4

“ก็เรื่องของท่านน้ากับหนิงเอ๋อน่ะค่ะท่านพ่อ”

“น้ากับน้องของเจ้าทำไมรึ”

“ไม่มีอะไรหรอกเจ้าค่ะท่านพ่อ” หนิงเอ๋อรีบพูดแทรกขึ้นมาด้วยท่าทีร้อนรน

“มีสิเจ้าค่ะท่านพ่อ ข้าจะบอกว่าท่านน้ากับหนิงเอ๋อดูแลข้าดีมาก ๆ ตั้งแต่ข้าฟื้นขึ้นมา”

“อย่างนี้นี่เอง เจ้าเป็นน้องต้องดูแลพี่สาวของเจ้าให้ดี ฟางหรูเจ้าก็เหมือนกัน รู้ใช่ไหมที่ข้าแต่งงานรับเจ้าเข้ามาอยู่ในบ้านเพื่อให้มาดูแลลูกสาวของข้าให้ดี อย่าทำให้ลูกของข้าลำบากเด็ดขาด” เลี่ยงหรูพูดขึ้น

“ข้ารู้แล้วท่านพี่”

“ข้าก็รู้เจ้าค่ะท่านพ่อ” สองแม่ลูกพูดเสียงอ่อย ก่อนที่เลี่ยงหรูจะเดินจากไป

“เห็นไหมว่าใครเหนือกว่า ถ้าข้าบอกว่าเจ้าสองแม่ลูกกลั่นแกล้งข้า จะเป็นยังไงนะ” ลี่เซียนยิ้มเยาะเย้ยก่อนจะเดินตามบิดาไป ทำเอาสองแม่ลูกพูดไม่ออก เพราะรู้สถานะของตนเองดี ถึงแม้จะซื้อตัวคนรับใช้ กลั่นแกล้งลี่เซียนยังไง แต่เลี่ยงหรูก็รักนางดั่งแก้วตาดวงใจ

“ท่านพ่อ ข้าทำขนมที่ท่านชอบให้ด้วยนะเจ้าคะ”

“ลูกเพิ่งฟื้น ไม่ควรทำอะไรหักโหมนะ ให้สาวใช้ทำก็ได้” ประโยคของเลี่ยงหรูบ่งบอกถึงความรักที่มีให้แก่ลูกสาวคนโต ทำให้สองแม่ลูกมองหน้ากันอย่างเจ็บใจ

“ข้าเจ็บใจนักท่านแม่ มันฟื้นขึ้นมาคราวนี้ทำไมถึงได้คิดแข็งข้อกับพวกเราขึ้นมาล่ะ ปกติมันจะยอมพวกเรานี่นา”

“ใจเย็นๆ เอาไว้ ตอนนี้มันถือไพ่เหนือกว่า แต่อย่าให้เพลี่ยงพล้ำก็แล้วกันแม่จะขยี้มันให้จมดินเลย” ฟางหรูปลอบลูกสาว รอหาจังหวะค่อยจัดการลูกเลี้ยงอีกครั้งก็ยังไม่สาย

ลี่เซียนอ่านประวัติชายหนุ่มสูงศักดิ์ในเมือง ที่ทั้งโสดและเก่งกล้า จนมาเจออ๋องฉินที่ทำให้นางประทับใจเป็นที่สุด

“ท่านอ๋องฉินผู้นี้เก่งกล้าสามารถ องอาจกล้าหาญ เป็นเทพแห่งสงคราม แถมยังเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาที่สุดในเมืองหลวง” คนนี้แหละที่ลี่เซียนหมายตาเอาไว้

ชีวิตของอ๋องฉินสมบูรณ์แบบ แม้กระทั่งตำแหน่งที่เขามีอยู่ในราชสำนักก็เต็มไปด้วยอำนาจ เกียรติยศและความมั่นคง เขาเป็นน้องชายแท้ ๆ ขององค์ฮ่องเต้ ผู้ปกครองแผ่นดิน เขายังไม่เคยมีชายา ไม่เคยมีนางสนมหรือมีข่าวกับหญิงใดมาก่อน แม้ว่าเขาจะมีศัตรูมากมาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจของเขา ความคิดในใจของลี่เซียนคือ

"หากข้าต้องแต่งงานกับใครสักคน คนคนนั้นก็ต้องเป็นอ๋องฉิน"

“คุณหนูจะเปลี่ยนใจไปชอบอ๋องฉินหรือเจ้าคะ” ฟางซินเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ ทำไมเจ้าทำหน้าแบบนั้นล่ะฟางซิน” ลี่เซียงเอ่ยถามสาวใช้คนสนิท

“มีข่าวลือหนาหูว่าอ๋องฉินไม่ชอบผู้หญิง แถมยังเย็นชากับผู้หญิงอีกด้วย มีผู้หญิงสูงศักดิ์มากมายทอดสาพานให้ท่านอ๋อง ท่านอ๋องก็ปฏิเสธกลับมาจนหน้าแตกทุกครั้ง แล้วคุณหนูมิกลัวหน้าแตกยับเยินหรือเจ้าคะ”

“นี่แหละ ยิ่งยากยิ่งดี”

“แต่องค์รัชทายาทก็ยากนะเจ้าคะ”

“ยากแบบนั้นไม่เอาหรอก แล้วก็เลิกพูดถึงรัชทายาทเสียที ข้าไม่ชอบเขาอีกต่อไปแล้ว ข้าดูจากประวัติแล้ว อ๋องฉินดีกว่ารัชทายาทตั้งเยอะ เขาเป็นคนเก่งกาจ มีความสามารถ ที่สำคัญไม่มีข่าวเสียหายเรื่องผู้หญิงด้วย ไม่เหมือนองค์รัชทายาท มีแต่เรื่องผู้หญิง สมัยก่อนลี่เซียนไปชอบคนพรรค์นั้นได้อย่างไรกันนะ”

