บทที่5.ทาสสาวฉ่ำหวาน 2/3

2/3

ชายหนุ่มยกมือขึ้นจับข้อมือเรียวของนีรนาทไว้ เขากระชากร่างบอบบางของเธอจนติดกับแผงอก แยกเขี้ยวใส่และพูดกรอกหูเธอช้าๆ ชัดๆ ให้ผู้หญิงชั้นต่ำแบบหล่อนได้จำให้ขึ้นใจ!!

“งานสบายๆ ง่ายๆ อย่างที่คุณบอก บังเอิญนีชาไม่ชอบค่ะ นีชาชอบออกแรง เสียเหงื่อให้กับการทำงานหาเงิน ไม่ชอบ นอนแบและถ่างขาให้ใคร? โดยเฉพาะคุณ” เพราะอารมณ์ไม่คงที่ของตัวเอง ทำให้หญิงสาวกดดันมากพออยู่แล้ว เมื่อถึงจุดที่สุดทน เธอจึงระเบิดตูมตามออกมา และคำพูดที่พูดออกไปประชนประชันเหยียดหยามตัวเองด้วย จะได้รู้ว่าเธอและเขาอยู่คนละชนชั้น ควรอยู่ให้ห่างกันไว้เป็นดีที่สุด...

“แล้วเธอจะเสียใจที่พูดออกมาแบบนั้น เพราะครั้งหนึ่งเธอก็เคยมานอนแบ...และถ่างขาให้กับคนอย่างฉัน” ในเมื่อตกลงกันดีๆ ไม่ได้ ดิมิทรีก็จัดให้ในแบบของเขา ให้มันรู้ไปสิว่าเขาจะไม่สามารถสยบแม่สาวชั้นต่ำคนนี้ได้

“ครั้งนั้นมันมีเหตุผล...นีชาทำเพราะไม่มีทางเลือก และมันจะเป็นครั้งเดียวแค่นั้น” เธออายจนหน้าชาเมื่อชายหนุ่มตอกกลับมาด้วยคำพูดเผ็ดร้อนที่ได้ยินแล้วสะเทือนไปทั้งใจจนน้ำตาแทบเล็ด

“ครั้งนี้ฉันทุ่มไม่อั้น!! เธออยากได้เงินเท่าไรฉันไม่เกี่ยง ขออีกครั้งเดียวแก้อยาก...ฉันเปิดโอกาสให้เธอถลุงได้เต็มที่” ชายหนุ่มบีบข้อมือของนีรนาท เขาพูดช้าๆ พร้อมทั้งจ้องหน้าเธอแบบตาไม่กะพริบ

“ขอบคุณสำหรับความหวังดี แต่...ไม่ขอรับไว้ค่ะ นีชายังไม่อดตายถึงขนาดต้องขายตัวกิน” เธอเชิดหน้าขึ้นเมื่อพูดจบ เมื่อไม่สามารถปลดพันธนาการที่ข้อมือได้ก็ต้องต่อสู้ด้วยสงครามความเงียบ แต่เป็นการคิดผิด!!

เมื่อชายหนุ่มหน้ามืดไปเสียแล้ว กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยยั่วอยู่แค่ปลายจมูก ใส่พานมาถึงที่ไม่จัดการก็จะเสียเชิงชาย...

ริมฝีปากหนาหยักฉกวูบ!! เขาทาบทับกลีบปากหวานหอมที่หมายตา แบบที่เจ้าตัวยังคาดไม่ถึง นีรนาทเบิกตากว้างเธอเบี่ยงหน้าหนีแต่ก็ไม่ทัน พยายามจะดิ้นให้หลุดพ้น แต่ดูเหมือนว่าเป็นการกระทำที่คิดผิด เมื่อการดิ้นก็เท่ากับการเพิ่มอารมณ์กลัดมันให้กับอีกฝ่ายเพราะร่างกายส่ายเบียดเสียดสีกันจนร้อนฉ่า ดิมิทรีหลงเพลิด จากแค่คิดจะสั่งสอนให้เธอหลาบจำ ตอนนี้ชายหนุ่มถลำลึก เขาจมดิ่งในห้วงเหวของเปลวไฟปรารถนา ที่ลุกกระพือลามเลียผิวกายจนร่างกายเขากระสันซ่าน

มือใหญ่วนเวียนลูบไล้ เขาทั้งจับทั้งคลำขยำขยี้ ฟ้อนเฟ้นผิวกายภายนอกเร่งปฏิกิริยาให้อีกฝ่ายคล้อยตาม ร่างอวบอุ่นอ่อนปวกเปียก เธอสิ้นแรงขัดขืนเมื่อถูกพายุอารมณ์สาดใส่ร่างกายสิ้นเรี่ยวแรง เนื้อตัวเต้นยุบยับและเลือดในกายเดือดระอุ

ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม เขาตวัดอุ้มนีรนาท ยกร่างอ่อนบางขึ้นพาดบ่า เดินสวบๆ เข้าไปในห้องนอนเล็ก หลังโต๊ะทำงาน เพื่อจัดการให้มันจบๆ ไป เขาคงจะสามารถลบภาพของนีรนาททิ้งไปได้หลังเสร็จสมอารมณ์หมาย ไม่ได้ค้างๆ คาๆ แบบเดิม

นีรนาทโก่งตัวเธอลืมไปสนิทใจว่าร่างกายตัวเองไม่เหมือนเดิม เธอขืนตัวเอาไว้ หลังได้สติ แต่มันก็ช้าไปเพราะแผ่นหลังของเธอแตะที่นอนเล็กๆ เสียแล้วร่างใหญ่ยักษ์ของดิมิทรีก็ตามทาบทับมาติดๆ จนไม่มีทางหนีพ้น

“ปะ..ปล่อยนะ”

“ปล่อยแน่ๆ นีชา...แต่ต้องหลังจากฉันสมใจก่อนนะ” ชายหนุ่มซุกปลายจมูกสูดดมกลิ่นเนื้อนาง เขาจับสาปเสื้อดึงทึ้ง เร่งปลดเสื้อผ้าเก่าเก็บเพื่อจะเปิดเผยสิ่งสวยงามที่ซุกซ่อนอยู่ด้านใน

“ขอซื้อได้ไหม ไอ้เสื้อโค๊ทเปื่อยๆ นี่น่ะ” ชายหนุ่มบ่นอุบเมื่อเขาเจอไอ้เสื้อตัวเดิมที่เปื่อยแสนเปื่อย เก่าแสนเก่า

“คุณก็อย่ามายุ่งกับนีชาสิ!! ปล่อยเดี๋ยวนี้” นีรนาทเอ่ยเสียงเขียว เธอพยายามที่จะไม่คล้อยตามสัมผัสรุ่มร้อนที่กำลังยุ่มย่ามอยู่บนร่างของตัวเอง

“คงไม่ได้หรอกนะคนสวย ฉันอยากได้เธอ...และต้องได้”

“แต่มันบนความไม่เต็มใจของนีชานะ คุณมีศักดิ์ศรีและคงไม่ต้องถึงกับบังคับนีชาหรอกมั้งคะ เมื่อผู้หญิงสวยๆ พร้อมที่คลานขึ้นเตียงของคุณ แต่นีชาไม่!!”

“ในห้องที่ปิดสนิทจะมีใครรู้ล่ะ? มีแค่เธอกับฉัน จะสมยอมหรือฝืนใจ สุดท้ายก็จบลงที่เดิม”

“คนเห็นแก่ตัว คนใจร้าย...นีชาจะจำวันนี้ไปจนตาย ว่าคนอย่างคุณก็ไม่มีศักดิ์ศรีและไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ”