ตอนที่ 1 ใครก็ได้ช่วยฉันที!!

เสียงแจ้งเตือนดัง ติ๊ง! ขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของฉันในช่วงดึกของคืนหนึ่ง…

[ขอแสดงความยินดี! คุณแมตช์กับคู่เดตของคุณแล้ว!]

ห้ะ…?

ฉันขมวดคิ้วมองหน้าจอด้วยความงุนงง ก่อนจะเบิกตากว้าง

“เดี๋ยววว!! แอปเดตออนไลน์บ้าอะไรเนี่ย!?”

“เซอร์ไพรส์!!”

เสียงเพื่อนรักตัวดี ‘อัยย์’ ดังขึ้นจากข้างๆ พร้อมกับรอยยิ้มภูมิใจที่ทำให้ฉันอยากกระโดดงับหัวมัน!

“แกทำอะไรฟะ!?” ฉันถามเสียงหลง มองมันอย่างไม่อยากเชื่อ

“ก็สมัครแอปเดตออนไลน์ให้แกไง! ฉันเห็นแกไม่มีแฟนมานานละ ชีวิตมีแต่มังงะกับเกม! ถึงเวลาต้องออกไปเจอผู้ชายจริง ๆ บ้างแล้ววว~” อัยย์ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ

“ไอ้บ้าาา! แล้วใครอนุญาตให้แกใช้ชื่อฉันหาแฟนฟะ!?” ฉันแย่งมือถือมาดู แล้วก็ต้องช็อกอีกรอบ

เพราะ ‘คู่แมตช์’ ของฉัน…

เป็นผู้ชายที่ใช้โปรไฟล์ ‘R’ ใส่สูทดำทั้งตัว หน้าตาหล่อโคตร แต่แผ่รังสีโคตรน่ากลัว! ?

“เฮ้ยๆ ทำไมไอ้นี่มันดูอันตรายๆ วะ…” ฉันเริ่มเหงื่อตก

“แกดูหน้าเขาดิ! นี่มันพวกเจ้าพ่อมาเฟียหรือไง!?”

“เฮ้ออ แกนี่ก็คิดมาก!” อัยย์กลอกตา

“ผู้ชายที่ดูดาร์กๆ นี่แหละ มีเสน่ห์! ลองคุยหน่อยเหอะ ฉันแอบดูละ โปรไฟล์เขาโคตรสมบูรณ์แบบ!”

“สมบูรณ์แบบบ้านแกดิ! ฉันไม่—”

ติ๊ง!

? [R: พรุ่งนี้เจอกัน 19:00 น. ที่ M-Café]

ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะเฮ้ยยย!!! ???

“เฮ้ย! นี่มันบ้าไปแล้ว!”

ฉันร้องลั่น พลางหันขวับไปหาเพื่อนตัวดีที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด อัยย์กลับหัวเราะคิกคักเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังทำหน้าตาเหมือนฉันควรจะขอบคุณมันอีกต่างหาก!

“โอโห แก! ฉันว่าผู้ชายคนนี้มาเหนือว่ะ!” อัยย์ยื่นหน้ามาส่องจอมือถือฉันอย่างสนอกสนใจ

“ดูดิ ยังไม่ทันได้เริ่มคุย เขาก็นัดเจอเลย! ออร่าคนจริงเวอร์!”

“คนจริงบ้านแกสิ! เขาไม่ให้ฉันปฏิเสธเลยเหรอ!?”

ฉันแย่งมือถือมากอดแน่นราวกับมันเป็นโล่กันผี ก่อนจะรีบเปิดดูโปรไฟล์ของ ‘R’ อีกรอบ

ภาพโปรไฟล์เป็นชายหนุ่มสวมสูทดำเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า ท่าทางสุขุมราวกับหลุดออกมาจากหนังมาเฟีย เขามีดวงตาคมกริบที่สะท้อนแสงวูบวาบเหมือนมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่

แค่สบตาผ่านรูปภาพ ฉันยังรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ

…ให้ตายเถอะ ผู้ชายอะไรน่ากลัวชะมัด! ?

“ดูสิ อัยย์! ไอ้นี่มันออร่าเจ้าพ่อมาเฟียชัดๆ!” ฉันโอดครวญ มือไม้สั่นเลื่อนดูข้อมูลในโปรไฟล์ของเขา

⚔︎ ⚔︎ ⚔︎

ชื่อ: R

อายุ:???

