3

อุ่นร้อน และชัดเจนว่าเขาไม่คิดจะป้องกันแม้แต่น้อย

เธอนอนนิ่ง หอบหายใจถี่เหมือนร่างกายจะระเบิด

หัวใจเธอแน่นอึดอัด และน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาเงียบ ๆ

“ทำไมต้องเป็นหนู ทำไมต้องทรมานหนูแบบนี้”

หลังจากเขาหลับไป

พลอยชมพูค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง คว้าผ้าห่มพันร่างแล้วเดินไปนั่งริมหน้าต่างอย่างเงียบงัน

เธอมองออกไปในความมืด

ไม่รู้เลยว่าเธอควรจะหนีออกจากบ้านหลังนี้ หรือควรจะหนีจากหัวใจตัวเองที่เริ่มสั่นไหวทุกครั้งที่เขาแตะต้อง

“วันนี้เลิกเรียนแล้วใช่ไหม”

เสียงทุ้มจากโทรศัพท์มือถือทำให้พลอยชมพูสะดุ้ง

เธอจำได้ว่าไม่ได้ให้เบอร์เขาไว้ แต่พายุกลับมีมันอยู่ในเครื่องอย่างหน้าตาเฉย

“มาที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย ฉันจะไปรับ”

“แต่หนูยังไม่”

“ถ้าเธอไม่มา ฉันจะบอกแม่ของเธอเรื่องเมื่อคืนนี้”

“จะบอกหมดเลยว่าเธออ้าขาให้ฉันกระแทกทุกคืน จนน้ำแตกใส่เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า”

หัวใจพลอยชมพูหล่นวูบ

เธอกลืนน้ำลายฝืด ๆ และรู้ว่าต่อให้ปฏิเสธแค่ไหน เธอก็ไม่มีทางชนะเขาได้เลย

คอนโดฯ ส่วนตัวของพายุ

ห้องหรูหรากลิ่นสะอาดลอยอบอวล

แต่บรรยากาศกลับรู้สึกกดดัน ราวกับห้องนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อกักขังเธอไว้โดยเฉพาะ

“เข้ามา” เขาออกคำสั่งสั้น ๆ พร้อมกับล็อกประตูทันที

“คุณพายุ ขอหนูกลับบ้านเถอะนะคะ หนูกลัว”

“กลัวทำไม หรือกลัวจะติดใจ”

เขาเข้าประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว มือข้างหนึ่งยกขึ้นลูบแก้มเบา ๆ ก่อนจะลูบลงไปที่ลำคอ

จากนั้นจึงจับคางเธอบีบเบา ๆ ให้สบตากับเขา

“ถ้าเธอไม่อยากให้แม่รู้ว่าเธอชอบโดนฉันเอาท่าไหนทุกคืน”

“ก็จงเป็นของฉันที่นี่ ทั้งคืน”

เสื้อของเธอถูกถอดออกพร้อมยกทรงที่หลุดร่วงลงพื้น

ริมฝีปากเขาดูดเม็ดยอดอกของเธออย่างแรง ขณะมืออีกข้างบีบสะโพกเธอแน่น

เขาผลักเธอลงบนโซฟานุ่ม ก่อนจะดึงกางเกงในของเธอลงช้า ๆ ด้วยสายตาหื่นกระหาย

“ดูสิ เธอเปียกอีกแล้วนี่”

“หนู... ไม่ได้ หนูไม่ได้ตั้งใจ”

“แต่ร่างกายเธอมันซื่อสัตย์กับฉันมากกว่าเธออีกนะ”

พายุจับขาเธอแยกออกจนกว้าง แล้วกดลำกายแข็งขืนเข้ามาเต็มแรงโดยไม่รอให้เธอพร้อม

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง

พลอยชมพูสะดุ้งเฮือก ใบหน้าขึ้นสีแดงจัด น้ำตาไหลแต่ปากกลับส่งเสียงครางที่กลั้นไว้ไม่อยู่

“อึก…ได้โปรด หนูขอร้อง”

“ฉันยังไม่พอ”

เขาดันร่างของเธอขึ้นคร่อม แล้วจับสะโพกเธอขยับขึ้นลงอย่างรุนแรง

เธอหลับตาแน่น พยายามจะลืมว่ากำลังโดนเขาทำแบบนี้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“มองหน้าฉันซิ อย่าหลบ”

“ฉันจะปล่อยข้างในอีกรอบ เพื่อให้เธอจำไว้ว่าทุกหยดข้างในตัวเธอ เป็นของใคร”

เขากระแทกแรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่น

สุดท้ายเขาก็ปล่อยน้ำรักใส่ร่างเธออีกครั้ง สอดลึกจนเธอรู้สึกถึงแรงกระตุกของเขาภายในกาย

เธอหอบหายใจ น้ำตาไหลเงียบ ๆ ขณะเขากอดเธอแน่นจากด้านหลัง

ไม่ใช่ด้วยความรัก แต่เหมือนการแสดงความเป็นเจ้าของ

“ถ้าเธอคิดจะหนี ฉันจะเอาเรื่องทุกอย่างไปบอกมารดาเธอ

ให้รู้ว่า ลูกสาวที่แสนดียอมให้ฉันเอาทุกคืน”

คืนนั้น...

