Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
3
“ผมช่วยทำ” เขาเดินนำเข้าไปในห้องครัว ทำเอาแก้วจอมขวัญต้องรีบตามเข้าไป
“บอสทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ”
“ทำเป็นทุกอย่าง งานบ้านผมก็ทำได้นะ”
แน่ะ! คนหน้าดุพูดเหมือนพรีเซ้นส์ตัวเองให้เธอฟังเสียอย่างนั้น
“ถ้ามีลูกผมก็เลี้ยงลูกได้นะ”
“ว้าย!” ได้ยินคนหน้านิ่งพูดแบบนั้นทำเอาเธอหั่นนิ้วตัวเอง
“ระวังหน่อยสิ” เขาทำเสียงดุแต่รีบเข้ามาดูแล ก่อนจะพาเธอไปล้างแผล
“เจ็บเหรอ” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นเธอใบหน้าเหยเก
“นิดหน่อยค่ะ”
“งั้นคุณนั่งรอ ผมทำอาหารแป๊บเดียวเดี๋ยวได้กิน”
“แย่จังเลยค่ะ บอสให้หนูทำอาหารให้กิน แต่หนูไม่ได้เรื่องเลย กลับมาหั่นนิ้วตัวเองจนเจ็บซะได้”
“ช่างมันเถอะ คนเราย่อมมีผิดพลาดกันได้”
“แต่หนูก็พอทำได้นะคะ”
“นั่งอยู่ตรงนี้แหละ อย่าให้แผลโดนน้ำเดี๋ยวจะหายช้า” เขากดให้เธอนั่งลง ก่อนจะเริ่มทำอาหาร
“บอสทำอะไรให้หนูกินเหรอคะ” แก้วจอมขวัญเอ่ยถาม เดินไปชะโงกหน้ามองเพราะกลิ่นหอมหวนชวนกินมาก เขาดูคล่องแคล่วน่ามองไปหมด สีหน้าดูจริงจัง ร่างกายสูงใหญ่ มือก็ขยับกระทะกับตะหลิวไปมามองเพลินไปหมด ผ้ากันเปื้อนสีดำตัดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาอย่างชัดเจน
ผู้ชายอะไรทำหน้าจริงจังแล้วหล่อกว่าเดิมเสียอีก
แล้วเธอกับเขามาสนิทกันได้ไงนี่ ถึงขนาดมาที่ห้องของเขา แล้วมายืนมองเขาทำอาหารให้กินอีก
มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ เลย แก้วจอมขวัญ หญิงสาวถามตัวเองในใจ
“สปาเก็ตตี้น้ำพริกเผาทะเล ผมชอบกิน” เขาหันมาในขณะที่เธอชะโงกหน้าเข้าไปพอดี ใบหน้าของคนทั้งสองจึงใกล้กันเพียงคืบ
“อุ๊ย!” เธอรีบถอนใบหน้าหนี หน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู
“ผมชอบกิน”
“คะ”
“จำเอาไว้”
เขาให้เธอจำอาหารที่ตัวเองชอบเอาไว้ด้วย อะไรกันนี่ ทำยังกับจะจีบเธออย่างนั้นแหละ
“วันหลังจะได้ทำให้ผมกิน” เขาตักใส่จาน เธอก็พยักหน้ารับ
“ผมชอบรสชาตินี้” เขายังบอกอีก เธอก็รีบพยักหน้าในทันที
“ได้ค่ะบอส วันหลังหนูจะไม่ซุ่มซ่ามทำมีดบาดมือแล้วจะทำสปาเก็ตตี้ให้บอสกินให้ได้ค่ะ”
“ดีครับ มาเถอะ” เขายกจานสปาเก็ตตี้ที่จัดอย่างสวยงามออกไปตรงระเบียงห้อง ด้านนอกคือวิวของเมืองใหญ่ งดงามจนเธอต้องร้องว้าว
“การที่เรามีที่อยู่สูงกว่าคนอื่นมันดีแบบนี้นี่เอง เห็นวิวรอบเมืองเลย สวยมากเลยค่ะ”
“ชอบเหรอ”
“ชอบค่ะ”
“อยากมาอยู่ที่นี่ไหม”
“โหย... หนูไม่มีตังค์หรอกค่ะบอส ห้องบอสสวยขนาดนี้คงจะแพงน่าดู”
