2

“เดี๋ยวพี่ทายาให้” เขาคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ

“อุ๊ย! ไม่ต้องค่ะ” เธอสะดุ้งตกใจ ไม่คิดว่าเขา จะทำอะไรแบบนี้

“อย่าดื้อสิ” เขาดึงข้อเท้าเธอไปนวดน้ำมันให้เบา ๆ

ก่อนที่จะใช้ผ้าพันข้อเท้าให้ เธอเผลอมองความอ่อนโยนของเขาอย่างเผลอไผล ก่อนที่จะสะดุ้ง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาพอดิบพอดี

“แอบมองพี่อยู่เหรอ” เขายกยิ้มมุมปาก

“ปะ... เปล่าเสียหน่อย” เธอพูดด้วยอาการคะเขิน ก่อนจะพูดเสียงแข็งใส่เขา

“พี่ช้างกลับไปได้แล้วค่ะ” เธอรีบหยิบไม้ที่อยู่บริเวณนั้นมาทำเป็นไม้เท้า แล้วพยายามพาตัวเองขึ้นบ้าน

“มาพี่ช่วยประคองขึ้นบ้าน”

“ไม่ต้องค่ะ”

“ทำไมชอบปฏิเสธพี่”

“พี่กลับไปได้แล้ว โอ๊ย!” เธอร้องด้วยความเจ็บ เพราะเผลอออกแรงกดเท้าด้านที่เจ็บมากเกินไป

“นั่นแกทำอะไรน่ะ” กระทิงตรงเข้าไปกระชากไหล่ของคเชนทร์เต็มแรง ก่อนที่กระทิงจะปล่อยหมัดข้าใส่คเชนทร์

คเชนทร์โดนหมัดของกระทิงไปเต็ม ๆ พิมพ์แก้วหวีดร้องอย่างตกใจ ในขณะที่คเชนทร์เช็ดเลือดที่มุมปาก

กระทิงตรงเข้าหาคเชนทร์อีกรอบเพื่อที่จะกระแทกหมัดเข้าใส่หน้า เพราะคเชนทร์ทำสีหน้ายียวนกวนประสาทใส่

“พี่กระทิงอย่าค่ะ” พิมพ์แก้วรีบห้ามปราม คเชนทร์อาศัยจังหวะที่กระทิงพุ่งหมัดเข้าใส่ เขาหลบทันทั้งยัง ปล่อยหมัดสวนกลับไป จนกระทิงเลือดกบปาก

“อย่านะพี่ช้าง” พิมพ์แก้วรีบร้องห้าม

“มันต่อยพี่ก่อน” คเชนทร์เอ่ยขึ้น

“มันแค่เรื่องเข้าใจผิด พี่ช้างกลับไปเถอะค่ะ”

“เข้าใจผิดอย่างนี้นเหรอ” คเชนทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ยิ่งเห็นว่าพิมพ์แก้วเป็นห่วงกระทิงจนออกนอกหน้า ยิ่งทำให้คเชนทร์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นไปอีก

“มันเป็นอะไรถึงได้เป็นห่วงมันขนาดนี้”

“พี่กระทิงเป็นคนรักของแก้ว ห้ามทำร้ายพี่กระทิงเด็ดขาด” พิมพ์แก้วเอ่ยเสียงเข้ม ทำเอาคเชนทร์อึ้งไป ที่สำคัญกระทิงเองก็ตกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าผู้หญิงที่เขาแอบรัก จะบอกว่าเขาเป็นคนรัก

“พี่ช้างกลับไปได้แล้ว” ที่เธอเรียกช้างว่าพี่ เพราะตอนเด็ก ๆ เคยเล่นด้วยกัน ก่อนที่เขาจะย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ กับยายของเขา

