คืนซ่านสาว 18 บทนำ

ในชุมชนคนหาเช้ากินค่ำที่ปลูกบ้านแบบง่ายๆ เรียงรายต่อกัน บ้างก็มีแค่สังกะสีไม่กี่แผ่นทำผนังกั้นระหว่างห้อง บ้างก็มีเพียงหลังคาที่จะพังลงมาเมื่อไหร่ไม่รู้ ซอยเล็กแคบๆ พอเดินสวนทางล้อมไปด้วยน้ำเน่าเหม็นและสิ่งปฏิกูล เกือบสุดทางมีบ้านไม้หลังเล็กเก่าไม่แพ้หลังอื่นๆ ที่เดินผ่านมา หญิงสาววัย 17 ปี นั่งแกว่งขาอยู่หน้าบ้าน ใบหน้าสวยหวานเคร่งเครียด เธอกำลังใช้ความคิดอย่างมาก เพราะเพิ่งเรียนจบ ม.6 แต่ไม่มีเงินไปเรียนต่อ เธอคงต้องหางานทำเพื่อส่งตัวเองเรียน แต่ด้วยอายุที่ยังไม่ถึงเกณฑ์ ครั้นจะไปหางานอะไรทำก็ไม่มีคนรับ หญิงสาวอาศัยอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงขี้เหล้าเมายาชอบทำตัวเป็นอันธพาล

วันดีแม่ของเธอทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ในโรงงานอะไหล่รถยนต์แถวบ้าน ส่วนพ่อเลี้ยงไม่มีงานแน่นอนแล้วแต่ใครจะจ้าง บ้างก็ขับรถส่งของ หรือไปช่วยแบกหาม เขามักหมกตัวอยู่ในบ่อนมากกว่าออกไปทำงาน

วันนี้หญิงสาวต้องอยู่เฝ้าบ้านเพราะปิดเทอมแล้ว ส่วนเฒ่าชาญพ่อเลี้ยงนอนกรนอยู่ในห้อง ปลายแสงจึงไม่ได้ใส่ใจอะไร เธอนั่งเหม่ออยู่หน้าบ้านยังไม่รู้อนาคตตัวเองจะไปทางไหน แม่ไม่มีเงินส่งให้เรียนแล้ว ต้องทำงานหาเงินเรียนเองแบบนี้เมื่อไหร่จะเรียนจบ

“นังปลายแสงมาหากูหน่อย” เจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงแหบของคนมีอายุดังขึ้นเรียกเธอเสียงดัง เสียงกระโชกนั้นบ่งบอกว่าเธอต้องเจออะไรที่ไม่อยากเจอแน่ๆ ไม่รู้ว่าวันนี้จะโดนอะไรอีก

ปลายแสงลุกจากที่นั่งช้าๆ เธอดึงเสื้อตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นให้ไม่รัดติ้วเกินไป เสื้อผ้านั้นก็ได้จากการบริจาคมาไม่ใช่ที่เธอซื้อหาเอง มันเลยไม่ได้ขนาดของเธอ

“พ่อมีอะไรจ๊ะ” หญิงสาวยังไม่ยอมเข้าไปในห้อง เธอกลัวเกรงตั้งหลักอยู่หน้าประตู

“บอกให้เข้ามาก็เข้ามาเถอะน่า กูจะใช้งาน...ถ้ายังไม่มากูตบมึงแน่อีปลายแสง ยิ่งแม่มึงไม่อยู่แบบนี้ไม่มีใครช่วยมึงได้หรอก” ปลายแสงกลัวจนตัวสั่น เธอมักถูกเฒ่าชาญตบตีบ่อยครั้งด้วยความเมาสุรา บางครั้งก็เป็นแม่ของเธอที่โดนตบหรือไม่ก็โดนพร้อมกัน ทั้งเขียวช้ำเลือดกบปาก แผลถลอกตามแขนขาก็เคยมาแล้ว หญิงสาวพยายามฝืนความกลัวเดินเข้าไปหาพ่อเลี้ยง