“ถ้าคุณชอบก็มาอยู่กับผมสิ”
“แค่ก แค่ก แค่ก” แก้วจอมขวัญถึงกับสำลัก ไม่คิดว่าจะเจอประโยคนี้ของเขา
“หนูไม่ได้เป็นอะไรกับบอสจะให้มาอยู่กันได้ยังไงคะ” เธอทำหน้าตาเหลอหลา
“เป็นไหม”
“เป็นอะไรคะ”
“เป็นแฟนผมไง”
“แค่ก แค่ก แค่ก” เธอสำลักอีกรอบ หูตาแดงไปหมด เขาก็ยกน้ำให้เธอดื่ม
“บอสพูดเหมือนจะจีบหนูเลย ล้อเล่นแล้วค่ะ” เธอหยิบผ้ามาเช็ดปาก
“ไม่ล้อเล่น ผมเป็นคนจริงจัง ผมจะจีบคุณ”
“คะ บอสจะจีบหนู” เธออุทานสีหน้าตกใจ อะไรจะเร็วขนาดนั้น เขาชอบเธอเหรอ
“ชิมสิครับ สปาเก็ตตี้น้ำพริกเผาทะเล ถูกปากคุณหรือเปล่า” แม้สีหน้าของเขาจะดูนิ่ง ๆ แต่แววตาดูอ่อนโยนจนเธอต้องตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก
“อร่อยจังเลยค่ะ บอสฝีมือดีมากเลย”
“ถ้าอร่อยจะทำให้กินตลอดชีวิตเลยนะ”
“บอสอย่ามาล้อหนูเล่นเลยค่ะ”
“ผมไม่ชอบล้อเล่น พูดจริงทุกคำ” แล้วเขาก็กินสปาเก็ตตี้เงียบ ๆ ท่าทีเรียบร้อยของเขาทำเอาเธอมองเพลิน ผู้ดีทุกระเบียบนิ้ว ในขณะที่เขานิ่ง
เงียบไปแล้ว แต่หัวใจของเธอกลับเต้นโครมครามแทบจะหลุดออกมาจากอก
ขากลับเขามาส่งเธอที่บ้าน ไม่ได้เร่งเร้าเอาคำตอบนอกจากประโยคส่งท้ายก่อนขับรถออกไปว่า “ต่อจากนี้ไปผมจะจีบคุณ”
ประโยคนั้นของบอสจอมเย็นชามาดดุทำเอาแก้วจอมขวัญนอนไม่หลับทั้งคืน!
รุ่งเช้าของวันใหม่...
“ใครอนุญาตให้เธอเอาแฟ้มของฉันไปเปิดดูแบบนี้” ชญานีตวาดเสียงดังลั่นแผนก
แก้วจอมขวัญสะดุ้ง “หนูเอ่อ…แค่เอาไปเช็กเอกสารซ้ำค่ะ เพราะเห็นตัวเลขไม่ตรง”
“หึ! อย่าอวดเก่งให้มันมากนัก” เสียงนั้นทำให้เพื่อนร่วมแผนกมองกันเป็นตาเดียว แก้วจอมขวัญกำลังตกเป็นเป้าอย่างชัดเจน
เธอได้แต่นั่งนิ่ง กลืนก้อนสะอื้นลงคอ รู้สึกอึดอัดอยู่ตลอดเวลาที่ทำงานที่นี่ คนอื่นเขาเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แต่เธอกลับเหมือนแกะดำเข้ากับใครไม่ได้เลย ถามอะไร ทำอะไรก็ดูเหมือนจะผิดไปหมด ทั้ง ๆ ที่สิ่งที่เธอถามมันเป็นแค่การตรวจสอบความถูกต้องก็แค่นั้นเอง
“วันนี้เป็นอะไร ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้น” ตกเย็นคนที่บอกว่าจะจีบเธอก็มารอรับไปกินข้าวด้วยกัน
เขาเสมอต้นเสมอปลาย คนหน้านิ่งไม่มีหวาน แต่ตรงไปตรงมาทื่อๆ กระนั้นเธอก็คิดว่าเป็นเสน่หาของเขา
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“เครียดเรื่องงานเหรอ”
“ปะ... เปล่าค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ ไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ
“ไม่สบายใจเดี๋ยวจะพาไปชอปปิง”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
