บทที่6.ทางออกที่ไร้ทางเลือก......

ชายหนุ่มตบที่ว่างข้างๆ ตัวส่งสายตาหวานฉ่ำเรียกร้องให้เอมิกาขยับเข้ามาใกล้ๆ จนคนใจไม่อยู่กับตัวสั่นกระตุก มือไม้อ่อน ร่ำๆ จะเป็นลมไปเสียให้ได้า

ชายหนุ่มพยายามอดทน ไม่รีบร้อน เมื่อสาวเจ้ามีทีท่าไม่คุ้น หล่อนไร้เดียงสา ไม่รู้จักเรื่องเพศสัมพันธ์ ราฟาเอลพยายามทำใจเย็น แต่กลับทนรอไม่ไหว...เมื่อเจ้าหล่อนตั้งท่าจะหนีท่าเดียว เพราะความใจร้อน เขาจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงกว้าง ตรงเข้าไปช้อนร่างบางอุ้มอเมิกาเข้ามาสู่วงแขน พาร่างอวบอุ่น ไปวางไว้กลางเตียงกว้าง ดวงตาคมมองสบนัยน์ตาหวาน หญิงสาวตัวสั่น แววตาวูบไหว เมื่อเริ่มลังเล ราฟาเอลเลยตัดสินใจก้มลงประทับจุมพิตที่ปากอิ่ม ปิดกั้นจิตสัมนึกของหญิงสาว บางทีหล่อนอาจจะเปลี่ยนใจ เมื่อความกลัวเข้ามาแทนที่ความกล้า...

เรียวปากหนาหยักทาบทับลงมาบดคลึงเบาๆ เอมิกาผวาเยือก!! เรียวแรงหดหาย หมดกำลังที่จะหนี ความร้อนในกายเริ่มเดือดพล่าน ตั้งแต่ปากอุ่นร้อนบดจูบลงมา เขาจุดประกายให้เพลิงปารถนาในกายของเธอปะทุลุกฮือขึ้นมา แม้เอมิกาจะอ่อนเดียงสาในเรื่องเพศสัมพันธ์ แต่มันก็เกิดขึ้นได้กับทุกคนที่ยังมีเลือดมีเนื้ออยู่

ราฟาเอลพร่ำวนจุมพิตแผ่วเบาบนมุมปากอิ่มได้รุป ก่อนจะลากไล้ไปทั่วดวงหน้าหวาน เอมิกาถึงกับขนลุกเกลียว...กับสัมผัสแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความรัญจวน “อืมมมม...” เสียงครางเริ่มดังออกมาจากปากอิ่มอย่างไม่รู้สึกตัวยามราฟาเอลเลื่อนปากร้อนๆ เลาะเล็มลงไปตามลำตัวอ่อนบาง เขาซุกไซ้ปลายจมูกลงบนลำคอหอมกรุ่น คลอเคลียร์ความนุ่มอุ่นอย่างหลงใหล ก่อนจะผละห่างไป เมื่อสิ่งที่หมายตาอยู่ไม่ไกล มือใหญ่สอดเข้าไปใต้ชายเสื้อยืดตัวสวย เขาลูบไล้แผ่วๆ บนผิวเนื้อเรียบลื่น เริ่มปลดดึง รั้ง เสื้อที่เอมิกาสวมใส่โดยที่เธอไม่รู้สึกตัว หญิงสาวนอนตัวอ่อนระทวย ดวงตาลอยคว้าง...สมองหมุนเร็วจี๋...จับต้นชนปลายไม่ถูก ความพึงพอใจปรากฏบนหน้าคมเข้ม เมื่อมองเห็นร่างขาวผ่องกลางเตียงกว้าง แสงไฟสว่างไสวมองเห็นอย่างชัดเจน ผิวขาวจัดของเอมิกาเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อน่ามอง

ชายหนุ่มสลัดชุดคลุมที่สวมใส่ให้หลุดออกไปจากตัวอย่างเร่งร้อน รีบทาบทับตัวตนลงไปบดคลึงกับผิวเนื้อเรียบละมุน เนื้อตัวของเขาร้อนผ่าวร้อนรุ่มจนมันแทบจะจุกอก...สีผิวตัดกันจนเห็นได้ชัดกลางแสงสว่าง ผิวราฟาเอลเป็นสีเข้มเพราะตากแดดตากลมมานาน มันตัดกันกับผิวขาวผ่องปานน้ำนมของเอมิกา

“ปะ ปิดไฟได้ไหมค่ะ?” เสียงหวานสั่นพร่ากระซิบแผ่วๆ ข้างใบหูของราฟาเอล เธออายสายตาร้อนแรงของเขาเหลือเกิน...

ราฟาเอลดันตัวออกห่างเพียงนิด พร้อมกับยิ้มใส่ตาเอมิกา เขาทำตามสิ่งที่หล่อนร้องขอ เอื้อมมือไปปิดไฟกลางห้อง แสงไฟสว่างจ้าดับวูบลง...เหลือแต่ความมืดมิด มีเพียงดวงตาของราฟาเอลที่เป็นประกายท่ามกลางความมืดสลัวยามราตรี ก่อนจะก้มจุมพิตที่เนินอกเต่งตึงที่หมายตาเอาไว้ ใช้ไรฟันขบกัดความอวบอุ่นละมุนละไมเบาๆ ดูดเม้มยอดอกอย่างรุนแรงตามอารมณ์ที่ลุกฮือ สัมผัสรักบาดลึกรุนแรงในอารมณ์ จนเอมิกาหลุดเสียงครางแผ่วเบาออกมาอย่างหลงลืม

หญิงสาวเผลอปล่อยตัวปล่อยกายไปกับสัมผัสบางเบาบาดลึกอารมณ์ ชายหนุ่มผ่อนปรนความรุนแรงลง เมื่อเห็นรอยชอกช้ำเด่นชัดขึ้นมาบนร่างกายขาวผ่องของเอมิกา มือใหญ่ที่บีบเคล้นอย่างหนักลดแรงลงเกือบครึ่ง นึกระอาตัวเองที่ยั้งใจไม่ทัน เผลอกระทำรุนแรงจนร่างน้อยชอกช้ำคามือ เขาไล้มือแผ่วๆ ไปตามแนวที่เกิดริ้วรอย ก้มลงจุมพิตหวังให้รอยนั้นจางหายไปโดยเร็ว ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดลงบนผิวเนื้ออ่อนนุ่ม จนขนในกายเอมิกาแข่งกันลุกชูชัน

เพราะอารมณ์ที่โหมสูง ชายหนุ่มเกือบกระชากอาภรณ์ด้านล่างของเอมิกา เมื่อมันหลุดไม่ทันใจ เขาเหวี่ยงชั้นในตัวน้อยออกไปสุดแรง แล้วจึงขยับกายเข้าประชิด สอดใส่ความแข็งแกร่งเข้าหากลีบดอกไม้ที่ชุ่มชื้นด้วยความใจร้อน เอมิกาสะดุ้งสุดตัว!! เธอเจ็บแปล๊บจากส่วนที่อ่อนไหว รีบขยับสะโพกหนีอย่างตกใจ จนราฟาเอลต้องรีบรั้งเธอไว้ พร้อมทั้งกระซิบปลอบใจให้คลายกังวล