ภายในห้องที่ปิดมืดเหม็นกลิ่นอับๆ ฉุนของยาเส้น กลิ่นสาบของคนไม่ได้อาบน้ำทั้งวันทั้งคืน น่าสะอิดสะเอียน หญิงสาวต้องฝืนไม่ให้อาเจียนออกมาไม่งั้นเธอโดนตบแน่นอน ปลายแสงมองรอบตัวแต่ไม่เห็นพ่อเลี้ยงอาจเพราะความมืดในห้อง กว่าสายตาจะปรับชินกับความมืดเธอก็ต้องสะดุ้งตัวโยน

มือหนาเหม็นสาบตะปบเข้าที่ปากกดปิดไม่ให้เธอส่งเสียงร้อง และอีกมือรัดรวบเอวเอาไว้ไม่ให้หนี ปลายแสงดีดดิ้นสุดตัว ทั้งถีบทั้งเตะแต่ไม่เป็นผล พยายามจะร้องเรียกให้ใครช่วย แต่มือนั้นปิดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก เฒ่าชาญไม่รีรอซุกไซ้ปากที่มีหนวดดกยาวลงบนคอหอมๆ ของลูกเลี้ยงเนื้อหวาน

“อ๊ายๆ อย่าทำหนู” เธอพยายามจะส่งเสียง เท้าเล็กกระทืบโดนเท้าของเฒ่าชาญจนสะดุ้งและเผลอปล่อยมือ

“โอ๊ย อีนี่ฤทธิ์เยอะ” ปลายแสงหลุดออกมาจากมือเหม็นๆ นั่นร่างเล็กถอยหนีไปจนติดตู้เสื้อผ้า

“ช่วยด้วยๆ พ่ออย่าทำอะไรหนูเลย หนูกลัว”

“ร้องไปก็ไม่มีใครกล้ามาช่วยหรอกอีปลายแสง” แน่ล่ะเวลานี้คนออกไปทำงานกันหมด กว่าจะกลับมาก็เย็นค่ำ เกิดอะไรกับเธอไม่มีใครมาช่วยทันแน่ๆ หญิงสาวกลัวจนตัวสั่นเทาไปหมด

“ช่วยด้วย แม่จ๋า ช่วยหนูด้วย” เฒ่าย่างสามขุมเข้ามา ปลายแสงยกเท้าถีบจนเขาถลาออกห่าง

“ฤทธิ์เยอะนะมึง วอนโดนตีนกูใช่ไหม๊” เฒ่าชาญสาวเท้าเข้าไปหาเหยื่อ รีบกระชากเสื้อที่เธอใส่อยู่จนมันขาดวิ่น แสงสลัวที่รอดออกมาจากช่องไม้ส่องให้เห็นว่าเนื้อหนังมังสาขาวจนอดใจไม่ไหว “เพี๊ยะ ยังจะมีฤทธิ์อีกไหม๊นังปลายแสง ยอมกูดีๆ ก็ไม่ต้องมาเจ็บตัว”

“ฮือๆ อย่าทำหนู พ่อจ๋าอย่าทำหนู หนูกลัวแล้วจ้ะ” เฒ่าตัณหาไม่ฟังคำวิงวอน เขาซุกไซใบหน้าลงที่เนื้อขาวขบเม้มด้วยความกระหาย กลิ่นหอมยั่วยวนจนอวัยวะมันคับแน่นไปหมด เฒ่าชาญคว้ามือลูกเลี้ยงให้ล้วงลงไปในกางเกงของเขา เธอขัดขืนไม่ทำตามอารมณ์คนหื่นจึงโดนชกเข้าที่ท้องจนทรุดตัวลงไปนอนกองอยู่กับพื้น แถมตบหน้าอีกฉาดใหญ่ให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ต่อสู้อีก

“ชอบแบบเจ็บตัวก็ไม่บอกกู ใครจะช่วยมึงได้อีปลายแสงมาให้กูล่อเสียดีๆ กูรอมานานแล้ว กว่าแม่มึงจะยอมไปทำโอที...แหมมันขาวจริงโว้ย อ้า ซี้ดๆ ปวดชิบหาย”