“คุณหนูพูดอะไรเจ้าคะ ข้างงไปหมดแล้ว” คุณหนูของนางพูดเหมือนคนที่ไปชอบองค์รัชทายาทสมัยก่อนไม่ใช่ตัวเองเสียอย่างนั้น

“เอาเถอะ ๆ สรุปว่าข้าไม่ชอบองค์รัชทายาทแล้ว ข้าจะเอาอ๋องฉินนี่แหละเป็นสามี”

“ตายแล้วคุณหนู อย่าไปพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินนะเจ้าคะ มันไม่งาม”

“เอาน่า พูดให้เจ้าฟังคนเดียวนี่แหละ ข้าหิวแล้วเจ้าไปหาอะไรให้ข้ากินหน่อย” ลี่เซียนเห็นนกสีทองไหว ๆ นางจึงรีบหาทางไล่สาวใช้คนสนิทไปเอาของกิน

“เจ้าค่ะคุณหนู” ฟางซินรีบรับคำ รุดหน้าไปยังห้องครัวในทันที

“ท่านอ๋อง ท่านนี่แหละที่จะเป็นสามีของข้า”

“เจ้าเลือกคนได้ถูกต้องแล้ว” เสียงนกสีทองเอ่ยขึ้น

“ท่านอ๋องฉินไม่เพียงแต่มีความสามารถในการรบ เขายังเป็นคนที่ยึดมั่นในความยุติธรรม พร้อมที่จะปกป้องบ้านเมืองอย่างเต็มที่ เขาไม่มีพันธะใด ๆ และที่สำคัญที่สุดคือเขาหล่อมาก” ลี่เซียนพูดขึ้นก่อนจะหัวเราะคิกคัก ทำเอาเจ้านกสีทองตัวน้อยต้องหัวเราะตาม

"ถ้าเป็นท่านอ๋องฉิน ข้าจะมีชีวิตที่สงบสุข และไม่ต้องทนทุกข์ใจเหมือนที่เจ้าของร่างนี้กำลังทนทุกข์อยู่ ณ ตอนนี้"

เธอรู้ดีว่าอำนาจและเกียรติยศที่ท่านอ๋องฉินมีนั้นยิ่งใหญ่ และถ้าเธอสามารถพิชิตใจเขาได้จริง ๆ เธอก็จะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด

"ข้าจะทำให้ท่านอ๋องฉินหลงรักข้าให้ได้เจ้านกน้อยคอยดูก็แล้วกัน" ลี่เซียนประกาศกร้าว

“ข้าจะเป็นกำลังใจให้เจ้า” เจ้านกสีทองตัวน้อยเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสดใส

ในวันถัดมา เมื่ออ๋องฉินกลับมาจากการรบที่ต่างเมือง เขาได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้และได้รับการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่จากประชาชน ลี่เซียนมองเขาอย่างชื่นชม ไม่ใช่แค่ในฐานะวีรบุรุษเท่านั้น แต่ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งที่จะมาเป็นสามีของเธอในอนาคตด้วย

"ท่านอ๋อง" ลี่เซียนยิ้มให้เขาอย่างมีเสน่ห์ เมื่อมาต้อนรับเขาเหมือนชาวเมืองคนอื่น

อ๋องฉินมองนางเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างเป็นมิตร

"คุณหนูลี่เซียน"

"ข้าได้ยินว่าท่านอ๋องชนะสงคราม ขับไล่ข้าศึกได้สำเร็จ ข้าชื่นชมท่านเป็นอันมาก"

"เป็นหน้าที่ของข้า"

ลี่เซียนยิ้มกว้าง โชคดีที่เธอเข้ามาอยู่ในร่างสาวงาม อย่างน้อยการโปรยเสน่ห์ให้ผู้ชายก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นนักหรอก

อ๋องฉินรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวลี่เซียน เขาหยุดอยู่ครู่หนึ่งเพื่อมองคนตรงหน้า ปกติแล้วลี่เซียนไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับเขามาก่อน เจอหน้ากันก็ตอนที่นางตามบิดาเข้าวัง นางไม่เคยพูดคุยกับเขา แค่คำนับให้อย่างนับถือเพียงเท่านั้นจริง ๆ

"ท่านอ๋อง ข้าจะทำให้ท่านหลงรักข้าให้ได้" ลี่เซียนคิดในใจ ขณะที่ท่านอ๋องฉินเดินจากไป เธอก็ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่ต้องทำมากขึ้น

ในห้องโถงภายในจวนเสนาบดี คุณหมอสาวที่อยู่ในร่างของลี่เซียนนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ นางยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจขณะมองภาพวาดที่งดงามในมือ ภาพนี้เป็นภาพวิวทิวทัศน์ของภูเขาสูงตระหง่าน มีทะเลสาบสะท้อนแสงแดด ท่ามกลางท้องฟ้า

สีคราม ภาพนี้มีความละเอียดลออ สะท้อนถึงความประณีตและรสนิยมที่นางต้องการส่งให้อ๋องฉิน เพราะสืบรู้มาว่าเขาชื่นชอบภาพวาดเป็นที่สุด

"ฟางซิน" ลี่เซียนเรียกสาวใช้คนสนิทของนางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

“เจ้าค่ะคุณหนู”

“จงส่งภาพนี้ไปให้ท่านอ๋องฉินเป็นของขวัญที่ท่านอ๋องรบชนะ พร้อมกับจดหมายฉบับนี้"