บทที่ 1 กิจกรรมเพื่อความบันเทิง

1

กิจกรรมเพื่อความบันเทิง

สองเดือนก่อนวันแต่งงาน

Grand Group : 13.30 PM

ปัก!

แก้วกาแฟถูกวางกระแทกลงอย่างแรง แสดงออกชัดเจนถึงความไม่พอใจ สีหน้าของหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความเครียด วันนี้เธอต้องเข้าประชุมตั้งแต่เช้า เพิ่งจะได้พักก็เมื่อห้านาทีก่อน แต่ละวันเธอต้องมารับฟังปัญหามากมาย ต้องตัดสินหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อหาหนทางแก้ปัญหาและเพื่อคลับเคลื่อนให้องค์กรใหญ่ยักษ์ระดับต้นของประเทศเดินไปข้างหน้า

เธอคือตระการตา เมธานนท์ หญิงสาววัยยี่สิบแปดปี ปัจจุบันดำรงตำแหน่ง CEO ของ Grand Group บริษัทแม่ของห้างสรรพสินค้าชั้นนำอย่าง The Grand ที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศ แน่นอนว่าด้วยวัยเพียงเท่านี้กับความเป็นสตรีเพศแม่ ทำให้เธอถูกมองว่าได้ตำแหน่ง CEO นี้มาเพราะโชคช่วย เพราะเป็นของสาวเพียงคนเดียวของ ศิระ เมธานนท์ ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งและถือหุ้นมากที่สุด พวกเขาเหยียดหยามเธอลับหลัง พูดกันอย่างสนุกปากว่าเธอไร้ความสามารถและไม่เหมาะสมที่จะได้รับตำแหน่งใหญ่ นั่นจึงเป็นสาเหตุให้ตระการตาต้องการพิสูจน์ตัวเอง ว่าเธอคู่ควรและเก่งไม่แพ้ผู้ชายหน้าไหน เธอต้องการพิสูจน์กับทุกคนและแม้แต่กับพ่อของเธอ...ว่าเธอทำได้!

“เธอได้ยินใช่ไหม? พวกนั้นบอกว่าเพราะฉันเป็นผู้หญิง การตัดสินใจถึงไม่เด็ดขาด เหอะ! ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าผู้ชายอย่างพวกเขา ถ้าได้มายืนในจุดที่ฉันยืน จะตัดสินใจกันยังไง ฉันว่าฉันเคยพูดเรื่องที่ดินตรงนั้นไปแล้วนะ ว่าเราจะไม่กว้านซื้อที่ของชาวบ้าน แล้วไล่ที่พวกเขาเพื่อสร้างห้างใหม่! The Grand จะต้องไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร!” CEO สาวเอ่ยถึงเรื่องในที่ประชุม ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอหัวเสีย

“ฉันได้ยินค่ะ บอสอย่าไปใส่ใจเรื่องพวกนี้เลย ในเมื่อบอสตัดสินใจที่จะไม่อนุมัติ คำตอบก็ต้องเป็นไปตามนั้น” เพนนี เลขาคนสนิทที่เป็นเหมือนทุกอย่างให้ตระการตาเอ่ยตอบ

“คิดว่าฉันมองไม่ออกหรือไงว่าที่พวกเขาลงเสียงกันให้สร้างห้างตรงนั้นเป็นเพราะอาเจ็กภานุหว่านล้อม” อาเจ๊กภานุที่ตระการตาเอ่ยถึง ก็คือภานุ เมธานนท์ น้องชายแท้ๆของศิระ ซึ่งมีศักดิ์เป็นอาของเธอ

“คุณภานุได้เปอร์เซ็นต์จากการขายที่ดินค่ะ เขาเสนอผลประโยชน์ให้กับผู้บริหารหลายคน”

“ฉันคิดไว้อยู่แล้วล่ะ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ! ฉันไม่อยากอารมณ์เสียไปมากกว่านี้”

“งั้นฉันจะแจ้งตารางของวันนี้นะคะ”

“...”

