CHAPTER 3 อีกสักคนจะเป็นไรไป

“อื้อ อ๊า พี่ไนท์” เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวดังขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม รวมถึงเสียงพูดคุยของหนุ่มๆ ในห้องวีวีไอพี

“อร้ายย พี่ไนท์อย่าทำแรง”

“อ่าส์ เธอนี่ครางเสียงดังทำอย่างกับสาวบริสุทธิ์ความจริงหลวมยิ่งกว่าอะไร” พันไมล์รีบกระแทกเอ็นร้อนเข้าออกในโพรงนุ่ม

ไม่สนว่าในห้องนี้ไม่ได้มีพวกเขาแค่สองคนแต่ยังมีเพื่อนๆ ของเขาอีก พร้อมกับลูกน้องของพวกเขาอีกสามคน ตอนนี้เขากำลังแสดงหนังสดให้พวกมันดูซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก

“เนยจุกจริงของพี่ใหญ่ อื้ออ” เนยหวานยังครางไม่หยุด ไม่สนใจว่าใครจะหันมามอง แค่ได้ขึ้นสวรรค์กับหนุ่มในฝันก็พอ

แอมป์กับต้นกล้าเหลือบไปมองเล็กน้อยและหันมาดื่มเหล้าต่อ พวกเขาทำเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ เผลอๆ ใช้ผู้หญิงคนเดียวกันก็มี

“อื้ออ พี่ไนท์เนยจะเสร็จ อ๊ะ อร้ายย”

พรืบ

จากเสียงหวานกลายเป็นเสียงร้องโอดโอย เมื่อพันไมล์ดึงเอ็นร้อนออกจากโพรงนุ่มและผลักเธอล้มลงไปที่พื้น ต่อหน้าเพื่อนๆ ของเขา

“อะไรกันคะพี่ไนท์” สาวสวยงุนงงว่าเธอทำอะไรไม่พอใจหรือเปล่า

เขารูดเครื่องป้องกันออกจากเอ็นร้อนและโยนลงถังขยะที่อยู่ข้างมุมห้อง และแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อน

“ใครอยากเอาต่อกูเต็มที่คืนนี้กูเลี้ยง” เขาเดินออกไปจากห้องนั้นไม่สนใจว่าสาวสวยที่ควงมา จะรู้สึกยังไงเขาไม่สนเพราะเขาไม่เคยมีความรู้สึกรักใคร

“อร้ายพี่ไนท์ พี่จะทำแบบนี้กับเนยไม่ได้นะ” เนยหวานจะวิ่งตามเขาออกไป แต่ถูกต้นกล้าคว้าตัวเหวี่ยงลงที่พื้นอีกรอบ

“น้องปีหนึ่งทำไมกร้านโลกแบบนี้ว่ะ”

“นั่นดิ ใจกล้าเสียด้วยมาเอากับไอ้ไนท์ต่อหน้าพวกเรา” แอมป์ลูบปลายคางตัวเองเบา

“เลือกมา!”

“เลือกอะไรคะ” เนยหวานรีบหาเสื้อผ้ามาปิดบังร่างกาย

“จะเอากับใครก่อน ถ้าไม่อยากก็เดินออกไป” ต้นกล้ายื่นข้อเสนอให้ พวกเขาไม่ชอบขืนใจผู้หญิง

“ทั้งหมดนี่เลยเหรอคะ” เธอมองไปรอบๆ ทั้งหมดนี้ห้าคนที่กำลังยืนจ้องมองเธอด้วยสายตาที่หื่นกระหาย เธอเองก็ไม่ใช่คนไร้เดียงสา

“จะเอาใครรีบๆ เลือก”

“อื้อ กับพี่ก่อนก็ได้ค่ะ” เนยหวานถูกกระชากผมเงยหน้าขึ้นมารับจูบเขาอย่างกักขฬะ ส่วนล่างมีอีกคนกำลังลูบไล้ ยิ่งทำให้เธอถูกใจครางเสียงกระเส่า ขอร้องให้เขารีบทำ สุกี้หม้อรวมนี่บอกเลยว่าเด็ดมาก

เสียงฝีเท้าหนักๆ ดังขึ้นตามทางเดินก่อนร่างสูงของชายหนุ่มจะปรากฏขึ้นตรงประตูครัว ดวงตาเขาเย็นชาอย่างผิดวิสัยท่าทางแข็งกร้าว

หมอนอิงหันมาหาเขาสบตาแววกร้าวนั้นอย่างสับสนไหนคุณลุงบอกว่าเขาไม่ค่อยกลับมานอนที่บ้าน ทำไมช่วงนี้ถึงกลับมาบ่อย

“คุณพันไมล์หลีกทางด้วยค่ะ” เธอกลัวเขามาก ยิ่งได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ โชยออกมาจากตัวเขา

“รับบทผู้หญิงไร้เดียงสา”

