ตอนที่ 5 เสียเซลฟ์

เมื่อถึงเวลาส่งตัวบ่าวสาว คุณนิราและคุณพร้อมก็พร้อมใจกันทำหน้าที่ให้พิธีสมบูรณ์ที่สุด โดยออกปากสั่งห้ามออกจากห้องหอจนกว่าจะเช้า

“เตี่ยดีใจนะที่เรามีวันนี้” คุณพร้อมยื่นมือลูบหัวลูกสาวแล้วหันไปคุยกับลูกเขยบ้าง “เตี่ยฝากน้องด้วยนะอาน่าน แล้วต่อไปต้องเรียกเตี่ยว่าเตี่ยเหมือนกับน้องด้วยนะ”

ณินทิราส่งยิ้มหวาน ต่างกับน่านนทีที่ยิ้มแห้งด้วยหน้าเฉื่อย ๆ

“แม่ก็ดีใจที่น่านมีวันนี้นะลูก รักน้อง เอ็นดูน้องมาก ๆ นะน่าน แม่เชื่อว่าหนูณินนี่แหละที่จะทำให้หัวใจของน่านมีความสุขแท้จริง”

คุณพร้อมและคุณนิราอวยพรให้บ่าวสาวเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะพากันออกจากห้องหอ ที่ทางโรงแรมจัดเตรียมให้ตามคำสั่ง

เมื่อทุกคนออกไปแล้วน่านนทีก็ลุกจากเตียงที่นั่งข้างณินทิราทันที แล้วขยับไปยืนห่าง ทำให้คนที่นั่งอยู่หันไปมองเพื่อสบตาเดาความรู้สึกการกระทำนั้น

ทำไมถึงรู้สึกว่า...พี่น่านรังเกียจเรานะ?! ทั้งที่ตอนเด็กไม่เคยแสดงออกแบบนี้เลย

“พี่น่านจะอาบน้ำก่อนหรือ...”

“น้องณินอาบก่อนเลยครับ” น่านนทีรีบตอบ

“ค่ะ” ณินทิราลุกออกจากเตียงเพื่อเข้าห้องน้ำ ทว่าเสียงจากด้านหลังทำให้คนตัวเล็กหยุดชะงัก

“รูดซิปได้ไหม?”

“หึ พี่น่านคิดว่าแสดงละครหรือไง? มีแค่ในละครเท่านั้นแหละค่ะที่รูดเองไม่ได้”

น่านนทีพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปอยู่อีกมุมของห้อง

ณินทิราส่ายหน้ากับอาการสามีตามกฎหมายหมาด ๆ ท่าทางพี่น่านของเธอจะมีอาการหลงตัวเองใช้ได้ กำลังคิดว่าตัวเองจะโดนเคลมรึไงกัน

ระหว่างที่คนตัวเล็กอาบน้ำ น่านนทีก็นั่งฟังเสียงน้ำด้วยความรู้สึกบางอย่าง ในหัวใจโหวงเหวง เจ็บแปลบ ๆ ขึ้นมา ทั้งยังรู้สึกผิด ที่ผ่านมาเขายอมไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนเพราะหวังเว้นช่องว่างนี้ให้กับคนเดิม

แต่คนเดิมก็ไม่มีวี่แววจะกลับมา...

“พี่น่าน...อาบต่อเลยค่ะ” เสียงหวานเอ่ยทำลายภวังค์ทันที

“น้องณินจะนอนตรงไหน” คืนนี้น่านนทีกลายเป็นคนมีแต่คำถามมากมาย ทั้งที่ความจริงคนที่ควรจะตั้งคำถามคือฝ่ายหญิงต่างหาก

“มีแค่เตียงไม่ใช่เหรอคะ” แต่อย่างที่เห็น เธอก็ตอบแบบชิล ๆ อีกแล้ว

“งั้นพี่นอนที่พื้นเอง” เขาจึงสรุปเองซะเลย

“ที่ถามนี่ จะให้ณินนอนพื้น?” คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นเป็นคำถามด้วยความสงสัย

“เปล่าครับ” น่านนทีรีบปฏิเสธ

“นอนเตียงด้วยกันนี่แหละค่ะ ณินไม่ทำอะไรพี่หรอก อย่ากลัวเลย” ณินทิราส่ายหน้าเหนื่อย ๆ แล้วเดินไปเป่าผมที่โต๊ะ