อาชีพ: ธุรกิจส่วนตัว

ความสนใจ:???

คติประจำใจ: “อย่าถามมาก ถ้าคิดจะอยู่ข้างฉัน”

⚔︎ ⚔︎ ⚔︎

เดี๋ยววว! คติประจำใจบ้าอะไรเนี่ย!? ???

“อัยย์! นี่มันโคตรน่าสงสัยเลยนะ!” ฉันรีบหันไปเขย่าแขนเพื่อน

“แค่ชื่อยังไม่บอกเลยว่า R นี่มันย่อมาจากอะไร! อาชีพก็คลุมเครือสุดๆ แถมคติประจำใจนี่… คืออะไรฟะ!? แบบนี้มันอันตรายชัดๆ!”

“เอาน่า~ บางทีเขาอาจจะเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โตอะไรสักอย่างก็ได้” อัยย์ยักไหล่อย่างไม่เดือดร้อน

“อารมณ์แบบทายาทมหาเศรษฐี ที่แค่ต้องการความเป็นส่วนตัวไรงี้!”

“เศรษฐีบ้านไหนตั้งคติประจำใจโหดขนาดนี้ฟะ!?” ฉันแย้งเสียงหลง แต่เพื่อนรักของฉันกลับดูเหมือนไม่แคร์แม้แต่นิด

“โอ๊ยย แกอะ คิดมากเกินไปละ!” อัยย์ตบบ่าฉันปุๆ

“ไหนๆ ก็นัดแล้ว ไปเจอหน่อยเหอะ! อย่างน้อยก็อาจจะเป็นประสบการณ์ใหม่ๆ นะเว้ย”

“ประสบการณ์บ้านแกสิ!” ฉันแทบอยากจะร้องไห้

โอ๊ยยย! ฉันจะทำยังไงดี!? ???

บรรยากาศในห้องเงียบลงชั่วขณะ มีเพียงเสียงลมหายใจของฉันที่ติดขัด กับแสงจากหน้าจอโทรศัพท์ที่สาดกระทบใบหน้าซีดเผือดของฉัน

ในหัวฉันตอนนี้มีแต่คำว่า 'หนีได้ไหม?' 'บล็อกแอคเคานต์นี้ทันไหม?' และ 'อัยย์ นี่แกเป็นเพื่อนหรือศัตรูกันแน่ฟะ!?'

ติ๊ง! ?✨

ฉันสะดุ้งเฮือก เมื่อมีข้อความใหม่เด้งขึ้นมา

? [R: ฉันจะรอ อย่ามาสายนะ]

เฮ้ยยย! ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะเว้ยยยยย!!! ??

⚔︎⚔︎⚔︎⚔︎

วันต่อมา – M-Café

ติ๊ง! ?

เสียงกระดิ่งประตูคาเฟ่ดังขึ้น ฉันที่กำลังนั่งกดมือถือฆ่าเวลาหันไปมองตามสัญชาตญาณ—แล้วหัวใจฉันก็แทบหยุดเต้น ?

ร่างสูงในชุดสูทดำก้าวเข้ามาอย่างสง่างามราวกับโลกทั้งใบถูกสโลว์โมชั่น ท่าทางของเขาดูสุขุม หนักแน่น และเต็มไปด้วยออร่าของ ‘เจ้าพ่อมาเฟียสุดโหด’ ที่แทบจะระเบิดออกมาเป็นหมึกดำแผ่ปกคลุมทั่วบริเวณ

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาราวกับงานศิลปะที่ถูกสรรสร้างขึ้นมาอย่างไร้ที่ติ โครงหน้าคมคาย คิ้วเข้มได้รูป จมูกโด่งสวยราวกับปั้นแต่ง และริมฝีปากที่แม้จะเม้มเข้าหากันเล็กน้อย แต่กลับดูน่าดึงดูดราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่างแผ่ออกมา

ผมสีดำสนิทของเขาถูกเซ็ตอย่างดี มีไรผมบางส่วนระอยู่เหนือหน้าผาก ราวกับถูกจัดทรงมาอย่างดีเพื่อให้ดูทั้งสง่างามและเต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกลับ เส้นผมด้านหน้าไล่ลงมาปิดกรอบหน้าบางส่วน แต่ก็ไม่สามารถบดบังดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวได้เลย ดวงตาคู่นั้น…ทั้งลึกล้ำ ทั้งน่าหวาดหวั่น และในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนกำลัง ‘จ้องจับเหยื่อ’ อยู่ยังไงยังงั้น! ???

