3

“อย่าฤทธิ์เยอะ ไม่งั้นฉันปล้ำเธอในรถแน่ หรือเธออยากให้ฉันปล้ำ” เขาขยับเข้าไปหา พลางเอ่ยถาม

“นี่คุณนัท ถอยออกไปนะ” เธอดันอกกว้างของเขาออกห่าง แต่เขาก็ขยับเข้ามาแนบชิดมากกว่าเดิม ทำให้บงกชเพชรต้องเบียดตัวเองชิดไปกับประตูรถอีกด้าน

“คิดว่าฉันจะทำอะไร หึ! ขึ้นรถมาแล้วทำไมไม่รัดเข็มขัดนิรภัย” เขาเห็นเธอหลับตาปี๋ก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ

บงกชเพชรลืมตาขึ้น มองสบตากับคนที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่ร้องประท้วงเสียงหลง

“อื้อ...” เขาบดจูบมาเต็มเหนี่ยว ในขณะที่เธอรัวกำปั้นใส่แผ่นหลังของเขาไม่ยั้ง

“คนบ้า” เธอต่อว่าเขาเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกห่าง ก่อนจะเช็ดปากไปมาด้วยท่าทีรังเกียจ

เขมนัทต์หันไปขับรถต่ออย่างอารมณ์ดี ในขณะที่บงกชเพชรเจ็บใจที่เสียท่าเขาอีกแล้ว

ไปถึงร้านลองชุดแต่งงาน พนักงานก็ต้อนรับเป็นอย่างดี ก่อนจะพาว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปลองชุด

ชุดเข้าพิธีในช่วงเข้าเป็นชุดไทย บงกชเพชรเดินตามพนักงานเข้าไปลองชุด

“ช่วยรูดซิปด้านหลังให้หน่อยได้ไหมคะ” เพราะซิปอยู่ด้านหลังทำให้เธอรูดไม่ถึง แต่อย่างน้อยก็มีพนักงานคอยรูปซิปให้

บงกชเพชรเบิกตากว้างเมื่อเห็นคนที่มายืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง เธอเห็นเขาผ่านกระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้า

ทำท่าจะหันไปต่อว่าแต่เขากดเธอเอาไว้เสียก่อน

“คุณนัท!” เธออุทานอย่างตกใจ

“เธอเรียกให้ฉันมารูดซิปชุดแต่งงานเธอเองนะ”

“ฉันไม่ได้เรียกคุณ แต่เรียกพนักงานต่างหากล่ะ”

“ใครก็เหมือนกันแหละ เดี๋ยวฉันรูปซิปให้เธอเอง” เขาพูดพร้อมกับลูบไล้แผ่นหลังเนียนนุ่มของเธอไปมาเบาๆ

“นี่คุณ”

“อยู่นิ่ง ๆ สิ ถ้าเธอดิ้นฉันจะทำมากกว่ารูดซิป”

“คุณนัท อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ”

“ไม่บ้าหรอก ยังไงเธอก็ต้องเป็นของฉัน ก่อนหน้านี้เธอจะเป็นของใครฉันไม่สนใจแต่ต่อจากนี้ไปเธอต้องซื่อสัตย์กับฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น”

“ฉันไม่เคยเป็นของใคร และจะไม่เป็นของคุณด้วย ปล่อยนะ”

“อ้อ... แสดงว่าผู้ชายทุกคนต้องเป็นของเธออย่างนั้นสิ”

“คุณพูดอะไรของคุณนี่ ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะร้องให้ลั่นเลย”

“ก็ร้องสิ ฉันจะบอกคนในร้านว่าเธอชอบร้องเสียงดังเรียกร้องความสนใจ เวลาฉันแตะเนื้อต้องตัว”

“ไอ้คนลามก”

“ไม่เห็นลามกตรงไหนเลย แต่งงานกันก็ต้องทำกันมากกว่านี้อีก” เขาไล้นิ้วแกร่งไปกับแผ่นหลังเนียนละเอียดของเธอ ทำเอาบงกชเพชรขนลุกซู่

เขาแตะริมฝีปากลงบนแผ่นหลังเนียนละเอียด ทำเอาบงกชเพชรสะดุ้งสุดตัว มือหนาทั้งสองข้างกดแทรกเข้าไปกับมือน้อยของเธอแล้วก็แนบไปกับกระจก สิ่งที่เขาทำ ทำให้หัวใจดวงน้อยของเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง

“อย่านะคะคุณนัท”

“ไม่ใช่เธอหรอกที่อยากหย่า ฉันเองก็อยากหย่าเหมือนกัน หลังจากคุณย่าโอนกรรมสิทธิ์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเธอจะไปไหนก็ไปได้เลย แล้วอย่าหวังนะว่าจะได้ทรัพย์สินอะไรจากฉันหลังหย่า”

“บัวไม่เคยอยากได้อะไร และยินดีจะหย่าให้ตามที่คุณต้องการ”

“ปากดี ก็ให้มันแน่ ไม่ใช่พอจดทะเบียนสมรสแล้วกอดทะเบียนสมรสเอาไว้แน่นไม่ยอมหย่าง่าย ๆ”

“บัวหย่าแน่ค่ะ แล้วก็ปล่อยบัวได้แล้ว”

“ชุดเป็นยังไงบ้างคะ สวมได้พอดีไหมคะ” ประโยคของพนักงานทำให้เขมนัทต์สบถออกมาอย่างหงุดหงิดใจ เขาบอกว่าอย่าเพิ่งเข้ามารบกวน ก็ยังจะเข้ามากวนอีก

ชายหนุ่มจัดการรูดซิปชุดแต่งงานให้ว่าที่เจ้าสาวก่อนจะเปิดผ้าม่านออกไปด้วยใบหน้าบึ้งตึง

