Ep.3 แค่เมาจะเอาอะไร(3)

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณดา”

“ยินดีเช่นกันค่ะคุณกริช”

แล้วสองหนุ่มสาวก็พูดคุยกันไปอย่างถูกคอต่อไปอีก จากหนึ่งชั่วโมงเป็นสองชั่วโมง

โดยดารกานต์ลืมไปเลยว่า เพื่อนรักของตนเองหายไปนานมากจนผิดปกติ กระทั่งเวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืน

“ตายจริง เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย แล้วยัยนาหายไปไหนของมันเนี่ย หรือว่าทิ้งกันไปกับหนุ่มคนนั้นแล้ว ยัยเพื่อนใจร้าย” ดารกานต์เหลียวหน้าเหลียวหลังมองหาเพื่อนรัก แบบใจไม่ค่อยดีนัก เพราะมันดึกมากแล้ว และเธอจะกลับบ้านเองได้ยังไง

“ยัยนา คือเพื่อนคุณคนนั้น ที่ไปกับเพื่อนของผมเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ”

พอได้ยินคำตอบจากหญิงสาว ชายหนุ่มก็คิดแล้วว่าสาวเจ้าที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา คงถูกทิ้งให้กลับบ้านคนเดียวแน่แท้ เพราะเขารู้จักนิสัยของเพื่อนรักของเขาดีว่าเป็นอย่างไร

“ผมคิดว่าคืนนี้คุณคงถูกทิ้งแล้วล่ะครับ”

“จริงเหรอคะ” คนได้ฟังเริ่มหน้าเสีย แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ให้เจ้าของผับซึ่งเป็นญาติของฉันทนา พาไปส่งอย่างนั้นเหรอ เกรงใจเขาจะแย่

“ฉันอยากกลับบ้านแล้วค่ะ แต่ว่า...”

“ไม่มีเพื่อนไปส่ง ให้ผมไปส่งคุณนะครับ” เขารีบขันอาสาทันที ทว่าแววตาของชายหนุ่ม ดูอันตรายมากไปสำหรับเธอ

แต่ดารกานต์ก็ยังไม่สังเกตเห็น

เจ้าของร่างอรชรลุกขึ้นจากโต๊ะ แต่ยังลุกไม่เต็มความสูงก็เซเกือบเสียหลัก ทว่าสองแขนแข็งแรงของคนตัวโต ก็มาโอบรับร่างนุ่มเอาไว้ได้ทันพอดี ราวกับเขารอจังหวะนั้นอยู่ก่อนแล้ว

และนาทีนี้ก็ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแรงสูงวิ่งผ่านร่างของสาวโสดไร้เดียงสา เธอจ้องตาเขาไม่กะพริบ ขณะที่ยังตัวชาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ในชั่วไม่กี่วินาทีกว่าที่เธอจะรู้สึกตัว

และเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้ชายหนุ่มไม่อยากปล่อยเธอออกจากอ่อมแขนเลย

“เอ่อ ขอโทษค่ะ ดาเอ่อฉันซุ่มซ่ามอีกแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับ”

เขายิ้มแต่ยังไม่ปล่อยมือจากการโอบกอดร่างหอมกรุ่นเอาไว้จนกระทั่งเธอค่อยๆขืนตัวออกอย่างขวยเขิน

“ขอบคุณนะคะที่ช่วยรับฉันไว้ ฉันอยากกลับบ้านแล้วค่ะ”

“ครับ ผมไปส่งนะ”

หญิงสาวพยักหน้า แล้วก็เดินนำหน้าชายหนุ่มไป แต่ก็ต้องถูกคนตัวโต ประคองเดินไปจนถึงรถคันโก้ของเขา เพราะหญิงสาวเดินเซไปเซมา แล้วพอขึ้นไปนั่งข้างๆคนขับเสร็จเท่านั้น คนคออ่อนก็คอพับคาพนักเก้าอีกทันที โดยยังไม่ทันได้บอกทางกลับที่พักของเธอให้สารถีหนุ่มให้รู้เลย

ไม่นานนัก รถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่ ก็แล่นเข้ามาจอดในบริเวณจอดรถของโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง โชเฟอร์หนุ่มก็รีบดับเครื่องยนต์ก่อนจะลงมาเปิดประตูให้สาวสวยเซ็กซี่ ลงจากรถด้วยท่าทางสุภาพ

ภายใต้แววตาแสนเจ้าชู้พราวระยับ ที่คอยมองรูปร่างน่าฟัดของสาวเจ้า ตั้งแต่ริมฝีปากอิ่มจนถึงหน้าท้องแบนราบขาวๆวับๆแวมๆยั่วใจนั้น ราวกับจะกลืนเจ้าหล่อนลงท้องซึ่งฉันทนาก็สังเกตเห็น

“โรงแรมหรูจังค่ะ”

“คุณชอบมั้ยครับ”

“ชอบสิคะ” แต่เธอชอบเขามากกว่า

ผู้ชายเจ้าชู้หล่อๆ มีเสน่ห์แบบนี้แหละที่เธอชอบ เพราะผู้หญิงอย่างฉันทนาไม่ชอบผูกมัดใคร เธอชอบอิสระมากกว่าจะมีห่วงให้หวง แล้วตามเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวเหมือนลูกค้าสาวหลายคนของเธอมาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ

ใครจะว่าเธอนินทาเธอยังไงเธอไม่สน แค่ทำอะไรแล้วพอใจและมีความสุขเธอก็ทำ ขอแค่ไม่เดือดร้อนใครเท่านั้นพอ และที่สำคัญคนที่ยุ่งด้วยจะต้องโสด ซึ่งผู้ชายคนนี้ก็บอกพันล้านเปอร์เซ็นต์ว่าเขาโสดสนิทจริงๆ

ร่างเล็กเดินเกาะแขนชายหนุ่มขึ้นมาจนถึงบนห้องพักที่เรียบหรูดูดี เธอยังยืนไม่ค่อยมั่นคงนักเพราะฤทธิ์ของน้ำเมาที่เพิ่งดื่มเข้าไปค่อนข้างมาก ทว่าเธอก็ยังมีสติดีมากพอที่จะรับรู้รสสัมผัสจากคนตัวโตข้างๆ

ที่พอเขาล็อกห้องแล้ว เขาก็รวบร่างของเธอเข้ามากอดจูบทันที ราวกับอสรพิษฉกเหยื่อแบบไม่ให้เหยื่อได้ทันตั้งตัว หรือว่าขัดขืนสักนิด

เขากลัวว่าหล่อนจะเปลี่ยนใจ และเขาคิดว่าจะไม่มีทางให้หญิงสาวเปลี่ยนใจแน่นอน

เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ดีเท่าไหร่ เขาไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษ และคืนนี้เขาเองก็ต้องการจะมาสนุกให้สุดเหวี่ยงไปเลยเช่นกัน เพื่อให้ลืมใครบางคนที่บังอาจหนีเขา ทิ้งเขาไปแต่งงานกับผัวฝรั่ง ทั้งที่เขาจริงจังกับเธอ