3

“ไปหาคือไปทำอะไร” คเชนทร์เอ่ยถามออกไป รู้สึกเหมือนโดนทุบหัวซ้ำ ๆ จนมึนไปหมด แถมยังรู้สึกว่าคำถามของตัวเอง ช่างปัญญาอ่อนเสียจริง

“ก็เรื่องอย่างว่า น้องแก้วรับจ๊อบตอนกลางคืนด้วย” ได้ยินแบบนั้นคเชนทร์ก็รู้สึกโกรธจัด

เขาโกรธตัวเองที่ไปหลงชอบผู้หญิงสำส่อนแบบนั้นได้ คเชนทร์ไปแล้ว สองหนุ่มก็รีบโทร.หาชบาในทันที

สองหนุ่มโทร. ไปแจ้งว่า แผนการที่แกล้งพูดให้คเชนทร์เข้าใจพิมพ์แก้วผิดสำเร็จแล้ว

ชบายิ้มร้ายก่อนจะกดวางสาย พิมพ์แก้วที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ เปิดประตูรับพันกับพิง สองพี่น้องเข้ามาในบ้านในช่วงตอนหัวค่ำ ซึ่งจริง ๆ กระทิงให้ก็ทั้งสองมาช่วยดูบานหน้าต่างและซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าที่เสียให้ ซึ่งในบ้านมีกระทิงและกุหลาบอยู่ด้วย กระทิงโดนมีดพร้าทำให้เจ็บมือ ซ่อมหน้าต่างไม่ได้ ซึ่งต้องมีการใช้เครื่องมือและออกแรงเลยทำให้มือเจ็บ ซึ่งพิมพ์แก้วไม่มีความรู้เรื่องช่าง กระทิงจึงเอ่ยปากให้พิงกับพันช่วยมาซ่อมให้ โดยมีตนกับกุหลาบผู้เป็นน้องสาวอยู่ด้วย เพราะพิมพ์แก้วเองก็ไม่ไว้ใจ ให้ใครเข้ามาในบ้านตอนค่ำ ๆ มืด ๆ เหมือนกัน

“ทำไมมากันค่ำ ๆ มืด ๆ นักล่ะ” กระทิงเอ่ยถาม

“โทษทีว่ะเพื่อน เพิ่งเสร็จงาน งานเร่งเหมือนกัน ให้ซ่อมบานหน้าต่างกับซ่อมอะไรนะ เครื่องใช้ไฟฟ้าใช่ไหม” พันเป็นคนพูด สองพี่น้องเป็นฝาแฝดกัน

“ใช่จ้ะ” พิมพ์แก้วเอ่ยตอบ เพราะสองหนุ่มเป็นช่างซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าและรับจ๊อบงานไม้งานก่อสร้างก็ได้บ้างเหมือนกัน

“อะไรเสียล่ะ”

“เครื่องซักผ้า ทีวี กระติกน้ำร้อน หม้อหุงข้าว เสียหมดเลยจ้ะ” พิมพ์แก้วเอ่ยตอบ เธอเองยังแปลกใจว่าทำไมเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านถึงเสียพร้อมกัน แต่จะให้ซื้อใหม่หมดเลยก็เสียดายเงิน อาจเพราะต้องเสียเงินหลักหมื่น จึงอยากให้พันกับพิงมาดูให้ก่อน ถ้าซ่อมได้ ก็ไม่ต้องซื้อใหม่ให้สิ้นเปลือง เธอเองตัวคนเดียว ไม่ได้ร่ำรวยอะไร มีเงินก็ต้องเก็บไว้ยามฉุกเฉิน จะใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่ได้

สองหนุ่มพิงกับพันแอบยิ้มร้าย พวกเขาแอบลักลอบเข้ามาทำให้ทุกอย่างเสียเอง และที่กระทิงเกิดอุบัติเหตุ ก็เพราะพวกเขาแกล้ง เดินไปชนตอนกระทิงลับมีดอยู่

“เรียบร้อยแล้วล่ะ” พิงกับพันเอ่ยบอก ก่อนจะขอตัวกลับ ทำตัวเป็นคนดี ว่าไม่คิดเงิน เพราะพวกเขาได้ค่าจ้างจากชบาแล้ว

