แรกพบ

เสียงพูดคุยที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องอาหารของบ้านหลังใหญ่ทำเอาสองเท้าของหญิงสาวที่กำลังถือถาดอาหารในมือหยุดชะงัก พร้อมกับสอดสายตาหาแนวร่วมที่จะนำอาหารเข้าไปขึ้นโต๊ะให้กับผู้เป็นนาย

" อ้าว!! ดาหลามัวยืนทำอะไรอยู่รีบเอาอาหารไปขึ้นโต๊ะเดี๋ยวป้าหม่อนก็เอ็ดเอาหรอกคุณท่านทั้งหลายลงมากันแล้ว "

เสียงของป้าพรดังขึ้นทางด้านหลังทำให้ดาหลาที่กำลังยืนเก้ ๆ กัง ๆ สะดุ้งเล็กน้อย

ดาหลาพึ่งเข้ามาทำงานเป็นแม่บ้านของตระกูลอมรรัตนพงษ์วันนี้เป็นวันที่สอง เนื่องจากป้าพรซึ่งมีบ้านอยู่ติดกับบ้านของดาหลา หนึ่งในแม่บ้านคนเก่าแก่ของอมรรัตนพงษ์กำลังจะลาออกไปอยู่กับลูกสาวที่ต่างจังหวัด จำเป็นต้องหาคนมาทำงานแทนตนเอง การหาคนแทนงานในบ้านผู้มีอันจะกินต้องไว้ใจได้ไม่น้อยไปกว่าคนเดิม หากคนเดิมเป็นคนจัดหามาถือว่าผ่านการคัดสรรแล้วระดับหนึ่ง

พรนำดาหลามาฝากฝังไว้กับหม่อน ซึ่งเป็นหัวหน้าแม่บ้านของบ้านหลังใหญ่แห่งนี้เพราะเห็นว่าดาหลาหญิงสาวที่ตนเห็นมาหลายปีตั้งแต่เป็นเด็กหญิงหางเปียตอนนี้กำลังหางานทำเพื่อหาเงินช่วยผู้เป็นแม่ในการเลี้ยงดูครอบครัว

ถึงแม้พรจะอาศัยอยู่ที่บ้านนายจ้างเป็นหลักแต่พอมีเวลากลับบ้านก็มักเจอดาหลาและงามตาผู้เป็นแม่ที่มักจะเข็นรถขายผลไม้ไปตามทางของหมู่บ้านอยู่เสมอ พรนึกชื่นชมความกตัญญูรู้คุณของดาหลาที่เสียสละหยุดเรียนเพื่อมาช่วยแม่ทำมาหากินและหาเงินส่งเสียให้น้องชายได้เรียน

ดาหลามีน้องชายที่กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยม ทั้งที่อีกแค่ปีเดียวหญิงสาวก็จะเรียนจบ แต่เพราะความยากจนจึงไม่มีทางเลือก บวกกับความรักน้องทำให้ดาหลาตัดสินใจหยุดเรียนเพื่อหางานทำ เป็นจังหวะเดียวกับที่พรมีความจำเป็นต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกับครอบครัวจึงคิดอยากให้หญิงสาวไปทำงานแทนตนที่บ้านอมรรัตนพงษ์ อย่างน้อยพรก็คิดว่าได้ช่วยให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้อยู่ห่างจากอันตรายที่อาจเกิดจากความสวยสะดุดตาของตัวเอง เพราะทุกวันนี้ดาหลาต้องทนถูกวัยรุ่นในซอยแซวอย่างคึกคะนองทุกวัน จนหวั่นเกรงว่าสักวันอาจจะมีอันตรายมาถึงตัว

" เอ่อ…ป้าพรคะดาเกรง ๆ น่ะค่ะ พอดีดายังไม่ค่อยรู้เรื่องด้านการขึ้นโต๊ะอาหารให้เจ้านาย ดากลัวว่าดาจะพลาดอีกอย่างพอเห็นคุณภาสแล้วดากลัวค่ะ"

ดาหลาตอบแบบใสซื่อตามที่ตนเองคิด ภาสคือประมุขใหญ่ของบ้านนี้ หลังจากที่บุพการีทั้งสองจากไป ภาส อมรรัตนพงษ์ คือผู้กุมบังเหียนธุรกิจของครอบครัวทั้งธุรกิจเดินเรือ อสังหาริมทรัพย์ การศึกษาและค้าอัญมณี โดยมีพรรษาน้องสาวและพฤทธิ์น้องชายเป็นผู้ช่วยมือหนึ่งและมือสองร่วมกับคนเก่าแก่ของตระกูลที่ภาสคัดสรรมาเพื่อช่วยธุรกิจ น้องทั้งสองของภาสรักและเคารพพี่ชายมาก เนื่องจากคือผู้ที่เป็นทั้งพี่และพ่อที่คอยดูแลน้องตั้งแต่บิดามารดาจากไปเมื่อหลายปีก่อน

ชายหนุ่มคือนักบริหารที่มีชั้นเชิงและไหวพริบแบบหาตัวจับยาก เขาเรียนรู้มาจากบิดาและประสบการณ์ของตนเองตอนเรียนอยู่ต่างประเทศ ถึงขั้นติดอันดับนักบริหารมือทองของเอเชียแต่ชีวิตส่วนตัวยังไม่ยอมลงหลักปักฐานกับสาวคนไหนจริงจังสักคน และยังครองตัวโสดมาจนจะล่วงเลยเข้าเลขสี่อีกไม่กี่ปี

กิ๊ง !! กิ๊ง!! กิ๊ง!!!!