ฉันรู้สึกถึงแรงกดดันที่หนักอึ้งไปทั่วร่างเหมือนมีเงาดำขนาดมหึมากำลังโถมลงมา หายใจแทบไม่ออกเลยให้ตายเถอะ!

“มินาเอะ…?”

เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้น ไม่ดังมากแต่กลับชัดเจนพอที่จะทำให้ฉันสะดุ้งเฮือก ร่างกายแข็งทื่อเป็นหิน ก่อนจะค่อย ๆ หันไปมอง—และนั่นก็เป็นวินาทีที่ฉันอยากจะหายตัวไปให้รู้แล้วรู้รอด!

“อึ่ก...!” ?

ฉันแทบกลืนน้ำลายไม่ลง เมื่อได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าใกล้กว่าที่คิด ตัวสูงเกือบ 190 ซม. กว่าฉันจะเงยหน้ามองเขาได้เต็ม ๆ คอแทบเคล็ด!

เขาอยู่ในชุดสูทดำเต็มยศที่เข้ากับรูปร่างสมบูรณ์แบบเป๊ะ เสื้อตัวในปลดกระดุมเล็กน้อย เผยให้เห็นแนวไหปลาร้าที่เรียงตัวสวย และ—

รอยสักสีดำเข้มที่โผล่พ้นแขนเสื้อเล็กน้อย!? ?

โอ๊ยยย ไอ้นี่มันใช่แน่แล้ว! มาเฟีย 100% ไม่ต้องสืบ!

“เธอคือมินาเอะ...ใช่มั้ย?”

เสียงทุ้มเย็นๆ ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันรู้สึกได้เลยว่ามันมีแรงกดดันบางอย่างที่ไม่อาจมองข้ามได้ ถึงจะไม่ได้พูดข่มขู่โดยตรง แต่ก็ให้ฟีลแบบ... ‘ตอบให้ถูก ไม่งั้นเดี๋ยวเจอดี’ ?

ฉันอ้าปากพะงาบๆ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามไรผม ก่อนจะพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น

“อะ...เอ่อ...”

เฮ้ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!? ทำไมฉันต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้!?

“คะ...ค่ะ”

และแล้ว...สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ชายหนุ่มตรงหน้าคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะยกมือขึ้น—

แล้ว...เขาก็เอื้อมมาจับมือฉัน! ???

อ๊ากกก!! ไอ้นี่มันเล่นอะไรวะ!?

ฉันยังไม่ทันตั้งสติได้ดี รู้สึกได้เพียงแค่ไออุ่นจากฝ่ามือแข็งแกร่งของเขาที่กอบกุมมือฉันแน่นจนแทบจะถอนออกไม่ได้ และจากนั้น—

“ดีเลย...”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่ทำให้ฉันรู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลกๆ ก่อนที่ประโยคต่อมาจะทำให้ฉันแทบล้มทั้งยืน

“...เธอเป็นแฟนฉันแล้วนะ”

ห้ะ…?

อะไรนะ…?

ฉัน...เป็นแฟนของไอ้บ้านี่แล้วเหรอออออ!!!!???? ??

เสียงของโลกเงียบไปชั่วขณะ ฉันรู้สึกเหมือนสมองตัวเองกำลังช็อต… ตามมาด้วยคำถามนับล้านที่เด้งขึ้นมาในหัว!

‘เฮ้ย! ฉันไปตกลงตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!?’

‘ไอ้บ้านี่บังคับฉันปะเนี่ย!?’

‘หรือฉันโดนพวกมาเฟียจับตัวไปแล้ว!? ต้องกรีดร้องขอความช่วยเหลือไหม!?’

“เดี๋ยวๆๆๆๆ!!!”

ฉันดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้แทบจะในทันที ถอยหลังไปก้าวหนึ่งก่อนจะมองเขาด้วยสายตาตื่นตระหนกสุดขีด

“ฉันเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ!?”

แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...รอยยิ้มมุมปากที่โคตรอันตรายของเขา

“ตั้งแต่ตอนนี้ไง”

โอ๊ยยยยยยย!!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!