“คุณช้างจะกลับเลยไหมครับ” เอกเอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม เพราะเขาได้รับคำสั่งจากชบาให้พาเจ้านายมาที่นี่ ก่อนจะพากลับ เพื่อให้เจ้านายเข้าใจพิมพ์แก้วผิด จะได้เลิกสนใจพิมพ์แก้วเสียที

“ผู้หญิงใจง่าย” เขาพูดด้วยความโมโห เห็นว่าสองหนุ่มหายเข้าไปพักใหญ่ ก่อนจะกลับออกมา ซึ่งพิมพ์แก้วเองเป็นคนเดินออกมาส่ง ในขณะที่กุหลาบก็ไล่พี่ชายกลับบ้าน เพราะตนเองจะนอนเป็นเพื่อนพิมพ์แก้ว กระทิงไม่ค่อยอยากกลับนัก แต่เขาก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรเพื่ออยู่ต่อ ดังนั้นเขาจึงต้องเดินทางกลับ แต่การที่กระทิงออกมาจากบ้านของพิมพ์แก้วดึก ๆ ดื่น ๆ ก็ทำให้คนที่ซุ่มดูอยู่ เข้าใจผิดเข้าไปอีก คราวนี้ไม่ต้องรอให้ลูกน้องชวน คเชนทร์ก็กระแทกเท้าเดินกลับบ้านไปในทันที

เอกถอนใจเฮือกใหญ่ แต่เขาพูดอะไรมากไม่ได้ เนื่องจากชบามีบุญคุณช่วยเหลือคอบครัวของเขาเอาไว้ ดังนั้น เขาจึงต้องตอบแทนพระคุณ ทำตามคำสั่งของชบาอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง

รุ่งเช้าของวันใหม่พิมพ์แก้วปั่นจักรยาน ไปที่สวนของตัวเองที่ติดกับลำคลอง เพื่อเก็บผักไปทำเครื่องเคียงน้ำพริกกะปิไปถวายพระในวันพรุ่ง เธอคิดว่าจะทำน้ำพริกกะปิใส่มะเขือพวง มีผักสด ผักลวก ผักต้มกะทิ ปลาทูทอด และไข่เจียวชะอม ไปถวายพระที่วัด

จู่ ๆ ฝนก็เทลงมา ทำให้พิมพ์แก้วต้องรีบวิ่งเข้าไปหลบฝนตรงกระท่อมด้านหน้า

เธอรู้ดีว่ากระท่อมหลังนี้เป็นของคเชนทร์ เพราะนี่มันที่ดินของเขา แต่เพราะฝนตกหนักเธอเลยต้องอาศัยกระท่อมของเขาหลบฝน

พิมพ์แก้วปัดเนื้อตัวไปมาพบว่าเนื้อตัวเปียกปอนไปหมด เธอตกใจที่เห็นว่าคเชนทร์เดินออกมาจากกระท่อม เขาเองก็ดูชะงักไปเช่นกันที่เห็นเธอ

พิมพ์แก้วเตรียมลุกหนี แต่น้ำเสียงของเขาทำให้เธอชะงัก

“ไม่ต้องทำท่ารังเกียจฉันขนาดนั้นก็ได้ เพราะฉันก็ไม่ได้พิศวาสผู้หญิงสำส่อนแบบเธอหรอก”

เธอหันขวับไปมองเขา ก็ได้เห็นแต่สายตาดูถูกเหยียดหยามของเขา

“พี่หมายความว่ายังไงคะ” เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด เธอไปสำส่อนอะไรกับใครตอนไหน

“อย่าแกล้งทำเป็นไขสือหน่อยเลย กับฉันทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ทีกับผู้ชายคนอื่นเธอร่าน”

“พี่ช้าง” เธอหลุดอุทานออกมาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าจะโดนเขาด่าเช่นนี้ แต่เธอไม่อยากเสวนากับคนพาล เห็นว่าฝนเริ่มซา เลยคิดว่าจะกลับบ้านตัวเอง ยังไงก็เปียกอยู่แล้ว เปียกอีกนิดก็คงไม่เป็นไร

“จะรีบไปไหนล่ะ” คเชนทร์ตามมากระชากแขนของพิมพ์แก้วเอาไว้ เธอตกใจสะบัดหนีแต่ไม่หลุด