“ตอนบ่ายสองบอสมีพบลูกค้าจีนที่เลาจน์วีไอพีของ The Grand ชิดลม หลังจากนั้นบอสจะต้องไปลองชุดสำหรับไปงานแต่งงานของคุณนิริน และตอนหกโมงเย็น ตามปกติแล้วบอสมีนัดทานมื้อเย็นกับคุณหมออคิราห์ แต่เขาปฏิเสธ...บอกว่าติดคนไข้สำคัญค่ะ”

“อีกแล้วเหรอ?!” พอได้ยินชื่ออคิราห์ และคำที่บอกว่าเขาไม่ว่าง ตระการตาก็เกิดความไม่พอใจขึ้นมาอีกครั้ง อคิราห์ ภิรมย์รักษ์ สูตินรีแพทย์สุดหล่อ ขวัญใจสาวๆ คนนี้คือคนที่ถูกผู้ใหญ่กำหนดให้ตระการตาไปดูตัว เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ ทว่า...ตอนนี้เวลาได้ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว แต่ทั้งคู่ยังไม่เคยได้มาเจอหน้ากันแม้แต่ครั้งเดียว

“ครั้งก่อนที่เขานัดมาแล้วบอสไม่ว่างไปเจอ...ครั้งนี้เขาเลยเอาคืน” เพนนีว่า

“ก็ครั้งที่แล้วฉันไม่ว่าง!”

“ถ้าต่างคนต่างไม่ว่างในทุกครั้งที่นัดกันแบบนี้ ฉันว่า...การเดตก็คงไม่ได้เริ่มขึ้นสักที”

“บ้าจริง! หรือฉันต้องไปแอดมิทเป็นผู้ป่วยที่โรงพยาบาลภิรมย์รักษ์ ถึงจะได้เจอเขา?”

“ก็ไม่แน่นะคะ...จริงด้วย ฉันลืมบอกบอสไปเรื่องหนึ่งค่ะ หลายเดือนมานี้ฉันสังเกตเห็นว่าบอสปวดท้องประจำเดือนอยู่บ่อยๆ ฉันเลยจัดการให้บอสไปตรวจภายในค่ะ อาทิตย์หน้าหลังจบงานแต่งงานของคุณนิริน บอสจะต้องไปตรวจภายในนะคะ”

“อืม...พวกบอร์ดบริหารก็คงอยากแน่ใจว่าฉันไม่ได้ป่วย ไปตรวจสักหน่อยก็ดี”

“ค่ะ เดี๋ยวฉันไปเตรียมรถก่อนนะคะ ถึงเวลาที่บอสจะต้องออกไปพบลูกค้าแล้ว” สิ้นคำบอกนั้น เลขาสาวก็เดินออกไปจากห้องทำงาน

Girls : 17.00 PM

หลังจากที่ไปคุยกับลูกค้าชาวจีนเสร็จ ตระการตาก็มาที่ห้องเสื้อชื่อดังอย่าง Girls แบรนด์ไทยที่ดังไปทั่วเอเชีย และเจ้าของที่นี่คืออลิชา มารดาของอติน เพื่อนรักของเธอที่ตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวสุขสันต์จนใครๆก็ต่างพากันอิจฉา

“ชอบไหมคะ? คุณตาวใส่ชุดนี้ได้สวยมากจริงๆ” ดีไซเนอร์คนหนึ่งของ Girls เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

“ชอบค่ะ แต่ช่วยเอาช่วงเอวเข้าอีกหน่อยได้ไหมคะ?” ชุดที่ตระการตากำลังสวมอยู่ในตอนนี้คือชุดราตรี สายเดี่ยวรัดรูปสีแดงเบอกันดี เป็นชุดที่เรียบง่าย ทว่าสง่างามและร้อนแรง

“ได้ค่ะ ดูเหมือนคุณตาวจะผอมลงอีกแล้วนะคะ ช่วงนี้ลดน้ำหนักเหรอคะ?”

“เปล่าค่ะ แค่งานหนักแล้วก็เครียดมากเลยกินไม่ค่อยลงก็เท่านั้นเอง” หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเข้าไปด้านในห้องลองเสื้อ เพื่อเปลี่ยนชุด แล้วออกมาอีกครั้ง

“เดี๋ยวแก้ช่วงเอวเสร็จ ฉันจะโทรไปแจ้งคุณเพนนีนะคะ”

“ค่ะ” ตระการตาตอบรับ จากนั้นก็เดินออกมาที่ห้องรับรอง ซึ่งมีเพนนีนั่งรออยู่

“บอสอยากไปสปาไหมคะ? ฉันจะโทรจองให้” เลขารู้ดีว่าเวลานี้เจ้านายของเธอกำลังเครียด จึงอยากจะเสนอวิธีที่ทำให้ได้ผ่อนคลาย

“ไม่” ทว่าการทำสปามันไม่ได้สร้างความบันเทิงหรือผ่อนคลายให้ผู้เป็นเจ้านายเลยแม้แต่น้อย

“งั้นไปทำเล็บดีไหมคะ?”