“พูดอะไรของคุณ”

“ไปอ้อนพ่อฉันอีท่าไหนเขาถึงยอมส่งเธอเรียนที่มหาลัยแพงๆ ขนาดนั้น” เขาพูดแบบไม่ลังเล

“ไม่ใช่ธุระของคุณ” เธอสอบชิงทุนได้ด้วยตัวเอง ไม่ได้ใช้เงินของพ่อเขาเสียหน่อย

“ตอแหลวะ” เขาเริ่มเข้ามาใกล้

“ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ”

“อย่าแสร้งทำเป็นใสซื่อดิวะ” เขาพูดเสียงเย็น ลมหายใจกรุ่นด้วยอารมณ์รุนแรง

ตอนนั้นเองที่เขาคิดแผนร้ายขึ้นมาได้ เขาไม่ฟังคำอธิบาย ไม่ให้โอกาสเธอพูดแม้แต่นิดเดียว เขาพูดคำดูถูกเธออย่างไม่ปรานี

“ไหนๆ ก็เป็นเมียน้อยอยู่แล้ว มาขายตัวเพิ่มให้ฉันอีกสักคนจะเป็นไรไป?”

แก้วในมือหลุดร่วงกระแทกพื้นเสียงแก้วแตกไม่เจ็บเท่าเสียงคำพูดของเขา ริมฝีปากเธอสั่นมือกำชายเสื้อแน่น น้ำตารื้นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

“มะ ไม่ กรี๊ดดด”

“ร้องดังๆ สิฉันจะเล่นหนังสดให้ทุกคนดู”

หมอนอิงจะวิ่งหนีแต่เขาคว้าตัวเธอไว้ได้ก่อน และถูกเขาลากเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เธอดิ้นจนเหนื่อยหอบร้องไห้อ้อนวอนแต่เขาไม่สนใจ

ก่อนจะอุ้มเธอพาดบ่าและเหวี่ยงร่างเล็กๆ ของเธอลงเตียงในห้องเขา มือหนึ่งยันข้างศีรษะเธอไว้ อีกมือกดลงที่ไหล่ ขังเธอไว้ใต้ร่างอย่างไม่ปรานี

ร่างของเธอก็ถูกโยนลงบนเตียงนุ่มแรงกระแทกทำให้เธอเผลอร้องออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ

“นี่ใช่มั้ยสิ่งที่เธอต้องการผู้หญิงขายตัว” เขากระซิบ เสียงแหบพร่าราวกับกำลังกลืนอารมณ์บางอย่างไว้ในลำคอ

“ฮึก ฮือ ปล่อยอิง” เธอร้องไห้ส่ายหน้าจนผมสยายเต็มหมอน

“อยากได้เงิน อยากได้ตำแหน่งเมียลับใช่มั้ย”

“ไม่ใช่! คุณเข้าใจผิด!” เธอส่ายหน้าน้ำตาคลอเบ้า

แต่เขาไม่ฟังราวกับในหัวของเขามีเพียงภาพที่ถูกป้อนใส่ความเข้าใจผิดอันเจ็บแสบ

“อื้ออ” เขาบดจูบเธออย่างไม่ปรานี ริมฝีปากของเขากดแนบแน่นกับริมฝีปากเธอ ราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว

หมอนอิงพยายามผลักเขาออกแต่แรงของเธอไม่ทำให้เขาสะทกสะท้าน มือหนารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ

แคว่ก

“ฮึก อย่าทำปล่อยอิง” เธอรีบปิดทรวงอกไว้ตอนนี้ชุดนอนกลายเป็นเศษผ้าไปแล้ว เธอต้องตกใจอีกรอบตอนที่กระชากแพนตี้จนขาดติดมือเขาไป

“เธอนี่มันหน้าเอาจริงๆ ไม่แปลกที่พ่อฉันติดใจ” เขามองเธอด้วยแววตาแกมดูถูก ยอมรับว่าคนตรงหน้าสวยจนเขาละสายตาไม่ได้

“ฮึก อย่าอิงขอร้อง”

“สายไปแล้วอย่าไม่อยากให้ฉันเอาก็ไสหัวออกไปจากบ้านฉัน แต่คืนนี้ขอชิมหน่อยแล้วกัน”

เขาลุกขึ้นไปจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง และรีบจับข้อเท้าของหมอนอิงเมื่อเธอจะหนีลงจากเตียงอีกฝั่ง เขาลากเธอลงมาอยู่ใต้ร่างของเขาอีกครั้ง

“อย่าทำแบบนี้ ฮือ อิงกลัวแล้ว”

“ร้องหาแม่เธอเหรอวะ” เขาหันไปหยิบถุงยางในลิ้นชัก ฉีกสวมมันอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะนำมาจ่อที่โพรงนุ่มและถูไถที่กลีบดอกไม้แสนสวย

