2 เจอคนถูกใจ

ความจริงเปลวก็เป็นเด็กสาวหน้าตาดี แต่ผิวคล้ำไปหน่อย เพราะเป็นคนใต้ รูปร่างก็ถือว่าใช้ได้ หน้าอกใหญ่พอๆกันฉันเลย

เปลวอายุ 22 เป็นคนเรียบร้อย พูดน้อย แต่ทำงานเก่ง พี่เจมส์เป็นคนหามา บอกว่าเป็นลูกสาวของเพื่อนบ้านที่อยู่ภาคใต้

.........................

ณ สถานที่โยนโบว์ลิ่ง... ฉันเดินเข้าไปจ่ายค่าเกมส์ แล้วก็เล่นคนเดียว สมัยตอนเรียนหนังสือฉันเคยเล่นกับเพื่อนๆ จึงโยนได้เก่งพอสมควร..

พอฉันเล่นได้สักพักก็เหนื่อย จึงนั่งพัก ดื่มน้ำผลไม้ มองดูคนอื่นเล่นบ้าง

แล้วฉันก็มาสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่ง โยนโบว์อยู่คนเดียว เขาเล่นอยู่ไม่ห่างจากฉันมากนัก หน้าตาหล่อระดับพระเอกหนังเลยทีเดียว รูปร่างก็แมน แถมผิวขาวอีกด้วย

ฉันนั่งมองเขาเล่นแล้วรู้สึกเพลินตามาก ด้วยรูปร่างหน้าและท่าทางการโยน ถือได้ว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มาก

ฉันชักอยากจะรู้จักเขาซะแล้วสิ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก เขารูปหล่อขนาดนั้น คงมีสาวๆเยอะ ไม่มามองผู้หญิงอายุ 30 กว่าหรอก

ขณะที่ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ.. อยู่ๆเขาก็มองมาที่ฉัน... ฉันรู้.. เพราะฉันก็มองเขาอยู่.. แล้วเขาก็ยิ้มให้ฉันด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกเขินกับผู้ชายที่ไม่เคยรู้จักกัน หัวใจฉันเต้นแรง แต่ฉันพยายามทำตัวให้เป็นปกติ

ฉันยิ้มตอบเขานิดนึง แล้วก้มหน้าดื่มน้ำผลไม้ด้วยความอาย

ฉันนั่งดื่มน้ำอย่างเดียว ไม่กล้ามองเขาอีกแล้ว เพราะกลัวเขาหากว่าฉันสนใจและให้ท่า ทั้งที่ใจจริงก็อยากจะมองเขา แต่เพราะความอาย

และอีกอย่าง มาคิดดูอีกที.. ฉันมีสามีแล้ว.. ไปสนใจผู้ชายแปลกหน้า ดูท่าจะไม่เหมาะ

แล้วฉันก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงทุ้มๆ นุ่มๆ ของผู้ชาย มาพูดใกล้ๆฉัน

“ขอโทษนะครับ คุณมาคนเดียวหรือเปล่าครับ”

ฉันเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาพร้อมรอยยิ้มที่มากไปด้วยเสน่ห์ของเขา ซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างจากที่ฉันนั่งมากนัก

ความตกใจ บวกกับความตื่นเต้น ทำให้มือไม้ฉันอยู่ไม่สุข เผลอไปโดนแก้วน้ำผลไม้ที่ฉันดื่มล้มลง น้ำผลไม้กระเด็นโดนเสื้อฉันจนเปียกไปหมด

“อุ๊ย.. แก้วล้มเลย”

ฉันร้องอุทานเบาๆ และได้ยินเสียงเขาพูดต่อทันที

“ขอโทษครับที่ทำให้ตกใจ นี่ครับ ผ้าเช็ดหน้า เอาไว้เช็ดเสื้อที่เปียกของคุณได้เลยครับ”

ฉันลังเลว่าจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาดีไหม แล้วก็ต้องตัดใจ ไม่อยากไว้ใจคนแปลกหน้า กลัวว่าจะเป็นพวกมิจฉาชีพ หรืออย่างน้อยๆ ฉันเป็นผู้หญิง ไปรับของจากผู้ชายแปลกหน้า ถ้าสามีฉันรู้ เขาจะคิดยังไง

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันใช้ผ้าเช็ดตัวนี่เช็ดก็ได้.. ขอบคุณค่ะ”

ฉันหยิบผ้าเช็ดตัวสำหรับซับเหงื่อที่วางอยู่ข้างตัวมาเช็ดเสื้อที่เปียกน้ำผลไม้ตรงหน้าอก เสื้อเปียกน้ำทำให้ผ้าแนบกับเนื้อหน้าอกฉัน พอฉันใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดที่หน้าอก เต้านมขนาดใหญ่ก็เคลื่อนไหวตามแรงเช็ด

ฉันไม่ได้คิดอะไร ก็เช็ดไปเรื่อยๆ พอเช็ดเสร็จ เงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นเขาจ้องมองที่หน้าอกฉันอยู่ ฉันรีบเอามือบังหน้าอกไว้ด้วยความอาย

“ผมเห็นคุณโยนโบว์ลิ่งได้เก่งมากเลยครับ ท่าก็สวยถูกหลักด้วย คุณไปฝึกมาจากไหนหรือครับ”

เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงน่าฟัง และท่าทางที่สุภาพ ทำให้ฉันยอมคุยกับเขา

“ฉันเคยเล่นกับเพื่อนๆสมัยเรียนค่ะ ก็เลยมีพื้นฐานนิดหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ได้เล่นนานแล้ว เพิ่งมาเล่นนี่แหละค่ะ”

“โอ้.. ขนาดไม่ได้เล่นนาน ยังโยนสไตรค์ตั้งหลายครั้ง แสดงว่าคุณมีพรสวรรค์ด้านนี้มากเลยนะครับ”

“คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ คุณมองฉันโยนตลอดหรือคะ”

“พูดอย่างไม่อาย... ใช่ครับ.. ผมชอบท่วงท่าเวลาคุณโยน ดูเหมือนพวกมืออาชีพ ดูแล้วเพลินตาดีครับ”

เท่าที่สังเกต ฉันดูแล้วเขาไม่น่ามีพิษภัยอะไร เขาเป็นผู้ชายสบายๆ ไม่มีฟอร์มมาก พูดไปยิ้มไป การแต่งตัวก็ดูดีมีชาติตระกูล คงไม่เลวร้ายอะไรถ้าฉันจะคุยกับเขา

“ขอบคุณที่ชมนะคะ นานๆจะมีคนชมซักที”

“ผมชื่อชาญ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เวลาว่างจากงาน ผมชอบมาผ่อนคลายด้วยการโยนโบว์ลิ่งที่นี่ ถ้าไม่รังเกียจ เรามาโยนแข่งกันไหมครับ เล่นสองคนสนุกกว่าเล่นคนเดียวนะครับ”