Ep.5 โบราณถือ

เมื่อไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้งสองที่เดินจากไปแล้ว ตะลิงปลิงก็รีบลุกขึ้นกระโดดนอนบนเตียงทันที ความอึดอัดก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว ตอนนี้หล่อนเหนื่อยอยากนอนพักสักหน่อย

“อ่า! เมื่อยชะมัดเลย” ตะลิงปลิงไม่สนใจเลยว่าเจ้าบ่าวป้ายแดงของตนจะมองตนยังไง เพราะยังไงอีกไม่นานก็ต้องหย่ากันอยู่ดี

มโนมองเจ้าสาวป้ายแดงของตนนอนกางขากางแขนเต็มเตียงแล้วก็ส่ายหน้าเอือมระอา ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ แต่ก็ต้องหยุดเท้าที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำ

“มาคุยกันก่อนสิคุณ เราจะหย่ากันเมื่อไหร่”

ให้ตายสิ เพิ่งแต่งงานกันเอาก็ยังไม่ได้เอา เนี่ยเธอขอหย่ากับฉันแล้วเหรอ ฝันไปเถอะ ฉันเท่านั้นที่จะเป็นคนเขี่ยเธอทิ้ง

ขบฟันพึมพำในใจ ก่อนจะเปลี่ยนปลายทางจากห้องน้ำมาเป็นบนเตียงใหญ่ที่มีเจ้าสาวกำลังนั่งรอท่าตนอยู่บนเตียง

“อยากได้ใบหย่า ทั้ง ๆ ยังไม่ได้ทำหน้าที่เมียนี่นะ” มือใหญ่เชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน และแววตาของหล่อนก็ช่างอวดดีท้าทายเขาเหลือเกิน ตะลิงปลิงไม่หลบตาหรือหวาดกลัวเขาด้วยซ้ำ มือเล็กยกขึ้นมาปัดมือของเขาออกจากคางหล่อน พร้อมกับสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นตามมา

เผียะ!

มโนหันกลับมาจ้องหน้าเจ้าสาวอวดดีกล้าตบหน้าตน พร้อมกับยกมือหยาบกร้านลูบไล้แก้มสากข้างโดนตบ เรียวลิ้นสากตวัดเลียริมฝีปากที่มีเลือดซึม เขารู้เลยว่าเขาปากแตกเพราะน้ำมือของหล่อน มือใหญ่ผลักร่างเล็กในชุดเจ้าสาวให้นอนล้มไปกับเตียงกว้าง พร้อมกับร่างของเขาตามขึ้นไปคร่อมทับ

“ปล่อยฉันนะคุณ” ตะลิงปลิงสั่งเสียงแข็ง พลางขยับดิ้นรนหาอิสระให้กับตน

“แล้วคิดว่าตบฉันแล้วเธอจะรอดเหรอแม่ตัวดี กล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน ฉันเป็นผัวเธอนะเว้ย!" น้ำเสียงห้าวตะคอกใส่หน้าของคนใต้ร่าง มือใหญ่เคลื่อนมากักแขนทั้งสองข้างของหล่อนรวบตรึงไว้เหนือหัว สายตาคมเคลื่อนไล่สำรวจลำคอระหงนวลเนียน ไล่มายังเนินอกอวบอิ่มที่ดุนดันอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่

"ถุย!"

หล่อนพ่นน้ำลายใส่คนตะคอกใส่ตนด้วยความกรุ่นโกรธ ปากเล็กขบเม้มแน่น หล่อนเกลียดผู้ชายเหนือร่าง ไม่ว่าจะเมื่อหลายปีก่อนกับตอนนี้เขาก็ยังคงปากร้ายนิสัยไม่ดีเหมือนเดิม

“บัดซบ! หล่อนกล้าดียังไงมาถุยน้ำลายใส่หน้าฉัน ปากดีนักนะ เดี๋ยวพ่อจะจัดให้สาสม”

“อะ! อื้อ!"

ปากน้อยถูกปากหนาฉกลงมาบดขยี้อย่างแรง ฟันเล็กกระทบกับฟันของคนตัวโตเหนือร่าง พยายามดิ้นรนขัดขืนถอยหนี แต่ก็หนีไม่ได้เพราะมือทั้งสองถูกจับตรึงไว้ ปากหนาพยายามสอดแทรกเรียวลิ้นร้ายเข้าไปลิ้มรสของปากอวดดี แล้วมันก็ได้ผลเมื่อความสามารถของเขาเหนือกว่าเจ้าหล่อน

“อ่า! หวานดีจริงเมียไอ้โน แบบนี้ค่อยดีหน่อย จูบนี้สำหรับการอวดดีของเธอแสบ” เขาถอนจูบร้อนออกมาอย่างแสนเสียดาย แต่ก็ต้องหักห้ามอารมณ์ไว้ก่อน หล่อนหวานกว่าที่คิดไว้ เนื้อตัวก็น่าปรารถนา แต่ตอนนี้ต้องรีบแล้ว เพราะเพื่อน ๆ รอเขาอยู่

“ปากเน่า ปากสกปรกอย่างปากนายไม่ควรมาจูบฉันแบบนี้” หล่อนเอามือมาเช็ดถูปากตัวเองแรง ๆ ทันทีที่เขาปล่อยมือและผละร่างออกจากร่างตน

“ถึงฉันจะสกปรกทั้งตัว เธอก็แต่งมาเป็นเมียฉันแล้วแหละแสบ” เอ่ยเสียงเยาะเย้ย ลุกขึ้นเดินไปยังห้องน้ำ แล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกแจกันปาใส่ทางด้านหลัง

"โอ๊ย!"