เฒ่าชาญปลดกางเกงตัวเองลงจนเห็นว่าอวัยวะที่แข็งตัวนั้นน่าขยะแขยงแค่ไหน สีดำมะเมื่อมปลายตะปุ่มตะป่ำปูดโปน ต้นเหตุที่ทำให้แม่ของปลายแสงร้องกรี๊ดทุกค่ำคืน หญิงสาวถลึงตากว้างด้วยความกลัวสุดขีด ร่างกายที่ทั้งจุกและเจ็บจนไม่สามารถขยับได้ทำให้เธอหมดหนทาง เธอพยายามส่ายหน้าไปมาไม่ต้องการให้สิ่งสกปรกนั้นเข้ามาใกล้ รอยยิ้มน่าขยะแขยงนั่นยิ่งทำให้หญิงสาวเสียสติ

เฒ่าชาญสูดปากเสียวซ่านอยากเต็มแก่แล้ว เขาเฝ้ารอโอกาสดีๆ แบบนี้มานาน วันก่อนแอบดูลูกเลี้ยงอาบน้ำ เนื้อขาวโพน อกใหญ่น่าดูดจนเขาทนไม่ไหวช่วยตัวเองไม่หลายรอบ แถมตกกลางคืนยังปล้ำเมียอีก 3 รอบก็ยังไม่หายอยาก วันนี้โอกาสเหมาะลูกเลี้ยงอยู่บ้านไม่มีคนมาขัดขว้าง เขาไม่มีทางปล่อยโอกาสดีๆ ผ่านไปแน่นอน

“อีนี้มันสวย แหมขอกูเลียให้ฉ่ำเถอะวะ รับรองมึงติดใจแน่ อีปลายแสง” ก่อนที่เฒ่าชาญจะปลดเสื้อผ้าของเธอสำเร็จจะต้องทำอะไรซักอย่างไม่งั้นเธอตายแน่ๆ เธอพยายามจะร้องแต่ความเจ็บและชกท้องทำให้เธอไม่มีเสียงจะตะโกนออกไป หนวดแข็งๆ ขูดขีดอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ เสียงจ๊วบจ๊าบจากการดูดเม้มน่าขยะแขยง

“อ๊าย พ่ออย่า สงสารหนูเถอะ” เธอวิงวอนอีกครั้งแต่ไม่เป็นผลปลายแสงภาวนาขอให้มีใครซักคนที่มาช่วยเธอออกไปจากนรกนี้

“ขอกูเถอะอีปลายแสง ทั้งสด ทั้งใหม่ หอมหวานขนาดนี้กูไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอก”

“ฮือๆ อะ ไอ้ชั่ว ไอ้ระยำ” คนสิ้นหวังหลั่งน้ำตาออกมาอาบสองแก้ม หมดความเคารพในตัวพ่อเลี้ยง เธอคงไม่รอดแล้วไม่มีใครช่วยเธอได้ ชีวิตนี้ตกนรกทั้งเป็นเพราะไอ้เฒ่าชาญพ่อเลี้ยงตัณหากลับ ปลายแสงรวบรวมกำลังที่เหลืออ้าปากเปล่งเสียงดังเท่าที่เธอจะพยายามได้ “กรี๊ดๆ ชะ ช่วยด้วย”

“พลั่กๆ ไอ้แก่มึงจะทำอะไรวะ พลั่กๆ” ตาพร่ามัวมองเห็นร่างสูงกำลังเตะเฒ่าชาญอัดเข้าเต็มชายโครงแรงๆ หลายครั้ง แถมยังตามไปเตะซ้ำจนไอ้เฒ่านิ่งไป เธอไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่รับรู้ว่าได้จากกลิ่นน้ำหอมราคาแพง กลิ่นที่คุ้นเคยเมื่อนานมาแล้ว โสตประสาทของเธอริบหรี่เต็มทีจดจำได้เพียงเท่านั้นก่อนจะหมดสติลง