หมอนอิงร้องไห้จนดวงตาพร่ามัวทั้งกลัวและรังเกียจเขา แต่ทำอะไรไม่ได้เมื่อร้องไห้จนหมดแรงขอร้องเขาก็แล้ว แต่คนเลวก็ไม่ยอมฟัง

สวบ

“กรี๊ดดดด เจ็บบ” เธอกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อเอ็นร้อนเข้ามาในโพรงนุ่ม เธอร้องไห้จิกเล็บลงที่แผ่นหลังของเขาอย่างแรง พยายามดิ้นเพื่อให้เขาหยุดทุกอย่างแต่สิ่งที่หวงแหน ตอนนี้ถูกซาตานร้ายพรากมันไปจากเธอแล้ว

พันไมล์ก้มลงไปมองจุดเชื่อมของเธอและเขาที่ตอนนี้มีน้ำสีแดงไหลออกมา ทำให้เขาหยุดชะงักไม่คิดว่าหมอนอิงจะยังไม่เคยผ่านมือชายไหนมาก่อน

“อ่าส์ หมอนอิงอย่าดิ้นโว้ยยย” เขาทรมานยามที่โพรงนุ่มบีบรัดตัวตนของเขา เขาก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้เธอ ก่อนจะบดจูบริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง ดันลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวาน มือหนาบีบเคล้นทรวงอกอวบที่เขาชอบ เพื่อให้เธอผ่อนคลาย

เขาเริ่มขยับสะโพกอีกครั้งคราวนี้เขาเบามือกว่าครั้งแรก ที่คิดว่าเธอเคยผ่านมือผู้ชายมาแล้ว

เสียงครางแหบโหยหลุดออกมาจากลำคอของเธอทุกครั้งที่เขาสัมผัส ราวกับเธอพยายามกลั้นไม่ให้ดัง

พันไมล์กระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างรุนแรงเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้อง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปตามแรงของเขา ความรู้สึกเร่าร้อนทำให้เธอเผลอครางออกมา

มือบางโอบเขาไว้แม้จะตื่นกลัวแต่สัมผัสของเขาทำให้เธอรู้สึกดี เผลอตอบสนองความต้องการของเขา

“อ่าส์ เธอแม่งเอาโคตรมันส์” เขาครางเสียงกระเส่า มองใบหน้าสวยที่หลับตา ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้วมือหนาจับเอวเธอไว้แน่น เร่งจังหวะเข้าออกตามแรงอารมณ์ไม่นานเขาก็ถึงฝั่งฝันไวกว่าปกติ

“ฮึก ปล่อย!”

“ไม่ปล่อยเธอมันนางมารร้าย คืนนี้จะเอาจนเธอคลานลงจากเตียง”

เขารูดถุงยางโยนทิ้งถังขยะและดันเอ็นร้อนเข้าไปแบบไม่มีสิ่งกรีดขวาง เนื้อแนบเนื้ออุ่นนุ่มจนเขาครางออกมาอย่างพอใจ ครั้งแรกที่ทำสดกับผู้หญิงที่เป็นแค่คู่นอน

คืนนั้นเขาไม่ยอมให้หมอนอิงลงไปจากเตียงของเขา จับเธอกินอย่างตะกละตะกลาม จนหญิงสาวหลับคาอกของเขา เมื่อพอใจจึงยอมปล่อยให้เธอพักผ่อน

ราชันมองเวลาตอนนี้สายมากแล้วหมอนอิงยังลงไม่ทานข้าว เมื่อคืนลูกชายของเขากลับมานอนบ้านรายนั้นไม่ต้องถามถึง กว่าจะตื่นมาก็บ่ายโมงแล้ว

“ชะเอมมานี่หน่อย”

“ขาคุณผู้ชาย”

“ไปตามหนูอิงลงมาทานข้าวเช้ามีเรียนหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“เอ่อ คือว่า...คือว่า” ชะเอมไม่กล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองเห็นเมื่อคืน ตอนเช้าเข้าไปดูในห้องของหมอนอิงกลับไม่เจอหญิงสาว

“มีอะไร!” เขาเริ่มใจคอไม่ดี

“ไม่เจอคุณหมอนอิงในห้องนอนเลยค่ะ”

ราชันเข้าใจในสิ่งที่ชะเอมบอกเขาจึงขึ้นไปเคาะประตูห้องลูกชาย พยายามเคาะเรียกแค่ไหนพันไมล์ไม่มีท่าทีว่าจะเปิดประตู เขาจึงใช้กุญแจสำรองไขเข้าไป

ห้องนอนของพันไมล์เหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิมาหยกๆ เขาเห็นเสื้อผ้ากระจัดกระจายเกลื่อนพื้น เมื่อแน่ใจว่าลูกชายหลับอยู่บนเตียงคนเดียวจึงเข้าไปกระชากให้ตื่น