ตอนที่5

“คุณมีธุระอะไรกับฉันก็เชิญพูดมาได้แล้ว ฉันไม่ได้ว่างมานั่งให้คุณจ้องทั้งคืนหรอกนะคะ”

เชนลอบทำคอย่น เพราะรู้ดีว่า ไม่เคยมีใครสักคน กำแหงพูดจาอย่างนี้กับบอสของเขา แล้วจะไม่ได้การตอบแทนที่แรงกว่ากว่าหลายเท่า จึงออกประหลาดใจ เมื่อพบว่าสีหน้า ‘บอส’ ยังระบายไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ว่านัยน์ตาคมๆ คู่นั้นจะทำให้เขาสะบัดร้อนสะบัดหนาวแทนหญิงสาวเบื้องหน้าอยู่ไม่น้อยก็ตามที“ใจร้อนจริงนะครับ”

เสียงห้าวมีกังวานพูดขึ้น

“ผมดูว่าคุณน่าจะเลยวัยทีนมาหลายปี แต่ไหงยังใจร้อนเป็นวัยรุ่นตอนต้นไปได้ แต่เอาเถอะ คุณว่าคุณไม่ว่างมานั่งให้ผมจ้องทั้งคืน ผมก็จะพูดธุระที่ผมมีกับคุณเลยก็ละกัน”

ปากบอกว่าจะพูดเลย แต่สายตาคมเข้มก็ยังมองหล่อนนิ่งๆ อีกหลายอึดใจ จนมิตรสินีชักอึดอัดและเริ่มรำคาญขึ้นมาไรๆ แต่ไม่ทันเปิดปาก เสียงห้าวก็พูดขึ้นเสียก่อน

“ผมชอบเสียงร้องเพลงของคุณ พอๆ กับชอบเสียงดีดเปียโนของคุณ”

มิตรสินีชะงัก ประหลาดใจจนแทบจะลืมตาอ้าปากค้าง แต่รู้สึกตัวเสียก่อนก็หุบฉับ แต่แล้ว ความประหลาดใจก็กลายเป็นโมโหจี๊ด กับคำพูดประโยคติดต่อกันไปของชายหนุ่มคนที่หล่อนยังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ เพราะเขาดูจะลืมแนะนำตัวเอง หลังจากแนะนำผู้ติดตามของเขา แต่นั่นแหละ บางทีเขาอาจจะแกล้งลืม

“พูดจริงๆ ผมชอบหมดเลย ไม่ว่ารูปร่างหน้าตา น้ำเสียง รวมถึงความสามารถในการเล่นดนตรีของคุณ แต่ทีนี้เผอิญว่าผมไม่ค่อยมีเวลาที่จะมาคอยฟังเสียงคุณ หรือมานั่งชื่นชมความสวยของรูปร่างหน้าตาของคุณ ที่ถูกใจผมมากเหลือเกิน ผมก็เลย... เกิดความคิดขึ้นมาว่า จ้างคุณให้ไปร้องเพลงและเล่นดนตรีที่คุณเล่นได้ดีอย่างมืออาชีพ ให้ผมฟังเป็นการส่วนตัว... ทีนี้ก็อยู่ที่คุณละว่าจะคิดค่าตัว เอ๊ย! ค่าเสียเวลาบริการพิเศษนอกสถานที่ชั่วโมงละเท่าไหร่ หรือจะเหมารายเดือน รายสัปดาห์ก็ว่ามาได้เลย ผมเต็มใจจ่าย... ไม่อั้น!”

ไม่พูดเปล่า หล่อนยังเห็นเขาควักบางอย่างออกมาจากกระเปาเสื้อนอกที่อยู่ด้านใน เห็นแค่แผ่นปิดหน้าก็รู้แล้วว่าเป็นสมุดเช็ค

พ่อเศรษฐีใหญ่!

“เชน ขอปากกาผมหน่อย”

ขณะเขาหันไปพูดกับชายหนุ่มวัยอ่อนกว่าหล่อนยังพูดไม่ออก

ไม่ใช่ดีใจกับรายรับก้อนใหญ่ที่เข้ามา แต่โกรธว่าตนกำลังถูกดูถูก จนตันคอหอย

“เชน...ปากกา!”