เพราะชบาต้องการให้ลูกชายได้เรียนโรงเรียนดี ๆ มีการศึกษาที่ดีกว่าการเรียนที่โรงเรียนวัดในชนบทเช่นนี้ ดังนั้นกระทิงเองก็รู้จักกับคเชนทร์เช่นกัน และทั้งสองก็ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าใดนัก

“อย่างนี้นี่เอง” คเชนทร์กัดฟันกรอดอย่างแค้นใจ ไม่คิดว่าผู้หญิงที่หมายตาเอาไว้ จะโดนคนอื่นคาบไปกินแบบนี้ คเชนทร์ยืดตัวขึ้น ก่อนจะเดินจากไป

โดนปฏิเสธแถมอีกฝ่ายยังมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว เขาก็ไม่ลดศักดิ์ศรีไปแย่งผู้หญิงที่หล่อนไม่เอาเขาแน่นอน ถ้าหล่อนโสด เขาก็ยังมีสิทธิ์ลุ้นว่าจะจีบติด

คเชนทร์ไปแล้วเธอก็หันไปขอโทษกระทิงในทันที

“แก้วขอโทษพี่กระทิงด้วยนะจ๊ะที่ต้องพูดโกหก”

“เรื่องอะไร” กระทิงเอ่ยถาม

“เรื่องที่แก้วอ้างว่าพี่กระทิงเป็นคนรักของแก้ว แก้วขอโทษจ้ะ ที่ต้องเอาพี่มาอ้างแบบนี้”

กระทิงได้ยินดังนั้นก็ใจแป้ว เขาเข้าใจแล้ว ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นออกไป เพราะเธอแค่อยากหาข้ออ้างปฏิเสธคเชนทร์ก็แค่นั้นเอง

แม้ตลอดมาเธอจะเห็นเขาเป็นเพียงแค่พี่ชาย แต่เขาก็ยังมีความหวัง เมื่อเธอเองก็ไม่ได้มีใจให้ใคร เธอจึงหาทางหลีกเลี่ยงและปฏิเสธ ไม่เป็นไร เขาบอกตัวเองในใจ ก่อนจะดึงมือเธอมากุมเอาไว้

“ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ” เขาพูดแล้วลูบผมนุ่มสลวยเบาๆ ก่อนที่เขาจะประคองเธอขึ้นบ้าน

คเชนทร์ที่ยังไม่ได้กลับไปไหนเขายืนแอบมองอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้บ้าน ชกต้นไม้ด้วยความโมโห ก่อนจะเดินกลับไปด้วยความแค้นใจ

“พี่ช้างเป็นอะไรคะ” เรไรตรงเข้ามาดูพี่ชายลูกพี่ลูกน้องทันทีที่เห็นเขากลับเข้าบ้านมา

“ไม่เป็นอะไร” คเชนทร์ตอบแบบไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

“โดนหมากัดปากมาเหรอ” เรไรพูดแหย่ จึงได้รับสายตาถมึงทึงจากอีกฝ่ายทันที

“เดี๋ยวเรไรทำแผลให้” หล่อนสั่งให้สาวใช้ไปนำอุปกรณ์ทำแผลมาให้

“ไหนเล่าซิไปโดนอะไรมา” เรไรเอ่ยถามพลางทายาให้พี่ชาย

“โอ๊ย เบาหน่อยสิ พี่เจ็บนะ”

“นี่ก็เบาที่สุดแล้ว” เธอมองพี่ชายอย่างเป็นห่วง

เธอเป็นหลานสาวของกำนันคราม บิดาของเธอเป็นน้องชายคนเล็กของกำนันคราม บิดามารดาของเธอเสียชีวิต กำนันครามผู้เป็นลุงจึงรับเธอมาเลี้ยงด้วยความเวทนา ลุงกับป้าสะใภ้รักและเอ็นดูเธอมาก เพราะท่านไม่มีลูกสาว

“ไปมีเรื่องกับพี่กระทิงมาเหรอคะ”