ทว่า...คนทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวยังไม่ยอมจบง่าย ๆ

“น้องณินไม่กลัวพี่จะทำอะไรเหรอครับ”

“แล้วพี่คิดจะทำปะ?” ณินทิราโยนคำถามกลับไป

“ไม่ใช่อย่างนั้น พี่หมายถึงนอนกับผู้ชายเตียงเดียวกัน ไม่กลัวเหรอ?” น่านนทีพยายามใจเย็น ท่าทางเจ้าสาวของเขายังเป็นเด็กน้อย เหมือนเด็กน้อยคนเดิมเมื่อหลายปีที่แล้วที่ไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้

“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พี่น่านไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่ณินเคยนอนเตียงเดียวกัน” ณินทิราตอบอย่างสบาย แล้วตั้งหน้าตั้งตาเป่าผมให้แห้งจะได้นอนสักที ไม่สนหน้าตาคนที่ตกใจกับคำตอบของเธอ

น่านนทียังยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น นี่เขาเองสินะที่มองณินทิราผิดไป น้องก็ดูนิ่ง เรียบร้อย ไม่คิดว่าจะตอบคำถามได้ไวไฟขนาดนี้

‘น้องณินไม่มีแฟนเหรอครับ’

‘แปลกเหรอคะ?’

‘ไม่แปลก แต่น้องณินก็น่ารักดีทำไมถึงไม่มีแฟน’

‘เคยมีค่ะ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว’

นั่นสิ น้องเคยมีแฟนเลยไม่กลัวเขาที่เป็นผู้ชายมั้ง เมื่ออีกฝ่ายไม่กลัว เขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ ก้าวเท้าไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้กลับมานอนพักสักทีเหมือนกัน

จบสักทีงานแต่งจอมหลอกลวง!! ฉากหน้าคืองานช้างหรูหราใหญ่โต เบื้องหลังที่ใครไม่รู้นอกจากเขาและเธอ มันคือภาพลวงทั้งนั้น!!

พอออกจากห้องน้ำ ณินทิราก็ขึ้นมานอนบนเตียงเรียบร้อยแล้ว เสียงลมหายใจสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเธอหลับไปแล้ว อย่างที่เธอบอก เธอไม่กลัวจริง ๆ สินะ

เขายืนมองใบหน้าหวานที่เอ็นดูเหมือนน้องสาว อยากจะปลุกมาสั่งสอนสักหน่อยว่าต่อไปอย่าไว้ใจผู้ชายง่าย ๆ แม้เขาไม่คิดจะทำอะไร แต่ณินทิราควรระวังตัวมากกว่านี้

แล้วภาพในงานแต่งเมื่อคืนก็ย้อนมาในหัว ภาพที่ณินทิราสนิทสนมกับเพื่อนผู้ชายแบบถึงเนื้อถึงตัวและในงานแต่งณินทิราไม่มีเพื่อนผู้หญิงมาร่วมงานเลย

แถมแขกที่มาก็มีแต่ผู้ชาย รู้คร่าว ๆ ว่าคนพวกนั้นคือเพื่อนร่วมงาน ว่าแต่น้องทำงานแผนกอะไรกันถึงไม่มีผู้หญิงสักคนเดียว

เช้าวันรุ่งขึ้นของคืนเข้าหอคืนแรก เป็นอะไรที่เกินคาดมาก แทนที่จะตื่นมารู้สึกอิหลักอิเหลื่อกับการเผชิญหน้าคนที่นอนข้างกัน แต่เปล่าเลยเพราะตอนนี้คนที่นอนตัวนิ่มข้าง ๆ หายไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงโพสอิทสั้น ๆ เท่านั้น

‘ณินไปทำงานก่อนนะคะ ขอโทษที่เสียมารยาทออกไปก่อนค่ะ’

ในหัวเขามีคำถามมากมาย ไหนคุณแม่บอกว่าลางานให้พักเป็นอาทิตย์ แต่นี่ภรรยาตัวปลอมกลับชิ่งไปซะเอง แล้วยังทำเหมือนการนอนกับเขาเป็นเรื่องปกติมาก

พอคิดอีกทีในใจตอนนี้มีแต่ความโล่งใจ เห็นได้ชัดว่าณินทิราไม่ได้คิดอะไรกับเขาแน่ ๆ แล้ววางใจอีกเรื่องคือเธอน่าจะไม่มีทางเปลี่ยนใจมาเล่นตุกติกจับเขาทีหลัง เพราะงั้นการจะอยู่บ้านหลังเดียวกันเป็นอะไรที่สบายใจมาก