“ไม่เอา”

“อย่างนั้นไปดูหนังหรือช๊อปปิ้งดีไหม?”

“ไม่...ฉันเหนื่อย อยากพัก เธอแค่ไปส่งฉันที่โรงแรม Walt ก็พอ”

“บอสจะไปทำอะไรที่โรงแรมคะ?”

“...” ตระการตาไม่ได้ตอบคำถามนั้น เธอเองหันไปมองเพนนีด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถ ซึ่งมีคนขับรถเปิดประตูรออยู่

Walt Luxury Hotel : 18.00 PM

“บอสจะให้ฉันรอไหมคะ?” เพนนีเอ่ยถามเมื่อรถยนต์คันหรูวิ่งเข้ามาจอดที่หน้าโรงแรม

“ไม่ต้อง วันนี้เธอเลิกงานได้เลย คุณวีก็เหมือนกัน...เอารถไปจอดแล้วฝากกุญแจไว้ที่ล็อบบี้ แล้วกลับกันไปเลยได้เลย เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วฉันจะกลับเอง” ตระการตาเอ่ยบอกเลขาและคนขับรถ ก่อนที่จะลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม

“เรากลับกันได้จริงๆเหรอครับคุณเพนนี? ท่านศิระเคยสั่งเอาไว้ว่าห้ามคุณตาวขับรถเอง” วี คนขับรถเอ่ยถาม

“ถ้าคุณวีไม่พูด ฉันไม่พูด ท่านศิระก็ไม่รู้หรอกค่ะ เรากลับกันไปพักเถอะ วันนี้เหนื่อยกันมามากแล้ว” เพนนีเอ่ย ขณะที่มองตามตระการตาเข้าไปในโรงแรม อดสงสัยไม่ได้ว่าพักหลังมานี้เจ้านายของเธอมาทำอะไรที่โรงแรมแห่งนี้อยู่บ่อยๆ

ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดผ้าคลุมอาบน้ำ เธอเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงในห้องสูทสุดหรูของโรงแรม ห้องหมายเลข 2410 เป็นห้องประจำของเธอ ที่ไม่ไปสปา ไม่ไปทำเล็บหรือแม้แต่ดูหนังกับช๊อปปิ้ง มันเป็นเพราะเมื่อสามเดือนก่อน เธอได้ค้นพบความบันเทิงในรูปแบบใหม่ ความบันเทิงที่เธอคลั่งไคล้และหลงใหลถึงขั้นเสพติดมัน

‘ผมอยู่หน้าห้อง’

ข้อความจากเบอร์แปลกที่เธอไม่ได้บันทึกชื่อปรากฏขึ้นที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ เพียงเท่านั้นตระการตาก็ลุกไปปิดไฟทั้งห้องจนมืดสนิทจนไม่อาจมองเห็นสิ่งใดได้ แม้กระทั่งร่างกายและใบหน้าอันสวยงามของเธอ

ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาในความมืด เขาเดินผ่านส่วนต่างๆด้วยความชำนาญ เวลาสามเดือนทำให้เขาเคยชินกับห้องนี้จนเดินได้อย่างคล่องแคล่วแม้ว่ามันจะมืดเพียงใด

“ทำไมวันนี้เรียกมาเร็วกว่าปกติ?” ชายหนุ่มปริศนาเอ่ยถาม เมื่อเดินเข้ามายืนที่ปลายเตียง แน่นอนว่าเขามองไม่เห็นใบหน้าของตระการตา รู้เพียงแค่ว่าเธอนอนรอเขาอยู่บนเตียง

“ฉันเครียด...และต้องการมาก” หญิงสาวเอ่ยตอบเพียงสั้นๆ

“วันนี้ผมเหนื่อย...คุณต้องทำเองนะ”

“ยังไงก็ได้...ขอแค่ให้มันสนุกจนฉันหายเครียดได้ก็พอ”

พรึ่บ!

“อื้อ!” สิ้นคำนั้นหญิงสาวก็ควานหาข้อมือของชายหนุ่ม พอคว้าได้ก็กระชากเขาเข้าไปประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม ขึ้นคร่อมเขาอย่างไม่รีรอและไม่จำเป็นที่จะต้องมีแสงสว่างเพื่อให้ได้เห็นหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย...และการมีเซ็กส์กับชายหนุ่มปริศนามันก็เป็นแค่กิจกรรมเพื่อความบันเทิงของตระการตาเท่านั้นเอง