“รู้ได้ไง” คเชนทร์เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ

“ไม่รู้สิคะแปลก ก็พี่ตามจีบพิมพ์แก้วอยู่ไม่ใช่เหรอ” เธอแค่เดา แต่เผอิญเดาถูก

เธอแอบชอบกระทิงตั้งแต่แตกเนื้อสาว แต่เขาไม่ชอบเธอ เขารักปักใจอยู่กับพิมพ์แก้วเท่านั้น เธอเลยได้แต่รักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง

เธอยอมรับว่าพิมพ์แก้วเป็นคนดี แต่เธอก็แอบอิจฉาพิมพ์แก้ว ที่กระทิงคอยห่วงใยและรักอยู่เสมอไม่จืดจาง

“เขาสองคนเป็นคนรักกันอย่างนั้นเหรอ” คเชนทร์เอ่ยถามน้องสาว

“พี่กระทิงกับพิมพ์แก้วเหรอคะ”

“ใช่ เขาก็เหมือนจะคบกันนะคะ”

“เหมือนจะคบกันหมายความว่ายังไง”

“คือพิมพ์แก้วมีผู้ชายมาชอบเยอะค่ะ เขาไม่ได้มีพี่กระทิงแค่คนเดียวนะคะ ถ้าพี่ไม่เชื่อที่เรไรพูด ก็ลองสังเกตดูสิ” เรไรคิดว่าตัวเองไม่ได้พูดโกหก เพราะถึงแม้พิมพ์แก้วจะดูเป็นคนดีไม่ได้ร้ายกาจใส่ใคร แต่พิมพ์แก้วก็ให้ความหวังผู้ชายไปทั่ว มีผู้ชายมาชอบเยอะไปหมด พิมพ์แก้วก็ไม่เคย ปฏิเสธใครอย่างจริงจังเลย แม้แต่กระทิง

“เอาจริงนะพี่ช้าง เรไรไม่เคยเห็นพิมพ์แก้วปฏิเสธผู้ชายคนไหนอย่างจริงจังเลยสักครั้ง ก็เห็นคุยไปทั่ว ก็มีแต่พี่นี่แหละที่เรไรเห็นว่าเขาปฏิเสธพี่ เรไรก็งงว่าทำไม” ประโยคของน้องสาวทำให้คเชนทร์อึ้งไป คิดเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากเธอรังเกียจเขา พอรับรู้แบบนั้น เขาก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นที่สุด

คเชนทร์ไม่ได้เชื่อที่น้องสาวพูดไปเสียทั้งหมด เขาเฝ้าสังเกตดูและเห็นว่าเป็นตามนั้น มีผู้ชายหลายคนไปเกาะแกะพิมพ์แก้ว และเธอก็ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจ แต่กลับพูดดีด้วย พอกับเขาเธอมองเมิน กับคนอื่นเธอหัวร่อต่อกระซิก

“คืนนี้จัดน้องแก้วด้วยกันไหมวะ”

คเชนทร์ที่นั่งดื่มกาแฟที่ร้านโกเล้งดั้งเดิมของหมู่บ้านถึงกับชะงัก

“เอาสิน้องแก้วนี่จัดว่าเด็ด เรียบร้อยน่ารัก อ่อนหวานแต่ลีลาสุดยอด”

“พวกแกหมายถึงใคร” คเชนทร์ตรงเข้ากระชากคอเสื้อของคนพูด ก่อนจะตะคอกเสียงดุดัน

“ที่พูดเมื่อกี้แกสองคนหมายถึงใคร”

สองหนุ่มยกมือขึ้นท่วมหัว ตกใจเมื่อโดนกระชากคอเสื้อ

“พวกเราหมายถึงน้องแก้ว”

“แก้วไหน” คเชนทร์กระชากเสียงถาม

“พิมพ์แก้วไง” พอได้คำตอบแบบนั้นคเชนทร์ก็ถึงกับกัดฟันกรอด