เธอนอนนิ่งบนเตียงของเขา

ร่างเปลือยมีเพียงผ้าห่มปกปิด ในใจเต็มไปด้วยคำถามซ้ำ ๆ ว่า “นี่คือความรัก หรือการลงโทษ”

วันหยุดสุดสัปดาห์ควรเป็นเวลาพักผ่อนของคนทั่วไป...

แต่สำหรับพลอยชมพู มันคือวันแห่งคำสั่ง

“หลอกแม่ว่าจะไปนอนบ้านเพื่อน แล้วเก็บกระเป๋ามาหาฉัน”

ข้อความจาก พายุ สั้นแต่ชัดเจน

เธอไม่กล้าขัดขืน เพราะกลัวว่าเขาจะทำอย่างที่เคยขู่ไว้

คอนโดฯ ส่วนตัว

เธอเดินเข้ามาในห้องหรูขนาดใหญ่ พร้อมกระเป๋าเป้ใบเล็กในมือ

แต่สิ่งที่รออยู่ไม่ใช่การพักผ่อน มันคือคำสั่งใหม่ของเขา

“ใส่ชุดนี้ แล้วคลานลงที่พื้น”

พายุวางชุดเมดสีดำลูกไม้บางเฉียบ พร้อมปลอกคอหนัง ไวเบรเตอร์ และผ้าผูกมือ

สีหน้าของเขาเย็นชา ขณะที่ดวงตาแดงวาบเมื่อยามมองเธอ

“เธอคุยอะไรกับผู้ชายคนนั้นในไลน์”

“เขาแค่ถามเรื่องกลุ่มเรียนค่ะ หนูไม่ได้”

“แค่คุยก็ผิดแล้ว ถ้าไม่อยากให้ฉันโมโหมากกว่านี้ ก็ทำตามที่สั่ง”

พลอยชมพูใส่ชุดเมดบางเฉียบ พร้อมกางเกงในลูกไม้ไร้เป้า

ปลอกคอถูกรัดไว้รอบลำคอเรียว มือทั้งสองข้างผูกติดกับหัวเตียง

ข้างในร่องสาวมีไวเบรเตอร์เล็กแทรกอยู่ เธอหอบหายใจเล็กน้อย แม้ยังไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวกัน

“ดูสิ เธอจะเปียกขนาดไหนเมื่อถูกของเล่น”

“เธอจะเสร็จตอนฉันยังไม่กระแทกเลยรึไง”

“หนู ไม่รู้ค่ะ”

“โกหกไม่เก่งเลยพลอยชมพ”

เขากดรีโมตในมือจนไวเบรเตอร์สั่นแรงขึ้น ขณะเขาเองก็ปลดกางเกงแล้วขึ้นคร่อมทับ

ลำกายแข็งขืนของเขาแทบจะเสียบเข้ามาได้ทันที

“คืนนี้ฉันจะลงโทษเธอให้รู้ว่า เป็นของใคร”

เขากระแทกเข้ามาเต็มแรง

เสียงกระแทกเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้อง

ไวเบรเตอร์ยังทำงานภายในยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านจนร่างบางสั่นไหวไปหมด

“อยากเสร็จแล้วล่ะสิ”

“หนู หนูไม่ไหวแล้วค่ะ มันเสียว”

“งั้นก็พูดออกมาว่าเธอเป็นของใคร”

“ของคุณพายุ หนูเป็นของคุณพายุคนเดียว”

“ยังไม่พอ”

เขาปลดเชือก แล้วจับเธอให้คลานลงกับพื้นพรม ผ้าคลุมไหล่หลุดลงเผยให้เห็นแผ่นหลังเนียนขาวและสะโพกกลมกลึงที่สะท้อนกับแสงไฟสลัว

หยดน้ำรักค้างจากเมื่อครู่ไหลย้อยลงมาตามต้นขาเรียวเล็ก

เขายืนอยู่ด้านหลังเธอ แล้วกดปลายนิ้วลงไปตรงไวเบรเตอร์ แล้วดึงมันออก พร้อมแทนที่ด้วยลำกายของเขา

“เธอจะต้องเสร็จท่านี้เท่านั้น จำไว้”

เสียงครางเบา ๆ ผสมเสียงหอบหายใจดังไปทั่วห้อง

เขากระแทกแรงขึ้น จับสะโพกเธอแน่น คล้ายสัตว์ป่าที่กำลังครอบครองเหยื่อ

แต่ในดวงตาของเขากลับซ่อนความหลงใหลลึก ๆ ที่ไม่ยอมเอ่ยบอก