“กับฉันทำไมทำท่ารังเกียจแบบนี้ หรือแกล้งทำเป็นดีดดิ้นเล่นตัวโก่งค่าตัว” เขารั้งเธอมากอดรัดเอาไว้แนบอก พิมพ์แก้วตกใจกับการกระทำป่าเถื่อนของเขา

“ฉันก็แมนทั้งแท่ง เงินก็มีเต็มกระเป๋า รับรองว่าลีลาเด็ดไม่แพ้ผู้ชายคนไหน เธอไม่สนเหรอ” เขาพูดจาอย่างคุกคาม

“หยาบคายร้ายกาจที่สุด นี่ปล่อยนะ ถึงแก้วจะร่านยังไง แต่รู้เอาไว้ว่าไม่ร่านกับพี่แน่นอน ฉันจะนอนกับผู้ชายทุกคนบนโลกยกเว้นพี่”

“อย่างนั้นเหรอ” เขาจูบเธออย่างดุเดือด พิมพ์แก้วดิ้นรนผลักไส ก่อนจะตบหน้าเขาฉาดใหญ่ ทำให้ใบหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ เธอเตรียมหนีแต่เขากระชากแขนเธอเอาไว้ ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บจนหน้าชาไปหมด เขาใช้ลิ้นดุนดันกระพุ่งแก้มเอาไว้ ก่อนที่จะจับเธอแบกขึ้นบ่าพาเข้าไปในกระท่อมหลังน้อย

“นี่ปล่อยนะ คนบ้าป่าเถื่อน” เธอหวีดร้อง รู้สึกมึนหัวไปหมด เขาโถมกายเข้าหา ทาบทับเธอเอาไว้ทั้งตัว

“ไม่ปล่อย” เขาตอบอย่างยียวน ก่อนจะซุกใบหน้าเข้าหา ขบเม้มซอกคอเนียนละเอียดของเธอไม่ยอมละห่าง

“ปล่อยแก้วนะ” พิมพ์แก้วดิ้นหนี แต่ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของเขาได้

เขากระชากเสื้อผ้าเปียกชื้นของเธอออกไปจากร่าง พิมพ์แก้วหวีดร้องเสียงหลง ใจหายวาบ ไม่คิดว่าจะเสียท่าเขาขนาดนี้ ไม่คิดด้วยว่าคเชนทร์จะป่าเถื่อนกับเธอถึงเพียงนี้ เธอยกมือขึ้นกอดอก อับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ไม่เคยมีใครได้เห็นนวลเนื้อขาวผ่องใต้ร่มผ้าของเธอมาก่อน

“ว้าย! ปล่อยนะ” พิมพ์แก้วดิ้นหนีเขาก็ตามมาทาบทับ ใช้มือหนากดมือเล็กไปกับเตียงไม้ขนาดกลาง

“อย่านะคะพี่ช้าง”

“อื้อ” เสียงประท้วงของเธอหายเข้าไปในลำคอเมื่อเขาก้มลงมาจุมพิต ริมฝีปากแสนหวานอย่างดูดดื่ม

เธอพยายามเบี่ยงหลบ เขาก็ใช้มือหนาจับปลายคางสวยเอาไว้ บังคับให้เธอเผยอปากรับจูบเขา มือหนาอีกข้างรวบมือเธอขึ้นเหนือศีรษะเพื่อล็อกเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอใช้มือประทุษร้ายเขาได้

ยิ่งเธอดิ้น เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะ จัดการกระชากกางเกงผ้าด้านล่างของเธอออก

หัวใจของพิมพ์แก้วหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“พี่ช้างอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ”

“กับคนอื่นเธอยอม แต่กับฉันเธอไม่ยอม”

“แก้วสกปรกสำส่อนก็อย่าเอาตัวเองมาเกลือกกลั๊วกับแก้วเลยค่ะ”

“ยอมรับแล้วสินะว่าตัวเองสกปรก ก็ดีเอามัน ๆ ไม่ต้องถนอมมาก” เขาหยิบเครื่องป้องกันมาสวมใส่ก่อนจะแยกเรียวขาของเธอออก ใช้ร่างแกร่งแทรกเข้าไปเปิดเรียวขาของเธอ แล้วเขาก็สอดแทรกความเป็นชายเข้าไปในร่องสาวเต็มแรง