แจกันเล็กข้างหัวเตียงถูกปาไม่แรงเท่าไหร่นักกระทบกับแผ่นหลังกว้างของคนตัวโต มโนกัดฟันกรามแน่นเมื่อตะลิงปลิงกล้าทำร้ายตนสองครั้งสองคราในเวลาไล่เลี่ยกันแบบนี้

“แสบ!"

เรียกชื่อเจ้าสาวดังลั่น หมุนตัวก้าวเท้าเดินก้าวย่าว ๆ มายังเตียงที่เจ้าหล่อนนั่งเชิดหน้าท้าทายตนอยู่ มือใหญ่ตะปบไหล่เล็กทั้งสองของหล่อนกดให้นั่งอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

“เจ็บนะ!" ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ พร้อมกับยกมือขึ้นมาพยายามแกะมือใหญ่ที่ตะปบไหล่ตนออก

“แล้วเมื่อกี้ฉันไม่เจ็บรึไง ตอนแรกตั้งใจจะปล่อยไปแล้วนะ แต่ช่างยั่วยวนอารมณ์เสียจริงเมียไอ้โน”

แควก!

"กรี๊ดดด ไอ้ระยำ!"

เสียงชุดแต่งานตัวสวยถูกกระชากขาดเพียงแค่มือเดียวของเขา ขาดผ่ากลางร่องออกลงมายังเอวเล็กคอด เปิดเผยให้เห็นทรวงอวบอิ่มที่มีเพียงแค่บรากาวแปะติดไว้ เอวเล็กวัดจากสายตาเขาจับแค่มือเดียวก็กุมรอบเอวหล่อนแล้ว

“อ่า! ใหญ่ชะมัดเลยนมเธอ ฉันชักอยากรู้แล้วสิว่ามันใหญ่จริงหรือว่าใหญ่เพราะมีดหมอ” มโนเอ่ยเสียงแหบพร่าพร้อมกับนำมือใหญ่มาลูบไล้กลางร่องอก เขารู้ว่ามันใหญ่ธรรมชาติไม่ได้ใหญ่ด้วยมีดหมอ เขาดูออก เพราะผ่านผู้หญิงมาก็มากอยู่

“ยะ...อย่าทำแบบนี้ จะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ก็ไปสิ อย่าเอามือสกปรกมาแตะเนื้อต้องตัวฉันนะ” มือเล็กยกมากุมมือใหญ่ที่เลื่อนไล่ถูไถร่องอกตนให้หยุด

“ฮึ! ตอนแรกก็คิดว่าจะอาบน้ำแล้วไปเอากับอีหนูข้างนอก แต่คิดไปคิดมาแล้วนอนเอาเมียที่ห้องดีกว่าว่าไหม เงินก็ไม่เสีย ถุงยางก็ไม่ต้องเปลือง” มือใหญ่ขยำเต้าอวบอวบกระชากบรากาวออก

"ว้าย!" มือเล็กรีบยกขึ้นมาปกปิดหน้าอกหน้าใจของตนเองทันที “แกไอ้เลว!"

“เลวก็แต่งมาเป็นผัวแล้วไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงแหบพร่ายียวนกวนประสาท พร้อมกับมืออีกข้างที่กดไหล่มนเลื่อนมาลำคอระหง

“เซ็กซี่เป็นบ้าเลยแสบ เธอรู้ไหม เธอน่าเอามาก เมียจ๋า....” มโนลากเสียงยาว แล้วโน้มใบหน้ามาซุกตรงคอระหง พร้อมขบเม้มให้เกิดรอยแดง

“อ่า! หอมนะเราเนี่ย กลิ่นนี้ไม่เคยเจอมาก่อนเลย อืม! มาเถอะ มาทำให้เสร็จ ๆ ฉันอยากเอาเธอจะแย่แล้วแสบ ผู้หญิงอะไรน่าฟาดเป็นบ้าเลยว่ะ!"

น้ำคำหยาบกระด้างไร้ความหวานเปล่งออกมา พร้อมกับผลักร่างน้อยให้นอนล้มไปกับเตียงเหมือนเดิม แล้วดึงชุดเจ้าสาวที่ขาออกไปให้พ้นทาง ตอนนี้ตะลิงปลิงเหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่าท่อนบน ท่อนล่างยังเหลือกางเกงซับในปกปิดของสงวนไว้ให้พ้นสายตาของคนชั่วช้าอยู่

“ระยำ!" หล่อนกัดฟันแน่นเปล่งเสียงลอดไรฟันออกมา จ้องมองใบหน้าของคนเหนือร่างด้วยความรังเกียจขยะแขยง

“ไม่ต้องตื้นตันในตัวพี่ขนาดนั้นหรอกแสบ ยังไงวันนี้ก็เป็นวันของเราไม่ใช่เหรอ มาสนุกกันดีกว่า ถ้าจะปล่อยไปก็เสียดายไม่ใช่เหรอจ๊ะ” มโนขยับคำเรียกขานแทนตัวเองมาเป็น “พี่” อย่างไม่รู้ตัว น้ำเสียงแหบห้าวเปล่งออกมาด้วยความทรมานปวดร้าวแก่นกายร้อน ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาปรารถนาตัวดีจนแทบปริแตกอยู่ในกางเกงแล้วตอนนี้

คำเรียกแทนตัวเองของมโนทำให้ตะลิงปลิงกลืนคำด่าที่จะว่าคนเหนือร่างทันที ภาพในวัยเด็กย้อนเข้ามา