พนักงานสาวหน้าซีดเผือดยิ่งกว่าไก่ต้มเมื่อได้สบตากับลูกค้าหนุ่มหล่อแสนร่ำรวย

“สวมได้พอดีค่ะ ขอลองอีกชุดเลยนะคะ” บงกชเพชรรีบแก้ไขสถานการณ์เมื่อเห็นเขมนัทต์หน้าบึ้งใส่พนักงาน

“เดี๋ยวดิฉันรีบไปเอามาให้ลองนะคะ” พนักงานรีบเอ่ยขึ้น ลอบผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ว่าที่เจ้าสาวคนสวยช่วยให้เธอออกมาจากสถานการณ์ชวนอึดอัดนั้น

“จะถอดชุดใช่ไหม เดี๋ยวฉันถอดให้”

“ไม่ต้องค่ะ” บงกชเพชรรีบถอยหนี

“ไม่ต้องทำท่าหวงเนื้อหวงตัวกับฉันขนาดนั้นก็ได้ ทีกับผู้ชายคนอื่น”

“บัวไม่เคย...”

“ชุดมาแล้วค่ะ” บงกชเพชรพูดยังไม่ทันจบ เสียงพนักงานก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน

“คุณนัทจะลองชุดอีกชุดเลยไหมคะ” พนักงานถามอย่างเกรงใจ

“ลองสิ” เขาตอบอย่างหงุดหงิด ในขณะที่บงกชเพชรลอบผ่อนลมหายใจออกมา

“ช่วยรูปซิปด้านหลังให้ด้วยนะคะ” บงกชเพชรเอ่ยบอกพนักงานสาว อีกฝ่ายก็ยินดีช่วยอย่างเต็มใจ ก่อนที่จะรีบสวมอีกชุดและให้พนักงานรีบรูดซิปให้อย่างรวดเร็ว

นี่เป็นการสวมใส่เสื้อผ้าที่เร็วที่สุดเท่าที่เธอเคยทำมา เพราะกลัวเขมนัทต์อยากจะมารูปซิปให้เธออีก

“ว่าที่เจ้าสาวมาแล้วค่ะ” เสียงพนักงานดังขึ้นทำให้คนที่กำลังสนใจกับสมาร์ทโฟนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมอง

ร่างสูงยืนขึ้นเต็มความสูง ยอมรับเลยว่าบงกชเพชรสวยมาก

เธอสวยแบบนี้ไงถึงได้มีผู้ชายมากหน้าหลายตามาชอบพอ ใบหน้าบึ้งตึงของเขมนัทต์ทำให้พนักงานหน้าซีด

“คุณนัทไม่ชอบชุดนี้เหรอคะ” พนักงานเอ่ยถามเพราะเห็นสีหน้าเหมือนไม่พอใจของลูกค้าหนุ่ม

“ไม่ชอบ”

“งั้นเปลี่ยนไหมคะ”

“ไม่เปลี่ยนค่ะ” คนตอบคือบงกชเพชร เขาไม่ชอบก็ช่างหัวเขา แต่เธอจะสวมชุดนี้ ใครจะทำไม

“ตกลงว่าเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนคะ” พนักงานถามย้ำ

“ไม่เปลี่ยนค่ะ”

“เปลี่ยน”

ทั้งสองตอบพร้อมกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ไม่ค่ะไม่เปลี่ยน เอาชุดนี้ค่ะ ใครไม่ชอบก็ช่างค่ะ” บงกชเพชรตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำเอาพนักงานเลิ่กลั่กทำหน้าไม่ถูกเอาเสียเลย

เขมนัทต์แยกเขี้ยวใส่ว่าที่เจ้าสาว แต่เธอมองเมินไม่สนใจเขา และหนีไปเปลี่ยนชุดเพื่อเดินทางกลับบ้าน

“บัวต้องไปทำธุระต่อ คุณนัทกลับไปก่อนได้เลยนะคะ” เธอเอ่ยบอกเขาเสียงเรียบ

“นัดกับใครเอาไว้อีกล่ะ”

“บัวจะนัดกับใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณนัท”

“เกี่ยวสิ เธอกำลังจะแต่งงานกับฉัน จะไปนัดผู้ชายคนอื่นไม่ได้” เขารั้งแขนเธอมาหา ก่อนจะมองอย่างเอาเรื่อง

“แต่ตอนนี้ยังไม่ได้แต่ง คุณนัทไม่ใช่เจ้าชีวิต แล้วก็ปล่อยได้แล้วค่ะ”

“ไม่ปล่อย”

“ปล่อยค่ะ”

“ไม่ปล่อย”

“ไม่ปล่อยใช่ไหมคะ”

“ใช่ แล้วเธอจะทำไม”

“จะทำไมเหรอคะ”

“โอ๊ย!” เขมนัทต์ร้องด้วยความเจ็บเมื่อโดนเข่ามนของเธอกระแทกเข้าที่กล่องดวงใจ

“นี่เธอ ยายตัวแสบ” เขากุมเป้ากางเกง ชี้หน้าเธออย่างเอาเรื่อง

“บัวไปก่อนนะคะ” บงกชเพชรอาศัยจังหวะนั้นรีบวิ่งหนีไปขึ้นรถแท็กซี่ในทันที ในขณะที่เขมนัทต์สบถลั่น วิ่งตามไปแต่ไม่ทัน

“ฝากไว้ก่อน” เขามองตามไปอย่างคาดโทษ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เธอหนีไปเสียแล้ว

ตรีวิทย์ขับรถมาจอดเทียบที่เจ้านายหนุ่มยืนอยู่ ก่อนจะรีบลงไปเปิดประตูรถ เห็นสีหน้าบึ้งตึงของอีกฝ่ายก็ใจคอไม่ดีเอาเสียเลย