บทที่ 3

“สาวใช้...”นิรุธทวนคำตอบของหญิงสาวก่อนดวงตาแกร่งจะจ้องมองใบหน้าหวานอย่างละเอียด เธอเป็นสาวใช้ในคนสิโนของเขาอย่างงั้นสินะ แต่ทำไมเขากลับไม่เคยได้มีโอกาสเจอะเจอหล่อนเลยสักครั้ง

แต่ไม่สิ!

เขาไม่ได้กลับมาที่นี่เป็นสิบปีแล้ว...เพราะฉะนั้นมันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เขาจะไม่มีโอกาสได้พบหล่อน และถึงแม้ว่าจะได้พบก็ใช่ว่าเขานั้นจะจำหล่อนได้ตั้งแต่นาทีแรกที่พบเห็น

“คุณเป็นคนไทยใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ และถ้าท่านจะอนุญาตดิฉันต้องขอตัวกลับไปทำงานต่อ...” พิมพ์ลภัทรตอบแบบขอไปทีพร้อมสาวเท้าเล็กๆ เตรียมจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้องหรูแต่ทว่าเพียงก้าวไปไม่กี่ก้าวเท่านั้นร่างของหล่อนกลับถูกมือแกร่งของเจ้าของห้องคว้าเอาไว้เสียก่อน...

“คะ!!”

“เท่าไหร่...”

คิ้วของหญิงสาวขมวดเป็นปมให้กับคำถามชวนงงงันของชายหนุ่มตรงหน้าที่จ้องมองหล่อนราวกับจะกลืนกินไปทั้งตัว อีกทั้งคำถามที่ไม่รู้แน่ชัดถึงความหมายของมันนั้นอีกยิ่งทำให้พิมพ์ลภัทรนั้นไม่กล้าที่จะเอ่ยตอบอะไรกลับไป กระทั่งเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่ายที่เงียบงันไม่แพ้กันหญิงสาวจึงจำต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปากถามออกไปเสียเอง

“ดิฉันไม่เข้าใจว่าท่านกำลังพูดถึงเรื่อง...”

“นอนกับฉันหนึ่งคืน...เธอคิดเท่าไหร่!” คำถามที่ตรงไปตรงมาของเขาทำเอาดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจอย่างหนัก เพราะหล่อนไม่คาดคิดว่าเขาจะกล้าพูดจาเช่นนี้กับเธอ...ผู้หญิงที่เขาพบหน้าเพียงแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น!

“ดิฉันคิดว่าท่านคงจะเข้าใจอะไรผิดๆ ดิฉันเป็นสาวใช้ค่ะท่าน...ไม่ใช่โสเภณีในบ่อน” พิมพ์ลภัทรตอบกลับไปแบบสุภาพพร้อมพยายามจะชักแขนของหล่อนที่ถูกเขากำเอาไว้แน่นกลับคืนแต่ก็ไม่สำเร็จ…

ยิ่งหล่อนออกแรงดิ้นเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบมันเอาไว้แน่นและไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยง่ายๆ ทำเอาหญิงสาวต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวดเริ่มคลืบคลานเข้ามาหาอย่างช้าๆ การกระทำของคนตรงหน้าทั้งหยาบกระด้างและไร้ซึ่งความเป็นสุภาพบุรุษที่เขาพึงต้องมีติดตัวเอาไว้บ้างสักนิด

“ที่เล่นตัวเพราะกลัวฉันจะจ่ายได้ไม่งามใช่ไหม เธอเรียกมาได้เลยฉันจ่ายไม่อั้นสำหรับสาวใช้หน้าหวานอย่างเธอ” อีกฝ่ายกล่าวต่อไปอย่างไม่รู้สึกรู้สาก่อนจะคว้าหยิบเอาปึกเงินก้อนโตที่วางอยู่หัวเตียงขึ้นมาโบกสะบัดไปมา เขาพร้อมที่จะจ่ายให้ได้ไม่อั้นหากมันจะทำให้เธอหยุดโต้เถียงแล้วลงไปนอนร้องครางใต้ร่างแทน

“ปล่อยค่ะท่านดิฉันยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ขาย!” หญิงสาวตอบเสียงแข็งพร้อมพยายามขัดขืนชายตรงหน้าอย่างสุดกำลัง แม้จะต้อยต่ำเพียงใดแต่เธอก็มีศักดิ์ศรีของความเป็นคนไม่ต่างจากคนที่สูงส่งแต่ทว่ากลับมีจิตใจต่ำทรามเช่นเขาเลยสักนิด

คำว่า ‘ไม่!!’ ของหล่อนสร้างความไม่พอใจให้แก่นิรุธเป็นอย่างมาก ตลอดทั้งชีวิตที่เลยผ่านของเขานั้นไม่เคยมีเลยสักครั้งที่จะถูกปฏิเสธเชกเช่นที่หล่อนกำลังทำอยู่ตอนนี้ ถ้าเขาต้องการอะไรเพียงแค่ชี้นิ้วสั่งเท่านั้น

และเธอก็ต้องเป็นอย่างนั้นเช่นกัน!!