เสียงช้อนตกกระทบพื้นเรียกให้ทุกสายตาในห้องอาหารหันมามองอย่างพร้อมเพรียงกัน โดยเฉพาะผู้เป็นประมุขของบ้านนอกจากจะมองมาทางต้นตอของเสียงแล้ว สายตาดำดุจเหยี่ยวคู่นั้นได้มองเลยไปถึงคนที่ทำให้เกิดเสียงที่ตอนนี้กำลังยืนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูกอยู่ไม่ไกลจากประตู ภายในห้องอาหารเงียบกริบมีเพียงเสียงลมหายใจที่ยังคงกระทบในโสตประสาท สายตาคมของภาสมองดาหลาแบบไม่ลดละยากจะคาดเดาถึงสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังคิด

" ดา ดาหลา ดาหลา!!" พรเรียกพร้อมสะกิดดาหลาเบาๆหลายทีกว่าที่หญิงสาวจะขานรับและหายจากความตกใจจากการกระทำที่ผิดพลาดของตนเอง

".. ปะ.. ป้าพรว่าอะไรนะคะ"

ดาหลาหันไปตามเสียงเรียกเมื่อเริ่มได้สติจากอาการตกใจ อันที่จริงสิ่งที่ทำให้ดาหลาตกใจจนเหมือนคนช็อกไม่ใช่การกลัวถูกตำหนิจากป้าหม่อนหรือป้าพร แต่ที่เป็นสาเหตุให้หญิงสาวกลัวเกินเหตุจนเผลอทำช้อนตกเสียงดังเต็มห้องอาหาร คือผู้เป็นพี่ใหญ่ของบ้านที่เพียงแค่เห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้างเธอก็รู้สึกถึงรังสีแห่งอำนาจที่น่ากลัวปกคลุมไปทั่ว

" รีบเก็บช้อนที่ตกให้เรียบร้อยก่อน" พรบอกให้คนที่ยังไม่คุ้นชินในหน้าที่รีบจัดการกับความผิดพลาดของตนเอง

" ป้าหม่อน ป้าพร นี่หรือคนที่จะมาแทนป้าพร"

เสียงทรงอำนาจดังขึ้นหลังจากที่หม่อนและพรจัดการเรื่องอาหารบนโต๊ะเสร็จเรียบร้อย โดยมีคนตัวเล็กที่ภาสพึ่งเคยเห็นหน้ายืนตัวลีบอยู่ใกล้ประตูทางเข้าห้องอาหาร และเดาว่าเป็นแม่บ้านคนใหม่ที่จะมาแทนป้าพรที่ขอลาออกกลับไปอยู่กับครอบครัวที่ต่างจังหวัด

" ใช่ค่ะคุณภาสนี่คือดาหลาค่ะ อันที่จริงป้าจะให้ดาหลาดูแลเรื่องงานบ้านเพราะเห็นพรบอกว่าดาหลาถนัดงานบ้าน แล้วจะสลับเอามะลิมาช่วยงานครัวแทน แต่พอดีวันนี้มะลิขอลาค่ะป้าเลยให้ดาหลามาช่วยงานครัวก่อนต้องขอโทษคุณภาส คุณพฤทธิ์ คุณพรรษาแทนดาหลาด้วยนะคะ"

หม่อนพูดออกตัวแทนลูกทีมคนใหม่ เพราะเข้าใจหญิงสาวดีว่ารู้สึกอย่างไรขนาดเธอเองอยู่รับใช้อมรรัตนพงษ์มาตั้งแต่รุ่นบิดามารดาของเจ้านายทั้งสาม ยังรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ที่พึ่งผ่านไปเมื่อสักครู่ ลำพังพรรษากับพฤทธิ์ไม่เท่าไหร่แต่ชายหนุ่มพี่ใหญ่ของบ้านผู้ซึ่งทรงอำนาจที่สุดของที่นี่แค่สายตาก็ฆ่าทหารได้ทั้งกองทัพแล้ว

"ครับ ไม่เป็นไรครับคราวหลังป้าหม่อนก็ดูแลกันดีๆหน่อยนะครับถ้าหากเรามีแขกมาร่วมโต๊ะแล้วเกิดความไม่เรียบร้อยแบบนี้มันดูไม่งาม"

ภาสกล่าวกับหัวหน้าแม่บ้านวัยกลางคนแต่สายตาไม่ได้ลดละไปจากร่างเล็กที่ยืนก้มหน้าอยู่ใกล้ประตูนั้นเลย

" เฮีย อย่าดุไปหน่อยเลยเด็กเขายังไม่เป็นงานดุมากเด็กกลัวจนตัวสั่นละครับ" พฤทธิ์พูดทีเล่นทีจริงเพื่อคลายความอึดอัดที่เกิดขึ้น

ภาสหันมามองน้องชายแล้วก้มหน้าทานอาหารเช้าต่อโดยไม่พูดอะไร พฤทธิ์ยักคิ้วไปทางบริวารที่ยืนอยู่ไม่ไกลเป็นสัญญาณว่าไม่มีอะไรเพราะเข้าใจดีว่าตอนนี้ทีมแม่บ้านคงกลัวพี่ชายของตนกันไปหมดแล้ว ส่วนพรรษาที่เงียบมานานจึงสมทบกับพฤทธิ์ด้วยการพูดเบี่ยงเบนไปเรื่องอื่น

น้องสาวและน้องชายของภาสพูดโต้ตอบกันไปมาทำลายความเงียบที่มีก่อนหน้านี้ พอหันมาอีกทีพี่ชายก็เดินออกจากโต๊ะอาหารไปโดยไม่พูดอะไรสักคำดาหลามองตามร่างสูงใหญ่ที่เดินออกไปจากห้องอาหารจนลับตาด้วยความรู้สึกที่ยากอธิบาย