3

“สงสัยเป็นลมไปแล้วมั้ง” คุณย่าภัทรลดาหัวเราะเบา ๆ นั่นทำให้วิรากานต์ต้องมองสองย่าหลานตาปริบ ๆ

“ลูกสะใภ้ของฉันน่ะเขาก็เป็นแบบนั้นแหละ ชอบเอาชนะ” คุณย่าเล่าไปหัวเราะไป ทำเอาวิรากานต์ถึงบางอ้อว่าคุณย่าไม่ได้รังเกียจอะไรรัศมีอย่างที่เธอคิด แต่เพราะรัศมีอยากเอาชนะไม่เคยยอมลงให้อีกฝ่ายเลย ดังนั้นจึงเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด

“เราล่ะ จะรับมือกับแม่สามีคนนี้ยังไง”

“อะไรที่ยอมได้ก็ยอมค่ะ แต่ถ้ามันมากเกินไปก็ไม่ยอมเหมือนกันค่ะ”

“ดี ๆ แบบนี้เรียกอยู่เป็น” คุณย่าหัวเราะชอบใจใหญ่

“คุณย่าไม่โกรธหนูใช่ไหมคะ ที่ตอบโต้คุณรัศมีไปแบบนั้น”

“ไม่โกรธจ้ะ แล้วทำไมเราเรียกแม่สามีแบบนั้นล่ะ”

“คุณรัศมีไม่ให้เรียกว่าแม่ค่ะ ท่านบอกว่ามีลูกแค่สามคนค่ะ”

“ดูแม่เราสิยายพรรณ” คุณย่าหันไปพูดกับหลานสะใภ้คนเล็กที่ด้วยรอยยิ้ม

“คุณแม่ชอบพี่นภาน่ะค่ะ คงเสียใจที่พี่หมอไม่ได้แต่งงานกับพี่นภา ก็เลยพาลน่ะค่ะ” รัศมีเล็งศิรินภาเอาไว้แล้ว เพราะอยากได้มาเป็นสะใภ้ แต่พอคุณย่าภัทรลดาให้ชยันต์แต่งงานกับวิรากานต์ รัศมีจึงผิดหวังที่ไม่ได้ลูกสะใภ้ที่ตัวเองชอบ ซึ่งคุณย่าภัทรลดาไม่ชอบศิรินภาค่อนข้างมาก เรียกว่าเกลียดขี้หน้ากันเลยทีเดียว

“แม่นภาน่ะรึ ย่าจะเป็นลม ไม่ไหวจริงๆ ย่าไม่มีวันเอามาเป็นหลานสะใภ้คนโตเด็ดขาด” คุณย่าถึงกับส่ายหน้าไปมา

“หนูก็ไม่ชอบพี่นภาเหมือนกันค่ะ ไม่รู้คุณแม่กับพี่พรชอบอะไรพี่นภานักหนา ทั้งปลอม ทั้งดัดจริต”

คุณย่าหัวเราะกับประโยคของหลานสาว ทำเอาวิรากานต์ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ อีกรอบ

“พี่กานต์อย่าถือสาเลยนะคะ แต่ลูกสะใภ้ที่คุณแม่ของพรรณหมายตาน่ะปลอมจริงๆ ค่ะ ชอบทำท่าดัดจริตอะไรของนางก็ไม่รู้” จิราพรรณทำหน้าว่าเซ็งสุดๆ

“เขาปลอมยังไงเหรอคะ”

“ปลอมทั้งตัวค่ะ ทั้งจมูก ปาก คิ้ว คางปลอมหน้าด้วยนะคะ”

“ยังไงเหรอคะ” วิรากานต์เอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ก็ไม่ได้เป็นคนนิสัยแบบนั้นเสียหน่อย เลยเรียกปลอมทั้งตัวค่ะ” จิราพรรณพูดแล้วหัวเราะร่วน ทำเอาวิรากานต์ต้องยิ้มเอ็นดูน้องสามี

“เอาเถอะจ้ะ เราไปดูผลงานการซักผ้าม่านของแม่รัศมีกันเสียหน่อยเถอะ ป่านนี้คงใกล้ขิตแล้วมั้ง”

“คุณย่าน่ะ ใช้สรรพวัยรุ่นของหนูอีกแล้วนะคะ คิกๆ” จิราพรรณหัวเราะคิกคักกับประโยคของคุณย่า

