดูบอสเองค่ะที่จริงก็ไม่น่าให้บัวเข้าไปหาบอสตอนนั้นอย่าโกรธบัวเลยนะคะ"

พิมลดาที่เดาอารมณ์ของข้ามภพไม่ออกว่าเขาจะต่อว่าอะไรกอบัวเธอจึงรีบโพร่งออกรับมาว่าเรื่องทั้งหมดจะไม่เกิดหากเธอไม่ให้กอบัวเข้ามาในห้องขณะที่ประธานหนุ่มกำลังมีโทสะ

"เลขา..ที่ทำผมเจ็บตัวได้อยู่ตลอด..ผมควรจะทำยังไงคุณพิม"

เสียงแข็งของข้ามภพทำกอบัวเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่

"คุณภพอย่าไล่บัวออกเลยนะคะ...บัวขอโทษจริงๆค่ะ"

"บัวไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะบอส.. อีกอย่างบัวก็ทำงานเก่งมากนะคะแถมยังชอบช่วยงานคนในออฟฟิศ.. หายากนะคะคนขยันอย่างบัว"

พิมลดาเองก็เริ่มหน้าเสียแต่เธอก็ยังพยายามชักแม่น้ำทั้งห้ามาเพื่อหว่านล้อมให้ประธานหนุ่มไม่เอาเรื่องกอบัว

ตอนนี้ทั้งห้องมีแต่ความเงียบอีกครั้งความรู้สึกอึดอัดของกอบัวเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณจนน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้มันไหลพรากออกมาอีกจนได้มือเรียวจึงยกปาดลวกๆพยายามกลั้นเสียงสะอื้นให้เงียบที่สุดเท่าที่จะเงียบได้

"พวกคุณจะทำอะไรก็ไปทำผมจะพักผ่อน"

ข้ามภพรีบผายมือไล่ให้สองสาวออกไปจากห้องเขาไม่อยากเห็นน้ำตาของใครเท่าไร

"ล...แล้ว"

กอบัวที่ยังไม่หายคาใจว่าเจ้านายเธอจะเอาอย่างไรจึงรีบร้องท้วงขึ้นแต่ก็ถูกห้ามโดยพิมลดา

"ไปกันเถอะ"

"คุณภพจะเอายังไงกับบัวคะ"

กอบัวออกจากห้องข้ามภพมานั่งที่ห้องของพิมลดาได้เธอก็เริ่มตั้งคำถามถึงเรื่องที่ยังคาใจ

"ก็ไม่ได้เอาเรื่องเราแล้วน่ะสิ..ถ้าจะให้ออกคงไล่ตะเพิดไปแล้ว"

พิมลดายกยิ้มอ่อนรู้ดีว่ากอบัวรอดจากการโดนไล่ออกแล้ว

"หรอคะ...ค่อยโล่งอก"

กอบัวรีบปาดน้ำตาแสยะยิ้มกว้างได้อย่างเต็มที่เมื่อรู้ว่าตนได้มีโอกาสทำงานที่นี่ต่อ