ถึงอดีตเขาจะเคยเป็นพี่ชายในสายตาณินทิรา แต่ใครจะรู้ว่าพอโตมาแล้ว เธออาจจะมองเขาเปลี่ยนไป

ทั้งบุคลิก หน้าตา การทำงานของเขา ใคร ๆ ก็อยากครอบครองเขากันทั้งนั้น ยิ่งตอนนี้ณินทิราเป็นหัวข้อน่าสนใจใหม่ในวงการไฮโซ

ไม่ใช่ดารา นางแบบ หรือคนดัง แต่สามารถจูงมือเขาเข้าสู่ประตูวิวาห์ได้สำเร็จและความสนใจไม่ใช่มีแค่สาว ๆ ยังมีหนุ่ม ๆ อีกมากมายที่สนใจผู้หญิงคนใหม่ของน่านนที

จะว่าไปตอนนี้เขายังมีอีกความรู้สึกหนึ่ง นั่นก็คือ...เสียเซลฟ์!!

ใช่ เขากำลังเสียเซลล์กับท่าทีเฉยเมย ไม่ตื่นเต้น ไม่กระวนกระวายของณินทิรา

การได้ขึ้นเตียงกับเขาจนถึงเช้า ไม่ใช่ใครก็ได้ ในอดีตมีเพียงแฟนคนเดียวเท่านั้นที่ได้สิทธิ์ ส่วนความสุขชั่วครั้งชั่วคราวนั้น เสร็จภารกิจก็โบกมือลา ทั้งที่สาว ๆ พวกนั้นติดใจจนยื้อเขานับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยมีใครสักคนที่เขาจะใจอ่อน

หรือเพราะเราแค่หลับนอนกันเฉย ๆ...!?

น่านนทีกำลังหาเหตุผลให้กับตัวเอง!!!

ว่าแล้วเขาก็ต่อสายหาภรรยาตัวปลอมทันที แต่ก็ต้องรู้สึกเสียเซลฟ์อีกครั้ง เมื่อโทรหาณินทิราแล้วไม่มีการรับสาย

LINE

น่านนที : ว่างแล้วโทรกลับหาพี่ด้วย

น่านนที : มีธุระด่วนจะคุยครับ

จากนั้นเขาวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะแล้วเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกจากโรงแรม กลับไปรอณินทิราที่บ้านตัวเอง

“ไปบ้านไม่ได้น่ะสิ” แล้วน่านนทีก็ต้องหัวเสียอีกครั้ง

ที่เดียวในตอนนี้ที่ไปได้คือคอนโดเพราะยังไม่พร้อมเผชิญหน้าคุณนิราในตอนนี้ ไม่อยากตอบคำถามมากมายเกี่ยวกับณินทิราว่าชิ่งหนีไปไหนซะแล้วหรือจะไปหาที่บริษัทดี จะได้ตกลงกันก่อนว่าหลังจากนี้จะเอายังไงกันต่อดี

LINE

น่านนที : พี่ไปหาน้องณินที่ออฟฟิศนะครับ

อ่านแล้ว!!

เพียงอึดใจเดียว ไลน์อีกฝั่งก็เปิดอ่าน ทีก่อนหน้านี้เขาอาบน้ำแต่งตัวเป็นชั่วโมง ไม่ยักกะอ่าน

แต่กว่าจะตอบกลับนี่สิคืออะไร!? อ่านแล้วไม่ตอบงั้นเหรอ!?

น่านนที : พี่ไปหาได้ใช่ไหม?

อ่านแล้ว!!

ณินทิรา : ขอโทษครับ ผมเพื่อนณิน

ณินทิรา : มือถือมันอยู่ที่ผม แล้วมือผมจิ้มกดอ่านพอดี เดี๋ยวณินกลับมาที่โต๊ะจะรีบบอกให้โทรกลับนะครับ

น่านนทีขมวดคิ้วทันทีที่ได้อ่านข้อความตอบกลับมา

ณินทิราสนิทกับเพื่อนผู้ชายถึงขนาดปล่อยให้เพื่อนเล่นของใช้ส่วนตัวได้เลยงั้นเหรอ!? หรือจะไม่ใช่เพื่อนธรรมดาซะแล้ว