“แม่รัศมี หล่อนเกณฑ์คนในบ้านมาซักผ้าจนหมด แล้วใครจะทำอาหารมื้อกลางวันไปให้ชยันต์ล่ะ” มื้อกลางวัน ต้องมีคนเอาอาหารกลางวันไปส่งให้ชยันต์ทุกวัน ซึ่งคุณย่ารู้ว่าหลานชายชอบกินอะไรก็จะจัดการให้ เพราะโรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลจากบ้านมากนัก

“ลูกสะใภ้คนดีของคุณแม่ยังไงล่ะ เห็นว่าเก่งกาจทำเป็นทุกอย่าง”

“เอาเถอะ ฉันเห็นว่าวันนี้หล่อนขยัน อยากซักผ้าม่านจนหมดตึก เดี๋ยวฉันให้หลานสะใภ้ของฉันทำอาหารไปให้ชยันต์ก็แล้วกัน” คุณย่าภัทรลดาพูดยิ้มๆ ก่อนจะพยักหน้าให้หลานสาวคนเล็กกับหลานสะใภ้เดินจากไป

รัศมีโมโหจนควันออกหูที่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้

“นังแก้ว แกมานี่สิ” รัศมีกวักมือเรียกสาวใช้คนสนิท ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างที่ริมหู แก้วก็พยักหน้ารับคำและเร่งไปจัดการในทันที

คุณย่าภัทรลดาเอ่ยบอกให้หลานสะใภ้ทำอาหารไปให้หลานชาย เพราะรู้ว่าหลานสะใภ้เก่งกาจเรื่องการทำอาหาร เพราะสืบทอดมาจากคุณยายวราพร เพื่อนรักของท่านที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก

“เดี๋ยวพรรณเป็นลูกมือให้พี่กานต์เองค่ะ” จิราพรรณที่ชอบทำอาหารเหมือนกันเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“น้องพรรณรู้ไหมคะว่าทำไมพี่ชายของน้องพรรณถึงแต่งงานกับพี่” เธอไม่เห็นความรักของเขาที่มีให้เธอเลย แถมยังเย็นชาไม่อยากพูดคุยสนทนาปราศรัยอะไรกับเธออีก ก็เลยสงสัยว่าเหตุใดเขาจึงเลือกแต่งงานกับเธอ

“เรื่องมันยาวค่ะ เดี๋ยวพรรณจะค่อยๆ เล่าให้ฟัง” วิรากานต์ฟังน้องสามีเล่าทุกอย่างโดยละเอียดก็ถึงบางอ้อ

ที่คุณย่าไม่ค่อยชอบรัศมีเพราะอีกฝ่ายเป็นเด็กในบ้านที่ท่านเคยเอ็นดู แต่ปีนขึ้นไปบนเตียงลูกชายสุดที่รักจนท้อง ทำให้ต้องยกเลิกงานแต่งกับผู้หญิงที่เป็นคู่หมั้น ซึ่งคุณย่าคิดว่าเหมาะสมคู่ควรกับลูกชาย แบบนี้นี่เองที่คุณย่าดูไม่ค่อยชอบรัศมีนัก

“แล้วคุณพ่อของน้องพรรณรักคุณรัศมีไหมคะ”

“รักหรือเปล่าไม่รู้ค่ะ ดูไม่ออก คุณพ่อเป็นคนดีค่ะพี่กานต์”

“แต่รักไม่รักก็มีลูกด้วยกันถึงสามคนแล้วนะคะ” วิรากานต์พูดขึ้น ทำเอาจิราพรรณหัวเราะและเห็นจริงดังนั้น

“คุณแม่เอาใจเก่งน่ะค่ะ คุณพ่อก็คงใจอ่อนกับคุณแม่บ้างแหละค่ะ คุณพ่อเองก็เสียไปหลายปีแล้ว พรรณเองก็คิดถึงคุณพ่อนะคะ คุณพ่อเป็นคนดีมาก คุณย่าเลยเสียดายอยากให้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดีกว่า พรรณเข้าใจทั้งคุณย่าและคุณแม่นะคะ คุณแม่แอบรักคุณพ่อก็เลยทำทุกอย่างให้ได้ตัวคุณพ่อน่ะค่ะ”

“แล้วคุณพ่อของน้องพรรณรักคู่หมั้นที่ต้องถอนหมั้นคนนั้นไปหรือเปล่าคะ”

“น่าจะรักนะคะ แต่เพราะคุณแม่ท้องเลยต้องรับผิดชอบคุณแม่ แล้วพี่กานต์รู้ไหมคะว่าคู่หมั้นของคุณพ่อคือใคร”