เสียงห้าวฟังเด็ดขาดพูดซ้ำขึ้น นั่นแหละเชนถึงได้ควักปากกาด้ามทองส่งให้ สีหน้าเขาดูไม่จืด คล้ายจะร้องไห้ แต่ก็ไม่ใช่ แต่จะว่าหัวเราะก็ห่างไกลนัก

พูดจริงๆ เชนทำหน้าราวคนถูกบีบปากให้ต้องกลืนยาพิษยังไงยังงั้น

ถ้ามิตรสินีไม่โกรธจนแทบจะระงับอาการสั่นไปทั้งตัวไว้ไม่ได้ หล่อนก็คงนึกขันเหมือนกัน แต้เผอิญหล่อนกำลังโกรธจนลมออกหู ขนาดว่าถ้าบังเอิญช้างเดินผ่านเข้ามาในสายตาเวลานี้ หล่อนอาจจะเห็นว่าเป็นมดนั่นเลย

“ว่าไงครับ”

คนได้ปากกามาเรียบร้อย เตรียมกรอกตัวตัวเลข เลิกคิ้วเข้มๆ ถาม ท่าทางไม่บอกเลยว่ารับรู้ในความโกรธจนหูอื้อตาลายของหญิงสาว

“คำนวณออกมาได้หรือยังว่าจะคิดค่าบริการพิเศษนอกสถานที่ชั่วโมงละเท่าไหร่ แต่ผมว่า...ผมขอเหมาเวลาคุณสักเดือนน่าจะกำลังดี ตกลงเอาไงครับ รายชั่วโมง รายวัน หรือว่ารายเดือนดี บอกให้รู้ก่อนก็ได้ ถ้าคุณบริการได้ถูกใจผมเป็นพิเศษ คือเกินกว่าที่ผมคิดไว้ จะมีรางวัลสมนาคุณเป็นของแถมอีกต่างหาก คุณจะคิดเลือกไว้ล่วงหน้าพอให้ครึ้มๆ ใจก็ได้ว่าอยากได้กระเป๋าสวยๆ ของแอเมสสักใบ หรือ นาฬิกาโรเล็กซ์สั่งทำพิเศษมีเรือนเดียวในโลก ไม่อีกทีก็...ตั๋วทัวร์ทริปพิเศษกรุงเทพฯ – ยุโรปสักใบพร้อมพอกเกตมันนี่ก็ยังได้ครับ ขอผมถูกใจ ผมเป็นทุ่มไม่อั้น”

เสียงหายใจข้าวของคนได้รับข้อเสนอพิเศษ เห็นชัดว่าเป็นอย่างช้าๆ แต่แรงและลึก บอกลักษณะของคนที่พยายามระงับอาการโกรธเกรี้ยวสุดความสามารถ

“ฉันจะไม่บอกให้คุณไปลงนรกหรอก เพราะคนอย่างคุณ... แม้แต่นรกก็คงเมิน”

เสียงพูดที่ออกจากปากอิ่มที่ถูกเม้มเข้าหากันจนขอบปากขาวด้วยความโกรธจัด ฟังว่าถูกเค้นออกมาจากอก พร้อมกันนั้น มือเรียวขาวที่วางบนต้นขาทั้งสองถูกกำเป็นรูปหมัด ขณะนัยน์ตาคู่สวยส่องประกายวาววับด้วยเปลวไฟแห่งโทสะที่เจ้าตัวระงับเอาไว้สุดความสามารถ

“แต่คุณมาทางไหน เชิญกลับทางนั้น ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ!”

“ทำไมล่ะ เงินผมใช้หนี้ได้ตามกฎหมายเหมือนกันนะจะบอกให้ หรือว่า...”

เสียงลากยาว...แม้กระทั่งริมฝีปากบางได้รูปยังมีรอยิ้มปรายผ่าน เหมือนตั้งใจยั่ว

“ที่บอกว่าไม่ต้องการ คือไม่ต้องการน้อยๆ แต่อยากได้มั่ก-มาก”

มิตรสินีนึกอยากเป็นแมว จะได้มีคมเล็บไว้ข่วนหน้าระบายยิ้มน้อยๆ ให้สาแก่ใจ

“น่า ... บอกมาเถอะ ผมสู้ไม่ถอยอยู่แล้ว ต่อให้คุณเข่น โก่งค่าตัว เอ๊ย! ค่าบริการพิเศษ ในอัตราราคาแพงกว่าปกติสักสิบเท่า ก็ไม่ว่า บอกแล้วไงผมยินดีจ่าย และมีจ่าย ว่าไงครับ ตกลงจะคิดชั่วโมงละเท่าไหร่ อ้อ สรุปผมขอเหมารายเดือนเลยละกัน เวลาบริการก็...เท่ากับจำนวนชั่วโมงของทำงานปกติในแต่ละวัน วันหนึ่งก็ตกสัก...เจ็ดชั่วโมง ไม่รวมเวลาพักกลางวัน เชน ช่วยคูณให้ด้วย เอาไงครับ บอกได้หรือยัง ถ้าคุณไม่บอก... อาจจะเขินว่าเรียกแพงเกินไป ผมเสนอให้เองก็ได้นะ...ไม่ตอบ งั้นผมเสนอให้เลยละกัน”

ปากกาที่จรดช่องตัวเลขในเช็คเขียนปราดๆ ก่อนจะเซ็นลายมือกำกับ